Welcome down under: Σάββατο με καύσωνα στη Μελβούρνη

Welcome down under: Σάββατο στο CBD της Μελβούρνης Facebook Twitter
Όπως σε κάθε μητρόπολη έτσι κι εδώ, φτωχοί και πλούσιοι, μικροί και μεγάλοι, τελειωμένοι και βουλιμικά φιλόδοξοι, βράζουνε όλοι στο ίδιο καζάνι.
0

Στην οδό Elizabeth, τον κεντρικότερο δρόμο της Μελβούρνης, μπορεί κανείς να δει κάθε λογής περαστικούς. Ασιάτες να κάνουν ουρές στα βιετναμέζικα και κορεάτικα εστιατόρια που φωσφορίζουν με τις neon επιγραφές τους. Σκυλιά να κοιμούνται στα πόδια χίπηδων όσο εκείνοι παίζουν μουσική ξαπλωμένοι στο πεζοδρόμιο. Μπρατσωμένους ντόπιους με ηλιοκαμένα, επιδεικτικά εκτεθειμένα «ποντίκια». Punk τύπους να πίνουν μπίρες παρέα με άστεγους και γραβατωμένους επιχειρηματίες να παραμιλούν με τα airpods στα αυτιά πάνω σε ηλεκτρικά πατίνια.

Όπως σε κάθε μητρόπολη έτσι κι εδώ, φτωχοί και πλούσιοι, μικροί και μεγάλοι, «τελειωμένοι» και βουλιμικά φιλόδοξοι, βράζουν όλοι στο ίδιο καζάνι. Εκεί όμως που καθόμασταν σε ένα πεζούλι παρατηρώντας με ένα slurpy βατόμουρο του ενός δολαρίου στο χέρι –το απόλυτο αντίδοτο στον καλοκαιρινό καύσωνα–, ένας περαστικός τράβηξε την προσοχή μας περισσότερο από κάθε άλλον. Με χίπστερ ενδυμασία και ένα ηχείο στον ώμο, κυκλοφορούσε ανάμεσα στους περαστικούς παίζοντας στη διαπασών θρησκευτικά κηρύγματα.

Ήταν δεν ήταν τριάντα ετών. Μαύρος, με αφάνα και αργόσυρτο βήμα. Κουβαλώντας το ηχείο στον ώμο του, έκανε τους πάντες να γυρνούν για να ακούσουν. Τον ακολουθήσαμε. Οι θρησκευτικές ιαχές μπερδεύονταν με τη βοή των κεντρικών λεωφόρων, τους country ήχους των μουσικών και τις διαφορετικές γλώσσες των περαστικών.

Η Μελβούρνη είναι μια πόλη που σε κάνει να νιώθεις ότι ζεις σε video game. Μοιάζει με μια φουτουριστική, ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που κρατά αναμνήσεις από τους δυο περασμένους αιώνες διάσπαρτες στα σπλάχνα της.

«The word of the lord» ακούμε από το ηχείο και την ίδια στιγμή μένουμε με ανοιχτό το στόμα έξω από τη βιτρίνα ενός ασιατικού εστιατορίου. Ένα ρομπότ ανακατεύει υλικά, μεταφέρει πατάτες στα τηγάνια και τεμαχίζει κομμάτια κρέατος. Χθες είδαμε ένα άλλο ρομπότ να ακολουθεί την προγραμματισμένη διαδρομή ανάμεσα στους πελάτες για να παραδώσει τα πιάτα.

Η Μελβούρνη είναι μια πόλη που σε κάνει να νιώθεις ότι ζεις σε video game. Μοιάζει με μια φουτουριστική, ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που κρατά αναμνήσεις από τους δύο περασμένους αιώνες διάσπαρτες στα σπλάχνα της.

Welcome down under: Σάββατο στο CBD της Μελβούρνης Facebook Twitter
Μπορεί οι κάτοικοι της Μελβούρνης να είναι φημισμένοι για τη συνήθειά τους να φοράνε συνεχώς μαύρα ρούχα, όμως στάμπες όπως η παραπάνω συναντάς σε κάθε λογής χρώματα πάνω σε t-shirts, διασχίζοντας τα φανάρια της Elizabeth street.

«Fuck what they did to Britney, Lady Di and Whitney»

Μπορεί οι κάτοικοι της Μελβούρνης να είναι φημισμένοι για τη συνήθειά τους να φοράνε συνεχώς μαύρα ρούχα, όμως στάμπες όπως η παραπάνω συναντάς σε κάθε λογής χρώματα σε t-shirts, διασχίζοντας τα φανάρια της Elizabeth street. Έχει 38 βαθμούς.

Οι Βικτοριανοί κυκλοφορούν με παντόφλες, χαβανέζικα πουκάμισα ή και χωρίς μπλούζες, βουτάνε κυριολεκτικά στο σιντριβάνι μπροστά από την Εθνική Πινακοθήκη της Βικτόρια για να δροσιστούν. Προχθές είχε 16. Ο καιρός αλλάζει δύο και τρεις φορές τη μέρα, κάνοντας εξαιρετικά δύσκολο το να προβλέψεις τα ρούχα που πρέπει να φορέσεις.

Welcome down under: Σάββατο στο CBD της Μελβούρνης Facebook Twitter
Οι θρησκευτικές ιαχές μπερδεύονταν με τη βοή των κεντρικών λεωφόρων, τους country ήχους των μουσικών και τις διαφορετικές γλώσσες των περαστικών.

Στην περιοχή CBD, το επιχειρηματικό κέντρο της πόλης, οι ουρανοξύστες στέκουν επιβλητικοί από πάνω σου. «Melbourne, if you're really multi-culti, mix it up» φωτίζει πάνω από τα κεφάλια μας μια γιγαντοοθόνη, με μια γυναίκα να ποζάρει κρατώντας γεμάτη ενθουσιασμό το ποτό της.

Δίπλα στα τζάμια των 40 ορόφων που τα πρωινά καθαρίζουν κρεμασμένοι από γάντζους εργάτες, πλάι στις βιτρίνες όπου εκστασιασμένοι θαμώνες δίνουν τα δολάριά τους για ένα μπέργκερ από τα Mac, διάσπαρτα, και εντελώς παράταιρα μέσα στον αδηφάγο εκσυγχρονισμό επιβιώνουν κτίρια βικτοριανής αρχιτεκτονικής.

Πολλά κατεδαφίστηκαν από τις αρχές της δεκαετίας του '50, όταν, λόγω της επικείμενης άφιξης των Ολυμπιακών Αγώνων, οι άνθρωποι της Βικτόρια φοβήθηκαν ότι θα θεωρηθούν παλιομοδίτες και τα κτίριά τους βαρετά και ξεπερασμένα.

Έναν αιώνα πριν, τη δεκαετία του 1850, η Μελβούρνη ήταν η ταχύτερα αναπτυσσόμενη πόλη στον κόσμο. «They dreamt big, they built big… it was a city jumping out of its skin» ακούγεται στο τρέιλερ ενός ντοκιμαντέρ έξω από τα σινεμά στα malls.

Μόλις δεκαπέντε χρόνια πριν, το σημείο είχε μπει στον χάρτη των Δυτικών, και συγκεκριμένα κάποιων ποιμένων από την Τασμανία που αναζητούσαν νέα διαθέσιμη γη για να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους. «Εδώ θα γίνει ένα μικρό χωριό», είχε σημειώσει ο πρώτος επισκέπτης στον χάρτη. Η Μελβούρνη. Ένα ακόμη «μικρό χωριό», λοιπόν, στην αποικία Βρετανών που ξεκίνησε στέλνοντας αρχικά ανεπιθύμητους κρατούμενους στην άκρη του κόσμου. Η πολιτεία των φυλακισμένων που έγινε η γη της επαγγελίας. Αυτό όμως είναι ένα μόνο, πρόσφατο κομμάτι της ιστορίας.

Στην πραγματικότητα, η Αυστραλία αποικήθηκε για πρώτη φορά 40.000 χρόνια πριν, από ανθρώπους της Νοτιοανατολικής Ασίας που έφτασαν με χειροποίητα κανό και σχεδίες από μπαμπού. Όταν το 1788 έφτασαν οι Βρετανοί, στην Αυστραλία κατοικούσαν 350.000 Αβορίγινες, οι οποίοι θα αντιστέκονταν με επιθέσεις μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1860· στις μάχες μεταξύ των Ευρωπαίων και των ντόπιων υπολογίζεται ότι χάθηκαν 2.000 Ευρωπαίοι και τουλάχιστον δεκαπλάσιοι Αβορίγινες.

Σήμερα, στη Βικτόρια, μαζί με τους κατοίκους των Νήσων Torres, αντιπροσωπεύουν το 0,8% του πληθυσμού, περίπου 47.000 άνθρωποι.

Welcome down under: Σάββατο στο CBD της Μελβούρνης Facebook Twitter
«Welcome to the land of milk and honey» μας λέει ένας πωλητής όταν σταματάμε για να δοκιμάσουμε τα τάκος του.

«Welcome to the land of milk and honey» μας λέει ένας πωλητής όταν σταματάμε για να δοκιμάσουμε τα τάκος του, μια και ο φίλος μας με τα κηρύγματα κάνει μια στάση για να ατμίσει από το ηλεκτρονικό του τσιγάρο – ένα πακέτο κανονικά τσιγάρα κάνει 35 δολάρια, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι να έχουν εγκαταλείψει το σπορ.

Η εξέλιξη της Βικτόρια, της περιοχής στην οποία ανήκει η Μελβούρνη, είναι ταυτόσημη με την εποχή του χρυσού. Με την ανακάλυψή του το 1851 ξεκίνησε η φρενίτιδα, που θα κορυφωνόταν τις αμέσως επόμενες δεκαετίες. Οι εφημερίδες στην Ευρώπη γέμισαν πρωτοσέλιδα για τα έξι αγγεία γεμάτα με οκτώ τόνους χρυσού που έφτασαν από την άκρη του κόσμου. Μέσα σε μία χρονιά 50.000 τυχοδιώκτες πάτησαν το πόδι τους εδώ, διπλασιάζοντας τον πληθυσμό και πυροδοτώντας ένα κυνήγι ευημερίας που πέρασε στους αιώνες.

Κοιτώντας σήμερα γύρω σου μπορείς να νιώσεις τη δυναμική της post-Covid επιστροφής. Εκείνοι που αναζητούν μια καλύτερη ζωή σαλπάρουν για τον ίδιο μακρινό προορισμό, με την ελπίδα όμως τώρα στις οθόνες των smartphones τους.

Περνώντας από διαμέρισμα σε διαμέρισμα βλέπεις τους εργαζομένους στα real estates να ακυρώνουν τριάντα και σαράντα ενδιαφερόμενους που περιμένουν στην ουρά για ένα δωμάτιο 500 δολαρίων την εβδομάδα. Στον μαραθώνιο των ενοικίων, οι δρομείς στοιβάζονται σε ασανσέρ ασφυχτικά γεμάτα, συμπληρώνουν βιαστικά αιτήσεις στα κινητά τους, ιδρωμένοι, ο ένας δίπλα στον άλλον, μόνο και μόνο για να λάβουν μία ακόμη αρνητική απάντηση.

Όσοι δεν τα καταφέρνουν, κλείνουν ένα δωμάτιο με τα μισά λεφτά σε κοινόβιο 10 ατόμων έξω από το κέντρο, σε επαρχιακές γειτονιές με χαμηλά σπίτια που μέσα στον καύσωνα σε κάνουν να νιώθεις ότι περπατάς στο Tέξας. Σε αυτές μπορεί να βρεις έπιπλα γεμάτα δωρεάν βιβλία στη μέση του πουθενά καθώς και κούτες στις πόρτες των σπιτιών από τις οποίες μπορείς να πάρεις όποιο από τα παιχνίδια ή τα βιβλία θέλεις.

Αυτό που μοιάζει πραγματικά να ενώνει το παρελθόν με το σήμερα, τις κλασικές ενδυμασίες της βικτοριανής εποχής που φαντάζεσαι να βγαίνουν από τα αναπαλαιωμένα κτίρια με τους χίπστερ του 2023 και τις μηχανές που αντικαθιστούν τους υπαλλήλους είναι ο ήχος του τραμ. Οι Αυστραλοί το λατρεύουν. Όπου και να πας ο ήχος της άφιξης ή της αναχώρησης, αυτό το «ντινγκ», συνδέει όλα τα συστατικά αυτής της σουρεαλιστικής πόλης.

Welcome down under: Σάββατο στο CBD της Μελβούρνης Facebook Twitter
Η drag παρουσιάστρια, ντυμένη σε πράσινα και μπλε, που μας καλεί από ένα μικρόφωνο να την πλησιάσουμε στην κεντρικότερη πλατεία, είναι ντυμένη ακριβώς αυτό, τραμ. Μας λέει πως ό,τι φορά είναι εμπνευσμένο από το λατρεμένο μεταφορικό μέσο των Αυστραλών.

Η drag παρουσιάστρια, ντυμένη σε πράσινα και μπλε, που μας καλεί από ένα μικρόφωνο να την πλησιάσουμε στην κεντρικότερη πλατεία, είναι ντυμένη ακριβώς αυτό, τραμ. Μας λέει πως ό,τι φορά είναι εμπνευσμένο από το λατρεμένο μεταφορικό μέσο των Αυστραλών.

Γύρω της στο stage, φανταχτερές drag ενδυμασίες φορεμένες σε κούκλες. Στρασάκια, πούπουλα, δαντέλες και μεταξωτά υφάσματα, disco στολές από το παρελθόν και κινηματογραφικά ενδύματα λάμπουν καλώντας τον κόσμο να τα φωτογραφίσει. Η queer κοινότητα της Μελβούρνης είναι από τις πιο ισχυρές σε όλη την Αυστραλία και το καθιερωμένο φεστιβάλ που μόλις αρχίζει από τα σημαντικότερα.

Ο tech θρησκευόμενος φίλος μας αρχίζει να παρατηρεί τις στολές και ενώ είμαστε  σίγουροι πως θα μείνει εκεί μέχρι να βραδιάσει, αποφασίζει να ανηφορίσει στην China Town. Ο ήχος ενός τυμπάνου ξεχωρίζει. Οι Ασιάτες, που δημιούργησαν τη γειτονιά κατά την εποχή του χρυσού, υπήρξαν το επίκεντρο των διακρίσεων της «White Australia Policy» που επέβαλε περιορισμούς στη μετανάστευση μη Ευρωπαίων κατοίκων και δεν έπαψε να ισχύει παρά μόνο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1975 καταργήθηκε με την οριστική κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων.

Welcome down under: Σάββατο στο CBD της Μελβούρνης Facebook Twitter
Στην China Town μπορείς να βρεις αυθεντικά ασιατικά εστιατόρια και μικρά δρομάκια με προορισμούς που δεν υπάρχουν στο google maps.
Welcome down under: Σάββατο στο CBD της Μελβούρνης Facebook Twitter
Όταν περνάμε από κει μια ομάδα από αυτούς βγαίνει χορεύοντας στους δρόμους της China Town, με τη στολή του δράκου να ηγείται της κομπανίας.

Στην China Town μπορείς να βρεις αυθεντικά ασιατικά εστιατόρια και δρομάκια με προορισμούς που δεν υπάρχουν στο google maps. Κάθε μέρα τρυπώνουμε και σε ένα διαφορετικό φαγάδικο. Μπορείς να βρεις αδιανόητα dim sum με χοιρινό και κόκκινη σάλτσα σε προσιτές τιμές, κορεάτικο bibimbap με μια πικάντικη σάλτσα που ονομάζεται gochujang και εκπληκτικό japchae, ένα χορταστικό πιάτο με λαχανικά, χοιρινό και γλυκά noodles από πατάτα. Εδώ κάθε επίσκεψη μοιάζει και με μια διαφορετική γαστρονομική εμπειρία.

Η Χρονιά του Λαγού είναι σχεδόν εδώ για τους Κινέζους οι οποίοι ετοιμάζονται να γιορτάσουν το νέο ημερολογιακό τους έτος. Όταν περνάμε από κει μια ομάδα βγαίνει χορεύοντας στους δρόμους της China Town, η στολή του δράκου ηγείται της κομπανίας· αρχίζει να κάνει κύκλους, ξεσηκώνοντας τον κόσμο σε μια μικρή ένδειξη όσων θα ακολουθήσουν στη μεγάλη παρέλαση των επόμενων ημερών.

Welcome down under: Σάββατο στο CBD της Μελβούρνης Facebook Twitter
Πάνω σε ένα φανάρι ακούμε πίσω μας ελληνικά. Μια παρέα νεαρών με αναλλοίωτη ακόμη προφορά. Ίσως να είναι απλώς τουρίστες, ίσως παιδιά της κρίσης που ήρθαν για μια καλύτερη ζωή.

Σε ένα φανάρι ακούμε πίσω μας ελληνικά. Μια παρέα νεαρών με αναλλοίωτη ακόμη προφορά. Ίσως να είναι απλώς τουρίστες, ίσως παιδιά της κρίσης που ήρθαν για μια καλύτερη ζωή. Στην πολιτεία αυτή μέσα στα χρόνια οι Έλληνες άλλαξαν έξι και επτά διαφορετικές γειτονιές, ακολουθώντας την επιχειρηματική δραστηριότητα που μετακινούνταν από περιοχή σε περιοχή.

Οι επίσημες πηγές λένε ότι οι πρώτοι Έλληνες που πάτησαν για πρώτη φορά το πόδι τους στην Αυστραλία, το 1829, ήταν κρατούμενοι από το νησί της Ύδρας που πιάστηκαν από το Βρετανικό Ναυτικό και εξορίστηκαν στο Σίδνεϊ. Οι πέντε θα επέστρεφαν πίσω. Δύο από αυτούς όμως έμειναν. Οι ελληνικές γειτονιές από το Northcote στο Oakleigh μας περιμένουν.

Ο φίλος μας πατά το pause, ακουμπά το ηχείο του σε ένα παγκάκι της Swanston street και, αποκαμωμένος, αλλά σίγουρα ευχαριστημένος από το μέχρι τώρα έργο του χάνεται σε μια παρέα από νεαρούς διαφορετικών εθνικοτήτων.

Είναι Σάββατο βράδυ –από τις λίγες μέρες που οι Αυστραλοί ξενυχτούν– και οι προσευχές σταματούν, δίνοντας τη θέση τους στις μικρές ηδονές μιας μητροπολιτικής ζωής που παραμένει αναλλοίωτη, ακόμη και στην άκρη του κόσμου.

Welcome down under: Σάββατο στο CBD της Μελβούρνης Facebook Twitter
Είναι Σάββατο βράδυ -από τις λίγες μέρες που οι Αυστραλοί ξενυχτούν- και οι προσευχές σταματούν, δίνοντας τη θέση τους στις μικρές ηδονές μιας μητροπολιτικής ζωής που παραμένει αναλλοίωτη, ακόμη και στην άκρη του κόσμου.
Welcome down under: Σάββατο στο CBD της Μελβούρνης Facebook Twitter
«They dreamt big, they built big… it was a city jumping out of its skin» ακούγεται στο τρέιλερ ενός ντοκιμαντέρ έξω από τα σινεμά στα mall.
Welcome down under: Σάββατο στο CBD της Μελβούρνης Facebook Twitter
Στην οδό Elizabeth σκυλιά κοιμούνται στα πόδια χίπηδων όσο εκείνοι παίζουν μουσική ξαπλωμένοι στο πεζοδρόμιο.
Welcome down under: Σάββατο στο CBD της Μελβούρνης Facebook Twitter
Η queer κοινότητα της Μελβούρνης είναι από τις πιο ισχυρές σε όλη την Αυστραλία.
Welcome down under: Σάββατο στο CBD της Μελβούρνης Facebook Twitter
Η εξέλιξη της Βικτόρια, της περιοχής στην οποία ανήκει η Μελβούρνη, είναι ταυτόσημη με την εποχή του χρυσού.
Ταξίδια
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους

Ταξίδια / Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους;

Τα ταξίδια στο εξωτερικό αυξάνονται εδώ και δεκαετίες σε όλο τον κόσμο. Το ίδιο όμως και ο εθνικισμός. Όπως φαίνεται, μόνο ο Μαρκ Τουέιν πίστεψε ότι «τα ταξίδια σκοτώνουν την προκατάληψη, τη μισαλλοδοξία και τη στενομυαλιά».
THE LIFO TEAM
«Η εργασία έχει πάψει να είναι μόνο τρόπος επιβίωσης και έχει γίνει κομμάτι του τρόπου που επιλέγω να ζω»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ο κόκοράς μας τραγουδάει, λες και κάνει soundcheck σε φεστιβάλ»

Η Κατερίνα Ζέρβα δημιούργησε, μαζί με φίλους της, το Evergreen Project, μια ιδιαίτερη κοινότητα στη Φθιώτιδα, όπου «οι ανατολές είναι ζωγραφιά» και όλα συνυπάρχουν «σαν μια μεγάλη, αγαπημένη οικογένεια».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η εικόνα που κυκλοφορεί για τα χωριά ως απομονωμένες κοινότητες κάπου στην Άγρια Δύση δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα».

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Χριστίνα βρήκε το χωριό των ονείρων της, με έναν τρόπο που θα ζήλευε κι ο Κοέλιο

Όλο το σύμπαν συνωμότησε, ώστε η Χριστίνα Πιλαβίδου και ο σύζυγός της, σε μια παρόρμηση της στιγμής, να αφήσουν την Αθήνα για το Αργυροχώρι Φθιώτιδας. Σήμερα μεγαλώνουν τα τρία τους παιδιά με τρόπο όσο το δυνατόν πιο αυτάρκη και καταρρίπτουν όλα τα κλισέ για την επαρχία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στη Σπάρτη

Ταξίδια / 48 ώρες στη Σπάρτη

Στη Λακωνική πρωτεύουσα με το νεοκλασικό παρελθόν, ξεκινάμε τη βόλτα μας από το δημοφιλές άγαλμα του Λεωνίδα, επισκεπτόμαστε το Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης, ενώ εξορμούμε και στην ξακουστή καστροπολιτεία του Μυστρά και το πανέμορφο κεφαλοχώρι Γεράκι.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«H απόφαση να επιστρέψω στον Τυρό με έφερε πιο κοντά σε ό,τι έχει πραγματική αξία για μένα, μου έδωσε ελπίδα πως κάτι μικρό μπορεί να έχει μεγάλο αποτύπωμα, όταν γίνεται με αγάπη και συνέπεια»

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Ελισάβετ υφαίνει τα υφαντά της στον Τυρό Αρκαδίας

Η Ελισάβετ Ροδοπούλου επέστρεψε από το εξωτερικό στο χωριό της για να ασχοληθεί με μια τέχνη που χάνεται: την παραδοσιακή τσακώνικη υφαντική. Η σκέψη της πηγαίνει συχνά στη γιαγιά της, που ξεκίνησε να υφαίνει στον αργαλειό μόλις στα εννιά της χρόνια.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στην Καστοριά

Ταξίδια / 48 ώρες στην Καστοριά

Με ορμητήριο τη διάσημη λίμνη της Καστοριάς, θαυμάζουμε τις βυζαντινές εκκλησίες και τα αρχοντικά της που μοιάζουν ανεξάντλητα και ανακαλύπτουμε μια άγνωστη Ελλάδα στον νεολιθικό οικισμό του Δισπηλιού και τα εγκαταλελειμμένα χωριά Κορέστεια.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ/ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Γειτονιές της Ελλάδας / «Κολωνάκια και καφετέριες θα βρεις παντού. Mια καλή ζωή όχι»

Μετά από μια κοσμοπολίτικη ζωή, ο Φίλιππος Παπαδημητρίου αποφάσισε να εγκατασταθεί στην Αγριλίτσα Αργολίδας και να συστήσει την πρωτοβουλία «Ανασυγκρότηση των Κοιλάδων Δυτικής Αργολίδας», που προσπαθεί να αντιμετωπίσει την ερημοποίηση των χωριών της περιοχής. Πιστεύει σαφώς πως το μέλλον μας είναι η αποκέντρωση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η Φωτεινή γύρισε στο χωριό και έφτιαξε μια εφημερίδα από το μηδέν

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Φωτεινή γύρισε στο χωριό και έφτιαξε μια εφημερίδα από το μηδέν

Η 28χρονη Φωτεινή Γάλλου εκδίδει την εφημερίδα «Τα Χωριάτικα» στον παραδοσιακό οικισμό της Πρώτης Σερρών, όχι για να καλύψει ένα κενό στην αγορά αλλά στις ανθρώπινες σχέσεις. Απολαμβάνει τη ζωή στο χωριό και δεν τη βρίσκει ούτε πισωγύρισμα ούτε αποτυχία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιώργος Καπουτζίδης: «Στη Νέα Ζηλανδία είδα πραγματικά ευτυχισμένους ανθρώπους»  «Στη Νέα Ζηλανδία είσαι πάρα μα πάρα πολύ μακριά από οτιδήποτε» Ο Γιώργος Καπουτζίδης θα μπορούσε να ζήσει για πάντα στη Νέα Ζηλανδία

Γιώργος Καπουτζίδης / «Στη Νέα Ζηλανδία δεν εκνευρίζονται, δεν κορνάρουν»

O γνωστός σεναριογράφος και ηθοποιός ταξίδεψε ως την άλλη άκρη του κόσμου για να γνωρίσει από κοντά μια χώρα που, πέρα από την επιβλητική της φύση, φαίνεται να έχει επιλέξει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Και με το που προσγειώθηκε, τον υποδέχτηκε… μία Καρυάτιδα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Για 15 χρόνια, ο Ανδρέας Γεωργίου πηγαινοερχόταν στη δουλειά του, από ένα χωριό της Κορινθίας ως το κέντρο της Αθήνας. Η απόφαση να μετακομίσει σε ένα χωριό της Ζακύνθου δεν ήταν εύκολη. Μια φράση της κόρης του όμως τον έπεισε κι έτσι τώρα πια ζει σε ένα μέρος με ατελείωτους ελαιώνες και μεγάλη αγάπη για την ποίηση και το παραδοσιακό τραγούδι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Ταξίδια / Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Οι διαδρομές ανάμεσα σε επιβλητικά μοναστήρια και σκήτες, όπως και η φροντίδα για την προστασία τους, ενώνουν ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο: έναν Αυστραλό δικαστή, έναν Βέλγο τραπεζικό, έναν ψυχίατρο από το Ομάν, έναν Άγγλο εκδότη και έναν Έλληνα μηχανικό αεροσκαφών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Στο χωριό καταλάβαμε για πρώτη φορά πως ο φορτιστής του κινητού κάνει θόρυβο»

Οι επαρχίες μας / «Στο χωριό καταλάβαμε για πρώτη φορά πως ο φορτιστής του κινητού κάνει θόρυβο»

Η Δέσποινα Τζιουβάρα άφησε την Αθήνα για τον Βουτσαρά, ένα από τα Κουρεντοχώρια, και ευελπιστεί να βοηθήσει την περιοχή να περάσει σε μια νέα εποχή μετά την απότομη ερήμωση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Δεμάτι κάλεσμα

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η καθημερινότητα δεν είναι σχεδόν ποτέ ίδια στο βουνό»

Ο Βασίλης Νάκκας, ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΚοινΣΕπ «Τα Ψηλά Βουνά», απευθύνει πρόσκληση σε όσους θέλουν να ζήσουν και να εργαστούν στο Δεμάτι Ζαγορίου, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη των ορεινών κοινοτήτων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT