«Για χρόνια πίστευα ότι η δημιουργικότητα, αυτό που ορίζει τον σκληρό πυρήνα της δημιουργικής έκφρασης, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας διαρκής αγώνας ενάντια στις συμπτώσεις, μια αληθινή αποστροφή για όλες τις στοχαστικές διαδικασίες, και κυρίως μια αγκύλωση προς τα μέσα σε σχέση με τη συναναστροφή με άλλους ανθρώπους, μια αιώνια πηγή ερωτηματικών» λέει ο Larry Gus που συμμετέχει ως ο αφηγητής στη Ζιζέλ, ένα από τα αγαπητά και δημοφιλή ρομαντικά μπαλέτα που ανεβαίνει στον χώρο της Πειραιώς 260, στις 5 και 6 Ιουνίου, και αφηγείται μια ακαταμάχητη ερωτική ιστορία με λυτρωτικό, αν και τραγικό τέλος.

 

«Εδώ και μερικές εβδομάδες σχεδόν συμβαίνει το ανάποδο, σαν ο μόνος τρόπος για να ξεκλειδώσει όλο αυτό να είναι το ίδιο το σύνολο όλων των άλλων ανθρώπων και το κλειδί να μην το κρατάει ένας και να το μοιράζει στους άλλους αλλά να είναι μια κατανεμημένη υποδομή που χρειάζεται όλους συγχρόνως για να λειτουργήσει. Είναι πολύ παράξενο και αρχικά ξεκίνησα να γράφω για τις πρόβες της Ζιζέλ του Κώστα Τσιούκα, προσπαθώντας απλώς να είμαι εξαντλητικός (πόσοι άνθρωποι είναι εκεί κάθε μέρα, πόσοι χορεύουν, πόσοι τραγουδάνε, πόσοι βοηθάνε, με ποια σειρά βάζουν τα πόδια τους το ένα δίπλα στο άλλο, προς τα πού στρέφουν το κεφάλι όταν κάνουν μικρούς κύκλους, πόσοι φοράνε παπούτσια και πόσοι όχι, με ποιες κινήσεις αφήνουν τα χέρια τους ελεύθερα, ποια στιγμή ο Άλμπρεχτ κοιτάει αληθινά τα στοιχειά Ουίλις, ποιοι τινάζουν τη μέση τους σε συγκεκριμένες στιγμές, ποιοι πίνουν νερό από τη βρύση).

 

Με επιρροές από την goth κουλτούρα, τη νεορομαντική μουσική, τους κλασικoύς ζωγράφους και μια παραληρηματική ποπ αισθητική, ο Τσιούκας φέρνει τη ρομαντική αυτή ιστορία στο σήμερα.

 

Συγχρόνως, προσπαθούσα να τα βάλω όλα σε μια σειρά, πιστεύοντας ότι ίσως κρύβεται ένα πολύ συγκεκριμένο pattern μέσα σε όλες αυτές τις επιλογές, αλλά, όσο έγραφα, τόσο καταλάβαινα ότι δεν υπάρχει γραμμικότητα κι αυτό δεν έχει να κάνει με μια υποτιθέμενη σειρά επιλογών, γιατί είναι η μόνη φορά που οι επιλογές αυτές τελικά δεν ανήκουν σε κανέναν, και κυρίως όχι σ' εμένα – σίγουρα όχι σ' εμένα. Και συνειδητοποιώ κάθε επόμενη μέρα ότι είμαι ένα αληθινό δοχείο που κάθεται σε μια γωνία και απλώς περιμένω να εκτελέσω με σαφήνεια ορισμένες οδηγίες.

 

Ο Κώστας Τσιούκας προτείνει μια νέα κινησιολογική προσέγγιση και μια ατμόσφαιρα όπου βασικά στοιχεία θα είναι ο φωτισμός και ένα corps de ballet που θα αποτελείται από ομάδα χορευτών και ηθοποιών. Φωτο: Γκέλυ Καλαμπάκα
Ο Κώστας Τσιούκας προτείνει μια νέα κινησιολογική προσέγγιση και μια ατμόσφαιρα όπου βασικά στοιχεία θα είναι ο φωτισμός και ένα corps de ballet που θα αποτελείται από ομάδα χορευτών και ηθοποιών. Φωτο: Γκέλυ Καλαμπάκα


Δεν μπορώ να καταλάβω, στ' αλήθεια, αν είμαι απλώς ένα μέλος αυτού του συνόλου άπειρων επιλογών ή αν είμαι και εγώ ο ίδιος το σύνολο, γιατί μάλλον θα ήθελα να ισχύει ότι κάθε υποσύνολο με άπειρα μέλη είναι και το ίδιο ένα άπειρο σύνολο, οπότε το μόνο που μπορώ να κάνω τελικά είναι απλώς να κοιτάω τα πόδια όλων αυτών που συμμετέχουν στην παράσταση και να τους ξανακοιτάω να χορεύουν ή να τραγουδάνε ή να κάθονται ακίνητοι, και κάθε φορά να νιώθω ότι τα χέρια τους και τα δάχτυλά τους είναι απλώς κλαδιά σε γιγαντιαία δέντρα ατελείωτων επιλογών.

 

Και παρ' ότι ξέρω ανέκαθεν ότι αυτά τα δέντρα είναι πάντα δικά μου, μόνο δικά μου, αυτήν τη φορά, όταν τους κοιτάω όλους μαζί, ανακουφίζομαι στη σκέψη ότι ο έλεγχος σχεδόν έχει σταματήσει να έχει αληθινή υπόσταση. Και υπάρχουν μόνο άπειρες δυνάμεις προς άπειρες κατευθύνσεις κι εγώ δεν χρειάζεται να κάνω κάτι, παρά μόνο να καταλάβω και να εκτελέσω τις οδηγίες αυτές, που τελικά δεν προέρχονται μέσα από το δέντρο αλλά από τις νοητές προεκτάσεις όλων αυτών των κλαδιών, σαν όλες οι λύσεις για όλα τα προβλήματα να έχουν υπάρξει ήδη, απλώς κανένας μας δεν γνωρίζει πότε θα τις βρει μπροστά του».


Ο Κώστας Τσιούκας, εικονοκλάστης δημιουργός με πολύ ιδιαίτερη προσωπική γραφή, επιχειρεί μια ενδοσκοπική ματιά σ' αυτή την κλασική ιστορία με το κεντροευρωπαϊκό μεσαιωνικό άρωμα, δίνοντάς της μια χροιά πιο σύγχρονη, προσωπική, νοτιοευρωπαϊκή. Μένει πιστός στη δομή του έργου, αλλά προτείνει μια νέα κινησιολογική προσέγγιση και μια ατμόσφαιρα όπου βασικά στοιχεία θα είναι ο φωτισμός και ένα corps de ballet που θα αποτελείται από ομάδα χορευτών και ηθοποιών. Με επιρροές από την goth κουλτούρα, τη νεορομαντική μουσική, τους κλασικoύς ζωγράφους και μια παραληρηματική ποπ αισθητική, ο Τσιούκας φέρνει τη ρομαντική αυτή ιστορία στο σήμερα.

 

 

Ζιζέλ | Κώστας Τσιούκας | 2019 | trailer

 

Info

Ζιζέλ

Κώστας Τσιούκας

Πειραιώς 260 (Η)

5-6 Ιουνίου, 21:00

 

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO