ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
8.10.2021 | 02:45

Θα μείνω μόνη

28 χρόνων ορφανη. Ως το καλοκαίρι δίνει χρόνο ο γιατρός της μαμάς στη μαμά μου. Ο μπαμπάς δε ζει, αδέρφια δεν υπάρχουν. Αύριο πάω ψυχολόγο για πρώτη φορά. Ενώ νυστάζω δεν μπορώ να κοιμηθώ. Στερεψα. Λίγο να γεμίσουν οι δεξαμενές και να σου πάλι τα ποτάμια. Ευτυχώς που έχω και κανα δυο ανθρώπους τριγυρω. Αλλά ο πόνος εκεί. ΖΗΛΕΥΩ τους φίλους και γνωστούς και αγνωστους που έχουν μαμα και παιδιά και αδέρφια . Τα δικά μου παιδιά ααααμα κανω δε θα τους γνωρισουν κατά πάσα πιθανότητα. Δεν ξέρω γιατί τα γράφω αυτά τώρα. Ήθελα κάπου να τα γράψω απλά.
27
 
 
 
 
σχόλια

Δεν θα μείνεις μόνη ! Έχεις τον εαυτό σου , την πίστη στην δύναμή και ο Θεός θα σε βοηθήσει. Δεν δίνει λένε δοκιμασίες που δεν μπορούμε να σηκώσουμε... Εύχομαι να γίνει το θαύμα με την μητέρα σου ... Αν όχι , φυσικό είναι να μελαγχολήσεις , όμως πάλεψε να μην χάσεις τον εαυτό σου με την βοήθεια ενός καλού Ψυχολόγου ή καλών φίλων που σε αγαπούν , αλλά πάνω απ' όλα με την δική σου δύναμη ψυχής. Εσένα έχεις και πρέπει να σε " σώσεις " και να μην φοβάσαι τίποτα. Η δύναμή σου , που σίγουρα είναι πολύ μεγαλύτερη απ' ότι νομίζεις και η δύναμη που θα σου δώσει ο Θεός και το Άγιο Πνεύμα το θαυματουργό θα σε βοηθήσει .

Λυπάμαι πραγματικά με ορισμένα σχόλια που διαβάζω . Όχι μόνο δεν βγάζουν ενσυναισθηση, αλλά μέσα από το σχόλιο τους εκφράζουν μια υποβοσκουσα χαιρεκάκια. Το χειρότερο είδος στον πλανήτη είναι τελικά το ανθρώπινο.

Πραγματικά και εγώ όταν διάβαζα τις απαντήσεις ορισμένων σκέφτηκα ότι δεν έχουν ενσυναίσθηση. Προφανώς δεν είχαν καλές σχέσεις με τους δικούς τους και αν τους χάσουν νομίζουν ότι δε θα υποφέρουν μετά. Δεν ξέρω με τι καρδιά γράφει κάποιος κάτι τέτοια σχόλια όταν η εξομολόγηση ουρλιάζει απόγνωση και στεναχώρια.

Εγώ αυτό που καταλαβαίνω από τις απαράδεκτες απαντήσεις κάποιων είναι ότι τελικά αρκετός κόσμος δεν έχει καλές σχέσεις με τους γονείς του, ίσως να μην έχουν και καθόλου επαφές και θεωρούν ότι αυτή είναι μια κατάσταση αυτονόητη για όλους. Οι γονείς μας είναι οι ρίζες μας, χωρίς αυτούς δεν θα είχαμε έρθει στη ζωή και απώλεια τους πονάει αφόρητα και 100 ετών να είμαστε. Και δεδομένου ότι ειδικά η μάνα μας, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, είναι ο μοναδικός άνθρωπος που μας αγαπάει ανιδιοτελως(ούτε τα παιδιά μας δεν μας αγαπούν ανιδιοτελως) ο χαμός της, όπως και να το κάνουμε σου αφήνει την αίσθηση της ορφανειας, όσο χρόνων και να εισαι. Λυπάμαι πολύ για κάποιους!

Συμφωνώ ... Κυνισμός και αναισθησία σχεδόν παντού... Ειδικά εδώ που ο καθ' ένας μπορεί να σε προσβάλει ενώ είναι κρυμμένος πίσω από μια οθόνη και ανώνυμα...Η θτασυδειλία σε όλο της το μεγαλείο... Φανερά και με ονοματεπώνυμο δεν θα τολμούσαν να κοροϊδέψουν κανέναν... Ας πάνε να επιλύσουν τα δυσεπίλυτα προβλήματά τους και ύστερα να το παίζουν παντογνώστες και ότι σου λένε την γνωστή "καραμέλα" πως σου λένε την σκληρή αλήθεια προς όφελός σου...

Α ρε Πενσεσιλεια, μανια να το παιζεις ανωτερη εδω μέσα. Να το κοιτάξεις λίγο ρε κορίτσι.
Εσυ εισαι αυτή που στερείται ενσυναίσθησης, και δεν καταλαβαίνει οτι καποιοι ατυχοι απο εμάς εχουμε γονείς-παλιοχαρακτήρες και κακοποιητικούς;
Μακάρι να ημουν στη θέση της εξ!

Λυπηρό σε κάθε περίπτωση αλλά...σίγουρα είναι υπερβολή το να αυτοκαλείσαι ορφανή. Δεν είσαι 8 ή 18, αλλά 28. Πολλά άτομα σε ηλικίες γύρω στα 30 έχουν κόψει οποιαδήποτε επαφή με γονείς είτε γιατί χωρίσανε (οι γονείς) και ο ένας πέθανε, είτε γιατί πέθαναν και οι δύο είτε γιατί ζουν σε άλλη χώρα ή για άλλους λόγους.

Φίλε διαβάζεις τι γράφεις?

Εδώ στα 60 τους χάνουν άλλοι τους γονείς τους, οι οποίοι φεύγουν πλήρης ημερών, και τα μεσήλικα τέκνα χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους...

Προσπάθησε να είσαι δυνατή κοπέλα μου... Η ζωή δεν είναι δίκαια δυστυχώς... Εύχομαι ο γιατρός να διαψευσθεί και η μαμά σου να μείνει κοντά σου για πολλά χρόνια ακόμη...

Να είσαι δυνατή.

Εξαρτάται πάντα τι είδους σχέσεις είχες με τους γονείς σου.
Ορφανός νιώθεις όταν χάνεις τον άνθρωπο που ήταν πάντα δίπλα σου και σε στηριζε κι αυτό δεν έχει να κάνει με την ηλικία.
Εσύ το βλέπεις μόνο από νομική και ετυμολογική άποψη, γιατί δεν μπορείς να το αντιληφθείς με άλλον τρόπο.
Κάποιοι είναι τελικά άτυχοι στη ζωή τους και δεν εννοώ την/τον εξ.

Κοίτα να χαρείς τη μητέρα σου όσο περισσότερο μπορείς. Δυστυχώς μπροστά στο αναπόφευκτο δε μπορούμε να κάνουμε κάτι. Να είσαι δυνατή,δυστυχώς όλα είναι μέσα στη ζωή αυτή.

Δεν ειναι παραξενο που ενω χανεις σε λιγο τη μαμα σου, εσυ λυπασαι για σενα που θα μεινεις μονη κι οχι για εκεινην που φευγει απο τη ζωη? Λυπηρα και τα 2!

Σταματήστε να κρίνετε και να κατηγορείτε τους ανθρώπους εδώ μέσα μονίμως. Προφανώς λυπάται που χάνει τη μαμά της και προφανώς λυπάται για το μετά.
Κοπελιά σου εύχομαι κάθε καλό ! Καλή δύναμη !! Απολαύστε τις στιγμές σας όσο είστε μαζί, δυναμικά και με χαμόγελα κι αισιοδοξία! Άλλωστε το μέλλον δεν το γνωρίζει κανείς. Αλλά ακόμα κι αν συμβεί αυτό που κάνεις δε θα ήθελε..θα έχεις χτίσει δυνατές κι όμορφες αναμνήσεις..οι άνθρωποι ζουν μαζί μας στις καρδιές μας μέσα από τις αναμνήσεις...τις γεμάτες στιγμές..και ξέρεις..ίσως κάποτε θα ανταμωθούμε όλοι..

Φανταζομαι ότι η κοπέλα έχει χάσει τη γη κάτω απο τα πόδια της. Δε νομίζω να έχει καθαρό μυαλό να σκεφτεί πολλά. Το να χάνεις όλα σου τα στηρίγματα στη ζωή νομίζω πως είναι τραγικό. Η κοπέλα ψάχνει μια παρηγοριά όχι να της τη λέμε και από πάνω.

Βαρύ το πεπόνι. Αλλά υπάρχουν κ χειρότερα. Έχεις τον εαυτό σου. Και τα νιάτα σου!Βρες ένα καλό άνθρωπο και κοίτα μπροστά. Δεν είσαι στη χειρότερη μοίρα που υπάρχει. Τουλάχιστον τους γνώρισες και μάλλον σε αγαπούσαν. Μεγάλη διαδικτυακή αγκαλιά αλλά κοίτα μπροστά και στάσου στα πόδια σου.

Πάντα μας πονάει ο χαμός των γονιών μας, όποια και αν είναι η ηλικία μας, ακόμα και αν έχουμε δική μας οικογένεια και παιδιά.
Ορφανή όμως ετών 28, όταν αρκετές συνομήλικες σου έχουν δικές τους οικογένειες, δεν υπάρχει, είναι μεγάλη υπερβολή,

Ειναι μια λεξη που περιγράφει την απώλεια 2 γονιών. Έτσι νοιώθω και ας θεωρούμαι μεγάλη μικρή ενήλικη ανήλικη. Αυτό πού ξέρω είναι ότι όταν ήμουν 18 θεωρούσα οτι σε μια δεκαετία θα νιώθω σαν "τους μεγάλους ". Κι όμως νιώθω τόσο παιδί, εξωτερικά μόνο υποκρινομαι την ενήλικη, στη δουλειά μου, στους γιατρούς όταν καλούμαι να αποφασίσω κλπ. Μέσα μου ουρλιαζω δυστυχώς.

Πιστεύω πως κάνεις λάθος. Δεν παίζει ρόλο αν είσαι ενήλικας και χάσεις το γονιό σου, ότι δεν θεωρείσαι ορφανός επειδή δεν είσαι μικρό παιδί πλέον. Είμαι 36 και όταν έχασα το μπαμπά μου, ήμουν 32 και ένιωσα μόνη και ορφανή. Ορφανή από πατέρα που το ίδιο αισθάνομαι ακόμα. Δεν θεωρείται λέξη αυτολύπησης και κακομοιριάς, αλλά η αίσθηση πως έχασες έναν από τους πιο κοντινούς και αγαπημένους σου ανθρώπους. Η εξομολογουμένη έχει χάσει ήδη το πατέρα της και σε λίγο καιρό δυστυχώς θα ορφανέψει και από μητέρα. Δεν έχει στηρίγματα και 28 ετών είναι μικρή για όλο αυτό το φορτίο. Εδώ εγώ παρόλο που έχω τη μαμά μου και πάλι νιώθω ότι κάτι μου λείπει και νιώθω απροστάτευτη κάποιες φορές. Τελοσπάντων...
Εύχομαι μέσα από τη καρδιά μου η μαμά σου να γίνει καλά και ο Θεός να τη βοηθήσει. Συνέχισε να είσαι δίπλα της και να τη στηρίζεις...

Συμφωνώ μαζί σου Rose star και με όσους έχουν την ίδια γνώμη με εσένα... Εξήντα χρονών όπως λες και χάνουν την γη κάτω από τα πόδια τους όταν πεθάνει η μάνα τους και άνδρες κιόλας ...

rosestar, καταλαβαίνω τι εννοείς, το ίδιο συναίσθημα θα ένοιωθες αν ήσουν 52 αντί 32. Είναι η απώλεια, το κόψιμο του νήματος με τα παιδικά μας χρόνια....πολλά.
Πάντα θα μας σοκάρει και θα μας πονά. Όμως δεν ορφανεύουμε σε καμιά περίπτωση, με την έννοια που ορφανεύει ένα ανήλικο παιδί που δεν μπορεί να πάρει την ζωή του στα χέρια του. Εκεί είναι η ένσταση μου.

Σταματηστε πραγματικα να κολλατε σε λεξεις και δειτε την ουσια και το συναισθημα που μοιραζεται η εξομολογουμενη εδω περα! Ελεος δηλαδη

Δεν παίζει ρόλο πόσο χρονών είναι η κοπέλα. Σημασία έχει πως νιώθει μόνη και ερήμη. Χάνει όλους τους προστάτες σε αυτή τη ζωή. Πως πρέπει να νιώσει; Σταματήστε να της τη λέτε. Γράφει αυτά που νιώθει το κορίτσι και θέλει παρηγοριά,όχι δικαστές να της λένε πως να εκφραστεί.

Ελεος πια με τη κακια εδω μεσα!! Η κοπελα υποφερει νιωθει πονο χανει τη μητερα της και παραλληλα εννοειται τρομαζει που θα μεινει μονη!! Δυο τεραστια πενθη και δυσκολιες και λιγη συμπονια και καταννοηση δε θα εβλαπτε!! Τι τραγικα μηνυματα αυτα που της λετε οτι δεν ειναι πια μωρο και παιδι για να νιωθει ορφανη?? Δηλαδη ρε εξυπνοι ολοι εδω μεσα εσεις δε πονατε αμα χασετε τους ανθρωπους που σας γεννησαν και σας αγαπησαν και ειναι η πιο ιερη και ομορφη σχες?? Τι κομπλεξισμος ρε γαμωτο μου!! Οσα παιδια και να εχεις οσο χρονων και να εισαι ΠΑΝΤΑ θα πονας και θα νιωθεις μονος, λιγος, απελπισμενος και ορφανος οταν χανεις εναν γονιο!! Δεν εχετε δει μαλλον ανθρωπους και 50 και 60 και 70 χρονων να χανουν τους γονεις τους και να πεφτουν στα πατωματα απο τον πονο και να νιωθουν η καρδια τους να ξεριζωνεται!! Ανθρωποι ειστε η μηχανες?? Τι της λετε της κοπελας πραγματικα!! Και οτι τη νοιαζει αμα μενει μονη ενω χανει η μητερα της τη ζωη?? Ρε τι γινατε ολοι εδω μεσα?? Τι ασχημια ψυχης υπαρχει πραγματικα που μιλατε ετσι σ εναν ανθρωπο που ποναει κ βγαζει οτι τον απασχολει πραγματικα!! Για κοιταξτε λιγο τις ψυχες σας γιατι η κοπελα που γραφει δεν εχει τιποτα αρνητικο εσεις εχετε με αυτα που λετε κ ειναι βαθεια μεσα σας αυτη η κακια δυστυχως!
Κοπελα μου εγω θα σου πω να ζησεις οσο περισσοτερο μπορεις τις στιγμες που εχεις με τη μητερα σου, να εχεις ελπιδα γιατι πολλες φορες η ιατρικη πεφτει κι εξω, να μιλας σε οσους σε αγαπανε και αγαπας και μεσα απο αυτους να βρισκεις το κουραγιο να αντιμετωπιζεις τη καθε μερα και σιγα σιγα να βρεις και μια νεα οικογενεια ειτε σε εναν συντροφο ειτε σε καλους φιλους ειτε σε πραγματα που αγαπας οπως σπουδες, εργασια, χομπι η ενα ζωντανο πλασμα οπως ενα ζωακι. Ευχομαι να εχεις παντα ζεστη καρδια και αγαπη μεσα σε αυτη.

Ευχαριστώ Ευχαριστώ πραγματικά !! Υπάρχουν διαμάντια εδώ μέσα και γύρω μας στον κοσμο τελικά! Με συγκινούν πολύ οι απαντήσεις σας και η ενσυναισθηση που δείχνετε, αν όχι όλοι οι περισσότεροι! Και αυτό είναι μια παρηγοριά. Να χαίρεστε όσους αγαπατε, τίποτα δεν είναι δεδομένο...

Εξομ. γίνονται θαύματα καθημερινά, μην ακούς πάντα τους γιατρούς γιατί ο Θεός αποφασίζει. Και όντως η ορφάνια δεν έχει ηλικια(σαφώς είναι χειρότερα για ένα μικρό παιδί), εγώ είμαι μεγαλύτερη από σένα, έχω χάσει και τους δύο γονείς αλλά ορφάνια ένιωσα όταν έχασα την μαμά μου η οποία μου λείπει απίστευτα. Καλό κουράγιο εύχομαι, φρόντισε να έχεις ανθρώπους δίπλα σου.