Πάνω από τους μισούς νέους στην Ελλάδα, μένουν με τους γονείς τους

Πάνω από τους μισούς νέους στην Ελλάδα, μένουν με τους γονείς τους Facebook Twitter
11

Πολύ ψηλά είναι η Έλληνες στο ποσοστό των νέων που εξακολουθούν να μένουν με τους γονείς τους, αφού σύμφωνα με τα στοιχεία της Γιούροστατ, το 50,7% των νέων ηλικίας 25 έως 34 ετών, εξακολουθούσαν, με βάση στοιχεία του 2011, να κατοικούν με τουλάχιστον έναν από τους γονείς τους στην Ελλάδα.


Το ποσοστό αυτό είναι το 4ο στην Ευρώπη καθώς πιο «μαμάκηδες» αποδεικνύονται η  Σλοβενία με 56,4%, η Βουλγαρία με 55,7% και η Μάλτα με 51,9%.

Τα μικρότερα ποσοστά παρατηρούνται στις Σκανδιναβικές χώρες. Μόλις 4,1% για την Σουηδία και την Φιλανδία και μόλις 1,9% για την Δανία.

Ελλάδα
11

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

7 σχόλια
Συγγνωμη εγω να κανω ενα μεθοδολογικο σχολιο?Καθε φορα που η ειδηση ειναι καποια λιστα, αντι να δημοσιευεται η λιστα αυτη καθαυτη (1 Ταδε, 2 Δεινα κοκ), υπαρχει ενα περιγραφικο κειμενο για το ποιοι ειναι πρωτοι, ποιοι ακολουθουν και ποιες ειναι τελευταιοι.Ειναι λογω της γνωστης ασυναρτησιας του δημοσιογρακου μυαλου ή εχει να κανει με πνευματικα δικαιωματα κτλ?Thnx εκ των προτερων
Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες από 18 ετών φεύγουν από το σπίτι και αυτό το θέλουν και τα παιδιά και οι γονείς. Η νοοτροπία "μένω για πάντα με τους γονείς μου και τους πασάρω και τα παιδιά" δεν είναι και ό,τι καλύτερο. Έτσι μένουμε πίσω, δεν ανεξαρτητοποιούμαστε και δεν ωριμάζουμε ποτέ. Τα αποτελέσματα αυτής της ανωριμότητας τα βλέπουμε όλοι.Φυσικά και δεν εννοώ ότι είναι τόσο κακό να ζητήσεις κάποια βοήθεια στο μεγάλωμα των παιδιών από τους γονείς σου όταν το έχεις ανάγκη δουλεύοντας 15 ώρες την ημέρα (ας μην αναφέρουμε ότι το δικό μας κράτος παρέχει μηδενική βοήθεια, ενώ αλλού η βοήθεια που σου δίνει το κράτος ειναι τριπλάσια από τους μισθούς που παίρνεις για τις τόσες ώρες εργασίας εδώ), αλλά από την άλλη, δεν είναι και λίγοι εκείνοι οι οποίοι χωρίς να έχουν ιδιαίτερη ανάγκη τη βοήθεια τα δίνουν στους γονείς για να μπορούν να κάνουν τη "ζωάρα" τους. Επιπλέον, το ποσοστό σίγουρα είναι ακόμη μεγαλύτερο από αυτό που αναφέρεται, γιατί αν θεωρείτε το να μένεις στο διπλανό κτήριο ή στο ίδιο "πάνω-κάτω" έχει τεράστια διαφορά, γελιέστε.Αλλά οι γονείς έχοντας την προδιάθεση να ανακατεύονται για πάντα στις ζωές των παιδιών τους, έχουν ήδη το οικόπεδο ή το σπίτι δίπλα και (ειδικά τώρα) πόσο εύκολο είναι κάποιος να απορρίψει την έτοιμη λύση και να φτύσει αίμα για να ανεξαρτητοποιηθεί;
Βασικά πάει με το ποσοστό φτώχιας σε κάθε χώρα. Εκτός κι αν είναι προϊόν συγκυρίας αποκλειστικά το γεγονός πως οι πλέον "αναπτυγμένες" και πλούσιες διαθέτουν τόσο χαμηλά ποσοστά. Δεν αντιλέγω πως η Ελληνίδα μάθα θα προτιμούσε να βυζαίνει το γιόκα της μέχρι τα βαθιά γεράματα, αλλά είναι ξεκάθαροι οι λόγοι για το αυξημένο ποσοστό τα τελευταία χρόνια.Όταν κατορθώσει κάποιος φαεινός νους να λύσει το υπέρτατο μαθηματικό πρόβλημα που θέλει με 500-600€ μισθό να είσαι αυτοσυντήρητος, με ενοίκιο, ευδαπ, οτε, δεη, χαράτσια και κάλυψη βασικών καθημερινών αναγκών, να τον προτείνουμε για το μετάλλιο Fields ή το βραβείο Abel.
Δεν χρειάζεται να είσαι φαεινός νους για να το καταφέρεις αυτό, κάποιοι το κάναμε όταν είμασταν πιτσιρικάδες. Απλά προτιμάς να σφίγγεις το λουρί και να μην αγοράζεις φίρμες ή να μην καταδέχεσαι να πληρώσεις τον καφέ 5 ευρώ, προκειμένου να έχεις την ανεξαρτησία σου.
Ευτυχώς πιτσιρικάς δεν σκεφτόσουν ούτε την αποταμίευση, ούτε την αποκατάσταση που παίζουν κι αυτά ως προθέσεις από μια ηλικία κι έπειτα. Αν πάντως το ζητούμενο είναι η επιβίωση, ναι φτάνουν...αν μιλάμε για αξιοπρεπή διαβίωση που ξεφεύγει από την έννοια "κάνω το σκατό μου παξιμάδι", λυπάμαι αλλά δεν επαρκούν.
μεχρι περυσι ημουν και εργαζομενη και φοιτητρια οπως και η αδερφη μου. συνολικα βγαζαμε γυρω στα 600ευρω και αυτα με καθυστερηση... μας εβαζαν το ενοικιο 400 ευρω οι γονεις μου και καποιες φορες το χειμωνα το πετρελαιο. ετσι τα καταφερναμε χωρις να βγαινουμε ή να ψωνιζουμε... και ημασταν 2 ατομα με τα εισητηρια, τα φαρμακα, το φαγητο μας.. οσο οικονομια και να κανεις με 600 ευρω και λογαριασμους και ενοικιο δεν ζεις... και μονος σου να εισαι οχι να εχεις και παιδια!
Τα προηγούμενα χρόνια το ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο υψηλό ..και όμως αν το παρατηρήσει κάποιος οι ηλικίες 30-40 είναι αυτές που λόγω νοοτροπίας /συνήθειας /δεν είχαν τις κατάλληλες ευκαιρίες ζουν με τους γονείς τους σε αντίθεση με τις ηλικίες 18-25 που έρχονται αντιμέτωπες με τις νέες συνθήκες και την εκμετάλλευση στο χώρο της απασχόλησης ..όχι πως δεν υπήρχε απλά θεωρώ ότι πριν 10 χρόνια μπορούσε κάποιος να ανεξαρτητοποιηθεί αφού η ανεργία δεν ήταν τόσο μεγάλο πρόβλημα .
Εξαιρώ γι αυτό που θα πω παρακάτω τα τελευταία χρόνια της κρίσης που αναγκαστικά πολύς κόσμος επέστρεψε στο πατρικό του:Αυτός είναι κατά τη γνώμη μου ένας από τους κυριότερους λόγους για τους οποίους η κατάντια της Ελλάδας είναι αυτή που είναι. Σκεφτείτε τις προεκτάσεις του και θα συμφωνήσετε μαζί μου.