Love at first sight.

Love at first sight. Facebook Twitter
5

'Eνα ποίημα  δημοσιεύεται κάθε εβδομάδα στην ηλεκτρονική έκδοση του TLS, στη στήλη Poem of the Week.Το Times Literary Supplement, η διάσημη εβδομαδιαία λογοτεχνική επιθεώρηση των Τάιμς εκδίδεται στο Λονδίνο από το 1902 –αρχικά ως ένθετο και από το 1914 ως αυτόνομη έκδοση. Κάθε φορά το ποίημα συνοδεύεται και από ένα σύντομο σχολιασμό. Κάτι αντίστοιχο προσφέρει και ο Guardian στους αναγνώστες του site του εδώ και καιρό.

Έχει κάτι το γοητευτικά παλιομοδίτικο μια στήλη που τιτλοφορείται «Ποίημα της Εβδομάδας», ακόμα κι αν πρόκειται για περιοδικό που αφορά το βιβλίο, πόσο μάλλον για μια στήλη στο internet. Ένα εμβόλιμο "Poem of the Week" μου φέρνει πάντα στο νου λεπταίσθητες νεαρές της Μπελ Επόκ να ξεφυλλίζουν ανυπόμονα με τα κρινοδάχτυλα τους τις σελίδες μέχρι να φτάσουν στη στιγμή-απόγειο του ρομαντισμού τους.

Το τελευταίο Poem of the week του TLS είναι ένα ποίημα της Wisława Szymborska, της σπουδαίας Πολωνέζας ποιήτριας που βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1996. Ήταν η τελευταία φορά που ποιητής βραβεύτηκε με Νόμπελ πριν το πολύ πρόσφατο, αυτό του Σουηδού Tomas Tranströmer. Όπως και στην περίπτωση του Tranströmer έπρεπε να μεσολαβήσει ένα Νόμπελ για να μάθουμε την Σιμπόρσκα στα καθ'ημάς. Έχει μια τέτοια σαφήνεια η ποίησή της, που με μια εντελώς απογυμνωμένη γλώσσα σε ηλεκτρίζει με τη λεπτή της ειρωνεία. Μπορεί να βρίσκει αφορμές από τα πιο τετριμμένα γεγονότα και, όσο και να τη βαραίνει η ιστορική συνείδηση της πατρίδας της, στον πυρήνα της είναι βαθιά ανθρώπινη.

Το ποίημα λέγεται «Έρωτας με την πρώτη ματιά» (Miłość od pierwszego wejrzenia στα πολωνικά) αλλά αυτό που υποστηρίζει είναι πως δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα στην πραγματικότητα. Περιγράφει την πρώτη συνάντηση ενός ζευγαριού, όπου από την αρχή γίνεται ολοφάνερη η ακαριαία αμοιβαία έλξη, για το κεραυνοβόλημα της οποίας σελίδες επί σελίδων έχουν γραφτεί –το περίφημο μουσικό Coup de foudre. Ένα τεράστιο ερωτηματικό, ωστόσο, πλανιέται πάνω από το ποίημα. Πόσο τυχαία ή ξαφνική είναι στ' αλήθεια μια τέτοια συνάντηση; Είναι λες σαν πλανήτες που βρίσκονται σε τροχιά σύγκρουσης. Πόσες φορές πιο πριν έχει αποφευχθεί η σύγκρουση; Γι' αυτό μιλάει κατ' ουσίαν η Σιμπόρσκα:

Love at First Sight

They're both convinced
that a sudden passion joined them.
Such certainty is beautiful
but uncertainty is more beautiful still.

 

Since they'd never met before, they're sure
that there'd been nothing between them.
But what's the word from the streets, staircases, hallways –
perhaps they've passed each other by a million times?

 

I want to ask them
if they don't remember –
a moment face to face
in some revolving door?
perhaps a "sorry" muttered in a crowd?
a curt "wrong number" caught in the receiver? –
but I know the answer.
No, they don't remember.

 

They'd be amazed to hear
that Chance has been toying with them
now for years.

 

Not quite ready yet
to become their Destiny,
it pushed them close, drove them apart,
it barred their path,
stifling a laugh,
and then leaped aside.

 

There were signs and signals
even if they couldn't read them yet.
Perhaps three years ago
or just last Tuesday
a certain leaf fluttered
from one shoulder to another?
Something was dropped and then picked up.
Who knows, maybe the ball that vanished
into childhood's thickets?

 

There were doorknobs and doorbells
where one touch had covered another
beforehand.
Suitcases checked and standing side by side.
One night perhaps some dream
grown hazy by morning.

 

Every beginning
is only a sequel, after all,
and the book of events
is always open halfway through.

 

(Σε μετάφραση των Stanisław Barańczak και Clare Cavanagh).

Η προσπάθεια να προσεγγίσω μια ακατανόητη γλώσσα γίνεται από μεταπρατικούς σταθμούς –άλλες γλώσσες πιο οικείες δηλαδή. Έχει μεγάλη γοητεία, για όσους ξέρουν, το παιχνίδι του χαμένου –αμετάφραστου– ποιήματος. Και η δική μου πρόχειρη μετάφραση αρκετά ελεύθερη στα σημεία. Για ακόμα μία φορά αισθάνομαι το βάρος που έχει κάθε λέξη. Σαν ένα παιχνίδι που έπαιζα μικρή, όπου σου έκλειναν τα μάτια, επέλεγες από ένα κουτί με αντικείμενα και έπρεπε να μαντέψεις τι είναι τι. Καμιά φορά δεν σου είχαν δέσει καλά το μαντήλι και κρυφοκοιτούσες. Κατά τον ίδιο τρόπο κι ένα ποίημα μπορεί να το έχεις «συναντήσει» κι άλλοτε. Καμία λέξη δεν είναι αθώα, ούτε καν ένας απλός προβιβασμός στο συντακτικό. Κι η κάθε παραπάνω συλλαβή επισφαλής:

Love at first sight. Facebook Twitter

Έρωτας με την πρώτη ματιά

Σίγουροι κι οι δυο

για το απρόσμενο πάθος που τους έδεσε.

H τόση βεβαιότητα έχει την ομορφιά της

αλλά ακόμα πιο όμορφη η αβεβαιότητα.

 

Αφού ασφαλώς και δεν έχουνε ξανασυναντηθεί ποτέ,

είναι σίγουροι πως δεν τους ενώνει κάτι.

Αλλά τι θα τους έλεγαν οι δρόμοι, τα σκαλοπάτια, οι διάδρομοι –

όπου μπορεί και να προσπέρασαν τόσες φορές ο ένας τον άλλον;

 

Θέλω να τους ρωτήσω

αν άραγε θυμούνται –

Μια στιγμή πρόσωπο με πρόσωπο

σε κάποια περιστρεφόμενη πόρτα;

Ίσως ένα μουρμουριστό «συγγνώμη» μες στο πλήθος;

Ένα ξερό μήπως «λάθος κάνετε» στο ακουστικό του τηλεφώνου; –

Ξέρω όμως την απάντηση.

Όχι, δεν θυμούνται κάτι.

 

Πόσο θα εκπλαγούν  να μάθουν

ότι η Τύχη έπαιζε μαζί τους

εδώ και χρόνια.

 

Ανέτοιμη ακόμα

να γίνει η Μοίρα τους

τους έσπρωχνε κοντά, τους έσερνε πάλι πίσω,

μπουρδουκλωνότανε στα πόδια τους,

αφήνοντας ένα πνιχτό γελάκι,

κι ύστερα χοροπηδώντας έκανε στην άκρη.

 

Υπήρχαν σημεία και νεύματα

ακόμα τότε δυσανάγνωστα.

Ίσως ήταν τρία χρόνια πριν

ή μόλις την περασμένη Τρίτη

που ένα μόνο φύλλο φτερούγιζε

από τον έναν ώμο στον άλλον.

Σαν κάτι που το είχες για οριστικά χαμένο να ανευρέθη.

Ποιος ξέρει, ίσως η μπάλα των παιδιών που έπαιζαν εκείνο το απόγευμα και κύλησε μέχρι τους θάμνους.

 

Θα υπήρχαν και χειρολαβές και κουδούνια, δε μπορεί,

όπου το ένα άγγιγμα κάλυψε το άλλο.

Βαλίτσες που περάσανε τον έλεγχο και στεκόντουσαν τώρα δίπλα-δίπλα.

Κάποια νύχτα ίσως το ίδιο διαυγές όνειρο να διαλύθηκε απ' την άχλη του πρωινού.

 

Κάθε αρχή είναι ένα σίκουελ εξάλλου

Και το μεγάλο βιβλίο της ζωής

πάντα στη μέση το βρίσκεις ανοιχτό.

Διαλέγετε τι προτιμάτε. Το απόλυτο πρωτοφανέρωμα ή την δυσεξήγητη βεβαιότητα ότι κάπου στο παρελθόν έχετε ξανασυναντηθεί; Είτε έτσι, είτε αλλιώς οφείλουμε να δώσουμε μια πειστική εξήγηση στον εαυτό μας για αυτή τη μυστήρια μεταφυσική της οικειότητας που αναπτύσσεται ξάφνου με έναν άγνωστο, σαν ένα αναγνωριστικό νεύμα από το πουθενά.

Το αστικό περιβάλλον, αν και καταπίνει ανθρώπους με την απροσωπία του, ενδείκνυται και για τέτοια παιχνίδια της Τύχης. Σαν να ρίχνει ζάρια η πόλη κι εμείς είμαστε τα πούλια της. Θυμάμαι μια ρήση του Ηράκλειτου, για το χρόνο που παίζει μαζί μας: «Αιὼν παίς εστί παίζων, πεσσεύων· παιδός η βασιληίη»! Ο χρόνος, δηλαδή, είναι ένα παιδί που παίζει με πεσσούς και ενός παιδιού είναι η Βασιλεία. Τόσες χιλιάδες χρόνια πίσω και μοιάζει τόσο να επιβεβαιώνει το ποίημα της Σιμπόρσκα και το πόσο αδύναμοι είμαστε όλοι σε δυνάμεις πέρα από μας.

Είναι ολοφάνερο πόσο προσιδιάζει το ποίημα στο σινεφίλ του αρχέτυπο, την «Σύντομη συνάντηση» (Brief Encounter) του 1945, του Βρετανού Ντέιβιντ Λιν, την ταινία σταθμό στο είδος που ενέπνευσε πολλούς, μακράν καλύτερη από όλες τις απομιμήσεις.  H Λόρα και ο Άλεκ -παντρεμένοι κι οι δυο- συναντιούνται μια μέρα στο σταθμό του τρένου που παίρνουν μια φορά την εβδομάδα για να κατέβουν στην πόλη. Έτσι μια τυχαία γνωριμία καταλήγει σε έρωτα, που θα τους βγάλει από την άψογα ρυθμισμένη αστική τους ρουτίνα. Κι η αφορμή είναι ένας μόνο κόκκος άμμου που μπαίνει στο μάτι της Λόρα...  Ασφαλώς και υποψιάζεσαι για το πόσες φορές θα συναντήθηκαν πιο πριν στο σταθμό, θα σκόνταψαν στο διάδρομο του βαγονιού, θα συναπαντήθηκαν φευγαλέα τα βλέμματα στην αποβάθρα.

Θα έλεγε κανείς πως η Σιμπόρσκα απομυθοποιεί και την υποτιθέμενη αναπόδραστη έλξη που σπρώχνει τον έναν στην αγκαλιά του άλλου. Βούτυρο στο ψωμί των πραγματιστών; Όχι ακριβώς. Μοιάζει να το κάνει πιο πεζό –δεν ήταν και τόσο ξαφνικό το πάθος  σας, όπως νομίζετε– αλλά συνάμα σκάβει και πιο βαθιά. Με ευαισθησία αλλά και τρυφερή ειρωνεία μεσολαβεί στα ανεπαίσθητα που μόνο οι ερωτευμένοι μπορούν να βιώσουν και η ποίηση και η Τέχνη να περιγράψουν.

Τελειώνοντας το κείμενο ανακαλύπτω γιατί η ακαταλαβίστικη φράση Miłość od pierwszego wejrzenia μου έμοιαζε απ' την αρχή οικεία. Έτσι ονομάζεται το πρώτο κομμάτι του Zbigniew Preisner από το soundtrack του Rouge του Κισλόφσι...

Αυτό βέβαια που κανένα ποίημα, κανένα φιλοσοφικό σύστημα ή επιστημονική θεωρία δε μπορεί ποτέ να με ακρίβεια να προσδιορίσει είναι η μεταβλητή που ευθύνεται για όλα. Γιατί τώρα και όχι τότε; Γιατί εδώ και όχι εκεί; Γιατί αυτόν και όχι τον άλλον;

Βιβλίο
5

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεχαγιάς

Βιβλίο / «Το να εκδίδεις βιβλία στην Ελλάδα είναι σαν να παίζεις στο καζίνο»

Η Γεννήτρια είναι ένας νέος εκδοτικός οίκος αφιερωμένος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο εκδότης της, συγγραφέας και μεταφραστής, Παναγιώτης Κεχαγιάς, μιλά για τις δυσκολίες και τις χαρές του εγχειρήματος, για το πώς σκοπεύει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής αγοράς, καθώς και για τους πρώτους τίτλους που ετοιμάζεται να εκδώσει.
M. HULOT
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

5 σχόλια
* Καρλ Γιουνγκ: Συγχρονικότητα η αλλιώς ο αόρατος κοσμικός ιστός. Η συγχρονικότητα για τον Γιουνγκ είναι μια νοήμων χρονική σύμπτωση, ένας ψυχοειδής παράγοντας ανεξάρτητος από το γραμμικό χωροχρόνο.*Μια αρχαία κινέζικη ιστορία λέει οτι μια αόρατη κόκκινη κλωστή συνδέει όλους όσους είναι μοιραίο να συναντηθούν, ανεξάρτητα από το χρόνο, το τόπο η τις περιστάσεις. Το νήμα αυτό μπορεί να τεντώσει η να μπερδευτεί αλλά ποτέ δεν σπάει.*Οι συμπτώσεις είναι ο τρόπος του Θεού να παραμένει ανώνυμος.
Αυτό βέβαια που κανένα ποίημα, κανένα φιλοσοφικό σύστημα ή επιστημονική θεωρία δε μπορεί ποτέ να με ακρίβεια να προσδιορίσει είναι η μεταβλητή που ευθύνεται για όλα. Γιατί τώρα και όχι τότε; Γιατί εδώ και όχι εκεί; Γιατί αυτόν και όχι τον άλλον;Δεν ισχυει αυτο κι απορω γιατι ειμαστε τοσο ανενημερωτοι σε αυτα τα θεματα αφου ασχολουμαστε συνεχως με αυτα, μαλλον δεν θελουμε να μαθουμε γιατι η απαντηση ποναει και μας προσγειωνει στην πραγματικοτητα.Ο Φροϋντ και γενικα η ψυχαναλυση εχουν απαντησει σε αυτα τα ερωτηματα με σαφηνεια.Ποιος αντεχει ομως ν'ακουσει τη σκληρη αληθεια;