Η Σοφία, ένα νεαρό κορίτσι που δεν έχει καμία έφεση στις θετικές επιστήμες, αναγκάζεται να γραφτεί στο μάθημα ρομποτικής, όταν κατά λάθος σπάει το ρομπότ του μεγαλύτερου αδελφού της.
Βιώνοντας δύσκολη εφηβεία, με συνεχείς κόντρες με τη μητέρα της, νιώθει ζορισμένη και «άχρηστη», όπως συνεχώς επαναλαμβάνει. Ο χορός είναι η αγάπη και η απόδρασή της και ο βραβευμένος, αριστούχος αδελφός της, η μεγάλη της αδυναμία, γι' αυτό και δεν έχει το κουράγιο να του πει την αλήθεια για το ατύχημα.
Με τη βοήθεια της καλύτερής της φίλης και ενός φιλότιμου συμμαθητή της, μπαίνει αρχικά απρόθυμα στο σύμπαν της ρομποτικής, αλλά σταδιακά ανακαλύπτει έναν νέο κόσμο γεμάτο δυνατότητες κι εκπλήξεις, αποκτώντας εμπιστοσύνη κι ένα πρωτόγνωρο αίσθημα ευθύνης, όσο ο διαγωνισμός πλησιάζει και ο χρόνος πιέζει την ομάδα να παραδώσει ένα άρτιο αποτέλεσμα, ικανό ακόμη και για το πρώτο βραβείο.
Μπορεί το «Robogirl» να είναι μια ταινία με θέμα το τεχνολογικό θαύμα της ρομποτικής και την ενσωμάτωσή του στα σχολικά προγράμματα, αλλά ουσιαστικά, η 50λεπτη δραματική κομεντί του Βαρδή Μαρινάκη, πάνω σε μια ιστορία του Πάνου Σαμπράκου και σενάριο της Μυρτούς Κοντοβά, πραγματεύεται την προκατάληψη που αντιμετωπίζει ένα κορίτσι, από μια κοινωνία που επιμένει να κολλάει στο παραδοσιακό στερεότυπο περί «αρσενικής ηγεμονίας» στις θετικές επιστήμες.
Το έξυπνο twist είναι ότι η Σοφία καλείται να επιστρατεύσει την ευστροφία της και την προσωπικότητά της για να κερδίσει, όχι μόνο τον διαγωνισμό ή τη χαμένη αγάπη του αδελφού της (λανθασμένα νομίζοντας πως θα της κακιώσει επειδή του χάλασε το προϊόν του κόπου του), αλλά την εμπιστοσύνη στον εαυτό της.
Ο Yoda, το ρομπότ που η Σοφία (εξαιρετική η Σοφία Σιμόνι) ανασκεύασε από τα σπασμένα εξαρτήματα του προηγούμενου, είναι η αιχμή του δόρατος για ένα καινούριο ξεκίνημα, που μέχρι τώρα δεν τολμούσε να φανταστεί πως είχε τις δυνάμεις να τολμήσει.
Το «Robogirl» αφηγείται με σβελτάδα και συγκίνηση, μεταμορφώνει γρήγορα τα παιδιά που παίζουν στην ταινία από απλά συμπαθή σε ουσιαστικούς μικρούς ήρωες και, με τη συμπαγή του διάρκεια, καταφέρνει να γίνεται εξίσου ευχάριστο και κατατοπιστικό, γύρω από ένα σχετικά άγνωστο, αλλά ραγδαία αναπτυσσόμενο, εκπαιδευτικό πεδίο.
Info
Η ταινία «ROBOGIRL» είναι διαθέσιμη στο κανάλι της COSMOTE στο YouTube. Επίσης το Σάββατο 22 Δεκεμβρίου, η ταινία θα προβληθεί στην COSMOTE TV (20.00, COSMOTE CINEMA 1HD), υποστηρικτή της ελληνικής παραγωγής κινηματογράφου και ντοκιμαντέρ. Μετά την προβολή της, θα είναι διαθέσιμη και on demand στην υπηρεσία COSMOTE TV PLUS.
Καθόλου.
Είναι πασίγνωστο ότι εάν σπουδάσεις πληροφορική, μηχανολογία ή αεροναυπηγική στο Πολυτεχνείο θα καταντήσεις ντιλιβεράς ή να μοιράζεις διαφημιστικά φυλλάδια, τη στιγμή που αν είσαι λατινίστρια, φιλόλογος εξειδικευμένη στα μεσαιωνικά χειρόγραφα, δασκάλα ή ψυχολόγος θα βαρεθείς να διώχνεις κάθε πρωί τους μάνατζερ των πολυεθνικών και τους πρυτάνεις από όλον τον κόσμο που θα ξεροσταλιάζουν μπροστά στην πόρτα σου...
Τα πολυτεχνεια είναι άλλη ιστορία. Εκεί υπάρχει στα περισσότερα τμήματα σαφής ανισορροπια στην αναλογία φύλλων, όχι τόσο επειδή έχουν μαθηματικά και φυσική, αλλά επειδή λογιζονται ως δουλειές του (ιδιωτικού) εργοταξιου, του εργοστασίου και του ορυχειου, και άρα "ακαταλληλες" για γυναίκες. Το να ενθαρρύνουμε περισσότερα κορίτσια να διαβάζουν μαθηματικά και χημεία (που ήδη το κάνουν, δες το παράδειγμα των θετικών σχολών παραπάνω ή των ιατρικών, οδοντιατρικων, φαρμακευτικων, κτηνιατρικων και άλλων) προφανώς δε μπορεί να αλλάξει αυτήν την αντίληψη. Αυτό που θα μπορούσε να προσελκύσει περισσότερες γυναίκες στα επαγγελματα μηχανικού θα ήταν καλύτερη και αυστηρά εφαρμοζομενη εργατική νομοθεσία και ιδιαίτερα προστασία της μητρότητας. Αυτό όμως είναι εν πολλοίς άσχετο με προκαταληψεις και δει από το σχολείο και περισσότερο έχει να κάνει με το ότι το εργασιακό περιβάλλον είναι αντικειμενικα εχθρικό ως προς τις γυναίκες, ιδιαίτερα αυτές που θέλουν να κάνουν οικογένεια.
Υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος της πατριαρχιας. Το γιατί τόσο λίγοι άνδρες επιλέγουν συγκεκριμένα αντικείμενα όπως πχ προσχολικη αγωγή αλλά και το τι θα πρέπει να κάνουμε γι αυτό. Δηλαδή δε μπορεί να λες ότι αστροναύτης μπορεί να γίνει ο οποιοσδήποτε, αλλά να αφήνεις την προσχολικη αγωγή να λογιζεται σαν γυναικεια δουλειά και να θεωρείς εαυτόν πετυχημένο φεμινιστη.
Συμφωνώ εν μέρει. Δεν ξέρω γιατί αλλά οι γυναίκες έχουν πιο μεγάλη κλίση στην Χημεία και Βιολογία. Πολύ λίγο στην Φυσική. Πάντως στην Ελλάδα έχουν κλίση στα φιλολογικά.