Fofi's: Η Φώφη Ακριθάκη, που πέθανε χθες, είχε αφηγηθεί στη LifO τη θυελλώδη ιστορία του εστιατορίου της στο Βερολίνο

Fofi's: Η Φώφη Ακριθάκη, που πέθανε χθες, είχε αφηγηθεί στη LifO τη θυελλώδη ιστορία του εστιατορίου της στο Βερολίνο Facebook Twitter
Η Φώφη με τους Γιάννη Κουνέλλη και Ρεμπέκα Χορν.
1

Ο απόηχος είναι ακόμα αισθητός. Ενός μαγαζιού και μιας εποχής που για όσους τα έζησαν αναφέρονται σε αυτά σαν να επρόκειτο για κάτι ανεπανάληπτο. Άλλωστε, όποιος επέστρεφε από το Βερολίνο του τότε είχε να το λέει. Έμπαινες στο μπαρ-εστιατόριο της Φώφης, περνούσες καταπληκτικά και ζαλιζόσουν από τους διάσημους που μετρούσες γύρω σου. Και να σκεφτεί κανείς ότι δεν είχε καν «πόρτα». Αν δεν «κολλούσε» κάποιος, τον έδιωχνε το ίδιο το μαγαζί, η ίδια η κατάσταση που έβρισκε. Το «Εστιατόριον», όπως λεγόταν επίσημα, αλλά που όλοι αποκαλούσαν Fofi's, βρισκόταν στην αριστοκρατική Fasanenstraße στο νούμερο 70, απέναντι σχεδόν από το Kempinski. Και για τα είκοσι χρόνια που λειτούργησε αποτέλεσε, χωρίς αμφιβολία, ένα ορόσημο του πρώην Δυτικού Βερολίνου, πριν από την πτώση του Τείχους, αλλά και για όσο έμεινε ανοικτό, και μέχρι το 1995. Το στέκι μιας γενιάς καλλιτεχνών της πρωτοπορίας, το αγαπημένο εστιατόριο διασημοτήτων, η πλέον κοσμική διεύθυνση μιας εικοσαετίας.

Πριν από λίγες μέρες άνοιξε στο Μουσείο Άλεξ Μυλωνά στην πλατεία Αγ. Ασωμάτων μια έκθεση με τίτλο «Fofi's Berlin» με έργα τέχνης από την προσωπική συλλογή της Φώφης Ακριθάκη. Τη βραδιά των εγκαινίων πολλοί απ' όσους πέρασαν ήταν φίλοι και φίλες της από εκείνη την εποχή που θέλησαν να ξαναζήσουν αμυδρά εκείνη τη γλυκιά παραζάλη των '80s, ξανακοιτάζοντας, επί τη ευκαιρία, τα έργα που κάποτε κρεμόντουσαν στους τοίχους του θρυλικού εστιατορίου.

Για τα είκοσι χρόνια που λειτούργησε αποτέλεσε, χωρίς αμφιβολία, ένα ορόσημο του πρώην Δυτικού Βερολίνου, πριν από την πτώση του Τείχους, αλλά και για όσο έμεινε ανοικτό, και μέχρι το 1995. Το στέκι μιας γενιάς καλλιτεχνών της πρωτοπορίας, το αγαπημένο εστιατόριο διασημοτήτων, η πλέον κοσμική διεύθυνση μιας εικοσαετίας.

Fofi's: Η Φώφη Ακριθάκη, που πέθανε χθες, είχε αφηγηθεί στη LifO τη θυελλώδη ιστορία του εστιατορίου της στο Βερολίνο Facebook Twitter
Φώφη και Αλέξης Ακριθάκης

Συνάντησα τη Φώφη στο σπίτι της στο Κολωνάκι. Κατάλευκοι τοίχοι, άπλετο φως, λίγο σαν να βρίσκεσαι σε νησί, λίγο σαν σε γκαλερί. Παντού κυριαρχούν έργα του άντρα της, Αλέξη Ακριθάκη. Μαζί πρωτοπήγαν στο Βερολίνο το 1968, αφήνοντας πίσω την Αθήνα των συνταγματαρχών, με μια υποτροφία DAAD για καλλιτέχνες που κέρδισε εκείνος. Εκείνη, χωρίς να ξέρει τη γλώσσα, αποφάσισε τις ελεύθερες ώρες της να δουλεύει κι έτσι άνοιξε με δύο φίλους της το μπαρ ΑΧ ΒΑΧ. Της άρεσε, ήταν γεννημένη γι' αυτό. Με το που έπεσε η χούντα επέστρεψε στην Ελλάδα, αλλά μετά από λίγο, πίσω στο Βερολίνο, θα αναλάμβανε ένα άλλο λιλιπούτιο μπαράκι στην άκρη ενός μεγαλύτερου. Όνομα δεν είχε και ήταν σχεδόν αθέατο, αλλά η Φώφη τού έδωσε ζωή! Θες οι μεζέδες της, που κουβαλούσε από το σπίτι με ταξί, θες η τρέλα της, το μπαράκι τράβηξε όλους τους αντισυμβατικούς ανθρώπους της έτσι κι αλλιώς ιδιόρρυθμης πόλης. Οι θαμώνες ήταν από μέλη της Μπάντερμαϊνχοφ μέχρι τον Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ και τον μετέπειτα υπουργό εξωτερικών Ότο Σίλι. Φυσικά και όλοι οι νέοι καλλιτέχνες, διανοούμενοι και φοιτητές των αρχών του '70.

Όταν, λοιπόν, της πρότειναν οι συμπατριώτες της Βασίλης Κουράφαλος και Κώστας Κασάμπαλης να ανοίξουν ένα νέο εστιατόριο, ήξεραν ότι η Φώφη ήταν εγγύηση επιτυχίας. Και δεν έπεσαν έξω. «Είπαμε στην αρχή να μην το ονομάσουμε Fofi's για  να μη γίνει προσωπικό, αλλά τελικά δεν το αποφύγαμε» μου λέει και γελάει με το χαρακτηριστικό, τρανταχτό της γέλιο. Το ίδιο που κέρδισε ένα βράδυ τον Άλαν Μπέιτς, ο οποίος μπήκε μέσα στο μαγαζί με κατάξανθα βαμμένα μαλλιά για μια ταινία που γύριζε στο Βερολίνο με τον Σαμπρόλ. Όχι μόνο δεν προσβλήθηκε, αλλά έγινε σταθερός πελάτης και πολύ φίλος της. «Ποιοι ήταν οι πραγματικά σταθεροί;» τη ρωτάω. «Η εικαστικός Ρεμπέκα Χορν ήταν από τους "ιδρυτές", θα λέγαμε, αλλά και ο σπουδαίος ηθοποιός Ούντο Ζάμελ, ο Ελβετός σκηνοθέτης θεάτρου Λυκ Μπόντι, ήταν πάντα εκεί. Πολλοί ηθοποιοί ερχόντουσαν κάθε βράδυ, όλη η Σάουμπινε».

Fofi's: Η Φώφη Ακριθάκη, που πέθανε χθες, είχε αφηγηθεί στη LifO τη θυελλώδη ιστορία του εστιατορίου της στο Βερολίνο Facebook Twitter
Ο Joseph Beuys στο Fofi's

Ο χώρος, ισόγειο σε ένα νεοκλασικό του 19ου αιώνα, είχε μακρά ιστορία στον χώρο της εστίασης. Υπήρξε ανέκαθεν εστιατόριο, τη δεκαετία του '30 μάλιστα εκεί μέσα έτρωγαν αξιωματικοί της Γκεστάπο, ενώ λίγο πριν το αναλάβει η Φώφη ήταν κλαμπ με drag show και παρουσίαζε το πρόγραμμά της η θρυλική Γαλλίδα τρανσέξουαλ Κοξινέλ. Αλλά και επί Φώφης το μέρος το χαρακτήριζε η απόλυτη «ανεξιθρησκία» – από την άποψη τύπων ανθρώπων που το θεωρούσαν στέκι τους. Από τα πιο αναρχικά πνεύματα μέχρι την πιο αμφισβητούμενη εξουσία. Καταρχάς, ο ίδιος ο Αλέξης Ακριθάκης, ο οποίος, εκτός από τη διακόσμηση του μαγαζιού, με τις «ακρότητές» του παράσερνε και την ίδια (αλλά και όλους) σε μια ανάλογη «δημιουργική» τρέλα. Εξάλλου, κάθε ιδιορρυθμία που τυχόν γινόταν εκεί μέσα ενθουσίαζε τους Γερμανούς και το μαγαζί αποκτούσε ακόμα μεγαλύτερη φήμη. «Έβγαζα το τακούνι. Όταν έβλεπα ότι ετοίμαζε κάτι. Έβγαζα τη γόβα και ορμούσα πάνω του και στον φίλο του τον Χαρίση και τους χτυπούσα με το τακούνι» θυμάται και γελάει.

xΟ Ακριθάκης υπήρξε μεγάλη φυσιογνωμία, τόσο στην τέχνη όσο και στη ζωή. Και, φυσικά, δεν υπολόγιζε τις συμβατικότητες. Έμπαινε μες στο μαγαζί με τη μηχανή του, πετούσε τα σκουπίδια στη σάλα, δεν είχε κανένα σχεδόν όριο. Ενοχλούσε; Ίσως, αλλά τελικά κανείς δεν έφευγε. Όχι μόνο δεν έφευγαν, αλλά ερχόντουσαν ξανά και ξανά. Μια μείξη σούπερ κοσμικών ανάκατα με φευγάτους καλλιτέχνες και διανοούμενους. «Κάποιοι θα έπιναν πολύ» σχολιάζω. «Πρώτη-πρώτη η ιδιοκτήτρια» μου λέει και ξεσπάει σε γέλια ακόμα μια φορά. «Υπήρχαν και οι διάσημοι πότες που ήταν θαμώνες σας, απ' όσο ξέρω, όπως ο Φράνσις Μπέικον» συμπληρώνω. «Ήταν ένας κούκλος, τέλεια ντυμένος με κοστούμι Savile Row. Ερχόταν κι έπινε με τις ώρες». Ο σπουδαίος Βρετανός είχε μείνει για έναν μήνα στο Βερολίνο με αφορμή μια έκθεσή του, βρισκόταν κάθε βράδυ εκεί και στο τέλος της χάρισε και ένα έργο του. Σήμερα κρέμεται και αυτό στους τοίχους του Μουσείου Μυλωνά, όπως και τα υπόλοιπα έργα της έκθεσης που είναι δώρα σπουδαίων καλλιτεχνών που τα χάρισαν στη Φώφη και τα οποία εκείνη τα κρεμούσε στους τοίχους του Εστιατόριον. Ποιο είναι το αγαπημένο της; «Αγαπώ πολύ την εγκατάσταση με το τραπεζομάντηλο που συνυπογράφουν η Ρεμπέκα Χορν, ο Γιάννης Κουνέλλης και ο Χάινερ Μίλερ. Ήταν τα γενέθλια της Ρεμπέκας και του Γιάννη –συμπίπτουν με μια μέρα διαφορά– και συζητούσαν μαζί με τον Μίλερ. Άρχισαν να φτιάχνουν κάτι πάνω στο τραπέζι με το μαχαίρι, τα τσιγάρα, διάφορα αντικείμενα, και στο τέλος μου ζήτησαν να μην το πειράξουμε. Την επομένη ήρθε η Ρεμπέκα και το ξεμοντάρισε, το φιξάρισε, κόψαμε και τα πόδια του τραπεζιού, και έμεινε στο μαγαζί ως έργο. Τώρα βρίσκεται κι αυτό στην έκθεση. Επίσης, μου αρέσουν πολύ οι τηλεοράσεις του Εντ Κίλχοτζ, πολύ μεγάλο όνομα της Γερμανίας σήμερα. Είχε έρθει και τις τοποθέτησε ο ίδιος. Μια άλλη φορά, πάλι, η Ρεμπέκα καθόταν με τον Μπομπ Γουίλσον και τον Πατρίς Σερώ και μιλούσαν μέχρι τα ξημερώματα, ενώ άκουγαν την "Κάστα Ντίβα" με την Κάλλας. Έφυγαν στις 5:00 το πρωί, εγώ ήμουν εξαντλημένη και την επομένη ήρθε ο Μπομπ και μου έφερε το σχέδιο της Μήδειας. Ο Ράουσενμπεργκ αγαπούσε πολύ τον Αλέξη κι ερχόταν συχνά στο Βερολίνο για κάποιον λόγο. Και τα δικά του έργα μου αρέσουν».

Η Φώφη σε όλη της τη ζωή υπήρξε η απόλυτη κοσμοπολίτισσα. Έχοντας ξεκινήσει από την Αλεξάνδρεια, πέρασε από την Αθήνα, το Λονδίνο, έμεινε δύο χρόνια στο Καράτσι – δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. «Η Φώφη είναι σικ με τους αστούς, καλλιτεχνίζουσα με τους καλλιτέχνες, αναρχική με τους αναρχικούς, λαϊκή με τους λαϊκούς, Ελληνίδα, Αγγλίδα, επικοινωνεί με όλους» λέει ο φίλος της Κώστας Γώγος

Η Φώφη σε όλη της τη ζωή υπήρξε η απόλυτη κοσμοπολίτισσα. Έχοντας ξεκινήσει από την Αλεξάνδρεια, πέρασε από την Αθήνα, το Λονδίνο, έμεινε δύο χρόνια στο Καράτσι – δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. «Η Φώφη είναι σικ με τους αστούς, καλλιτεχνίζουσα με τους καλλιτέχνες, αναρχική με τους αναρχικούς, λαϊκή με τους λαϊκούς, Ελληνίδα, Αγγλίδα, επικοινωνεί με όλους» λέει ο φίλος της Κώστας Γώγος που είναι παρών στη συζήτηση και ο οποίος υπήρξε για 15 χρόνια μπάρμαν του Fofi's. «Έπαιξε ρόλο το ελληνικό σας ταμπεραμέντο;» ρωτάω αυτήν τη σύγχρονη Κίρκη που μάγευε τόσο κόσμο και θεωρούσαν το μαγαζί της τόσο οικείο που δεν ξεκολλούσαν. «Δεν είμαι και τυπική Ελληνίδα, αλλά, ναι, υπήρχε και αυτό το στοιχείο της ανεμελιάς και της τυπικής ελληνικής ανευθυνότητας. Αν και, κατά τα άλλα, όλα λειτουργούσαν ρολόι. Οι σερβιτόροι, το σέρβις, όλα» μου απαντάει.

«Πώς νιώθατε που μια πόλη σαν το Βερολίνο σας είχε αναγάγει σε σύμβολο;» ρωτάω. «Ξέρεις, δεν είμαι ματαιόδοξη. Απλώς ζούσαμε. Αγαπούσα τον κόσμο, τους πελάτες, δεν καλούσαμε εφημερίδες, κάτι που άλλοι το έκαναν». Η Φώφη, με τα χρόνια, χάρη στο Εστιατόριον, απέκτησε όντως διεθνή φήμη. «Μας έγραφαν οι "New York Times", το ιταλικό "Panorama" έλεγε ότι περνάς φελινικές νύχτες στο Fofi's». Φαντάζομαι, εννοούσαν σκηνές από την Ντόλτσε Βίτα του Φελίνι. «Μα, ερχόντουσαν και νεόπλουτοι με καλλονές;» τη ρωτάω. «Μα, από αυτούς ζούσαμε!» πετάγεται ο Κώστας. «Επειδή το Βερολίνο ζούσε τεχνηέντως, είχε ανάγκη από ενίσχυση. Έτσι, ήταν προορισμός όλων των διάσημων Γερμανών. Εκεί δίνονταν οι "Χρυσές Κάμερες" και μετά από εμάς περνούσαν οι μεγαλύτεροι τηλεοπτικοί σταρ. Και, ναι, έχουν έρθει και διάσημα μοντέλα όπως η Κλόντια Σίφερ, αλλά και η Ιμάν. Δεν υπήρχε πιο κοσμικό μέρος στην πόλη ολόκληρη! «Η καθημερινότητά μας ήταν αυτή!» εξηγεί ο Κώστας, ο οποίος υπήρξε και το πειραχτήρι του μαγαζιού, που έκανε και όλες τις τρέλες με τους πελάτες. «Έπαιρνε τις πανάκριβες γούνες των κυριών και τις φορούσε πέρα δώθε σαν σε πασαρέλα κι εκείνες έμεναν με ανοιχτό το στόμα» θυμάται η Φώφη και ξεκαρδίζεται.

Fofi's: Η Φώφη Ακριθάκη, που πέθανε χθες, είχε αφηγηθεί στη LifO τη θυελλώδη ιστορία του εστιατορίου της στο Βερολίνο Facebook Twitter
Όποιος ήταν κάποιος πήγαινε στης Φώφης.

Ήταν μια πολλή ιδιαίτερη εποχή. Το περίκλειστο από το Τείχος Βερολίνο, η σεξουαλική επανάσταση, η αβανγκάρντ, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, τα προνόμια που πρόσφερε η γερμανική κυβέρνηση σε όποιον ήθελε να ζήσει εκεί, να απαλλάσσεται από στρατιωτική θητεία και φόρους. Όλα συναινούσαν στο να είναι ένας τόπος ελευθερίας και δημιουργίας. Τη βραδιά που έπεσε το Τείχος ξεχύθηκαν όλοι τους να το γιορτάσουν στους δρόμους. «Η πόλη είχε αρχίσει να μαραίνεται. Είχε καταντήσει μια πόλη–τζάνκι. Δεν μπορούσε να έχει βαριά βιομηχανία, δεν μπορούσε να αναπτυχθεί. Έπρεπε να πέσει το Τείχος» εξηγεί η Φώφη και κάτι θα ξέρει. Άρθρο του «Spiegel» το 1989 άρχιζε λέγοντας ότι μέσα στο Fofi's καταστρώθηκε η πτώση του, ενώ ο συγγραφέας κατασκοπευτικών βιβλίων Τζων Λε Καρέ αναφέρεται στη σοφία της στη Μικρή Τυμπανίστρια. Σε ένα συνέδριο της World Bank είχαν καθίσει να φάνε διπλωμάτες και διεθνείς τραπεζίτες. Μια διαδήλωση έφτασε μέχρι έξω από το μαγαζί και άρχισαν να πετροβολούν. Βγήκε η Φώφη και με μια φωνή τους σταμάτησε. Καγκελάριοι και υπουργοί εκεί κατέληγαν. Ο Κολ, ο Γκένσερ, που έκανε αστειάκια μαζί της, ο Χόλμπρουκ, που της ζήτησε τη γνώμη της για τη Μακεδονία, ο αρχηγός της Μοσάντ –εκείνος που έφερε σε πέρας την αεροπειρατεία στο Έτεμπε–, που μετά από ένα επίσημο γεύμα προς τιμή του, δήλωσε ερωτευμένος μαζί της.

Μετά την πτώση, το Βερολίνο βρέθηκε στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος περισσότερο από ποτέ. Οι κινηματογραφικοί σταρ και οι σημαντικότεροι σκηνοθέτες κατέκλυζαν την Μπερλινάλε. Αν και φαντάζομαι πως αυτό συνέβαινε συχνά, τη ρωτάω αν θυμάται μια νύχτα που το μαγαζί να ήταν γεμάτο από διάσημους του κινηματογράφου. «Α, ναι, ήταν συνηθισμένο, αλλά θυμάμαι την ίδια βραδιά να είναι η Τζούλι Κρίστι, ο Μάικλ Ντάγκλας, ο Ρόμπερτ Μίτσαμ και ο Μόργκαν Φρίμαν» μου λέει. Αλλά δεν έχει πια νόημα το name dropping, όταν με τα χρόνια έγιναν όλοι φίλοι της: ο Ρίτσαρντ Μπάρτον, ο Ομάρ Σαρίφ, ο Τομ Χανκς. Όταν ανάμεσα στους πελάτες της συγκαταλέγονταν ο  Άντι Γούρχολ, ο Ρόμπερτ ντε Νίρο, ο Έλτον Τζον, ο Ρομπέρτο Μπενίνι, ο Τζιάνι Ανιέλι και πόσοι άλλοι. «Και από Έλληνες;». «Ο Ιόλας, που του άρεσε πολύ, είχε έρθει μερικές φορές, ο Πάγκαλος, που ήταν φίλος του Αλέξη, η Μελίνα, όταν της έκανε ένα αφιέρωμα το Φεστιβάλ, ο Διονύσης Φωτόπουλος, ο Παναγιωτόπουλος με τον Λευτέρη Βογιατζή που γύριζαν μια ταινία, δεν τους θυμάμαι και όλους». «Εγώ σέρβιρα τον Σαμαρά» θυμάται ο Γώγος. «Μα, γιατί το κλείσατε;» ρωτάω σαν να ήμουν κι εγώ απογοητευμένος θαμώνας της, γνωρίζοντας όμως ότι το 1994 είχε φύγει ο Αλέξης Ακριθάκης από τη ζωή. «Ο Αλέξης τα τελευταία χρόνια δεν ερχόταν. Εγώ πια είχα κουραστεί πολύ. Τριάντα χρόνια νύχτα. Και το κακό ήταν ότι συμμετείχα. Έπινα, κάπνιζα, έδινα τρομερή ενέργεια, δεν μπορούσε να συνεχιστεί αυτό» λέει. Το Fofi's έκλεισε οριστικά στις 17 Ιουνίου του 1995 με ένα ανεπανάληπτο πάρτι. Πέρασε όλη η πόλη που λένε... «Και δεν σας πίκρανε αυτό;» ρωτάω. «Την άλλη μέρα, ναι».

Για πολλά χρόνια, κάθε φορά που επέστρεφε στο Βερολίνο, που το αγαπάει πολύ, της έριχναν ιδέες για ένα ακόμα νέο μαγαζί. «Δεν μπορείς να φανταστείς τι γίνεται. Μπαίνει σε μαγαζιά και τη χειροκροτούν. Άρα, είναι μόνο το άτομο. Δεν υπήρχε εστιατόριο. Υπήρχε η Φώφη. Όπου και να τη βάλεις, θα δημιουργήσει ένα σώμα ό,τι πιο...» συμπληρώνει ο Κώστας Γώγος.

Fofi's: Η Φώφη Ακριθάκη, που πέθανε χθες, είχε αφηγηθεί στη LifO τη θυελλώδη ιστορία του εστιατορίου της στο Βερολίνο Facebook Twitter
Ο Markus Lupertz χορεύει με μια φίλη.
Εικαστικά
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Άνοιξε το πολυαναμενόμενο πρώτο μουσείο μετανάστευσης

Εικαστικά / Fenix: Το πρώτο μουσείο μετανάστευσης άνοιξε στο Ρότερνταμ

Τι κοινό έχουν ένα πλοίο που κατασχέθηκε από τη Λαμπεντούζα, ένα κομμάτι του Τείχους του Βερολίνου και δύο γιγάντιες φωτεινές μπλε παντόφλες; Όλα βρίσκουν τη θέση τους στο νέο μουσείο της Ολλανδίας που επικεντρώνεται εξ ολοκλήρου στη μετανάστευση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

Εικαστικά / O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος είναι δυο νεαροί ζωγράφοι και δυο πολύ καλοί φίλοι. Τους έφερε κοντά η αγάπη για τη μυθολογία, την τέχνη και μια ανεξήγητη εμμονή με την Τζένη Χειλουδάκη. Τα έργα τους πραγματεύονται το τραύμα με τρόπο ωμό και βαθύ. Παρά τα όσα θα πίστευαν πολλοί, διαψεύδουν τις φήμες που τους θέλουν ζευγάρι…
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Εικαστικά / Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Η έκθεση με τίτλο «Κοσμική Σκόνη/Άγνωστες Γαίες» αντλεί έμπνευση από την προσωπικότητα και το έργο του Γερμανού αστρονόμου Ιούλιου Σμιτ, διευθυντή του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών κατά τον 19ο αι., και μας προσκαλεί να περιηγηθούμε ανάμεσα σε μακρινούς πλανήτες και σε γήινα, απτά υλικά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Guest Editors / Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Η έκθεση «Caravaggio 2025» αποτελεί μια σπάνια ευκαιρία για τους λάτρεις της τέχνης να έρθουν σε επαφή με τον ρεαλισμό και τη συναισθηματική δύναμη του ανυπέρβλητου καλλιτέχνη του μπαρόκ, ο οποίος επαναπροσδιόρισε την εικαστική αφήγηση και έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης ζωγραφικής.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Ο Άγγελος Παπαδημητρίου ανάγει το κοινό γούστο σε καλλιτεχνική χειρονομία μεγάλης δυναμικής 

Εικαστικά / Το νέο έργο του Άγγελου Παπαδημητρίου είναι ένα εικονοστάσι για τα όνειρά μας

Ο αγαπημένος καλλιτέχνης επιστρέφει με ένα νέο έργο-εγκατάσταση στην Πινακοθήκη του Μουσείου Βορρέ, έναν χαιρετισμό στην Ελλάδα της Κάλλας και του Καβάφη, του Αττίκ και της Στέλλας Γκρέκα· μιας εποχής μεγάλης ευαισθησίας που έχει πια χαθεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να κοιτάμε τα ζώα; Δικαιοσύνη για τη μη ανθρώπινη ζωή

Εικαστικά / Η πρώτη μεγάλη έκθεση για τα δικαιώματα των ζώων στο ΕΜΣΤ

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη έκθεση που έχει διοργανώσει το ΕΜΣΤ και για την πρώτη μεγάλη έκθεση με θέμα την ευημερία των ζώων διεθνώς, στην οποία συμμετέχουν περισσότεροι από 60 καλλιτέχνες από 25 χώρες (από Ευρώπη, Ασία, Αφρική και Αμερική) – πάνω από 200 έργα καταλαμβάνουν όλους τους ορόφους του μουσείου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Romaine Brooks: Συμφωνία σε γκρι από μια ξεχασμένη κυρία της ζωγραφικής

Εικαστικά / Romaine Brooks: Η ζωγράφος με το ανδρόγυνο στυλ που έσπασε όλα τα ταμπού της εποχής της

Μια πρωτοπόρος καλλιτέχνιδα που έζησε μια συναρπαστική και αντισυμβατική ζωή, μέσα στη δίνη των «Roaring Twenties», δημιουργώντας τέχνη πέρα από τα κυρίαρχα ρεύματα του καιρού της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Εικαστικά / «Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Ο Michael Rakowitz, χρησιμοποιώντας αντισυμβατικές προσεγγίσεις, ανοίγει έναν διάλογο με έργα συγκινητικά, φανερά πολιτικά, υπενθυμίζοντάς μας την επανάληψη οδυνηρών γεγονότων της Ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατερίνα Βαγενά: «Δεν καταλαβαίνω γιατί φερόμαστε λες και το να μεγαλώνεις είναι αρρώστια»

Οι Αθηναίοι / «Δεν έκανα την Κιμωλία για τα λεφτά αλλά για να δείξω αυτό που είμαι»

Eίναι η ιδιοκτήτρια της Κιμωλίας, του art café που έγινε σημείο αναφοράς στην Πλάκα. Δηλώνει αυτοδίδακτη στα πάντα και πιστεύει στη δύναμη των ανθρώπων να ξαναγεννιούνται. Η Κατερίνα Βαγενά είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
CHECK ANTISOCIAL

Εικαστικά / Antisocial: Η Φρόσω Πίνη έφερε την τέχνη σε ένα θρυλικό αθηναϊκό αφτεράδικο

Στη στοά της Λεωκορίου, στου Ψυρρή, η Φρόσω με αφοσίωση δίνει ζωή σε έναν χώρο τέχνης που κάνει τους Αθηναίους να φτάνουν στην Cantina Social πιο νωρίς απ’ ό,τι είχαν συνηθίσει — και έτσι, τουλάχιστον, έχουν μαζί τους τα γυαλιά ηλίου· just in case.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ximena Maldonado Sánchez: «cardón, carmín y ola»

Εικαστικά / «Τα έργα μου δεν είναι φωτογραφίες, ούτε καρτ ποστάλ»

Η 26χρονη Μεξικανή ζωγράφος Ximena Maldonado Sánchez παρουσιάζει σε μία νέα έκθεση στην γκαλερί Bernier/Eliades στην Αθήνα μια τοπιογραφία με κάκτους, υπόγεια νερά και το κόκκινο του πάθους, που θυμίζει έντονα την πατρίδα της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: Όλες οι εκθέσεις που δεν πρέπει να χάσεις

Εικαστικά / Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: 24 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Οικολογία, αποικιοκρατία, εξουσία, η σχέση μας με τα ζώα, μετανάστευση, ρατσισμός: Η εικαστική κίνηση της Αθήνας σήμερα αναδεικνύει τα φλέγοντα και επίκαιρα θέματα που απασχολούν τους σύγχρονους εικαστικούς.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μπάμπης Ρετζεπόπουλος: Ένας ανένταχτος, εκλεκτικός και ασυμβίβαστος καλλιτέχνης

Εικαστικά / Η αθώα, ανόθευτη, παιδική ματιά στο έργο του Μπάμπη Ρετζεπόπουλου

Η Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων τιμά με μία αναδρομική έκθεση τον, γνωστό και ως Babis R., ζωγράφο και χαράκτη, έναν ανένταχτο καλλιτέχνη που, πέρα από το πολύτιμο εικαστικό του έργο, μάς άφησε παρακαταθήκη την ακεραιότητά του και την απροκατάληπτη στάση του απέναντι στην τέχνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H εκρηκτική συνάντηση του Francis Bacon με τον Peter Beard

Σαν σήμερα / Φράνσις Μπέικον: «Σιχαίνομαι εννιά στις δέκα ζωγραφιές που βλέπω, ανάμεσά τους και τις δικές μου»

Σαν σήμερα το 1992 πεθαίνει ο σπουδαίος αιρετικός Βρετανός ζωγράφος και ανατόμος της ανθρώπινης υπαρξιακής αγωνίας. Ο Βασίλης Κιμούλης είχε μεταφράσει αποκλειστικά για τη LIFO αποσπάσματα από τις εκρηκτικές συνομιλίες του Μπέικον με τον φωτογράφο Peter Beard.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ
Η Κιμώνα τα μεσάνυχτα γίνεται γάτα

Εικαστικά / Όταν η Κιμώνα ήταν μικρή έκλεβε τους μαγνήτες του παππού της, του γλύπτη Takis

Η τοσοδούλα γκαλερί Red Carpet, με το τέλειο γκράφιτι στον τοίχο, ξεχωρίζει από μακριά στην οδό Σολωμού. Κόρη της εικαστικού Λυδίας Βενιέρη και εγγονή του γλύπτη Takis, η ιδιοκτήτριά της, η Κιμώνα, φιλοξενεί 7 καλλιτέχνες σε 15 τετραγωνικά. Όταν της μιλούν για τα Eξάρχεια τα μάτια της βγάζουν καρδούλες.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Άγγελος Μεργές: Οff season παραθεριστές με χρώματα που εκπέμπουν ηλεκτρισμένη ενέργεια

Εικαστικά / Παραθεριστές ή πρόσφυγες; Οι αινιγματικές φιγούρες του Άγγελου Μεργέ

Ο 36χρονος Έλληνας ζωγράφος, με έδρα τη Ζυρίχη, εκθέτει στην γκαλερί Καλφαγιάν έργα του με διφορούμενες –έντονα χρωματισμένες και ηλεκτρισμένες– ανθρώπινες φιγούρες σε off season παραλίες, που θυμίζουν ήρωες του Αντονιόνι.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Leigh Bowery: ακόρεστη όρεξη για έρωτα και υψηλή τέχνη από την καλτ φιγούρα που σημάδεψε μια εποχή

Nothing Days / Leigh Bowery: Ακόρεστη όρεξη για έρωτα και υψηλή τέχνη από την καλτ φιγούρα που σημάδεψε μια εποχή

Ο εκκεντρικός καλλιτέχνης που ο Boy George είχε χαρακτηρίσει ως «μοντέρνα τέχνη με πόδια» έζησε μια περιπετειώδη ζωή με εκατοντάδες συνευρέσεις στις τουαλέτες του Λονδίνου, δημιουργώντας ταυτόχρονα τέχνη με τα μοναδικά καλτ κοστούμια του που σημάδεψαν μια γενιά σχεδιαστών και εξακολουθούν να εμπνέουν.
M. HULOT

σχόλια

1 σχόλια
Για όποιον επισκεφθεί το Βερολίνο.Οι συνέταιροί της έχουν άκόμα σπουδαία μαγαζιά.Ο Κασάμπαλης είναι φημισμένος κι είναι το μαγαζί του που λέγεται Casambalis είναι γεμάλο πίνακες κι ο ίδιος εκεί, οικοδεσπότης από το μεσημέρι.Αλλά και ο Βασίλης Κουράφαλος έχει ακόμα μαγαζί και η γυναίκα του ένα θαυμάσιο μπαράκι σε μια από τις αυλές του Mitte.