Ο Στέλιος Καραμανώλης εμπνεύστηκε από τον Ζαρατούστρα για τη νέα του έκθεση

— Περίγραψε μου μερικές εικόνες που ενέπνευσαν αυτή τη σειρά έργων.

Η εικόνα που με ενέπνευσε περισσότερο βρίσκεται στις πρώτες φράσεις του Ζαρατούστρα, εκεί που έχει ανέβει στα βουνά και μιλάει στον ήλιο: «Εσύ, μεγάλο άστρο! Αν δεν είχες αυτούς που φωτίζεις, τι θα ήταν η ευτυχία σου;».

— Γιατί επέλεξες τον τίτλο «Recharging the Void» για την τελευταία σου έκθεση;

Ο τίτλος έχει να κάνει με την μυθολογία που υπάρχει πίσω απ' τα έργα. Όλες αυτές οι οντότητες, κατά κάποιο τρόπο, συμβαίνουν όντως στο κενό, «φορτίζοντάς» το. Ήθελα ο τίτλος να εκφράζει αυτήν την διάσταση της δουλειάς, αυτή της θεατρικότητας.

— Μένεις πλέον στο Βερολίνο. Τι σε οδήγησε σ' αυτή την επιλογή;

Δεν θυμάμαι να παίρνω συνειδητά την απόφαση να φύγω. Δεν υπήρχε κάποιος συγκεκριμένος λόγος. Αρκετοί φίλοι μου ζούσαν ήδη στο Βερολίνο και ήξερα τα κόλπα. Στην αρχή πήγα για έξι μήνες και πίστευα ότι θα γυρίσω. Τελικά, είμαι ακόμα εκεί.

Στέλιος Καραμανώλης, Recharging the Void

— Ποιο είναι το πιο απροσδόκητο πράγμα που σου έχουν πει για τη ζωγραφική σου;

Το πιο αναπάντεχο πράγμα που έχω ακούσει ήταν πέρυσι στις Βρυξέλλες στο Art Brussels όταν με πλησίασε ένας κύριος ο οποίος ήταν συνθέτης και μου είπε πως βλέπει τον ρυθμό στα έργα και μπορεί να τα «παίξει» στο πιάνο. Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον αυτό, θα ήθελα πολύ να τον ακούσω. Κρίμα που δεν πήρα το mail του.

Το άλλο τρελό ήταν στη Βιέννη. Δείχναμε τη δουλειά μας με τον φίλο μου Πάνο Παπαδόπουλο όταν μια κυρία, Eλληνίδα, θυμωμένη μου είπε πόσο «ελληνικα» της φάνηκαν τα έργα. Για κάποιο λόγο αυτό δεν της άρεσε. Εγώ όμως χάρηκα πολύ.