Βασίλης Κατσικονούρης: «Βλέπω πολλούς να καίγονται σα δέντρα ακίνητα στο δάσος»

Βασίλης Κατσικονούρης: «Βλέπω πολλούς να καίγονται σα δέντρα ακίνητα στο δάσος» Facebook Twitter
1

Ανάμεσα στις ερωτήσεις παρατίθενται αποσπάσματα από το μυθιστόρημά του «Μπαμπούσκα» (Κέδρος) που κυκλοφόρησε πρόσφατα καθώς και το θεατρικό έργο «Το γάλα» (Κέδρος).

_______________

«Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. [...] Η αγάπη, μικρέ, αυτή κρατάει τον κόσμο. Κι όταν εξαφανιστεί, τότε ο κόσμος θα πεθάνει., θα καταστραφεί [...] Παλιότερα, οι άνθρωποι έφτιαχναν κάτι σαν κύτταρα μεταξύ τους με την αγάπη, κι έτσι συναρμολογούσαν τον κόσμο, δε διαλυόταν. Τέλος πάντων, έτσι ήταν, δεν ξέρω γιατί. Όμως τώρα... Τώρα σαν να μην έχει μείνει κανένα κύτταρο ζωντανό να τον κρατάει». («Μπαμπούσκα»)

_______________

 

Ο κόσμος σήμερα διαλύεται; Η αγάπη κρατάει τον κόσμο;

Με την έννοια της έλξης – σχέσης ναι. Κι ο κόσμος διαλύεται όταν η σχέση γίνεται σχετικότητα.

 

_______________

«Γιατί ναι, κι αν ακόμα η αγάπη έχει χαθεί από τον κόσμο όπως τώρα...θα υπάρχει πάντα σε κάποια μορφή μέσα σε κάτι άλλο, μέσα σε... μέσα...[...] Μέσα στην Ποίηση! [...] Και οι τελευταίοι ποιητές εξατμίστηκαν σ' ένα θάλαμο αποστείρωσης και τα βιβλία τους πήγαν για πολτοποίηση». («Μπαμπούσκα»)

_______________

 

Η ποίηση, τα βιβλία μπορούν να σώσουν τον κόσμο;

Μόνο σε άλλη μορφή. Ένα είδος εύπλαστου word που μετασχηματίζει το άκαμπτο pdf της καθημερινότητας.

 

_______________

«Χρειαζόταν σίγουρα να δει κι άλλους θνητούς. Θνητούς που ζούσαν χωρίς πολλή φασαρία. Θνητούς που δεν θα διεκδικούσαν από την αγάπη τους παρά μόνο να τους πει που ήταν οι παντόφλες τους καθώς γυρίζουν το βράδυ στο σπίτι ή ένα καλό φαϊ. [...] Θνητούς με άδειο, ανέκφραστο πρόσωπο κολλημένο στο κρύο τζάμι ενός λεωφορείου σαν τους πηγαίνει ή τους φέρνει από τη δουλειά...». («Μπαμπούσκα»)

_______________

 

Υπάρχουν στ' αλήθεια συνηθισμένοι άνθρωποι;

Η μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου είναι αλήθεια αναντίρρητη, που επιστρέφει στον ίδιο, επεξεργασμένη και παραχαραγμένη από τους διαφημιστές ως μύθος.

 

_______________

«Βλέπεις, όταν ένας κόσμος τελειώνει, χάνεται πρώτα η αγάπη, ύστερα η ομορφιά, μετά ο λόγος και στο τέλος χάνεται και η τελευταία μορφή που τα κρατούσε όλα αυτά: Η μνήμη. Αυτοί εκεί έξω τώρα δε θυμούνται καν αν πρέπει να περνάνε το δρόμο με πράσινο ή με κόκκινο. Η μνήμη τους είναι άδεια. Ναι, σαν αυτή τη μπαμπούσκα που της λείπει η τελευταία της κούκλα». («Μπαμπούσκα»)

_______________

 

Τι γίνεται όταν η μνήμη αδειάζει;

Υποθέτω ότι πηγαίνεις πολύ καθυστερημένος στα ραντεβού σου. Είμαστε το άθροισμα των αναμνήσεών μας και το υπόλοιπο των ονείρων μας.

Πάντα από κάθε μπαμπούσκα δε λείπει μια κούκλα;

Ναι. Και μπορεί να την έχει ο διπλανός μας.

 

_______________

«Ίσως εγώ, τώρα, θα έπρεπε να θυσιάσω κάτι, όμως δεν υπάρχει κανείς να μου το ζητήσει, δε βλέπω κανέναν που να το χρειάζεται, κι έτσι θα πήγαινε στα χαμένα, σαν τη θυσία του Ορφέα, σαν τη θυσία του Χριστού. Σ' έναν κόσμο που κανείς πια δεν ονειρεύεται το πέταγμα δεν αξίζει να θυσιάσεις τα φτερά σου». («Μπαμπούσκα»)

_______________

 

Είναι η εποχή των θυσιών χωρίς αντίκρισμα;

 

Οι θυσίες γίνονται για ανάπτυξη και ευημερία. Όσο αυτές οι λέξεις αποσυνδέονται από το νόημα της λέξης «παιδεία», τόσο και οι θυσίες θα αποσυνδέονται και από κάθε ουσιαστικό αντίκρισμά τους. Η έξοδος από την κρίση είναι υπόθεση μιας άλλης, νέας γενεάς που θα πρέπει όμως να διαπαιδαγωγηθεί τώρα. Κανείς υποψήφιος επενδυτής;

 

_______________

«Τι νομίζεις ότι αλαφρώνει το βάρος μας; Τι μας δίνει αληθινά φτερά, πέρα από το να ξεφορτωνόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό;». («Μπαμπούσκα»)

_______________

 

Πώς μπορείς να ξεφορτωθείς τον εαυτό σου;

Όλο το βιβλίο «Μπαμπούσκα», είναι ένα βιβλίο, ας πούμε, αυτοβοήθειας για το πώς να το πετύχει κανείς αυτό. Ας μην κάνω λοιπόν spoiler.

 

_______________

«Έτσι, στα καλά καθούμενα, όπως τους βλέπεις να περπατάνε ή να κάθονται να πίνουν τον καφέ τους. Όπως τρέχουν βιαστικά ή όπως στέκονται έξω απ' το περίπτερο να κοιτάξουν την κρεμασμένη εφημερίδα. Όπως ψωνίζουν πατάτες απ΄το μανάβη ή νεκρά ψάρια απ΄το ψαράδικο. Όπως στέκονται στην ουρά στις τράπεζες ή έξω από την εφορία. Σα χαιρετιούνται από μακριά, σαν κάνουν χειραψία από κοντά, σαν κάθονται στ΄αμάξια τους μέσα κλεισμένοι, στο σινεμά, σα βγάζουν εισιτήρια για το γήπεδο, στα σπίτια τους καθώς ζητάνε τις παντόφλες τους, καθώς απλώνουν μια μπουγάδα, καθώς γυρίζουν με τις σακούλες τα ψώνια και σκύβουν ν' αγκαλιάσουν το παιδί τους... Τους βλέπεις έτσι στα ξαφνικά... Ν α κ α ί γ ο ν τ α ι !». («Το γάλα»)

_______________

 

Δεν είναι άραγε σήμερα πιο συχνό από ποτέ το να βλέπεις ανθρώπους δίπλα σου να καίγονται;

Βλέπω πολλούς να καίγονται σα δέντρα ακίνητα στο δάσος· και κάποιους λίγους που καίγονται σαν κεριά.

Τι μπορείς να κάνεις για να το αλλάξεις αυτό;

Όταν το δάσος κινηθεί και περπατήσει, όπως στο «Μακμπέθ», τότε θ' αλλάξει αυτό.

 

_______________

«Δε με πειράζει όμως αυτό, όχι έχω μάθει. Από μικρός, από τότε ακόμα που τριγύρναγα μοναχός μου, που δε μου μίλαγε κανείς, έσφιγγα τα δόντια, κουλουριαζόμουνα γύρω από κάτι σκληρό μέσα μου, εκείνο το πράμα σαν σίδερο που έλεγε κι η μάνα μου και που 'το νιωθα ότι δε θα σπάσει ποτέ... Κι έλεγα στον εαυτό μου, θα ζήσεις, ρε πούστη μου, πρέπει να ζήσεις. Έστω και μ' αυτήν την σκιά στα πνευμόνια, έστω και μ' αυτό το σακατιλίκι, τη δαγκωματιά στην καρδιά. Αλλά τώρα αυτή η σκιά πάει να απλωθεί τελείως απάνω μου, σ' ολόκληρη τη ζωή μου, να μουτζουρώσει τα πάντα, ό, τι έχω καταφέρει μέχρι εδώ». («Το γάλα»)

_______________

 

Γιατί αυτός ο ρατσισμός κι αυτό το μίσος σήμερα;

Δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα ρατσισμός εξ ιδεολογίας, όπως π.χ. στην Αμερική ή στη Γερμανία. Υπάρχει ένα έντονο κοινωνικό πρόβλημα που όσο οξύνεται, προσλαμβάνει και ρατσιστικά χαρακτηριστικά. Θα δούμε κάποτε το πρόβλημα ή θα μιλάμε μια ζωή με –ισμούς και αντι-ισμούς εδώ πέρα;

 

Πώς ζει κανείς με την δαγκωματιά στην καρδιά;

Αληθινά.

*«Ο τοκετός του θανάτου», Γιάννης Βαρβέρης

Βιβλίο
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μαρκ Τουέιν, «Οι περιπέτειες του Χακ Φιν»

Το πίσω ράφι / Το μυθιστόρημα του Μαρκ Τουέιν που έθαψαν οι κριτικοί και το αποθέωσε ο Χέμινγουεϊ

Στις «Περιπέτειες του Χακ Φιν» ο Μαρκ Τουέιν έπλασε τον πιο ελεύθερο ήρωα της αμερικανικής λογοτεχνίας, που αρνήθηκε τους κανόνες της κοινωνίας του και ένωσε την τύχη του με έναν σκλάβο δραπέτη.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Ο Σάχης του Ιράν και η Αμερική που δεν μπορούσε να φανταστεί την ζωή χωρίς αυτόν

Βιβλίο / Ο Σάχης του Ιράν και η Αμερική που δεν μπορούσε να φανταστεί τη ζωή χωρίς αυτόν

Ένα νέο βιβλίο με τίτλο «Βασιλεύς των Βασιλέων», όπως αποκαλούσε τον εαυτό του ο Ρεζά Παχλαβί, εστιάζει στις διαδοχικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ που «αποδέχτηκαν πρόθυμα τις φαντασιώσεις του, τόσο για τον εαυτό του όσο και για τη χώρα του».
THE LIFO TEAM
Γωγώ Ατζολετάκη: «Οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας δεν είναι “ληγμένα προϊόντα”»

Βιβλίο / Γωγώ Ατζολετάκη: «Οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας δεν είναι “ληγμένα προϊόντα”»

Σταρ Ελλάς στα νιάτα της, διακρίθηκε ως ηθοποιός, θιασάρχης, ραδιοφωνική παραγωγός, δοκιμάστηκε επίσης στη συγγραφή έχοντας κυκλοφορήσει μέχρι τώρα επτά βιβλία μαζί με το πρόσφατο «Η τρίτη άνοιξη» (εκδ. Επίμετρο), που έδωσε και το έναυσμα γι’ αυτήν τη συνέντευξη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
O Δημήτρης Γκιώνης, οι ένδοξες μέρες της «Ελευθεροτυπίας» και το σημερινό μιντιακό σούπερ μάρκετ

Οι Αθηναίοι / O Δημήτρης Γκιώνης, οι ένδοξες μέρες της «Ελευθεροτυπίας» και το σημερινό μιντιακό σούπερ μάρκετ

Ο 81χρονος δημοσιογράφος και συγγραφέας που για δεκαετίες διηύθηνε τις πολιτιστικές σελίδες της Ελευθεροτυπίας, αφηγείται τη συναρπαστική καριέρα του στη LiFO
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Κλαίρη Μιτσοτάκη: «Η αξιοπρέπεια και η φιλία είναι τα θεμέλια της ζωής μας»

Βιβλίο / Κλαίρη Μιτσοτάκη: «Η αξιοπρέπεια και η φιλία είναι τα θεμέλια της ζωής μας»

Η σπουδαία μεταφράστρια, που έχει αφιερώσει μεγάλο μέρος της δουλειάς της στον Μαρσέλ Προυστ, μας ξεναγεί στον πολύπλοκο κόσμο του και εκφράζει τον θυμό της για την πανταχού παρούσα απάτη της εποχής μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η αλήθεια για τον «Συνταγματάρχη» Πάρκερ, τον διαβόητο μάνατζερ του Έλβις Πρίσλεϊ

Βιβλίο / Η αλήθεια για τον «Συνταγματάρχη» Πάρκερ, τον διαβόητο μάνατζερ του Έλβις Πρίσλεϊ

Ένα νέο βιβλίο με τίτλο «Ο Συνταγματάρχης και ο Βασιλιάς» εξερευνά τη συναρπαστική ζωή ενός ακούραστου κομπιναδόρου που προσπαθούσε απεγνωσμένα να ανακαλύψει εκ νέου τον εαυτό του.
THE LIFO TEAM
Γνώριζαν ή όχι οι Γερμανοί για τα εγκλήματα του Χίτλερ;

Βιβλίο / Γνώριζαν ή όχι οι Γερμανοί για τα εγκλήματα του Χίτλερ;

Πότε ακριβώς χάθηκε ο πόλεμος για τον Άξονα; Ποια ήταν η πιο σημαντική μάχη του πολέμου; Πόσο «συμμέτοχος» ήταν ο Γερμανικός λαός στο ολοκαύτωμα; Σ’ αυτά τα ερωτήματα επιχειρεί να απαντήσει μια νέα ογκώδης έκδοση με τίτλο «Η συνολική ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου».
THE LIFO TEAM
Αudiobooks: Αντί να διαβάσεις το νέο βιβλίο της Σάλι Ρούνεϊ, το ακούς

Βιβλίο / Αudiobooks: Αντί να διαβάσεις το νέο βιβλίο της Σάλι Ρούνεϊ, το ακούς

Είναι νωρίς να πούμε πως αυτά τα ηχητικά λογοτεχνικά αρχεία μπορούν να αντικαταστήσουν το βιβλίο. Είναι όμως μια υπέροχη λύση για όσους θέλουν να διαβάσουν αλλά δεν έχουν χρόνο ή έχουν μπλοκάρει με το κανονικό διάβασμα.
ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ
«Στα τέσσερα»: Το πιο καυτό και αμφιλεγόμενο βιβλίο του φετινού καλοκαιριού

Βιβλίο / «Στα τέσσερα»: Το πιο καυτό και αμφιλεγόμενο βιβλίο του φετινού καλοκαιριού

«Κάποιες το λάτρεψαν, άλλες το σιχάθηκαν»: Το βιβλίο της Miranda July για την ερωτική περιπλάνηση μιας γυναίκας στη μέση ηλικία που χαρακτηρίστηκε ως «το πρώτο μεγάλο μυθιστόρημα για την περιεμμηνόπαυση», είναι η λογοτεχνική επιτυχία της χρονιάς.
THE LIFO TEAM
Πατρίτσια Χάισμιθ: «Ο κόσμος και τα μαρτίνι του είναι δικά μου!»

Βιβλίο / Πατρίτσια Χάισμιθ: «Ο κόσμος και τα μαρτίνι του είναι δικά μου!»

Τα πολυσυζητημένα ημερολόγια της Χάισμιθ αποκαλύπτουν κρυφές σκέψεις της συγγραφέως του «Ταλαντούχου κύριου Ρίπλεϊ», τους άγνωστους έρωτες και την εξάρτησή της από τη γραφή και το αλκοόλ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ

σχόλια

1 σχόλια