Τσιπουράδικο: Το βολιώτικο φαστ φουντ. Από την Ελένη Ψυχούλη

Τσιπουράδικο: Το βολιώτικο φαστ φουντ. Από την Ελένη Ψυχούλη Facebook Twitter
3

 

Οι Βολιώτες εστιάτορες χρόνια τώρα κλαίγονται γιατί δεν μπορούν να το ανταγωνιστούν και μόλις μεσημεριάσει η πόλη ερημώνει καθώς ο Βολιώτης το'χει τάμα να προκαλέσει με μερικά καραφάκια τη νύστα της σιέστας, που εδώ τηρείται ιερά και οπωσδήποτε. Όλες τις μέρες του χρόνου, τις ώρες του μεσημεριού η παραλία μυρίζει γλυκάνισο, τηγανητό καλαμάρι και ψητό χταπόδι. Αν ο Βόλος ήταν άρωμα, θα ήταν αυτό. Ωστόσο, τα αυθεντικά τσιπουράδικα πλέον σπανίζουν και κυρίως, δεν είναι αυτά της πρόσοψης, που με την "καλημέρα" θα πέσει πάνω τους ο ξένος.

 

Τσιπουράδικο: Το βολιώτικο φαστ φουντ. Από την Ελένη Ψυχούλη Facebook Twitter


Ο θεσμός ξεκίνησε από τους πρόσφυγες που ήρθαν στην Πόλη το '22 και κυρίως αυτούς που δούλευαν στο λιμάνι. Στην αρχή το τσίπουρο, που ερχόταν κυρίως από τον Τύρναβο και τα χωριά του Πηλίου, το έπιναν στις «δαχτυλήθρες» (μικρά σφηνάκια), ξεροσφύρι, χωρίς μεζέ, ενώ το τσιπουράδικο σέρβιρε και καφέ και κονιάκ. Ένα στα όρθια, μια στιγμιαία αποφόρτιση, δυό-τρεις κουβέντες με φίλους και γνωστούς, πριν το οικογενειακό τραπέζι. Κατ'εξοχήν αντρική συνήθεια, οι γυναίκες άρχισαν να μπαίνουν στα τσιπουράδικα μετά το '67. Στην αρχή, οι μεζέδες ήταν λιτοί, χταπόδι, λάχανο, τσιτσίραβλα, τσίρος, παστά, λιόκαυτο σαβρίδι, πολίτικη λακέρδα, ένα κομματάκι ροκφόρ, ντομάτα αγγούρι ελιά και σαρδελίτσα στο πιατάκι. Οι πρόσφυγες της Ν. Ιωνίας έφεραν μαζί τους την αγάπη και τη συνήθεια του θαλασσινού μεζέ και του όστρακου, ό,τι βγάλει η θάλασσα απλά ψημένο σε μια φουφού στα κάρβουνα.


Σήμερα πια, τα τουριστικά τσιπουράδικα σερβίρουν της Παναγιάς τα μάτια, από μανιτάρια και φιλέτο με κρέμα γάλακτος, μέχρι κατεψυγμένη τζαμπογαρίδα Ατλαντικού. Αυτό, καρδιά μου, δεν είναι αληθινό τσιπουράδικο. Ο ανταγωνισμός πασχίζει να χορτάσει τον φοιτητή και το πολυπληθές κοινό που ορκίζεται στην τσιπουροκατάσταση, η οποία σου προσφέρει «κεφάλι», κέφι, κουβέντα και χόρταση στις πιο δημοκρατικές τιμές.

 

Τσιπουράδικο: Το βολιώτικο φαστ φουντ. Από την Ελένη Ψυχούλη Facebook Twitter

 

Τα καλύτερα

Η παράδοση που έφεραν μαζί τους οι Έλληνες από τις πέρα πατρίδες, για να γίνει ταυτότητα και πάθος της πόλης, επιβιώνει γνησιότερη στη Ν. Ιωνία, εκεί όπου γεννήθηκε.


Ο "Κάβουρας" (Χατζηαργύρη 3, 2421028520), με 70 και πάνω χρόνια ιστορία είναι το πιο παλιό του κέντρου. Αυθεντική, βασικά αντρική υπόθεση σε τραπεζάκια παλιού καφενέ, τσίπουρο από τη "μόστρα", δυνατή ψησταριά με ό,τι φρεσκότερο της ημέρας, από σκουμπρί μέχρι αστακό και πατάτα στη χόβολη. (Κλειστά το βράδυ)

 

Τσιπουράδικο: Το βολιώτικο φαστ φουντ. Από την Ελένη Ψυχούλη Facebook Twitter


Η "Γιώτα" (Κροκίου 15, 6947074830) στην καρδιά της περαντζάδας των Παλαιών, κρατά την παλιά παράδοση, με σπεσιαλιτέ της τη σουπιά που ψήνεται στη σχάρα με το μελάνι της, τα αχνιστά πικάντικα μύδια, τις ζαργάνες, το λευκό σαγανάκι με γαρίδες και την ατμόσφαιρα σαν λαϊκό πανηγύρι εκεί που παίζει το μεγαλύτερο νταβαντούρι της πόλης.

 

Τσιπουράδικο: Το βολιώτικο φαστ φουντ. Από την Ελένη Ψυχούλη Facebook Twitter


Στον "Δεμίρη" (Εφραιμίδου 23, Ν. Ιωνία, 2421065559) αξίζει να πας μεγάλη παρέα για να δοκιμάσεις τα άπαντα περίεργα του βυθού: θαλάσσιες ανεμώνες (κολιτσιάνους), ολιούς χταποδίσιους, αβγά χταποδιού ή καλαμαριού, άγρια στρείδια, φούσκες, κρίταμα και τσιτσίραβλα, σε ένα νοσταλγικό καλτ σκηνικό, κάτω από το άγρυπνο μάτι του κυρίου Δεμίρη, τέως αστέρα της πίστας και δεινού βουτηχτή.

Τσιπουράδικο: Το βολιώτικο φαστ φουντ. Από την Ελένη Ψυχούλη Facebook Twitter


Η "Γιάννα-Νίκος" (2421022767) κάτω από τις τροφαντές μουριές στην πλατεία των Παλαιών και ραντεβού όλων των πανεπιστημιακών της πόλης, είναι η επιτομή του δωρικού, ολόφρεσκου μεζέ: φρέσκα κρίταμα με χταπόδι και ψητές πιπεριές, όστρακα, παστό σκουμπρί, μύδια, ζωντανή καραβίδα, γαριδούλες μπέιμπυ και σαγανάκι παστουρμά με αβγά στην κορύφωση. (Κλειστά το βράδυ)


Το "Φιλαράκι" (Αβέρωφ 3, Ν. Ιωνία, 6950670794) Ο Αλέκος, γνώστης του βυθού και σκληροπυρηνικός της κλασικής τσιπουροποσίας, με ένα τηλέφωνο από πριν, πέρα από τους πιο ζωντανούς, ολόσωστα ψημμένους θαλασσινούς μεζέδες, μπορεί να σου βρει αστακούς και ό,τι πιο σπάνιο του βυθού, στα μέτρα της παρέας. Σε ένα μικρό, "σαν στο σπίτι σου" μαγαζάκι.

 

Το νεο-τσιπουράδικο
Το "Μεζέν" (Αλονήσσου 8, 2421020844) ήρθε φέτος να αναστατώσει τις μέρες και τις νύχτες μας, όταν μέσα σε μια σταλίτσα μαγαζί ήρθε να στεγάσει την άποψη κάποιων σεφ της υψηλής γαστρονομίας και του Αντρέα (λέγε με ψυχή του μαγαζιού) για την after γενιά του τσιπουράδικου. Μια τεράστια λίστα με τα πιο σπάνια αποστάγματα και τσίπουρα από όλη την Ελλάδα, φούσκες με μύδια γουκάμε, σπιτικά παστά κρεατικά, οι παλιοί μεζέδες σε νέο αμπαλάζ.

 

Τσιπουράδικο: Το βολιώτικο φαστ φουντ. Από την Ελένη Ψυχούλη Facebook Twitter

Τσιπουράδικο: Το βολιώτικο φαστ φουντ. Από την Ελένη Ψυχούλη Facebook Twitter

Τσιπουράδικο: Το βολιώτικο φαστ φουντ. Από την Ελένη Ψυχούλη Facebook Twitter

 

Το σαβουάρ βιβρ του τσιπουράδικου (για να μην σε περάσουν για τουρίστα)
*Οι βολιώτες ξεχωρίζουν τους ξένους από τον τρόπο που συμπεριφέρονται στο τσιπουράδικο. Ζητούν μενού και κατάλογο, ρωτάνε για το ψάρι ημέρας. Εδώ, δεν παραγγέλνεις ποτέ. Ανακοινώνεις μόνο τον αριθμό των εικοσιπενταρακίων, με τα δάχτυλα και χωρίς λόγια ακόμα καλύτερα, κι αφήνεις τον μαγαζάτορα να αναλάβει τα υπόλοιπα. Το μόνο που θα ξεστομίσεις είναι «με» ή «χωρίς», γλυκάνισο εννοείται. Στην αρχή έρχονται τα παστά, τα τουρσιά, κι όσο προχωρά η κατανάλωση ανεβαίνει και το κόστος του μεζέ, για να φτάσει στην αχνιστή καραβίδα ή το σαγανάκι παστουρμά. Όχι, ο μεζές δεν είναι ευγενική προσφορά, όπως παρεξήγησε μια αθηναία φίλη μου με ενθουσιασμό στην πρώτη της μύηση στην ιεροτελεστία του τσίπουρου. Κι αν συναντήσεις γνωστό στο δρόμο και σου πει το συνθηματικό «πάμε για δύο», ακολούθησέ τον. Έτσι λες εδώ το πάμε να πιούμε στα γρήγορα δυό εικοσιπενταράκια αντί να τα λέμε στο όρθιο.
*Το τσίπουρο κλασικά είναι μια μεσημεριανή συνήθεια. Γι'αυτό τα καλύτερα από τα παλιά και κλασικά θα τα βρεις κλειστά το βράδυ.

 

Το νου σου
Αν δεν είσαι μύστης, το τσίπουρο μπορεί να σε «στείλει».
Σαν αρχάριος μπορείς να ξεκινήσεις με ένα εμφιαλωμένο και μεγάλη προσοχή στην ποσότητα, ωσότου συναντηθείς με το δικό σου όριο. Και μην ξεχνάς, το τσίπουρο δεν είναι καθόμαστε κάτω και τρώμε του σκασμού. Θέλει ρυθμό, ανάσες, μεζέ και κουβέντα ανάμεσα στις γουλιές.

 

 

 

Γεύση
3

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ergon Bakehouse:

Γεύση / Η πιο ελαφριά και αφράτη πίτσα της πόλης σερβίρεται στο Ergon Bakehouse

Στο νέο πολυεπίπεδο πρότζεκτ Ergon Bakehouse Athens όλα μυρίζουν ζυμάρι. Εδώ θα βρείτε έναν φούρνο με πολύχρωμα ψωμιά, όσα χρειάζεστε για τα δικά σας ξεφουρνίσματα στο σπίτι, αλλά και ένα χαλαρό μέρος για να φάτε κάτι εύκολο και νόστιμο στο κέντρο, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Και έρχονται και άλλα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Δέκα διευθύνσεις για λαχταριστό μπακαλιάρο με σκορδαλιά

Γεύση / Εννέα μέρη για λαχταριστό μπακαλιάρο με σκορδαλιά

Η 25η Μαρτίου είναι μία από τις τρεις μέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής που επιτρέπεται το ψάρι, το λάδι και το κρασί. Δεν ξέρω πόσο μεγάλη είναι η πίστη σας, ξέρω μόνο πόσο ευλαβικά αγαπάμε όλοι τον μπακαλιάρο σκορδαλιά και πόσο καλά ξέρουμε να τιμούμε τις γαστρονομικές παραδόσεις.
ΔΩΡΑ ΜΑΣΤΟΡΑ
Δεν τους προλαβαίνουμε με τα νέα bakeries της Αθήνας

Γεύση / Δεν τους προλαβαίνουμε με τα νέα bakeries της Αθήνας

Αυτήν τη στιγμή ξεφουρνίζονται στην πόλη cinnamon rolls σε πολλές διαφορετικές εκδοχές, ψωμιά με μάραθο και κουρκουμά και πολύσπορα με μέλι, vanilla buns, ηπειρώτικες χορτόπιτες και empanadas σαν σπανακόπιτα. Κάποιοι κάνουν υπομονή μέχρι να ωριμάσουν τα ζυμάρια τους για να βάλουν στη βιτρίνα τους πράγματα που μας φτιάχνουν τη μέρα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Νίκος Μάνεσης: «Καλό κρασί φτιάχνουν οι οινοποιοί που όταν τους παίρνεις τηλέφωνο τούς βρίσκεις στο αμπέλι»

Το κρασί με απλά λόγια / «Καλό κρασί φτιάχνουν οι οινοποιοί που όταν τους παίρνεις τηλέφωνο, βρίσκονται στο αμπέλι»

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης συνομιλούν με τον Νίκο Μάνεση, έναν από τους πρωτοπόρους οινογράφους της χώρας μας, για το παρόν και το μέλλον του ελληνικού αμπελώνα.
THE LIFO TEAM
Μανώλης Παπουτσάκης

Οι Αθηναίοι / Μανώλης Παπουτσάκης: «Νομίζεις ότι το χαίρεται ο εστιάτορας που αγοράζει και πουλάει ακριβά;»

Χαρούπι και Δέκα Τραπέζια στη Θεσσαλονίκη, Pharaoh στην Αθήνα. Ένας σεφ με μεγάλες επιτυχίες στο παλμαρέ του μιλά για το τώρα της γαστρονομίας, εξηγεί γιατί η ελληνική κουζίνα σήμερα δεν έχει σχέση με αυτό που ήταν κάποτε και ανοίγει το θέμα που συζητάνε οι foodies: Το sitting στα εστιατόρια.
M. HULOT
Τα νέα εστιατόρια της Αθήνας κάνουν τα όσπρια πεντανόστιμα

Γεύση / Τα νέα εστιατόρια της Αθήνας κάνουν τα όσπρια πεντανόστιμα

Οι φασολάδες και οι φακές, οι γίγαντες και οι ρεβιθάδες, όλα αυτά που αρνούμασταν να φάμε ως παιδιά, είναι πια πιάτα που παραγγέλνουμε και ψάχνουμε στα δημοφιλή εστιατόρια της Αθήνας. Μάλιστα, κάποια από αυτά είναι και μεγάλα σουξέ.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Μαγειρέψτε κρέας με κόκαλο και η νοστιμιά θα χτυπήσει κόκκινο

Γεύση / Συνταγές για κρέας με κόκαλο, εκεί που η νοστιμιά χτυπάει κόκκινο

Οι Σπύρος και Βαγγέλης Λιάκος μας υποδέχονται στο ολοκαίνουργιο παράρτημα του Basegrill στη Γλυφάδα και μαζί με τον σεφ Σπύρο Παυλίδη προτείνουν συνταγές με μέρη του κρέατος που δεν χρησιμοποιούμε συχνά.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος: Ο ποιητής του Ελληνικού Αμπελώνα συνεχίζει να ζει μέσα από τις ετικέτες που δημιούργησε

Γεύση / Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος: Ο ποιητής του Ελληνικού Αμπελώνα συνεχίζει να ζει μέσα από τις ετικέτες που δημιούργησε

Τα μεγαλειώδη κρασιά των Αμπελώνων Κ. Αντωνόπουλου κρατούν ζωντανό το πνεύμα του ιδρυτή τους, χαράσσοντας το μέλλον τους στον σύγχρονο οινικό κόσμο
ΛΙΝΑ ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗ
Χαρτοδιπλωμένος Winery: Το «ακάτιο» που ταξιδεύει τις αισθήσεις μας στο απόλυτο «ἦδος»

Γεύση / Χαρτοδιπλωμένος Winery: Το «ακάτιο» που ταξιδεύει τις αισθήσεις μας στο απόλυτο «ἦδος»

Δυο πολυβραβευμένες σειρές κρασιών περικλείουν όλο το πάθος, το μεράκι και την τεχνογνωσία που «κατέκτησε» κάποτε ο Σωτήρης Χαρτοδιπλωμένος και κληροδότησε στους γιους του, Ηρακλή και Στέλιο.
ΦΙΛΙΩ ΡΑΓΚΟΥ
Ana Roš: «Τα εστιατόρια δίνουν το παράδειγμα ώστε να μαγειρεύουν όλοι πιο βιώσιμα»

Γεύση / Ana Roš: «Δεν μαγειρεύουμε για να πάρουμε βραβεία»

Η αυτοδίδακτη σεφ που έβαλε τη Σλοβενία στον παγκόσμιο γαστρονομικό χάρτη και σαρώνει τις διακρίσεις είναι αυτήν τη στιγμή μία από τις οκτώ γυναίκες σεφ στον κόσμο των οποίων το εστιατόριο έχει την ανώτερη διάκριση από τον οδηγό Michelin. Λίγο πριν μαγειρέψει για τους Αθηναίους σε ξύλα στο Pharaoh μιλά στη LiFO.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

σχόλια

3 σχόλια
Οι επιλογές του άρθρου είναι άριστες, ο γενικός κανόνας λέει ότι τα τσιπουράδκα στην παραλία δεν λένε και τίποτα ιδιαίτερο, αντιθέτως Παλιά και Ν. Ιωνία είναι τα καλύτερα. Επίσης, το μεγαλύτερο ψέμα είναι "πάμε για ΕΝΑ τσίπουρο".
Ως Έλληνας του εξωτερικού πια, και γέννημα θρέμα Βολιώτης, νομίζω ότι τα τσιπουράδικα είναι από τα πράγματα που μου λείπει περισσότερο τις Κυριακές. Ελάχιστες Κυριακές θυμάμαι που δε πηγαίναμε το μεσημέρι με γονείς ή/ και φίλους για δυο - τρία τσιπουράκια. Αυτό που βιώνεις όταν κάθεσαι για τσιπουράκι, φρέσκο ψαράκι και κουβεντούλα που είναι πολύ χαλαρή - βοηθάει και το τσίπουρο - χωρίς να περιμένεις να σε γδάρουν στο τέλος είναι γραμμένο στο DNA μου.