ΦΩΤΙΕΣ

Η «Ζιζέλ» στο σήμερα: O αφηγητής Larry Gus εξηγεί τι θα δούμε στην παράσταση του Κώστα Τσιούκα

Η «Ζιζέλ» στο σήμερα: O αφηγητής Larry Gus εξηγεί τι θα δούμε στην παράσταση του Κώστα Τσιούκα Facebook Twitter
Ο Κώστας Τσιούκας επιχειρεί μια ενδοσκοπική ματιά σ' αυτή την κλασική ιστορία με το κεντροευρωπαϊκό μεσαιωνικό άρωμα, δίνοντάς της μια χροιά πιο σύγχρονη, προσωπική, νοτιοευρωπαϊκή. Φωτο: Γκέλυ Καλαμπάκα
0

«Για χρόνια πίστευα ότι η δημιουργικότητα, αυτό που ορίζει τον σκληρό πυρήνα της δημιουργικής έκφρασης, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας διαρκής αγώνας ενάντια στις συμπτώσεις, μια αληθινή αποστροφή για όλες τις στοχαστικές διαδικασίες, και κυρίως μια αγκύλωση προς τα μέσα σε σχέση με τη συναναστροφή με άλλους ανθρώπους, μια αιώνια πηγή ερωτηματικών» λέει ο Larry Gus που συμμετέχει ως ο αφηγητής στη Ζιζέλ, ένα από τα αγαπητά και δημοφιλή ρομαντικά μπαλέτα που ανεβαίνει στον χώρο της Πειραιώς 260, στις 5 και 6 Ιουνίου, και αφηγείται μια ακαταμάχητη ερωτική ιστορία με λυτρωτικό, αν και τραγικό τέλος.

«Εδώ και μερικές εβδομάδες σχεδόν συμβαίνει το ανάποδο, σαν ο μόνος τρόπος για να ξεκλειδώσει όλο αυτό να είναι το ίδιο το σύνολο όλων των άλλων ανθρώπων και το κλειδί να μην το κρατάει ένας και να το μοιράζει στους άλλους αλλά να είναι μια κατανεμημένη υποδομή που χρειάζεται όλους συγχρόνως για να λειτουργήσει. Είναι πολύ παράξενο και αρχικά ξεκίνησα να γράφω για τις πρόβες της Ζιζέλ του Κώστα Τσιούκα, προσπαθώντας απλώς να είμαι εξαντλητικός (πόσοι άνθρωποι είναι εκεί κάθε μέρα, πόσοι χορεύουν, πόσοι τραγουδάνε, πόσοι βοηθάνε, με ποια σειρά βάζουν τα πόδια τους το ένα δίπλα στο άλλο, προς τα πού στρέφουν το κεφάλι όταν κάνουν μικρούς κύκλους, πόσοι φοράνε παπούτσια και πόσοι όχι, με ποιες κινήσεις αφήνουν τα χέρια τους ελεύθερα, ποια στιγμή ο Άλμπρεχτ κοιτάει αληθινά τα στοιχειά Ουίλις, ποιοι τινάζουν τη μέση τους σε συγκεκριμένες στιγμές, ποιοι πίνουν νερό από τη βρύση).

Με επιρροές από την goth κουλτούρα, τη νεορομαντική μουσική, τους κλασικoύς ζωγράφους και μια παραληρηματική ποπ αισθητική, ο Τσιούκας φέρνει τη ρομαντική αυτή ιστορία στο σήμερα.

Συγχρόνως, προσπαθούσα να τα βάλω όλα σε μια σειρά, πιστεύοντας ότι ίσως κρύβεται ένα πολύ συγκεκριμένο pattern μέσα σε όλες αυτές τις επιλογές, αλλά, όσο έγραφα, τόσο καταλάβαινα ότι δεν υπάρχει γραμμικότητα κι αυτό δεν έχει να κάνει με μια υποτιθέμενη σειρά επιλογών, γιατί είναι η μόνη φορά που οι επιλογές αυτές τελικά δεν ανήκουν σε κανέναν, και κυρίως όχι σ' εμένα – σίγουρα όχι σ' εμένα. Και συνειδητοποιώ κάθε επόμενη μέρα ότι είμαι ένα αληθινό δοχείο που κάθεται σε μια γωνία και απλώς περιμένω να εκτελέσω με σαφήνεια ορισμένες οδηγίες.

Η «Ζιζέλ» στο σήμερα: O αφηγητής Larry Gus εξηγεί τι θα δούμε στην παράσταση του Κώστα Τσιούκα Facebook Twitter
Ο Κώστας Τσιούκας προτείνει μια νέα κινησιολογική προσέγγιση και μια ατμόσφαιρα όπου βασικά στοιχεία θα είναι ο φωτισμός και ένα corps de ballet που θα αποτελείται από ομάδα χορευτών και ηθοποιών. Φωτο: Γκέλυ Καλαμπάκα


Δεν μπορώ να καταλάβω, στ' αλήθεια, αν είμαι απλώς ένα μέλος αυτού του συνόλου άπειρων επιλογών ή αν είμαι και εγώ ο ίδιος το σύνολο, γιατί μάλλον θα ήθελα να ισχύει ότι κάθε υποσύνολο με άπειρα μέλη είναι και το ίδιο ένα άπειρο σύνολο, οπότε το μόνο που μπορώ να κάνω τελικά είναι απλώς να κοιτάω τα πόδια όλων αυτών που συμμετέχουν στην παράσταση και να τους ξανακοιτάω να χορεύουν ή να τραγουδάνε ή να κάθονται ακίνητοι, και κάθε φορά να νιώθω ότι τα χέρια τους και τα δάχτυλά τους είναι απλώς κλαδιά σε γιγαντιαία δέντρα ατελείωτων επιλογών.

Και παρ' ότι ξέρω ανέκαθεν ότι αυτά τα δέντρα είναι πάντα δικά μου, μόνο δικά μου, αυτήν τη φορά, όταν τους κοιτάω όλους μαζί, ανακουφίζομαι στη σκέψη ότι ο έλεγχος σχεδόν έχει σταματήσει να έχει αληθινή υπόσταση. Και υπάρχουν μόνο άπειρες δυνάμεις προς άπειρες κατευθύνσεις κι εγώ δεν χρειάζεται να κάνω κάτι, παρά μόνο να καταλάβω και να εκτελέσω τις οδηγίες αυτές, που τελικά δεν προέρχονται μέσα από το δέντρο αλλά από τις νοητές προεκτάσεις όλων αυτών των κλαδιών, σαν όλες οι λύσεις για όλα τα προβλήματα να έχουν υπάρξει ήδη, απλώς κανένας μας δεν γνωρίζει πότε θα τις βρει μπροστά του».


Ο Κώστας Τσιούκας, εικονοκλάστης δημιουργός με πολύ ιδιαίτερη προσωπική γραφή, επιχειρεί μια ενδοσκοπική ματιά σ' αυτή την κλασική ιστορία με το κεντροευρωπαϊκό μεσαιωνικό άρωμα, δίνοντάς της μια χροιά πιο σύγχρονη, προσωπική, νοτιοευρωπαϊκή. Μένει πιστός στη δομή του έργου, αλλά προτείνει μια νέα κινησιολογική προσέγγιση και μια ατμόσφαιρα όπου βασικά στοιχεία θα είναι ο φωτισμός και ένα corps de ballet που θα αποτελείται από ομάδα χορευτών και ηθοποιών. Με επιρροές από την goth κουλτούρα, τη νεορομαντική μουσική, τους κλασικoύς ζωγράφους και μια παραληρηματική ποπ αισθητική, ο Τσιούκας φέρνει τη ρομαντική αυτή ιστορία στο σήμερα.

 

Ζιζέλ | Κώστας Τσιούκας | 2019 | trailer

Info

Ζιζέλ

Κώστας Τσιούκας

Πειραιώς 260 (Η)

5-6 Ιουνίου, 21:00

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Θέατρο
0

ΦΩΤΙΕΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Οι C. for Circus αναζητούν στις «Μεταμορφώσεις» του Οβίδιου αναλογίες με τη βία της καθημερινότητας

Θέατρο / Οι C. for Circus αναζητούν στις «Μεταμορφώσεις» του Οβίδιου αναλογίες με τη βία της καθημερινότητας

Η Ειρήνη Μακρή και ο Παύλος Παυλίδης, δύο εκ των μελών της πολυπληθούς θεατρικής ομάδας, σκηνοθετούν στο Φεστιβάλ Αθηνών το έργο του Ρωμαίου ποιητή, σχολιάζοντας την τρομακτική ανοχή που επιδεικνύουμε προς την καθημερινή βία.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου 2019: Όλες οι δωρεάν εκδηλώσεις

Culture / Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου 2019: Όλες οι δωρεάν εκδηλώσεις

Θέατρο, χορός, φιλοσοφικοί περίπατοι και παραστάσεις σε απροσδόκητους χώρους είναι μερικές από τις εκδηλώσεις που οι φίλοι του Φεστιβάλ Αθηνών θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν το καλοκαίρι με ελεύθερη είσοδο
THE LIFO TEAM

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ