Πώς είναι η καθημερινότητα ενός τριαντάρη στο ψηλότερο χωριό των Βαλκανίων;

Ο τόπος μου, η Σαμαρίνα Facebook Twitter
Ο Άρης Αβέλλας ζει σε ένα μέρος με ιδιαίτερη φυσική ομορφιά
0

Μένω στη Σαμαρίνα Γρεβενών, το ψηλότερο χωριό των Βαλκανίων, με υψόμετρο 1.550 μέτρα. Το χωριό είναι χτισμένο στους πρόποδες του Σμόλικα, του δεύτερου μεγαλύτερου βουνού της Ελλάδας.

Από μικρό παιδί τον μισό χρόνο έμενα στην Ελασσόνα, όπου μεγάλωσα και πήγα σχολείο, και το υπόλοιπο μισό το περνούσα στη Σαμαρίνα, εξαιτίας της δουλειάς των γονιών μου. Το 1997 οι γονείς μου ήταν οι πρώτοι που εγκαταστάθηκαν μόνιμα στο χωριό, καθώς μέχρι τότε κατοικούνταν μόνο το καλοκαίρι. Από το 2008 έως το 2015 έζησα στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασα τουριστικά, ενώ παράλληλα ασχολήθηκα και με τον κλάδο της εστίασης, δουλεύοντας σε διάφορα μαγαζιά της πόλης.

Η ιδιαιτερότητα της Σαμαρίνας κρύβεται στη μεταβλητότητά της, δηλαδή στο πώς οι δραστηριότητες με τις οποίες μπορεί να ασχοληθεί κανείς αλλάζουν ανά χρονική περίοδο. Για παράδειγμα, από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο είναι ένας καθαρά κτηνοτροφικός προορισμός, ενώ από τον Οκτώβριο και έπειτα, μέχρι να λιώσουν τα χιόνια, το χωριό αποτελεί χειμερινό τουριστικό προορισμό, λόγω του χιονοδρομικού κέντρου της Βασιλίτσας που βρίσκεται κοντά. Επιπλέον, αξίζει να αναφέρω πως, λόγω του ορειβατικού σκι και κατ' επέκταση του Σμόλικα, η Σαμαρίνα τραβάει την προσοχή ξένων αλπινιστών ως μέρος αναψυχής αλλά και εξερεύνησης.

Η διαβίωση σε τέτοιο υψόμετρο τον χειμώνα δεν είναι εύκολη, αλλά είμαστε συνηθισμένοι σε δύσκολες συνθήκες. Το γεγονός ότι δεν έχουμε φαρμακείο ή κάποιου είδους ιατρικό κέντρο –τα κοντινότερα απέχουν περίπου μία ώρα από το χωριό– δυσχεραίνει τα πράγματα. Τις περισσότερες φορές προμηθεύομαι εγώ τα φάρμακα και τα πηγαίνω στους ηλικιωμένους του χωριού. 

Τα καλοκαίρια, αλλά και γενικότερα όταν έχει καλό καιρό, συνηθίζω να πηγαίνω στη Βάλια Κίρνα, γνωστή και ως Κοιλάδα του Διαβόλου, η οποία βρίσκεται στους πρόποδες του Σμόλικα. Σε αυτό το μέρος με την ιδιαίτερη φυσική ομορφιά θα συναντήσεις καταρράκτες αλλά και βάθρες όπου μπορείς να κάνεις μπάνιο για να δροσιστείς τους καλοκαιρινούς μήνες, ενώ δεν απουσιάζουν και τα άγρια ζώα. Αν είσαι τυχερός, θα μπορέσεις να τα θαυμάσεις. Συνηθίζω επίσης να ιππεύω άγρια άλογα, κάνω ορειβασία και αναρρίχηση. Τον χειμώνα πηγαίνω στον Σμόλικα για αλπινισμό και ορειβατικό σκι.

Ο τόπος μου, η Σαμαρίνα Facebook Twitter
Η διαβίωση σε τέτοιο υψόμετρο τον χειμώνα δεν είναι εύκολη.

Έχω ως βάση την ταβέρνα μου, την οποία έφτιαξε ο προπάππους μου όταν επέστρεψε από την Αμερική. Χρονολογείται από το 1907 και εργάζομαι εκεί μαζί με την οικογένειά μου, προσπαθώντας να διατηρήσω αυτή την κληρονομιά.

Για να καταλάβει αμέσως το χωριό θα πήγαινα έναν επισκέπτη στη μεγάλη Παναγία της Σαμαρίνας, η οποία είναι γνωστή για το μεγάλο πεύκο που έχει πάνω στο ιερό της. Αλλά και στο Μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής και γενικότερα σε διάφορα μονοπάτια γύρω από το χωριό, τα οποία καταλήγουν είτε στον Σμόλικα είτε σε διάφορες άλλες κορυφές γύρω από το χωριό. 

Ο τόπος μου, η Σαμαρίνα Facebook Twitter
Πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσει κανείς τα κρεατικά μας.

Έχουμε ιδιαίτερα ανεπτυγμένη κτηνοτροφία και θα πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσει κανείς τα γαλακτοκομικά προϊόντα του τόπου μας, όπως μπάτζιο, γαλοτύρι, καθώς και τα κρεατικά μας, προβατίνα, αρνάκι κ.ά. Οπωσδήποτε πρέπει να δοκιμάσει κανείς τις παραδοσιακές μας πίτες, τραχανά, αλλά και κάποια παραδοσιακά ζυμαρικά, όπως χυλοπίτες και πέτουρα. Παράλληλα, το φθινόπωρο και την άνοιξη, που είναι έντονη η καρποφορία των άγριων μανιταριών, ως μανιταροσυλλέκτης συνηθίζω να συλλέγω ποικιλίες άγριων μανιταριών τα οποία μπορεί κανείς να δοκιμάσει στο μαγαζί μου. 

Δεν ξέρω αν έχεις ακούσει ποτέ το τραγούδι «Τα παιδιά της Σαμαρίνας». Γράφτηκε  για 130 παλικάρια με αρχηγό τον καπετάν Κωνσταντίνο Φλώρο, τα οποία ξεκίνησαν από τη Σαμαρίνα με σκοπό να βοηθήσουν την Έξοδο του  Μεσολογγίου. Από αυτούς επέστρεψαν γύρω στους 30. Το τραγούδι ξεκινά ως μοιρολόι, αλλά από ένα σημείο και μετά το χορεύουμε και σε ευχάριστα γεγονότα, γιορτές και πανηγύρια, ως ένδειξη χαράς και περηφάνειας για αυτούς τους ανθρώπους.

Ο τόπος μου, η Σαμαρίνα Facebook Twitter
Τον χειμώνα πηγαίνω στον Σμόλικα για αλπινισμό και ορειβατικό σκι.

Ένας άνθρωπος που με σημάδεψε στο χωριό ήταν ο πάτερ Γεώργιος, τον οποίο χάσαμε πρόσφατα. Όταν ήμουν μικρός και έκανα κάποια βλακεία, πάντα με υποστήριζε απέναντι στους γονείς μου, κυρίως όμως τον θαύμαζα, γιατί ήταν ένας άνθρωπος αξιοσέβαστος, με ακεραιότητα, που ενέπνεε την τοπική κοινότητα. 

Η διαβίωση σε τέτοιο υψόμετρο τον χειμώνα δεν είναι εύκολη, αλλά είμαστε συνηθισμένοι σε δύσκολες συνθήκες. Το γεγονός ότι δεν έχουμε φαρμακείο ή κάποιου είδους ιατρικό κέντρο –τα κοντινότερα απέχουν περίπου μία ώρα από το χωριό– δυσχεραίνει τα πράγματα. Τις περισσότερες φορές προμηθεύομαι εγώ τα φάρμακα και τα πηγαίνω στους ηλικιωμένους του χωριού. 

ΤΣΕΚ Ο τόπος μου, η Σαμαρίνα Facebook Twitter
Από μικρό παιδί τον μισό χρόνο τον περνούσα στη Σαμαρίνα, εξαιτίας της δουλειάς των γονιών μου.

Θεωρώ ότι είναι αρκετά δύσκολο για κάποιον που ζει σε μια πόλη να μετακομίσει σε ένα ορεινό χωριό. Εάν βέβαια υπάρχει αντικείμενο εργασίας, όπως συμβαίνει στη δική μου περίπτωση, γίνεται αυτομάτως εφικτό. Σε κάθε περίπτωση, εγώ δεν θα άλλαζα τίποτα στο χωριό μου, μόνο κάποια πράγματα αναφορικά με το χιονοδρομικό κέντρο, το οποίο χρόνο με τον χρόνο έχει ξεπέσει.

Ταξίδια
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο τόπος μου, ο δρόμος

Ταξίδια / Ο τόπος μου, ο δρόμος

Με μέσο τις φωτογραφικές και βιντεογραφικές παραγωγές, ο Στέφανος Γώγος και η Μαρία Πασσαριβάκη του SteMajourneys χαρτογραφούν την Ελλάδα και τους μικρούς προορισμούς και συστήνουν βιωματικές περιηγήσεις σε Έλληνες και ξένους.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Ταξίδια / Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Σ’ αυτόν τον τόπο, ανάμεσα σε πανύψηλες χιονοσκέπαστες κορφές και απύθμενες χαράδρες, ο χρόνος και ο χώρος διαστέλλονται, ενώ στους απέραντους αγριότοπους όπου κατοικεί ο Θεός επιζεί ακόμα η γαλήνη ενός χαμένου παραδείσου.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΕΣΟΣ
Η Ελένη Νέρουππου άφησε την Αθήνα και βλέπει πια τους κόπους μιας χρονιάς στο Βασιλικό Ευβοίας να ανταμείβονται σε ένα μπουκάλι κρασί

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη φύση, καθετί που παράγεις νιώθεις ότι είναι παιδί σου»

Η Ελένη Νέρουππου άφησε το Παγκράτι για να καλλιεργεί αμπέλια στο Βασιλικό Ευβοίας, για να ζήσει σε έναν τόπο όπου «οι ρυθμοί είναι πιο αργοί και σου επιτρέπουν να απολαύσεις ό,τι κάνεις».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Ταξίδια / Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Οι σκηνοθέτες Χρόνης Πεχλιβανίδης και Μαρία Γιαννούλη, κάνοντας έρευνα για το νέο τους ντοκιμαντέρ στην Αιθιοπία, ήρθαν σε επαφή με τα απομεινάρια της άλλοτε ένδοξης ελληνικής παροικίας. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Από τα Σεπόλια έως την Τρίπολη και το καταφύγιο του Μαινάλου, ο Άρης Γιαννούκος αφηγείται την 20χρονη πορεία του μακριά από την πρωτεύουσα και πώς βρήκε στο βουνό πνευματική ηρεμία, λιγότερο άγχος και καθαρό μυαλό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους

Ταξίδια / Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους;

Τα ταξίδια στο εξωτερικό αυξάνονται εδώ και δεκαετίες σε όλο τον κόσμο. Το ίδιο όμως και ο εθνικισμός. Όπως φαίνεται, μόνο ο Μαρκ Τουέιν πίστεψε ότι «τα ταξίδια σκοτώνουν την προκατάληψη, τη μισαλλοδοξία και τη στενομυαλιά».
THE LIFO TEAM
«Η εργασία έχει πάψει να είναι μόνο τρόπος επιβίωσης και έχει γίνει κομμάτι του τρόπου που επιλέγω να ζω»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ο κόκοράς μας τραγουδάει, λες και κάνει soundcheck σε φεστιβάλ»

Η Κατερίνα Ζέρβα δημιούργησε, μαζί με φίλους της, το Evergreen Project, μια ιδιαίτερη κοινότητα στη Φθιώτιδα, όπου «οι ανατολές είναι ζωγραφιά» και όλα συνυπάρχουν «σαν μια μεγάλη, αγαπημένη οικογένεια».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η εικόνα που κυκλοφορεί για τα χωριά ως απομονωμένες κοινότητες κάπου στην Άγρια Δύση δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα».

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Χριστίνα βρήκε το χωριό των ονείρων της, με έναν τρόπο που θα ζήλευε κι ο Κοέλιο

Όλο το σύμπαν συνωμότησε, ώστε η Χριστίνα Πιλαβίδου και ο σύζυγός της, σε μια παρόρμηση της στιγμής, να αφήσουν την Αθήνα για το Αργυροχώρι Φθιώτιδας. Σήμερα μεγαλώνουν τα τρία τους παιδιά με τρόπο όσο το δυνατόν πιο αυτάρκη και καταρρίπτουν όλα τα κλισέ για την επαρχία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στη Σπάρτη

Ταξίδια / 48 ώρες στη Σπάρτη

Στη Λακωνική πρωτεύουσα με το νεοκλασικό παρελθόν, ξεκινάμε τη βόλτα μας από το δημοφιλές άγαλμα του Λεωνίδα, επισκεπτόμαστε το Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης, ενώ εξορμούμε και στην ξακουστή καστροπολιτεία του Μυστρά και το πανέμορφο κεφαλοχώρι Γεράκι.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«H απόφαση να επιστρέψω στον Τυρό με έφερε πιο κοντά σε ό,τι έχει πραγματική αξία για μένα, μου έδωσε ελπίδα πως κάτι μικρό μπορεί να έχει μεγάλο αποτύπωμα, όταν γίνεται με αγάπη και συνέπεια»

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Ελισάβετ υφαίνει τα υφαντά της στον Τυρό Αρκαδίας

Η Ελισάβετ Ροδοπούλου επέστρεψε από το εξωτερικό στο χωριό της για να ασχοληθεί με μια τέχνη που χάνεται: την παραδοσιακή τσακώνικη υφαντική. Η σκέψη της πηγαίνει συχνά στη γιαγιά της, που ξεκίνησε να υφαίνει στον αργαλειό μόλις στα εννιά της χρόνια.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στην Καστοριά

Ταξίδια / 48 ώρες στην Καστοριά

Με ορμητήριο τη διάσημη λίμνη της Καστοριάς, θαυμάζουμε τις βυζαντινές εκκλησίες και τα αρχοντικά της που μοιάζουν ανεξάντλητα και ανακαλύπτουμε μια άγνωστη Ελλάδα στον νεολιθικό οικισμό του Δισπηλιού και τα εγκαταλελειμμένα χωριά Κορέστεια.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ/ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Γειτονιές της Ελλάδας / «Κολωνάκια και καφετέριες θα βρεις παντού. Mια καλή ζωή όχι»

Μετά από μια κοσμοπολίτικη ζωή, ο Φίλιππος Παπαδημητρίου αποφάσισε να εγκατασταθεί στην Αγριλίτσα Αργολίδας και να συστήσει την πρωτοβουλία «Ανασυγκρότηση των Κοιλάδων Δυτικής Αργολίδας», που προσπαθεί να αντιμετωπίσει την ερημοποίηση των χωριών της περιοχής. Πιστεύει σαφώς πως το μέλλον μας είναι η αποκέντρωση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η Φωτεινή γύρισε στο χωριό και έφτιαξε μια εφημερίδα από το μηδέν

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Φωτεινή γύρισε στο χωριό και έφτιαξε μια εφημερίδα από το μηδέν

Η 28χρονη Φωτεινή Γάλλου εκδίδει την εφημερίδα «Τα Χωριάτικα» στον παραδοσιακό οικισμό της Πρώτης Σερρών, όχι για να καλύψει ένα κενό στην αγορά αλλά στις ανθρώπινες σχέσεις. Απολαμβάνει τη ζωή στο χωριό και δεν τη βρίσκει ούτε πισωγύρισμα ούτε αποτυχία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιώργος Καπουτζίδης: «Στη Νέα Ζηλανδία είδα πραγματικά ευτυχισμένους ανθρώπους»  «Στη Νέα Ζηλανδία είσαι πάρα μα πάρα πολύ μακριά από οτιδήποτε» Ο Γιώργος Καπουτζίδης θα μπορούσε να ζήσει για πάντα στη Νέα Ζηλανδία

Γιώργος Καπουτζίδης / «Στη Νέα Ζηλανδία δεν εκνευρίζονται, δεν κορνάρουν»

O γνωστός σεναριογράφος και ηθοποιός ταξίδεψε ως την άλλη άκρη του κόσμου για να γνωρίσει από κοντά μια χώρα που, πέρα από την επιβλητική της φύση, φαίνεται να έχει επιλέξει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Και με το που προσγειώθηκε, τον υποδέχτηκε… μία Καρυάτιδα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Για 15 χρόνια, ο Ανδρέας Γεωργίου πηγαινοερχόταν στη δουλειά του, από ένα χωριό της Κορινθίας ως το κέντρο της Αθήνας. Η απόφαση να μετακομίσει σε ένα χωριό της Ζακύνθου δεν ήταν εύκολη. Μια φράση της κόρης του όμως τον έπεισε κι έτσι τώρα πια ζει σε ένα μέρος με ατελείωτους ελαιώνες και μεγάλη αγάπη για την ποίηση και το παραδοσιακό τραγούδι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Ταξίδια / Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Οι διαδρομές ανάμεσα σε επιβλητικά μοναστήρια και σκήτες, όπως και η φροντίδα για την προστασία τους, ενώνουν ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο: έναν Αυστραλό δικαστή, έναν Βέλγο τραπεζικό, έναν ψυχίατρο από το Ομάν, έναν Άγγλο εκδότη και έναν Έλληνα μηχανικό αεροσκαφών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ