ΤΑ ΓΚΡΟΥΠ ΑΥΤΑ, οι Ομίχλη και οι Seahorse δεν είναι τυχαία. Ειδικά οι πρώτοι, που κινούνται σε πανκ διαδρομές έχουν μεγάλη ιστορία, με πολλά άλμπουμ και εμφανίσεις εδώ και στο εξωτερικό. Όμως και οι Seahorse, μία μπάντα με σημαντικές μονάδες, έχουν και αυτοί το παρελθόν τους, καθώς το πρώτο άλμπουμ τους, από το 2019, ήταν ένα από τα πιο σημαντικά εκείνης της χρονιάς. Οι νέες βινυλιακές κυκλοφορίες της αθηναϊκής εταιρείας Labyrinth of Thoughts, με ηχογραφήσεις των Ομίχλη και των Seahorse έρχονται να πλασαριστούν, και αυτές, μεταξύ των ωραιότερων της εποχής.
Ομίχλη: Friends Forever, Punx for Life
[Labyrinth of Thoughts, 2025]
Οι Ομίχλη είναι ένα από τα παλαιότερα, ενεργά, ελληνικά πανκ συγκροτήματα, καθώς σχηματίστηκαν στη Θεσσαλονίκη πριν από 30 χρόνια. Με πέντε μεγάλους δίσκους στην κατοχή τους, οι Ομίχλη έχουν και καινούριο περσινό άλμπουμ, αλλά εδώ θα γράψουμε για τον τρίτο δίσκο τους, τον “Friends Forever, Punx for Life”, που είχε κυκλοφορήσει για πρώτη φορά το 2008 – κατ’ αρχάς, στην Ελλάδα, σε CD και ακόμη σε βινύλιο, στην Αμερική, από την Joe Pogo Records. Εξαντλημένο σχεδόν με την εμφάνισή του, πριν από 17 χρόνια, το “Friends Forever, Punx for Life” κάνει τώρα μια δεύτερη διαδρομή, μέσω της επανέκδοσής του από την Labyrinth of Thoughts, προσφέροντας κι ένα νέο mastering από τον Νίκο Στυλίδη.
Έτσι, με αγγλόφωνο ρεπερτόριο, αλλά και με την προσήκουσα ορμή και δύναμη, που χαρακτηρίζει κάθε πανκ σχήμα οπουδήποτε στον κόσμο, οι Ομίχλη στηρίζονται και στο ταλέντο τους σαν μουσικοί (ακόμη και στο πανκ χρειάζεται ένα ταλέντο, προφανώς), μα και στις πολιτικές θέσεις τους, που, σε κάθε περίπτωση, είναι εμφανείς σε κάθε γραμμή των λόγων τους.
Οι Lefteris φωνή, Andreas μπάσο, φωνή, Babis κιθάρα, φωνή και Giannis ντραμς, φωνή, δηλαδή οι Ομίχλη, είναι ένα πανκ συγκρότημα, που δεν μασάει (κάτι το προφανές και αναμενόμενο τέλος πάντων). Ας πούμε λοιπόν πως σχεδόν όλα τα τραγούδια τού “Friends Forever...” είναι αγγλόφωνα, καθώς μεταξύ των δέκα tracks του LP υπάρχει μόνο η ελληνόφωνη «Ομίχλη» και πως, ανάμεσά τους, κείται, εκεί στο τέλος, και μια διασκευή (στο “Up the punx” των Ολλανδών Fleas and Lice), κάτι που σημαίνει πως σχεδόν όλο το υλικό, στο άλμπουμ, είναι πρωτογενές.
![Ομίχλη: Friends Forever, Punx for Life [Labyrinth of Thoughts, 2025]](/sites/default/files/inline-images/a%20LIFO%20Labyrinth%202.png)
Έτσι, με αγγλόφωνο ρεπερτόριο, αλλά και με την προσήκουσα ορμή και δύναμη, που χαρακτηρίζει κάθε πανκ σχήμα οπουδήποτε στον κόσμο, οι Ομίχλη στηρίζονται και στο ταλέντο τους σαν μουσικοί (ακόμη και στο πανκ χρειάζεται ένα ταλέντο, προφανώς), μα και στις πολιτικές θέσεις τους, που, σε κάθε περίπτωση, είναι εμφανείς σε κάθε γραμμή των λόγων τους. Και κάπως έτσι εκείνη η αποστροφή από την φερώνυμη «Ομίχλη»... «Πιστοί στο πνεύμα του ’77 / που επέζησε στις μέρες μας κι ακόμα ζει / και είναι ανάγκη και είναι χρέος για εμάς / η φλόγα του που καίει να μείνει ζωντανή / ανυπότακτοι είμαστε εναντίον όλων / σ’ ένα κόσμο που τείνει προς την καταστροφή»... δεν μπορεί παρά να συνοψίζει το ιδεολογικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο κινείται το συγκρότημα.
Βαρβάτα κομμάτια είναι όλα όσα ακούς στο “Friends Forever, Punx for Life”, αλλά πιο πάνω θα τοποθετούσαμε τα “For those”, “Chaotic drunx punx” και “Europe tour” (με αυτό το τελευταίο να περιγράφει όψεις της ευρωπαϊκής περιοδείας του ελληνικού γκρουπ).
For Those
Seahorse: Not an A.I. Creature
[Labyrinth of Thoughts, 2025]
Δεύτερο άλμπουμ για τους Seahorse από την Θεσσαλονίκη, μετά από το “Heaven is Underground” του 2019. Η μπάντα, με τους πολύ πρώτους μουσικούς –Nomik φωνή, ακουστική κιθάρα (από Universal Trilogy, Sleepin Pillow...), Alex Apostolakis ντραμς (από Noise Promotion Company, The Blues Wire, Λαϊκεδέλικα…), Ασκληπιός Ζαμπέτας κιθάρες (από Silent Moves, International Comedy, The Mushrooms, Τρύπες, Γκέτο...), Bill Vassileaux μπάσο (από Super Stereo, Johnny Carbonaras...)– κάνει και πάλι αισθητή την παρουσία της μέσα από το “Not an A.I. Creature”, ένα βινύλιο δέκα τραγουδιών, που κυκλοφορεί, τώρα, από την Labyrinth of Thoughts.
![SEAHORSE: Not an A.I. Creature [Labyrinth of Thoughts, 2025]](/sites/default/files/inline-images/a%20LIFO%20Labyrinth%204.jpg)
Τα είχαμε πει και παλαιότερα για τους Seahorse (εδώ στο LiFO.gr, στις 3 Απριλίου 2019), ένα σχήμα με πρόδηλη και έκδηλη προσωπικότητα, που έχει τον τρόπο να μεταπλάθει κλασικές όψεις του ροκ, εμφανίζοντάς τες για καινούριες. Τούτο συμβαίνει, βασικά, λόγω του υλικού τους, που είναι πολύ καλό (και πρωτότυπο φυσικά), έτοιμο να ανταποκριθεί στα υψηλότερα των στάνταρντ.
Οι Seahorse γράφουν ωραία τραγούδια, δεν υποκρίνονται ότι το κάνουν, και βεβαίως τα αποδίδουν με τον δικό τους τρόπο, που «πατάει» πάνω στην πείρα δεκαετιών. Εντάξει και νέοι μουσικοί, με ψυχή, μπορούν να φθάσουν σε τέτοια ύψη ή και να τα ξεπεράσουν, αλλά και οι «καραβάνες» δεν έχουν ξεχάσει να ροκάρουν, και κυρίως να γράφουν πύρινες τραγουδάρες –όπως είναι τα “Justify the dead” και “Half dead” από την Side Α και “Silver plane” και “New rage” από την Side B–, δίχως τούτο να σημαίνει πως και τα πιο αργά κομμάτια του “Not an A.I. Creature”, όπως το “How many nights” ή το “Sleeping beauty”, στερούνται ενδιαφέροντος.
Με στίχο αρκούντως συναισθηματικό, που περικλείει τις σκέψεις και τα διδάγματα μιας ολόκληρης ζωής, με οργανοπαίκτες που κάνουν αυτό που ξέρουν με τον καλύτερο τρόπο, δίχως να χρειάζεται να αποδείξουν τίποτα, και μ’ έναν τραγουδιστή μπροστά εκφραστικότατο και πειστικότατο, οι Seahorse προτείνουν έναν δεύτερο εξίσου φλογερό δίσκο με τον πρώτο τους, και γι’ αυτό μόνο τα «μπράβο» πρέπει να πέφτουν βροχή... κι ας περισσεύουν στο τέλος.
Seahorse -Half Dead
