Γιατί το «1 Ευρώ» του Bloody Hawk είναι o καλύτερος ελληνικός ραπ δίσκος που βγήκε φέτος

Γιατί το «1 Ευρώ» του Bloody Hawk είναι o καλύτερος ελληνικός ραπ δίσκος που βγήκε φέτος Facebook Twitter
Το όνομά του είναι Νίκος Κίτσος και μόλις έβγαλε έναν από τους καλύτερους χιπ-χοπ δίσκους που έχουν βγει ποτέ στην Ελλάδα.
9

Τι είναι αυτό που σε κάνει να χαρακτηρίσεις έναν δίσκο ως «σπουδαίο», πέρα από είδη και κατηγορίες, πέρα από την κυρίαρχη τάση και τι είναι μοδάτο αυτή τη στιγμή; Για έναν δίσκο με τραγούδια το Α και το Ω είναι η μουσική και οι στίχοι, κυρίως οι στίχοι, κάτι που τελευταία έχει υποβιβαστεί πάρα πολύ, σε βαθμό απελπιστικό, γιατί μέσα στις καταπληκτικές παραγωγές, τα εντυπωσιακά beat και τις ακόμα πιο εντυπωσιακά παραμορφωμένες φωνές ή τα περίτεχνα ριφ, τους στίχους τούς ξεχνάμε. Και δεν τους ξεχνάμε απλώς, προσπαθούμε και να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα.

Δεν αναφέρομαι μόνο στο ελληνικό χιπ-χοπ, μιλάω γενικότερα, είναι λίγοι οι δίσκοι που είχαν κάτι να πουν τα τελευταία χρόνια – της Nalyssa Green, του The Boy, άντε και δυο τρεις άλλοι, που ακόμα και αν είναι οδυνηροί στην ακρόαση, είναι ξεκάθαρα τέχνη. Βέβαια, δεν θέλουν όλοι να κάνουν τέχνη, είναι σαφές και σεβαστό. Επίσης, πρέπει να πω ότι η τρελή επιτυχία που γνώρισε το ελληνικό ραπ μέσα από τους τράπερ, παρόλο που κατακρίνεται για τους αμφιλεγόμενους στίχους, έδωσε μεγάλη ώθηση στο είδος γενικώς, και χωρίς αυτήν τη φάση δεν θα είχαμε σήμερα τέτοια άλμπουμ όπως του Bloody Hawk.


Όμως, όταν σκάει ένας δίσκος που σε κάνει να κλάψεις, να προβληματιστείς, σε τσακίζει πρωινιάτικα και σε κάνει ακόμα και να ντραπείς, τότε αρχίζεις και ξαναθυμάσαι τι σήμαινε παλιά «εξαιρετικό άλμπουμ», τότε που η μουσική δεν ήταν τόσο αναλώσιμη.

Ο Bloody Hawk δεν είναι «trendy» ράπερ, ζει στην Ξάνθη, σπουδάζει στην Κομοτηνή, δεν έχει βιντεάκια με κόντρες και με flex, είναι όμως στον χώρο από μικρό παιδί και είναι τρομερά δημοφιλής, μόνο και μόνο για τα κομμάτια του. Γεμίζει χώρους, κάνει εκατομμύρια views, αλλά για πολύ κόσμο δεν είναι το πρώτο όνομα που του έρχεται στο μυαλό όταν ακούει τη φράση «ελληνικό ραπ». Το όνομά του είναι Νίκος Κίτσος και μόλις έβγαλε έναν από τους καλύτερους χιπ-χοπ δίσκους που έχουν βγει ποτέ στην Ελλάδα.

Το «1 ευρώ» είναι δομημένο σοφά, έχει αρχή μέση και τέλος και παρόλο που δεν είναι «concept άλμπουμ», έχει μια εννοιολογική ροή που έχουν ελάχιστοι ελληνικοί δίσκοι, περιέχει προσωπικές ιστορίες που θυμίζουν τις παρλάτες του Mike Skinner, χωρίς ίχνος αντιγραφής, και ένα από τα πιο ειλικρινή και αισιόδοξα φινάλε που έχω ακούσει ποτέ, έναν ύμνο στην αυτοεκτίμηση και την αγάπη


Το «1 ευρώ» είναι δομημένο σοφά, έχει αρχή μέση και τέλος και παρόλο που δεν είναι «concept άλμπουμ», έχει μια εννοιολογική ροή που έχουν ελάχιστοι ελληνικοί δίσκοι, περιέχει προσωπικές ιστορίες που θυμίζουν τις παρλάτες του Mike Skinner, χωρίς ίχνος αντιγραφής, και ένα από τα πιο ειλικρινή και αισιόδοξα φινάλε που έχω ακούσει ποτέ, έναν ύμνο στην αυτοεκτίμηση και την αγάπη – χωρίς να είναι όμως καθόλου διδακτικό ή αφελές, με ένα ρεφρέν-σύνθημα για μια γενιά που όλοι πιστεύουν ότι μπορεί να γράψει μόνο βλακείες.

Ξεκινάω ανορθόδοξα, από το τέλος, όχι επειδή τα υπόλοιπα κομμάτια είναι κατώτερα, αλλά επειδή ως θεματολογία οι στίχοι του απέχουν χιλιόμετρα από αυτά που ακούμε κατά κύριο λόγο τα τελευταία χρόνια στο ελληνικό ραπ, κι είναι η απόδειξη ότι, ναι, μπορείς να κάνεις σημερινό ραπ (εντελώς σημερινό), χωρίς να αναφέρεσαι μόνο σε αυτά που γυαλίζουν:

«Αν δεν αγαπήσεις εσένα, δεν θα το κάνει κανείς / αν δεν πιστέψεις σε εσένα, δεν θα το κάνει κανείς αν δεν νικήσεις το ψέμα, δεν θα το κάνει κανείς / είμαι εδώ για να πω όσα δεν λέει κανείς

Μη σταματάς, μη σταματάς, λίγο ακόμα δρόμος έμεινε, τώρα το σκοτάδι έφυγε / Μη σταματάς, μη σταματάς, φίλε η μόνη μάχη που έχασες είναι εκείνη που δεν έδωσες.

Δεν είναι τα φράγκα, δεν είναι τα σπίτια, ούτε τα αμάξια και τα μπιχλιμπίδια

και αυτά αξίζουνε, δεν αμφιβάλω, αλλά στο τέλος μέτρα κάτι άλλο

ούτε το χρέος και ούτε η ευθύνη, ούτε η δόξα και ούτε κι η φήμη

μόνο ένα πράγμα έχει ουσία, μόνο η αγάπη θα μείνει».

 

Bloody Hawk - Μη σταματάς


Είναι το ιδανικό κομμάτι για να αποφορτιστείς από την ένταση που έχει δημιουργήσει το συγκλονιστικό (κυριολεκτικά) «Το εικοσάλεπτο» που έχει προηγηθεί, μία ανατριχιαστική ιστορία αυτοκριτικής που είναι αριστοτεχνικά φτιαγμένη για να κλιμακώνει τα συναισθήματα, με συνοδεία πιάνου που ξεσπάει σε μια ορμή από ρυθμό και ρίμες που είναι αδύνατο να μη σου φέρουν δάκρυα στα μάτια. Το παραθέτω ολόκληρο γιατί είναι ένα εξαιρετικό δείγμα νεοελληνικής ποίησης (που θα μπορούσε να είναι και Jazra Khaleed):


«11 Σεπτέμβρη, 6 το πρωί / εξεταστική, ως συνήθως σερί

χρωστάω ακόμα πολλά στην κωλοσχολή / και λέω να πάω να δώσω μήπως κάτσει η τυχερή

μένω στην Ξάνθη, άρα η Κομοτηνή / δεν είναι και μεγάλη διαδρομή

στις 7 το πρώτο λεωφορείο αναχωρεί / θα ακούσω στο δρόμο δύο μαλακίες, στις 8 θα είμαι εκεί

τελευταία είμαι οκ, όχι άδικα / ο κόσμος λέει ότι σάρωσα

το τουρ μου έγινε σολντάουτ, τον δίσκο μου τον αγάπησαν / κι αν μη τι άλλο έβγαλα πολλά χιλιάρικα

επιτέλους, πάω σε νέα πόλη / με νέο σπίτι, νέο πορτοφόλι

κι αφού ρωτάνε για νέα κομμάτια όλοι / η μπογιά κρατάει και το όνειρο δεν τελειώνει

πίσω στο θέμα μας 6 και 11 / έβαλα στην τσάντα δυο μολύβια που 'χα εύκαιρα

άνοιξα μια κούτα από κάτι παπούτσια κι έβγαλα / δυο τσαλακωμένα πενηντάρικα, κι έφυγα

Έφτασα στο ΚΤΕΛ νωρίς, ακόμα δεν ξημέρωσε θαρρείς / καθόλου δεν με χάλασε, θα πιω τον καφέ που δεν ήπια σπίτι / χωρίς άλλη φασαρία, χωρίς να ενοχλεί κανείς

 

η ατμόσφαιρα άχρωμη / πίσω από τον πάγκο με τις μηχανές καφέ είναι καθιστή μια 50χρονη

σηκώνεται μόλις με δει το μάτι της / κι εγώ χαμογελώ γιατί θα 'μαι ο πρώτος πελάτης της

«ένα νες αχτύπητο γλυκό παρακαλώ» / κι ενστικτωδώς γυρίζω το βλέμμα, χωρίς να θέλω,

και βλέπω έναν κωλόγερο στα 2 μέτρα από δω / με ένα σκατοπουκάμισο κι ένα παλιό καπέλο

ομολογώ πως τον σιχάθηκα / τι στον πούτσο θέλει πρωινιάτικα

εντωμεταξύ, βγάζω απ' την τσέπη μου το ένα 50άρικο / και το πετώ διστακτικά στον πάγκο σαν να ντράπηκα

ένα 20ρικο και κέρματα και τάλιρα / μάζεψα τα ρέστα όσο ο μαλάκας μ' αγναντεύει

τα 'κανα μια μπάλα, τα τσαλάκωσα και τα 'βαλα / όσο πιο βαθιά μπορούσα μες στη δεξιά μου τσέπη

πιάνω τον καφέ μου κι ο παππούς με ξανακοίταξε / το σώμα μου γύρισε, την πόρτα αναζήτησε

έκατσα στο πρώτο τραπεζάκι έκαψα ένα τσιγάρο / και σκεφτόμουνα τον πούστη που με σύγχυσε

ο γαμημένος, κοιτούσε τα λεφτά μου / «τα πήρα με τον κόπο μου, μαγκιά μου

δεν έκλεψα κανέναν, πούστη εγώ δεν έκλεψα κανέναν / δεν είμαι πρεζάκιας ή ζητιάνος σαν κι εσένα

είδες έναν αδύνατο τυπάκο με γυαλάκια / και νόμιζες απλά θα με φερμάρεις ρε μαλάκα»

αυτά σκεφτόμουν κι άλλα τέτοια με το νου μου / όσο κοίταζα με τρόπο με την άκρη του ματιού μου

η σκέψη μου διακόπηκε από τρόμο / προς το μέρος μου έρχεται αλίμονο και μόνο

μόνο και να θέλεις ρε μαλάκα να με κλέψεις / θα σε κάνω να μην μπορείς να προφέρεις λέξεις

κι άντε γαμήσου

είπε «καλημέρα» κούνησα τα βλέφαρά μου / κι έκλεισα σφιχτά τα λεφτά μου στα δάχτυλά μου

με ρώτησε αν μπορεί να κάτσει, αν έχω λίγο χρόνο / και σήκωσε την πρώτη καρέκλα απ' τα δεξιά μου

τα χέρια του ήταν μαύρα, τα δόντια του ήταν σάπια / τι κάνω εγώ εδώ μ' αυτόν τον άντρα

με κοίταξε στα μάτια / πήρε μια ατσούμπαλη ανάσα

άνοιξε το στόμα του και είπε / «δεν είμαι κλέφτης / δεν είμαι ζητιάνος κι αλκοολικός

έκανα λάθη και στη ζωή, κατέληξα φτωχός / δεν ήθελα να σε ενοχλήσω, κι ας το κάνω, προφανώς

απλά δεν έχω 1 ευρώ για να γυρίσω στο χωριό / έχω ξεμείνει / είμαι κάπου δυο μέρες εδώ κι έχω ξεμείνει

Δυο μέρες μένω όπου βρω, τι στην ευχή / άλλη μια αλλόκοτη αυγή / άλλη μια μέρα που ξεμένω στη ζωή»


άνοιξα το πορτοφόλι, πέταξα ένα κέρμα / υποτιμητικά του είπα καλημέρα

κι ενώ σκεφτόμουν πως το ποίημα δεν συγκίνησε / αυτός με κοίταξε και λύγισε

δάκρυα στο μαύρο πρόσωπό του κατρακυλάνε σαν νερό / 60κάτι χρονών τύπος σπαρταρούσε σαν μωρό

είπε «αγόρι μου δεν έχω άλλα λόγια, ευχαριστώ» / κι εγώ σκεφτόμουν τι αξία μπορεί να 'χει 1 ευρώ

μπήκε μες στο ΚΤΕΛ ξανά να κόψει εισιτήριο / όσο απ' το παράθυρο κοιτούσε τη μορφή μου

γύρισε και μου 'δωσε ρέστα 20 λεπτά / ήταν το πιο ακριβό 20λεπτο της ζωής μου

φίλησε τα βρώμικά μου χέρια / ενώ απ' τη μεριά μου η απόλυτη σιγή

τα πόδια μου κόλλησαν και το στόμα μου πάγωσε / σ' όλη τη ζωή μου δεν έχω νιώσει τόση ντροπή

γιατί εγώ που έχω γεννηθεί στη λάσπη και το χώμα / εγώ που έχω φάει τόσο πόλεμο σε όλα

εγώ που μάτωσα για να μικρύνουνε τα μούτρα μου / μόλις μίσησα κάποιον από τα ρούχα του

εγώ που ζούσα στο περιθώριο χρόνια / που επιζούσα με δανεικά μακαρόνια

που μόνο το κακό του κόσμου σας φοβόμουνα / είχα γίνει όλα αυτά που ΣΙΧΑΙΝΟΜΟΥΝΑ

μίσησα το χαζό μου μυαλό γιατί είχε δράσει με ένα τρόπο κατασκότεινο

σήμερα έδωσα το μίσος μου σε κάποιον / κι αυτός μου γύρισε πίσω ένα ΧΑΜΟΓΕΛΟ!

 

Γιατί το «1 Ευρώ» του Bloody Hawk είναι o καλύτερος ελληνικός ραπ δίσκος που βγήκε φέτος Facebook Twitter
Παρ' όλους τους έντονα αυτοβιογραφικούς στίχους και τις επιδεικτικά λυρικές στιγμές το «1 ευρώ» δεν είναι ένα old school άλμπουμ.


Παρ' όλους τους έντονα αυτοβιογραφικούς στίχους και τις επιδεικτικά λυρικές στιγμές το «1 ευρώ» δεν είναι ένα old school άλμπουμ, είναι όσο πιο σημερινό γίνεται, με τον ίδιο τρόπο που είναι σημερινός και ο Kendrick Lamar στην Αμερική, κι ας μην είναι ίδιες οι καταβολές, κι ας μην υπάρχει και σύγκριση για το τι εκπροσωπεί ο καθένας. Ωστόσο, είναι η πιο ειλικρινής κατάθεση ψυχής από ένα παιδί που ξέρει ποιος είναι και από πού προέρχεται. Στο «Daewoo 2» εξηγεί πολλά:

 

«Να μην έχεις τσιγάρα και να κόβεις επαφές δεν έχει πλάκα / Ψάχνω 'κάναν φαν να κάνω τράκα

Θυμάμαι μες τους άγριους MCs ένα παιδί με σιδεράκια / Και έγινα η εκδίκηση εκείνου του μαλάκα

Μόνος μου το έκανα όλο αυτό στο κάτω-κάτω / Ο πιο κομπλεξικός είμαι, τι θέλατε να γράφω

Στην πυραμίδα του Hip Hop ξεκίνησα απ' τον πάτο / Και εκπροσωπώ τα στρώματα που είναι κάτω-κάτω

Έσκαψα τον λάκκο πέρυσι, φέτος μπήκα μόνος μου / έβγαλα καλά λεφτά και τα έβαλα στον κώλο μου

Όλα τα λεφτά του tour τα πήρα μακαρόνια / Δεν έχω χρυσά, αλλά θα τρώω 10 χρόνια

Αυτό σημαίνει, καιρό θα είμαι εδώ ρε γαμημένοι / Αφού ό,τι λέω βγαίνει, είναι μούφα

Εσείς το όνειρο για χρήματα και ρούχα / Εγώ στον κύκλο λέω σπάστε μου τα μούρα

Έχω το πάτημα σαν να 'μαι από αλλού / Γράφω τις ρίμες στο καπό του Daewoo

Έχω την τελευταία ελπίδα του χωριού / Και αν δεν βαριέμαι το θυμίζω πού και πού

Οι ράπερς ντύνονται σαν να 'ναι στις Μπαχάμες / Και εγώ κυκλοφορώ στην πόλη με πιτζάμες

Για μένα ντρέπονται, για αυτό δεν μου μιλάνε / Όταν γαμάω τους ραπάδες δεν μιλάνε

Μου πρότειναν να μπω στο πανηγύρι του χιπ-χοπ, μα δεν μου πάει / Άστους να με πουν χαραμοφάη

Συντηρώ δυο σπίτια με το ραπ πριν μπει ο Μάης / Αυτό είναι το χιπ-χοπ μου, αυτό δεν θα το δείξουνε στο Vice

Υποθέτω είναι η σειρά μου να μιλήσω / Θα 'χει γίνει κλασικό πριν να ξαναγυρίσω

Γάμα τα ψευδώνυμα δεν κρύβομαι από πίσω / Αυτό είναι το ραπ μου και με λένε Νίκο Κίτσο».

 

Γιατί το «1 Ευρώ» του Bloody Hawk είναι o καλύτερος ελληνικός ραπ δίσκος που βγήκε φέτος Facebook Twitter
Ως θεματολογία οι στίχοι του απέχουν χιλιόμετρα από αυτά που ακούμε κατά κύριο λόγο τα τελευταία χρόνια στο ελληνικό ραπ.


Στα «Μπαλόνια» μιλάει για τη γενιά του, τους συμβιβασμούς που κάνεις μεγαλώνοντας και σαρκάζει το όνειρο του Έλληνα «νοικοκυραίου» (ο Bloody Hawk είναι 23 χρονών):

 

«Στα 30 αισίως νοικοκυρεύτηκες / Βρήκες μία καλή κοπέλα Και ερωτεύτηκες

Πηγαίνατε καλά και δεν το σκέφτηκες / Την άφησες έγκυο και την παντρεύτηκες

Σαν πατέρας είχες τα σχολεία, κύρια να ζεις για να πληρώνεις φροντιστήρια / Να σώσεις το παιδί σου από της κοινωνία τους μάγκες
να διαλέγεις προσφορές / Να στέκεσαι σε ουρές σε σούπερ-μάρκετ

Το παιδί σου σύντομα θα φύγει τη ζωή του να τραβήξει / η γυναίκα σου κουράστηκε απ' την πλήξη

Όλα τα υπόλοιπα είναι κρύα / Θα περάσεις την υπόλοιπη ζωή σου σε μίζερα καφενεία.

Ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν ξέρεις / Ανάμεσα σε κόσμους που δεν άντεχες να βλέπεις

Ανάμεσα σε θέλω και υποσχέσεις / Ανάμεσα σε ερείπια μίας ζωής χαμένης

Φοβήθηκες να κάνεις μακροβούτια / Νομίζω πως έβαλες το μυαλό σου σε καλούπια

Νομίζω το παιδί που κρύβεις μέσα σου ουρλιάζει / Για αυτό όταν ξαπλώνεις τα βράδια δεν είσαι εντάξει / Για αυτό τις αναμνήσεις το μυαλό σου έχει ξεχάσει

Για αυτό οι παιδικές ζωγραφιές δεν φτάνουνε στο νου σου / Γιατί τα βράδια πριν να κοιμηθείς προσπαθούσες να βάλεις τα όνειρα σου μέσα στην τσάντα του γιου σου

Δεν σε κατηγορώ κάπου θα πιάστηκες / Συγνώμη αν από όσα είπα χαλάστηκες

Απλά απάντα μου σε κάτι τελευταίο / Πιστεύεις έζησες ή συμβιβάστηκες;»

 

 

Bloody Hawk - Μπαλόνια

Κλείνοντας, να πω ότι ένα από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου είναι τραπ. Στο «Είμαστε Αλλιώς» ραπάρει πεντακάθαρα στίχους που δεν έχουν καμία σχέση με την τραπ θεματολογία, αποδεικνύοντας ότι μπορείς να έχεις και άλλα πρότυπα, πέρα από τους Αμερικάνους ράπερ:

 

«Δεν μετράω τα ρολόγια, δε μετράω το χρυσάφι / δεν τα θέλω στην ζωή μου

όλα αυτά ας πάνε στράφι / δεν κοιτάω το κοπάδι

δεν με νοιάζουνε τα νούμερα / η ζωή μου μου 'χει μάθει

όλα θα γυρίσουν μπούμερανγκ

Είμαστε αλλιώς, ό,τι αγαπάω δεν πρόδωσα / Είμαστε αλλιώς, ό,τι δεν γίνεται μπόρεσα

Είμαστε αλλιώς, γι' αυτό θα μείνουμε μόνοι μας / Είμαστε αλλιώς, είμαστε αλλιώς».

 

Ακόμη και αν δεν σου αρέσει το ραπ, ακόμα και αν θεωρείς ότι το (δημοφιλές) ελληνικό χιπ-χοπ είναι μόνο για πιτσιρίκια, αυτός είναι ένας δίσκος που αξίζει να του αφιερώσεις μία ακρόαση.

Τουλάχιστον, αυτή είναι πολύ καλή μουσική για έναν σημερινό πιτσιρικά.

Μουσική
9

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

30 χρόνια μετά τον θάνατό του Κερτ Κόμπειν, δημοσιεύονται για πρώτη φορά ανέκδοτες οικογενειακές φωτογραφίες του

Μουσική / 30 χρόνια μετά: Ο Κερτ, η Κόρτνεϊ και η κόρη τους σε ανέκδοτες οικογενειακές φωτογραφίες

Πριν από τριάντα χρόνια ξεκίνησε η μεταθανάτια ζωή του αυτόχειρα ροκ σταρ, κατά την οποία η φήμη, η επιρροή και το νόημα των τραγουδιών του αποκτούν όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις.
THE LIFO TEAM
Μαουρίτσιο Πολίνι (1942-2024): Οι μεγάλες ηχογραφήσεις ενός θρυλικού πιανίστα της εποχής μας

Απώλειες / Μαουρίτσιο Πολίνι (1942-2024): Οι μεγάλες ηχογραφήσεις ενός θρυλικού πιανίστα της εποχής μας

Ο Ιταλός πιανίστας που καθόρισε τον μοντερνισμό, με σειρά ηχογραφήσεων έργων των Μπετόβεν και Σοπέν που σήμερα θεωρούνται κλασικές, πέθανε στα 82 του χρόνια.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το Μυστήριο 100 –Τα Ιερά Τραγούδια: Μια μουσική παράσταση για την Εαρινή Ισημερία

LiFO X 2023 ΕΛΕVΣΙΣ / Μυστήριο 100 – Τα Ιερά Τραγούδια: Μια μουσική παράσταση για την Εαρινή Ισημερία

Το «Μυστήριο 100 – Τα Ιερά Τραγούδια» εστιάζει στα παραδοσιακά δρώμενα και τις τελετουργίες στην ελληνική μουσική και χορευτική παράδοση. Την επιστημονική και καλλιτεχνική επιμέλεια έχει ο Λάμπρος Λιάβας, καθηγητής Εθνομουσικολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
THE LIFO TEAM
Μια βραδιά με τα τραγούδια της Σωτηρίας Μπέλλου

Μουσική / Τα τραγούδια της Σωτηρίας συγκινούν ένα νέο κοινό

Μικρές ιστορίες που κυλάνε σαν νερό, μια φωνή που πατάει στη Μπέλλου χωρίς να τη μιμείται, κόσμος που δακρύζει ή κρατάει τον ρυθμό με το πόδι του. Ένας θρύλος είναι ζωντανός μπροστά μας χάρη στη Χριστίνα Μαξούρη, στη σκηνή του ΠΛΥΦΑ.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Cutthroat

Μουσική / Το νοσταλγικό ραπ των Θεσσαλονικιών Cutthroat

Μια κολεκτίβα νέων καλλιτεχνών που πιστεύει πως η προώθηση της μουσικής ήταν πιο αποτελεσματική μέσω του Myspace και όταν τα CD μοιράζονταν χέρι με χέρι μόλις κυκλοφόρησε το «Perfect Blue», ένα ραπ άλμπουμ εμπνευσμένο από τα καρτούν και τα παιχνίδια των '90s και των '00s.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΑΤΣΗΣ
CHECK 10 χρόνια σκοτεινών και χορευτικών ηλεκτρονικών ήχων από την Bedouin Records

Μουσική / 10 χρόνια σκοτεινών και χορευτικών ηλεκτρονικών ήχων από την Bedouin Records

Μια κουβέντα με τον Salem Rashid Skourlis, τον ιδρυτή της ανεξάρτητης δισκογραφικής εταιρείας ακραίου και ambient ηλεκτρονικού ήχου, έναν Έλληνα που ζει μεταξύ Τόκιο και Μπανγκόκ και διαπρέπει στο εξωτερικό.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Κ.atou: «Kάποιοι χαλάνε λεφτά για να βγουν έξω ένα βράδυ, μην τους το χαλάς»

Οι Αθηναίοι / Κ.atou: «Kάποιοι ξοδεύουν λεφτά για να βγουν έξω ένα βράδυ, μην τους το χαλάς»

Η DJ που έχει δει στο Ντιτρόιτ να ακούνε το set της δυο κουνέλια έμαθε πρόσφατα τι πάει να πει «τέκνο με κ», ενώ η πόλη που πιστεύει ότι έχει την καλύτερη ηλεκτρονική σκηνή τώρα δεν είναι το Βερολίνο. Έχοντας ταξιδέψει σε τόσα μέρη, είναι χαρούμενη που ζει στην Αθήνα, αλλά δεν μπορεί να μείνει στο κέντρο της.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

σχόλια

7 σχόλια
Το «μεδούλι» των rap και hip hop είναι στους στίχους που καταγγέλλουν επιθετικά τα στραβά και άσχημα της κακούργας κοινωνίας. Όταν οι στίχοι είναι ..«εσωστρεφείς» κι ο «κακός» γίνεται ο … «ακροατής», κάπου το όλο πράγμα στραβώνει υπερβολικά.Π.χ. ο πούρος rapper στο 20λεπτο, θα κατακεραύνωνε ό,τι έκανε τον γεράκο να φτάσει στην κατάσταση που περιγράφεται. Οι στίχοι «δεν είμαι κλέφτης / δεν είμαι ζητιάνος κι αλκοολικός έκανα λάθη και στη ζωή, κατέληξα φτωχός» βρωμάνε.
Το "Εικοσάλεπτο" είναι ωραίο αλλά θα ήταν ωραίο ο πιτσιρικάς να αναγνωρίσει την αναφορά στον Lamar τόσο σε μουσική όσο και στην ιδέα των στίχων της συνάντησης με έναν ηλικιωμένο στο "How much a dollar cost"Το βλέπεις από πολλούς Έλληνες καλιτέχνες να κάνουν sample έναν κομμάτι χωρίς κανένα credit. Στο εξωτερικό αυτά πληρώνονται ακόμη κι αν πρόκειται για ένα "καινούργιο" κομμάτι.
M.Hulot όντως ωραίος ο Hawk αλλά όταν γράφατε περί Kendrick Lamar φαντάζομαι γνωρίζατε πως το "εικοσάλεπτο" αποτελεί αντιγραφή του "How much a dollar cost" του Αμερικανού ράπερ ο οποίος περιγράφει την ίδια ιστορία συνάντησής του με έναν ηλικιωμένο.
Δεν τον έγραψα τυχαία τον Lamar, αλλά "το εικοσάλεπτο" είναι δικό του, όσο και να έχει εμπνευστεί από το "How much a dollar cost", γι' αυτό και δεν έγραψα για το κομμάτι. Ακόμα και αν το έχει αντιγράψει, το έχει κάνει δικό του. Το εικοσάλεπτο με έκανε να κλάψω, το "How much a dollar cost" δεν είχε την ίδια συναισθηματική φόρτιση.
Εμένα μου φαίνεται σαν πηγή έμπνευσης παρά αντιγραφή αν υπάρχει συνδεση αναμεσα στα δυο τραγουδια. Μονο ο Bloody Hawk μπορεί να το επιβεβαιώσει αυτό. Άλλωστε κι ο Lamar απ' τη βίβλο εμπνεύστηκε το κομμάτι γι αυτό κι ο θρησκευτικός χαρακτήρας είναι έντονος.Με την υπερπληθώρα ερεθισμάτων που δέχεται ένας καλλιτέχνης σήμερα είναι σχεδόν αδύνατο να υπάρξει παρθενογέννεση σε οποιαδήποτε μορφή τέχνης. πόσο μάλλον για αυθεντικούς καλλιτέχνες όπως ο Bloody, που από τη φύση τους είναι ευάλωτοι σε περισσότερα ερεθίσματα συγκριτικά με μας τους υπόλοιπους.Επίσης το στόρυ συνάντησης με ηλικιωμένους επαίτες συναντάται τόσο συχνά σε μυθιστορήματα, διηγήματα, τραγούδια, κλπ που είναι άδικο να κατηγορηθεί κάποιος για αντιγραφή.
Δεν έχει σημασία το είδος μουσικής που κάνει κάποιος, αρκεί να είναι ποιοτική μουσική που πηγάζει κατευθείαν από τη ψυχή.Ο Bloody Hawk κάνει ακριβώς αυτό.Υπέροχα τραγούδια που πηγάζουν από την καρδιά.Καταπληκτικό ταλέντο.