Παρακαλώ, πόσο πάει μια επιστημονική εργασία;

Παρακαλώ, πόσο πάει μια επιστημονική εργασία; Facebook Twitter
6

 

Στο τελευταίο τεύχος του, το έγκυρο επιστημονικό περιοδικό Science αποκαλύπτει ότι “ανθεί” στην Κίνα μια απίστευτη μαύρη αγορά επιστημονικών εργασιών. Οι δημοσιογράφοι του περιοδικού ανακάλυψαν αυτή την ακμάζουσα επιχείρηση, μετά από 5 μήνες ερευνών. 

Αν λοιπόν είστε επιστήμονας αλλά δεν έχετε το χρόνο, την κλίση ή και το ταλέντο να σχεδιάσετε και να πραγματοποιήσετε μόνοι σας ένα πείραμα, υπάρχουν οι εξειδικευμένοι κινεζικοί οργανισμοί που το αναλαμβάνουν “φασόν” με το όνομα σας να φιγουράρει στη θέση του συγγραφέα.



Π.χ. σε έναν από αυτούς τους πανεπιστημιακούς οργανισμούς, που εδρεύει στη Σαγκάη, υπάρχει διάθέσιμη εργασία που περιγράφει μια μέθοδο για τη μείωση της αντίστασης των καρκινικών κυττάρων στη θεραπεία. Ο οργανισμός την έχει βγάλει στο σφυρί για 90 χιλιάδες γιουάν, δηλαδή περίπου 10.800 ευρώ, για όποιον ενδιαφέρεται να προσθέσει το όνομα του σε αυτήν.



Μια άλλη μέθοδος για να έχει ο καθένας την επιστημονική του εργασία, με το όνομα του στο τέλος αλλά χωρίς να έχει ασχοληθεί καθόλου, είναι να πληρώσει έναν φοιτητή που θα του παραδόσει την “παραγγελία”, όπως τη θέλει. Μπορεί ακόμη να πληρώσει και έναν καθηγητή για περισσότερο επιστημονικό κύρος.

Αυτό ακριβώς έκαναν και οι δημοσιογράφοι του Science. Προσποιήθηκαν τους επιστήμονες και ενδιαφέρθηκαν να αγοράσουν μια επιστημονική εργασία από την κινεζική εξειδικευμένη αγορά. Μόνο 5 από τους 27 οργανισμούς, απάντησαν ότι δεν προσφέρονται για τέτοιες ενέργειες. Οι υπόλοιποι αναλάμβαναν τη δουλειά με τιμές που κυμαίνονταν από 1.600 εως και 26.300 δολάρια, ποσό μεγαλύτερο από τις ετήσιες αποδοχές των κινέζων καθηγητών πανεπιστημίου.

Η ύπαρξη αυτής της μαύρης αγοράς της επιστήμης εγείρει πολλά ερωτηματικά, όπως ποιό είναι το ποσοστό των μελετών που αγοράστηκαν;. Θα πρέπει να είναι μεγάλο, αφού ο αριθμός των μελετών που “παρήχθησαν” στην Κίνα παρουσίασε έκρηξη τα τελευταία χρόνια. Από 41.417 το 2002 σε 193.733 το 2012, ανεβάζοντας τη χώρα στην παγκόσμια κορυφή της παραγωγής επιστημονικών εργασιών, μια θέση πίσω από τις Ηνωμένες Πολιτείες. 

Ένα άλλο ερώτημα είναι γιατί οι ερευνητές όταν διαπιστώνουν ότι ένα όνομα έχει προστεθεί στη λίστα των συγγραφέων δεν το αναφέρουν; και ένα τρίτο, ποιές υπηρεσίες είναι συνένοχες ώστε οι κινέζοι να διαβεβαιώνουν τους ενδιαφερόμενους ότι η εργασία για την οποία πλήρωσαν θα δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά; Και επίσης, μια έρευνα στους προυπολογισμούς πανεπιστημίων και εργαστηρίων, θα δείξει αυτή τη συνενοχή;

Ο πρόεδρος του κινεζικού Science Foundation αναγνωρίζει πάντως ότι η ταχεία ανάπτυξης της επιστημονικής έρευνας στη χώρα δε συνοδεύεται και από την προώθηση καλών και ηθικών πρακτικών.

Πηγή: http://passeurdesciences.blog.lemonde.fr

6

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΗΠΑ: Υπάλληλος καφετέριας έσπασε με σφυρί το παρμπρίζ πελάτη που της πέταξε τον καφέ

Διεθνή / ΗΠΑ: Υπάλληλος καφετέριας έσπασε με σφυρί το παρμπρίζ πελάτη που της πέταξε τον καφέ

Στο βίντεο που ανέβασε η ίδια η Έμα υποστήριξε ότι αντέδρασε έτσι γιατί ένιωσε ότι κινδυνεύει, ενώ υπογράμμισε πως ο άνδρας την απείλησε λέγοντάς της πως «δεν πρόκειται να λείψεις σε κανέναν»
NEWSROOM

σχόλια

3 σχόλια
Ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω αυτό. Όποιος θέλει να ασχοληθεί με την έρευνα, υποτίθεται ότι ολοκληρώνει μια διδακτορική διατριβή πρώτα, η οποία είναι μια μικρή γεύση για το πώς είναι η ζωή ενός ερευνητή. Απ'όσο ξέρω ένας απλός μεταπτυχιακός δε μπορεί να πάρει πρωτοβουλία, να ηγηθεί ενός project και να στήσει δικό του πείραμα. Απ'τη στιγμή που κάποιος αποφασίζει να καταβάλλει κόπο και να θυσιάσει και από τον προσωπικό του χρόνο για τουλάχιστον 4 χρόνια για τη διατριβή του, ώστε να μπορεί να ακολουθήσει το δρόμο της έρευνας (με δημοσιεύσεις, συμμετοχές σε συνέδρια και συνεχή ενημέρωση πάνω στο ερευνητικό του πεδίο) ποιός ο λόγος να γίνονται αυτά; Επιστημόνες με το ζόρι;
Το θέμα είναι ότι δεν χρειάζεται να έχεις διδακτορικό για να συμμετέχεις σε έρευνα και να δημοσιεύσεις εργασία. Αυτό μπορούν να το κάνουν άριστα μεταπτυχιακοί - και προπτυχιακοί ακόμη - φοιτητές υπό την επίβλεψη εννοείται του επιβλέποντα καθηγητή τους. Και μάλιστα το κάνουν και πολύ καλά, με πολύ ζήλο και όρεξη, μιας και είχα την τύχη να γνωρίσω. Το να ηγηθείς φυσικά μιας επιστημονικής εργασίας τότε ναι, δεν χρειάζεται απλά διδακτορικό, χρειάζεται αρκετά χρόνια εμπειρίας στην έρευνα. Το θέμα είναι ότι επειδή τα τελευταία χρόνια επικρατεί η άποψη του "publish or perish", δηλαδή ότι καταξιωμένος επιστήμονας θεωρείται αυτός που έχει όσο περισσότερες δημοσιεύσεις γίνεται, αρχίζει να ασκείται ολοένα και περισσότερη πίεση στους νέους ανθρώπους που ασχολούνται με την έρευνα - ανάμεσά τους και εγώ που τώρα αρχίζω - να δημοσιεύουν όσες περισσότερες εργασίες μπορούν. Και εκεί είναι που αρχίζει η κατρακύλα της ποιότητας.
Συμφωνώ μαζί σου. Όταν λες όμως "Το να ηγηθείς φυσικά μιας επιστημονικής εργασίας τότε ναι, δεν χρειάζεται απλά διδακτορικό, χρειάζεται αρκετά χρόνια εμπειρίας στην έρευνα", πώς ορίζεις την επιστημονική εργασία?Ως project? Ως κομμάτι από project? Γιατί και για αυτό δεν χρειάζεται πολλά χρόνια, κάποια χρόνια εμπειρίας είναι αρκετά.Δεν υπάρχει ερευνητικός φορέας στον κόσμο που δεν είναι εργοστάσιο παραγωγής papers. Όχι μόνο τα τελευταία χρόνια. Publish or perish indeed είναι δυστυχώς ο κανόνας σε όλο τον ερευνητικό κόσμο.
Οποιοσδήποτε μπορεί να καταθέσει ένα paper σε κάποιο επιστημινικό περιοδικό προς δημοσίευση. Αυτό, σε έγκυρα περιοδικά, θα περάσει από peer review, δηλαδή θα το ελέγξει μια επιτροπή από σχετικούς επιστήμονες, που θα αποφασίσουν αν θα δημοσιευθεί.Δεν απαιτείται πτυχίο, απλά είναι πολύ δύσκολο να έχεις τις γνώσεις που απαιτούνται για να κάνεις την έρευνα με επιστημονικά αποδεκτό τρόπο και να γράψεις ένα paper με επίσης επιστημονικά αποδεκτό τρόπο. Πολλοί προπτυχιακοί φοιτητές συμμετέχουν σε papers, ακόμη και σαν πρώτα ονόματα.