ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να προσέξεις να μην πέσεις με τα μούτρα και απογοητευτείς.Εχε στο μυαλό σου ότι μπορεί να μην ταιριαξετε και στο τελος να πρέπει να επιστρέψεις στην πόλη σου.

Ό,τι και αν σου γράψουμε, εσύ θα πας εκεί μαζί του οπότε δεν έχει νόημα, είναι μία ακόμα εξομολόγηση του τύπου επιβεβαίωσης "το έχω αποφασίσει μεν απλά πείτε μου ότι όλα καλά!".

Φυσικά και το να μιλάς online 1μιση χρόνο δεν συνεπάγεται ουσιαστική γνωριμία (άπειρα.παραδείγματα catfshing).

Φυσικά και το να συναντηθείτε αρκετές φορές και να πάτε και διακοπές δεν εγγυάται πως θα τα πάτε καλά στην συγκατοίκηση (αλιλώς είναι μερικές μέρες μαζί διακοπές και αλλιώς 10 ώρες στο ίδιο σπίτι-χώρο και αυτό χειμώνα-καλοκαίρι, είτε έχετε καλή διάθεση είτε όχι).

Το να λέμε αυτονόητα πράματα δεν έχει νόημα, 25 είσαι όχι 15 χρονών, φαντάζομαι το να βιαστείς λόγω ενός ενστίκτου ("νιώθω ότι υπάρχει ουσιαστική σχέση" , επειδή το νιώθεις δεν σημαίνει ότι υπάρχει) δεν θα οδηγήσει κάπου.

Από εκεί και ύστερα θα σου έδινα 2 συμβουλές πριν κάνεις το μεγάλο άλμα (ούτε καν "βήμα" , αφού από εκεί που συναντηθήκατε μερικές φορές και πήγατε διακοπές το πας 20 level μετά στο να συγκατοικήσετε, πάλι καλά που δεν σου πρότεινε και να παντρευτείτε δηλαδή μέσω σόσιαλ, οκ είπαμε) και εξαρτάται από εσένα μετά.

1ον και όπως είναι απόλυτα λογικό, θα του πεις να μείνετε μαζί 2-3 βδομάδες σε στυλ δοκιμαστική περίοδος (ή όπως θες πες το) για να δεις τα διάφορα κουσούρια που θα τα έβγαζε αργά ή γρήγορα (και αυτός τα δικά σου), να πάρεις μία γεύση και αν μετά είσαι οκ (και αν είναι και αυτός οκ) , το συζητάτε για μόνιμη συγκατοίκηση.

2ον θα βρεις μία δουλειά (ή θα σε βοηθήσει αυτός να βρεις, έστω, δεν έχει σημασία) και μετά θα πας να συγκατοικήσεις με έναν γνωστό-άγνωστο από το ίντερνετ που συναντηθήκατε "μερικές φορές". Αυτός τι κάνει, δεν ανέφερες. Σπουδαστής δεν είναι λογικά θα το είχες αναφέρει άρα θα δουλεύει κάπου. Αν τελειώσεις φέτος και πας εκεί, τι θα κάνεις; Πόσα χρήματα θα πάρεις μαζί σου; Όταν τελειώσουν αργά ή γρήγορα τι θα κάνεις; Σκέψου το λίγο καλύτερα επομένως. Θα πας σε μία ξένη πόλη για σένα χωρίς δουλειά, μένοντας με κάποιον που μιλάτε 1,5 χρόνο και βγήκατε μερικές φορές. Οκ, κάντο αν θέλεις, γιατί όχι, δική σου ζωή είναι..Ελπίζω μόνο σε 1 χρόνο από τώρα να μην δω εξομολόγηση εδώ μέσα τύπου "με χώρισε το αγόρι μου και δεν έχω που να πάω επειδή είμαι σε μία άγνωστη σε μένα πόλη, χωρίς λεφτά και χωρίς σπίτι επειδή ξέχασα να σας πω, έμενα μαζί του τόσο καιρό, τον γνώρισα μετά από 1μιση χρόνο, βγήκαμε και μερικές φορές και επειδή ένιωσα έτοιμη είπα να μαζέψω τα πράγματά μου και να πάω εκεί που μένει αυτός αφήνοντάς τα όλα πίσω, yolo. Τελικά το μετάνιωσα. Help!".

Καλή τύχη.

Έχω την εμπειρία αυτή. Θα σου συνιστούσα, να μη μετακομίσεις μόνιμα μία και καλή, αλλά να πηγαίνεις και να μένεις για περιορισμένα χρονικά διαστήματα αρχικά, ώστε η προσαρμογή να είναι σταδιακή.
Και αυτό, επειδή δεν έχεις μόνο να αντιμετωπίσεις τις αλλαγές στις συνήθειες και τη ζωή σου, αλλά και τη βαθειά αλλαγή ως προς το εξωτερικό περιβάλλον μίας πόλης που δε γνωρίζεις.
Αυτά τα δύο, σε συνδυασμό με την απομάκρυνση από το γνώριμο και οικείο σου περιβάλλον όπου όλοι σου οι γνωστοί και αγαπημένοι θα βρίσκονται μακριά, μπορεί να σε αγχώσει ή ακόμα και να σε οδηγήσει σε κατάθλιψη.
Βασικά, και ο σύντροφός σου πρέπει να βοηθήσει και να συντείνει στη δική σου προσαρμογή. Να είναι ευδιάθετος και κοντά σου σε οτιδήποτε χρειάζεσαι.
Μη διστάζεις να συζητάς ελεύθερα και ανοιχτά μαζί του κάθε πρόβλημα που σε απασχολεί. Και να λύνεται πολιτισμένα, μέσω της συζήτησης.
Από την άλλη, οπωσδήποτε, θα πρέπει να απασχοληθείς κάπου και να εργαστείς για να πετύχει.
Άλλο βασικό, σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα να σε γνωρίσει στους δικούς του ανθρώπους. Γονείς και κολλητούς φίλους. Και να τα πας καλά μαζί τους.
Να έχεις ευκαιρίες να γνωρίσεις την πόλη μας, αλλά σιγά σιγά · μη βιαστείς για τίποτα.
Τα μικρά χρονικά διαστήματα της συγκατοίκησης, προοδευτικά θα γίνουν μεγαλύτερα μέχρι να ακολουθήσει και η οριστική.
Καλή επιτυχία σας εύχομαι.
********************
@ Reminiscent 31.10.2025/04:51 :
Βέβαια, ο @ Reminiscent πιο κάτω, γράφει ότι δε θα μου δώσει αξία και προτείνει και σε άλλους να το κάνουν, έλα ντε όμως που μου δίνει μιας και χώνεται σε άσχετες εξομολογήσεις σαν το μαϊντανό για να με αναφέρει...
Να τον ενημερώσω ότι σε αντίθεση με αυτόν, με ενδιαφέρουν αποκλειστικά οι εξομολογούμενοι και όχι οι υπόλοιποι σχολιαστές.
Τον ευχαριστώ πολύ για τη διαφήμιση που μου κάνει και την αξία που προσθέτει σε μένα αφαιρώντας την από τον εαυτό του...
Ας συνεχίσει με τον ίδιο ζήλο.

Να σου πω κάτι; Να προσέχεις πολύ αρχικά. Το ότι έχεις συναντηθεί πολλές φορές με έναν άνθρωπο, ότι έχετε περάσει λίγες μέρες μαζί (και ειδικά περίοδο διακοπών) δεν σου δίνει εγγυήσεις για τίποτα κι όταν λέω εγγυήσεις, δεν εννοώ εγγυήσεις μακροημέρευσης της σχέσης, εννοώ ότι ο άνθρωπος αυτός είναι πρώτα από όλα νορμάλ κι ασφαλής. Έπειτα, να βάζεις πάνω από όλα τις σπουδές και τη δουλειά σου. Δεν ξέρω αν γίνεται να συνδυάσεις τις σπουδές σου με τη μετακόμισή σου στην Αθήνα, αυτό το γνωρίζεις μόνο εσύ. Πάνω και πρώτα από όλα όμως είναι οι σπουδές και το επάγγελμά σου. Αυτά να μην τα αφήσεις ποτέ και για κανέναν, ούτε να τα παραμελήσεις. Αν πας να μείνεις με έναν άνθρωπο σιγουρέψε ότι θα έχεις ανεξαρτησία, δεν έχει σημασία το τι λέει ο ίδιος.
Από εκεί και πέρα, μπορείς να δοκιμάσεις με πολλή προσοχή. Γενικά είναι καλό να συγκατοικήσεις με έναν άνθρωπο μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, υπό προϋποθέσεις όπως είπαμε, γιατί βοηθάει τόσο εσένα όσο και τον άλλον, να καταλάβεις πολλά πράγματα, για εσένα, για τον άλλον, για τη σχέση σας, που δεν μαθαίνονται όταν περνάτε μερικές μέρες μαζί (αν και ενδείξεις πάντα υπάρχουν). Δεν φαντάζεσαι πόσα ελαττώματα μικρά και μεγάλα μπορεί να ανακαλύψεις και για τον άλλον και για εσένα. Μπορεί βέβαια να μην υπάρξει και σχεδόν τίποτε ή τουλάχιστον τίποτε το ιδιαίτερο. Με τη συγκατοίκηση πάντως ανακαλύπτεις αν μπορείς να αντέξεις τα ελαττώματα του άλλου κι αν ο άλλος μπορεί να αντέξει τα δικά σου.

Αναφορικά τώρα με τη ρουτίνα και τη μετάβαση, αλλά και τη σχέση από απόσταση που γίνεται συμβίωση, να σου πω ορισμένα πράγματα, γιατί έχω ακριβώς παρόμοια εμπειρία. Αν δεν είσαι συνηθισμένη στην Αθήνα θα δυσκολευτείς πολύ, τουλάχιστον έτσι θεωρώ εγώ κι έτσι το βιώνω εγώ που πήγα στην Αθήνα ενώ ζούσα μια ζωή στη Θεσσαλονίκη. Αναφορικά με την εργασία που σου είπα, εγώ , καθώς είχα ήδη τελειώσει με τις σπουδές μου(δύο πτυχία , δύο μεταπτυχιακά), βρήκα δουλειά πριν καν πάω, έπειτα παραιτήθηκα γιατί βρήκα μια άλλη καλύτερη. Σε κάθε περίπτωση είχα τις δικές μου ασχολίες, υποχρεώσεις, χρήματα κτλ. Πρέπει να προσαρμοστείς στη ρουτίνα του άλλου, αλλά κι εκείνος πρέπει να προσαρμοστεί στη δική σου. Όπως πρέπει να κάνετε υπομονή κι υποχωρήσεις, ως ένα σημείο όμως. Προσωπικά δεν ξέρω αν το μετάνιωσα. Είναι φορές που λέω "παίρνω τη βαλιτσούλα μου και φεύγω" κι άλλες που δεν μετανιώνω. Δεν μπορώ να σε συμβουλεύσω κάτι συγκεκριμένο, γιατί δεν γνωρίζω ποιο θα είναι το δικό μας μέλλον. Μπορώ να σου πω όμως με σιγουριά να προσέχεις πολύ, να μην παραμελήσεις τον εαυτό σου και να βάζεις τα όριά σου.

ΥΓ: το ότι κάποιος μας προτείνει κάτι και θέλει κάτι, να μείνουμε μαζί του, να μας παντρευτεί, δεν σημαίνει πως πρέπει το ακολουθήσουμε αν για κάποιον λόγο δεν είμαστε έτοιμοι να το κάνουμε, φοβόμαστε, έχουμε αμφιβολίες κτλ. Αυτό το λέω για να το ακούω κι εγώ.