FKA Twigs

Magdalene

 

Σαφώς αλλαγμένη από την τραυματική εμπειρία της σχέσης με έναν από τους πιο ποθητούς άνδρες του πλανήτη, η FKA Twigs δεν έκανε μόνο ένα άλμπουμ για το τέλος μιας σχέσης. Εμπνεύστηκε από την πιο παρεξηγημένη γυναίκα όλων των εποχών και με μοναδικό συνεργάτη τον Nicolas Jaar, στην παραγωγή, συνέθεσε εννιά κομμάτια βουτηγμένα στον σπαραγμό, τη μοναξιά και την προσωπική τραγωδία. Η «Μαγδαληνή» της άλλοτε είναι πανέμορφη και άλλοτε στρυφνή, αν δεν είσαι έτοιμος να εισχωρήσεις βαθιά στην ψυχοσύνθεσή της, που είναι σαν να έχει γεννηθεί ταυτόχρονα μέσα από την ερεβώδη ευαισθησία του «Sensual World» της Kate Bush και το ασθματικό και βραχνό σύμπαν του Tricky.

 

Lana Del Rey

Norman Fucking Rockwell!

 

 

 

Η μεταμόρφωση της Lana Del Rey από παθητική και αυτοκαταστροφική femme fatale με στερεοτυπικά ιδεώδη και μια κιτς αισθητική που ανήκε στον προηγούμενο αιώνα στην απόλυτη γυναικεία φωνή της γενιάς της ήταν κάτι που δεν περίμενε κανείς. Κι όμως, στις πιο δυνατές στιγμές του το «Norman Fucking Rockwell!» εκφράζει καθολικές αλήθειες για τη γυναικεία εμπειρία από μια καλλιτέχνιδα που χλευάστηκε όσο λίγες στις αρχές της δεκαετίας. Η Lana ανακαλύπτει τη δημιουργική μούσα μέσα της, στρέφει το βλέμμα της και αναδεικνύεται σε μια τραγουδοποιό απαραίτητη στην παράξενη και σκληρή εποχή που διανύουμε.

 

Holly Herndon

Proto

 

 

 

Το «Proto» είναι το τρίτο άλμπουμ της τολμηρής Αμερικανίδας δημιουργού που τα τελευταία χρόνια κατοικεί στο Βερολίνο. Σε αυτό φαίνεται ότι κάνει ήδη ένα μεγάλο βήμα μπροστά και είναι ανάμεσα στους μουσικούς που ενστερνίζονται απόλυτα την καινοτομία με ανθρωπιά και στοχαστικότητα. Ενώνει μια χορωδία φωνών με ένα εκκολαπτόμενο πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης που ανέπτυσσε για χρόνια και μολονότι είναι ένα ενίοτε στρυφνό και όχι τόσο εύκολο άκουσμα για τους μη μυημένους, σε λίγα χρόνια ίσως αποτελεί αναφορά στο είδος του. Το μέλλον της μουσικής είναι ήδη εδώ.

 

Christine and the Queens

La Vita Nuova

 

 

 

Αν και στη δισκογραφία της αναγράφεται ως EP, το «La Vita Nuova» της Héloïse Letissier είναι ίσως η πιο «σφιχτή» δουλειά της μέχρι σήμερα. Στο εξώφυλλο υιοθετεί μία από τις περσόνες του David Bowie. Πιο υποτονικό από το προηγούμενο άλμπουμ της, το «Chris», με πιο slow tempo κομμάτια που δεν γίνονται ποτέ βαρετά, λειτουργεί ως το σάουντρακ ενός 30λεπτου φιλμ που κυκλοφόρησε. Ερμηνεύει τα 5 εύθραυστα κομμάτια του με χάρη και στυλ και εδραιώνει τη θέση της ως της πιο σπουδαίας Γαλλίδας δημιουργού του 21ου αιώνα που περνάει τα σύνορα της χώρας της.

 

070 Shake

Modus Vivendi

 

 

 

Το «Modus Vivendi», η λατινική φράση που σημαίνει «τρόπος ζωής» είναι η πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά της Danielle Balbuena, της 22χρονης πρώην προστατευόμενης του Kanye West – όχι τυχαία. Είναι υπεύθυνη για το «Ghost Town» και το «Violent Crimes», τα καλύτερα κομμάτια του «Ye». Τo ντεμπούτο της πιστοποιεί το τεράστιο ταλέντο της και ως συνθέτριας. Ένα φιλόδοξο σύγχρονο σόουλ άλμπουμ με κομμάτια για την επιθυμία και τον ανεκπλήρωτο έρωτα που ακούγεται μονορούφι. Η Balbuena χρησιμοποιεί γυναικεία επίθετα για να περιγράψει τα αντικείμενα του πόθου της και αυτόματα γίνεται από τις ραγδαία ανερχόμενες queer σταρ του χιπ-χοπ και όχι μόνο.

 

Sign Libra

Sea to Sea

 

 

 

Η Agata Melnikova που κρύβεται πίσω από το πρότζεκτ Sign Libra μπορεί να έχει γεννηθεί και να μένει στη Λετονία, αλλά ονειρεύεται την επιφάνεια του φεγγαριού και συγκεκριμένα τις θάλασσές του σε αυτό το ιδιοσυγκρασιακό πρότζεκτ που δεν μοιάζει με τίποτε απ' ό,τι έχει κυκλοφορήσει το 2020. Με μια χιουμοριστική διάθεση και σουρεαλιστικά βίντεο σαν να τα έχει γυρίσει ο David Lynch, άλλοτε θυμίζει πρώιμο Ryuichi Sakamoto, άλλοτε La Roux και Enya και κάνει το new age να ακούγεται συναρπαστικό και καθόλου κοιμήσικο. Δεν το λες και λίγο!

 

Doja Cat

Hot Pink

 

 

 

Μπορεί να έγινε διάσημη από ένα γελοίο viral hit κομμάτι στο οποίο μούγκριζε σαν αγελάδα, η Doja Cat, όμως, με το «Hot Pink» απέδειξε ότι ανήκει δικαιωματικά στην αφρόκρεμα της νέας γενιάς του γυναικείου ραπ. Η ποπ και κιτς ενέργειά της κερδίζει στα σημεία, ενώ ηχητικά δημιουργεί έναν ήχο που φλερτάρει με το skate punk, τη ρέγκε και την ψυχεδέλεια μέσα από ένα πολυεπίπεδο rapping. Στο «Rules», το κορυφαίο κομμάτι του δίσκου, δεν γίνεται να μην κολλήσεις σε ιδιοφυείς αθυρόστομες ρίμες που ακούγονται σαν διαταγές, όπως το «play with my pussy, but don't play with my emotions».


Grimes

Miss Anthropocene

 

 

 

Τελικά, η κυκλοφορία του «Miss Anthropo-cene» δεν επισκιάστηκε ούτε από τη σχέση της Claire Boucher με τον μεγιστάνα της Silicon Valley, Έλον Μασκ, ούτε από την εγκυμοσύνη της. Πιο σκοτεινό σε ύφος από τις προηγούμενες δουλειές της, συνεχίζει να συνθέτει ποπ υψηλών προδιαγραφών με τραγούδια που μιλάνε για τον αφανισμό του ανθρώπινου είδους και πρωταγωνίστρια μια ανθρωπόμορφη τιμωρητική θεά που λειτουργεί σαν την προσωποποίηση της κλιματικής αλλαγής. Βαριά πράγματα, αλλά δοσμένα με γούστο, χάρη και ένα επικό όραμα που καιρό είχαμε να δούμε στην ποπ μουσική.

 

Beatrice Dillon

Workaround

 

 

 

Χρειάστηκαν τρία χρόνια και αρκετές δουλειές του ποδαριού μέχρι η Βρετανίδα Beatrice Dillon να καταφέρει να ολοκληρώσει το ντεμπούτο της. Ο δίσκος κυκλοφόρησε φέτος στην PAN (του Βασίλη Κουλιγκά) και αποθεώθηκε από την «Guardian» και το «Pitchfork», που γράφουν διθυράμβους. Η Dillon πειραματίζεται με διάφορους ρυθμούς και δημιουργεί ένα ασυνήθιστο tempo για ένα χορευτικό άλμπουμ. Στο «Pitchfork» γράφουν: «Το αποτέλεσμα είναι ένα υπέροχο παράδοξο. Παρά την αυστηρότητα της μουσικής, αναπνέει σαν να έχει ζωή». Στοίχημα από τώρα ότι θα φιγουράρει σε υψηλές θέσεις στα καλύτερα στο τέλος του χρόνου.

 

Billie Eillish

When We All Fall Asleep, Where Do We Go?

 

 

 

Η 18χρονη Αμερικανίδα είναι πράγματι φαινόμενο και δεν αφορά μόνο εφήβους, παρά το νεαρό της ηλικίας της. Σε μικρό χρονικό διάστημα έκανε κάθε μουσικόφιλο να πίνει νερό στο όνομά της, ανεξαρτήτως ηλικίας. Σάρωσε στα φετινά Γκράμι, το «Bad Guy» παίζει ασταμάτητα στο ραδιόφωνο ακόμη και της Ελλάδας, που δεν παίζει σχεδόν τίποτα καινούργιο, και όποια πέτρα κι αν σηκώσεις διαβάζεις γι' αυτήν, από το ασυμβίβαστο ντύσιμό της μέχρι τον ψιθυριστό τρόπο που τραγουδάει ή ακόμη και τη διακόσμηση του δωματίου της. Απ' ό,τι θυμάμαι, την τελευταία φορά που κάποιος πέτυχε κάτι ανάλογο ήταν τη δεκαετία του '80, π.χ. σταρ όπως ο Michael Jackson.

 

Lady Gaga

Chromatica

 

 

 

Ξαφνικά και εντελώς απροειδοποίητα έσκασε το νέο ότι το έκτο κατά σειρά άλμπουμ της Lady Gaga θα βγει επίσημα στις 10 Απριλίου. Ταυτόχρονα, κυκλοφόρησε και το πρώτο σινγκλ, «Stupid Love», ένα ξεσηκωτικό χορευτικό κομμάτι που σηματοδοτεί την επιστροφή της, μετά από μια μεγάλη παύση, στην electro-pop και στην ντίσκο, τα είδη που την ανέβασαν στην κορυφή, και σε κάνει να ανυπομονείς για τη συνέχεια. Κλασική Gaga – τι καλύτερο;

 

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO