Το 2009 η Λένα Κιτσοπούλου έγραψε τη Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α., μια κωμικοτραγική θεώρηση της φιλοσοφίας της ζωής, έναν μονόλογο για μια περίεργη τριανταεπτάχρονη γυναίκα που κολυμπάει μέσα σε άλυτα καθημερινά προβλήματα. Η παράσταση ανέβηκε στο Εθνικό Θέατρο και τη σκηνοθέτησε η συγγραφέας, που ήδη είχε εκδώσει την πρώτη της συλλογή διηγημάτων, τις «Νυχτερίδες», και είχε τιμηθεί με το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα του περιοδικού «Διαβάζω»· τη Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. υποδύθηκε μια επίσης ιδιαίτερη καλλιτέχνιδα του ελληνικού θεάτρου, η Μαρία Πρωτόπαππα, μια ηθοποιός των ημιτονίων που μπήκε στο έργο και έδωσε νόημα στις μαύρες περιοχές του. Με το φανελάκι της, μέσα σε ένα κουζινάκι, έδωσε μια αλησμόνητη ερμηνεία.
Δεκάξι χρόνια αργότερα, η Λένα Κιτσοπούλου μπήκε στο στούντιο της LiFO για να διαβάσει αποσπάσματα από ένα από τα ωραιότερα φεμινιστικά κείμενα που έχουν γραφτεί από Ελληνίδα συγγραφέα, με την ίδια να είναι η μόνη που παραμένει πιστή σε αυτό που θέλει να εκφράσει, να έχει διατηρήσει τη μοναδική και ενοχλητική γλώσσα της και να έχει ξεσηκώσει κατά καιρούς θύελλα με τη θεματολογία, το ύφος και τη ματιά της. Άλλοι τη λένε αιρετική, εγώ θα την αποκαλούσα τόσο ωμή και ρεαλιστική που καταλήγει να είναι ποιητική.
«Άλλοτε σε φωνάζουν Μαρία, άλλοτε Μαίρη, άλλοτε Μάρω, κι άλλοτε Μαράκι. Άλλος σε βλέπει ως κυρα-Μαρία η ψιλικατζού κι άλλος ως μάνα του Θεού ή ό,τι γουστάρει ο καθένας. Εσύ τι είσαι; Τα υποκοριστικά των άλλων; Τα βλέμματα των άλλων; Ή τα συμπεράσματά τους για σένα; Ακόμα και ο εαυτός σου σε βλέπει σαν λίγο καλύτερο από αυτό που είσαι. Ή, ώρες ώρες, πολύ χειρότερο. Εσύ τι είσαι πραγματικά; Μήπως μια χιλιοτρυπημένη βάρκα, ξέμπαρκη σε ένα παλιό λιμανάκι, που γράφει στο πλάι με ξεθωριασμένα γράμματα ΜΑΙΡΟΥΛΑ και σε τραβάει φωτογραφία ο κάθε τουρίστας για να λέει “πέρασα κι εγώ από δω”;» γράφει η Λένα Κιτσοπούλου.
Ποια είναι η Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. και τι σημαίνει αυτό το όνομα, γραμμένο με αυτό τον τρόπο; Περίεργη αυτή η γυναίκα. Τριάντα εφτά χρονών, τίποτα δεν της λείπει, oύτε η χαρά ούτε ο πόνος. Κι όμως, δεν είναι πολύ στα καλά της. Θέλει να αφήσει πίσω της ό,τι τη βασανίζει, τα υπαρξιακά και τα καθημερινά: αρρώστιες, θάνατο και γηρατειά, έρωτες και μοναξιά, κοινόχρηστα και ψώνια στο σούπερ μάρκετ, παραγγελίες πίτσας και κηδειόσημα, ψυχαναλυτές, χαπάκια, ευρουλάκια και μεταλλαγμένα κοτόπουλα. Αποφασίζει να αλλάξει ζωή. Ή μάλλον, κόσμο. Μια μαγική εικόνα ζητά μόνο. Μια κωμικοτραγική φιλοσοφία ζωής. Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. θα πει Μην Αντιστέκεσαι, Ισοπεδώσου, Ρίξε Ολοκληρωτικό Ύπνο, Λυτρώσου, Αυτοκτόνα. Είναι το θαυματουργό χάπι που παίρνεις μια και τελειώνεις.
Κατά βάθος η Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α., με τη δηκτική της ματιά, είναι μια συγκινητική κατάδυση σε έναν απάνθρωπο, βίαιο κόσμο όπου δεν έχει θέση το αυθεντικό, η μοναδικότητα ισοπεδώνεται και οι σχέσεις εργαλειοποιούνται και καταναλώνονται.
Μέσα από τη φεμινιστική, δηκτική, αλλά, πάνω απ’ όλα, ανθρώπινη ματιά της διατρέχει τη σύγχρονη, σχεδόν απάνθρωπη πραγματικότητα όπου ο έρωτας, η αγάπη και τα αυθεντικά συναισθήματα δεν έχουν κάποια θέση. Ο άντρας που περιμένει είναι το πρόσχημα για να μιλήσει για τα ανεκπλήρωτα όνειρα, την πλήξη της ομοιομορφίας με τις πανομοιότυπες συμπεριφορές, τα κλισέ λόγια και την αθεράπευτη μοναξιά της σε μια ζωή πληκτική που γεμίζει από ψεύτικες υποσχέσεις και μια ανιαρή καθημερινότητα. Η Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. είναι μια γυναίκα παθιασμένη που δεν βρίσκει τόπο να εκφραστεί και δεν έχει άλλο χρόνο να ζητήσει και να δώσει.
Δημοσιογραφική επιμέλεια: Αργυρώ Μποζώνη
Κάμερα – μοντάζ: Γεράσιμος Δομένικος
Ηχοληψία: Αλέξανδρος Αντωνίου
Μίξη ήχου: Φαίδωνας Κτενάς
