Ο τόπος μου, η Πτολεμαΐδα

Ο τόπος μου, η Πτολεμαΐδα Facebook Twitter
Απαλλαγμένη πια από τους ρύπους των ορυχείων και των εργοστασίων, η Πτολεμαΐδα προσπαθεί να βρει τον βηματισμό της σε μια νέα περίοδο δόξας ή πτώσης.
0

Μένω στην Πτολεμαΐδα, τη δεύτερη σε πληθυσμό πόλη της Δυτικής Μακεδονίας και πάλαι ποτέ πρωτεύουσα πόλη στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος και ενεργειακό κέντρο της Ελλάδας. Σε μια πόλη όπου σ’ αυτήν και την ευρύτερη περιοχή της επαρχίας Εορδαίας εγκαταστάθηκαν Πόντιοι, Μικρασιάτες, Θρακιώτες και άλλοι πρόσφυγες και φιλοξενήθηκε εργατικό δυναμικό απ’ όλη την Ελλάδα, που δούλευε στην εξόρυξη του λιγνίτη και στην παραγωγή του ηλεκτρικού ρεύματος. Η πόλη έχει το όνομα του στρατηγού του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Πτολεμαίου του Λάγου, αν και προηγουμένως ονομαζόταν Καϊλάρια, από την τουρκική λέξη «καϊλάρ» που σημαίνει λάσπες.

Η κοιλάδα της Εορδαίας, εύφορη και με πλούτο κρυμμένο στο υπέδαφός  της, περιβάλλεται από τα βουνά του Άσκιου και του Βερμίου, δημιουργώντας ένα οροπέδιο με εξαιρετικές κλιματικές συνθήκες, τόσο καλές ώστε να φιλοξενεί στις παρυφές των βουνών σανατόρια και θεραπευτήρια.

Πρόκειται για τη γενέτειρά μου και, εκτός του διαστήματος που έλειψα λόγω σπουδών, προσωπικών αναζητήσεων και δουλειάς, αυτός είναι ο τόπος διαμονής μου.

Είναι μια πόλη που συνδυάζει την προσφορά υπηρεσιών και την κοινωνική ζωή που μπορεί κάποιος να βρει σε μια μεγαλούπολη με τις αρετές μια τυπικής επαρχιακής πόλης, χωρίς να νιώθει απομονωμένος από τα μεγάλα αστικά κέντρα.

Ήταν μια συνειδητή επιλογή η μόνιμη επιστροφή μου λόγω του γεγονότος ότι ανακάλυψα σχετικά νωρίς πως δεν μου πηγαίνουν καθόλου οι γρήγοροι ρυθμοί και η αγχωτική ζωή σε μεγάλη πόλη. Ως παιδί της επαρχίας, μαθημένο σε χαλαρότερους και πιο διαχειρίσιμους καθημερινούς ρυθμούς, η προσαρμογή μου στα μεγάλα αστικά κέντρα ήταν μεν επιτυχημένη, αλλά ένιωθα ότι αναλωνόμουν σε ανούσιες καθημερινές συνήθειες, όπως οι μετακινήσεις.  

Ο τόπος μου, η Πτολεμαΐδα Facebook Twitter
Αξίζει μια βόλτα στα χωριά της ευρύτερης περιοχής του δήμου Εορδαίας, όπως η Βλάστη.

Η εργασία μου στο Δημοτικό Ωδείο της πόλης ως καθηγητή και σήμερα ως καλλιτεχνικού διευθυντή, το γεγονός ότι θα μπορούσα να εργάζομαι εξ αποστάσεως (προτού γίνει μόδα) ως συνθέτης και ενορχηστρωτής αλλά και το ότι ήθελα να δημιουργήσω την οικογένειά μου στο διαχειρίσιμο συναισθηματικά και οικονομικά περιβάλλον μιας σχετικά μεγάλης επαρχιακής πόλης έπαιξαν επίσης πολύ σημαντικό ρόλο τους στο να παραμείνω.

Συνήθως, για να καθαρίσω το μυαλό μου, περπατώ στο κέντρο της πόλης, στους μεγάλους πεζοδρόμους με τα εμπορικά μαγαζιά και τα καφέ. Μπορεί να ακούγεται αταίριαστο με την κίνηση, τον κόσμο, τις φωνές, τις μυρωδιές και τη συνάντηση με λιγότερο ή περισσότερο γνωστούς το να προσπαθήσεις να καθαρίσεις το μυαλό σου. Για μένα όμως λειτουργεί ευεργετικά το να μπορώ να απολαμβάνω την πόλη μου και κυρίως τους ανθρώπους της, τριγυρνώντας ανάμεσά τους, με ξεκουράζει ψυχολογικά.

Επίσης, πηγαίνω συχνά στο Πάρκο Εκτάκτων Αναγκών, μια πολύ μεγάλη έκταση που αρχικά σχεδιάστηκε με αφορμή τον μεγάλο σεισμό του 1995 που έπληξε την περιοχή για να φιλοξενεί, σε περίπτωση σεισμού ή καταστροφής, όσους το έχουν ανάγκη. Ωστόσο, σήμερα αποτελεί έναν χώρο πρασίνου με διαδρομές για ήσυχους περιπάτους και για πολιτιστικές εκδηλώσεις στο θεατράκι που κρύβεται ανάμεσα στις πρασιές και τα δέντρα του. Παρά το ανορθόδοξο για πάρκο όνομά του, αποτελεί σημείο συνάντησης όσων θέλουν μια άμεση επαφή με τη φύση και την άθληση ή να ηρεμήσουν.

Για να πάρει αμέσως μια ιδέα της πόλης, θα ανέβαζα έναν επισκέπτη σε κάποιον λόφο τριγύρω, ίσως στο Κουρί ή ακόμη και στο νοσοκομείο της πόλης, και από εκεί θα του έδειχνα τον κάμπο, που έχει πληγές και είναι σκαμμένος πολύ, στο βάθος τα κουφάρια του ΑΗΣ Πτολεμαΐδας και την ΑΕΒΑΛ (λιπάσματα), δύο από τα πολλά εργοστάσια που συνεισέφεραν στην ανάπτυξη της χώρας (όχι χωρίς κόστος), και την ολοκαίνουργια (αλλά προς κατάργηση) 5η Μονάδα της Πτολεμαΐδας – στη μέση στέκει η πόλη.

Ο τόπος μου, η Πτολεμαΐδα Facebook Twitter
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν και τα απομεινάρια της βιομηχανικής ιστορίας της πόλης, τα εργοστάσια παραγωγής ρεύματος, τα εγκαταλελειμμένα πεδία στα ορυχεία και τα μηχανήματα εξόρυξης. Φωτ.: Κατερίνα Κοντίνη/ LIFO

Απαλλαγμένη πια από τους ρύπους των ορυχείων και των εργοστασίων, προσπαθεί να βρει τον βηματισμό της σε μια νέα περίοδο δόξας ή πτώσης. Αυτή η αντιθετική εικόνα της φύσης που επανακάμπτει και της προηγούμενης χωρίς φραγμό εκμετάλλευσής της είναι αποκαλυπτική.

Αξίζει, επίσης, μια βόλτα στα χωριά της ευρύτερης περιοχής του δήμου Εορδαίας, όπως η Βλάστη, στα χωριά του Μουρικίου με τα πετρόχτιστα αρχοντικά, που αποτελούν σπάνια δείγματα μακεδονικής αρχιτεκτονικής, στις παραδοσιακές βρύσες και στον Ναό του Αγίου Μηνά με τον γενουατικό πύργο του και τη βυζαντινή του οχύρωση.

Προτείνω να δοκιμάσετε οπωσδήποτε τον παραδοσιακό γύρο με λαγάνα, γευστικό ορόσημο της πόλης, τσίπουρο με γλυκάνισο ή χωρίς, μανούρι Βλάστης και άλλα τυροκομικά προϊόντα, το ντόπιο μέλι και τα αρωματικά βότανα που βρίσκονται σε αφθονία. Επίσης τους μεζέδες και τα φαγητά των Ποντίων, των Μικρασιατών και των Θρακιωτών και τα γλυκά κουταλιού των ντόπιων παραγωγών.

Η Πτολεμαΐδα είναι μια σύγχρονη βιομηχανική εργατούπολη που στην ουσία άρχισε να χτίζεται και να επεκτείνεται τα τελευταία εξήντα χρόνια. Παρ' όλα αυτά, το παρελθόν είναι ορατό στα αρχιτεκτονικά στοιχεία: στο λίθινο υδραγωγείο του 1930, στη Δημοτική Βιβλιοθήκη, στο Ιστορικό Πέτρινο Δημοτικό Σχολείο στο κέντρο της πόλης που βρίσκεται ακόμη σε λειτουργία αλλά και στο κτίριο του Σιδηροδρομικού Σταθμού. Λίγο πιο έξω από την πόλη βρίσκεται το μοναδικής πολυχρωμίας και ενδιαφέροντος σπήλαιο της Ερμακιάς.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν και τα απομεινάρια της βιομηχανικής ιστορίας της πόλης, τα εργοστάσια παραγωγής ρεύματος, τα εγκαταλελειμμένα πεδία στα ορυχεία και τα μηχανήματα εξόρυξης.

Η βαριά βιομηχανική εκμετάλλευση της περιοχής δημιούργησε τις ιδανικές συνθήκες ώστε να αποτελέσει εξαιρετικό σκηνικό για τα γυρίσματα ταινιών είτε οικολογικού, είτε υπαρξιακού, είτε ποιητικού ενδιαφέροντος. Οι δημιουργοί είχαν στη διάθεσή τους ένα ολόκληρο οροπέδιο που θα μπορούσαν να κινηματογραφήσουν, και όχι μόνο. Ολόκληρα χωριά της περιοχής που απαλλοτριώθηκαν λόγω της επέκτασης των ορυχείων και άφησαν πίσω τους ίχνη της προηγούμενης ζωής τους είναι πηγή έμπνευσης για κάθε κινηματογραφιστή.

Ο τόπος μου, η Πτολεμαΐδα Facebook Twitter
Ολόκληρα χωριά της περιοχής που απαλλοτριώθηκαν λόγω της επέκτασης των ορυχείων και άφησαν πίσω τους ίχνη της προηγούμενης ζωής τους είναι πηγή έμπνευσης για κάθε κινηματογραφιστή. Φωτ.: Κατερίνα Κοντίνη/ LIFO

Δεν είναι πολύ γνωστά στο ευρύ κοινό τα ιδιαίτερα προϊόντα πολιτισμού που παράγονται στην περιοχή. Πολιτιστικοί σύλλογοι, θεατρικές ομάδες, το Δημοτικό Ωδείο, το Μουσικό Σχολείο και δεκάδες καλλιτέχνες και δημιουργοί που ζουν και εργάζονται στην περιοχή προσφέρουν καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς το αποτέλεσμα του κόπου και της δημιουργίας τους, ορισμένοι με σπουδαία υπερτοπικά χαρακτηριστικά. Η ίδια η πόλη και η περιοχή έχει την ευκαιρία να απολαμβάνει αυτά τα πολιτιστικά αγαθά. Το μικρό αυτό μυστικό περιμένει και αξίζει να αποκαλυφθεί και στους επισκέπτες της.

Αγαπημένη συνήθεια το καλοκαίρι αποτελεί μια δροσερή βόλτα στο δάσος με τις βελανιδιές της Άρδασσας, με μια στάση στον παραδοσιακό νερόμυλο του χωριού. Όσον αφορά τη χειμερινή σεζόν, να πούμε αρχικά πως στην Πτολεμαΐδα έχει καταγραφεί η χαμηλότερη θερμοκρασία στην Ελλάδα. Με ζεστά ρούχα, μια νυχτερινή βόλτα στους χιονισμένους δρόμους και πεζοδρόμους της πόλης είναι μαγική εμπειρία. Στο τέλος της διαδρομής ταιριάζει κόκκινο κρασί και εκλεκτοί μεζέδες, για ζεστασιά.

Πιστεύω πως η Πτολεμαΐδα μπορεί να αποτελέσει έναν ωραίο προορισμό για κάποιον που δεν θέλει να ζήσει στην Αθήνα. Είναι μια πόλη που συνδυάζει την προσφορά υπηρεσιών και την κοινωνική ζωή που μπορεί κάποιος να βρει σε μια μεγαλούπολη με τις αρετές μιας τυπικής επαρχιακής πόλης, χωρίς να νιώθει απομονωμένος από τα μεγάλα αστικά κέντρα.

Ταξίδια
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οδοιπορικό στην Τουρκία: Βαδίζοντας στα χνάρια του Αινεία

Ταξίδια / Τσανάκαλε, Αρχαία Τροία, Καταρράκτες Sütüven. Ένα οδοιπορικό στην Τουρκία

Από τον εντυπωσιακό ναό του Απόλλωνα Σμινθέα στο Γκιουλπινάρ μέχρι τον χολιγουντιανό Δούρειο Ίππο στο Τσανάκαλε, η Τουρκία ξεδιπλώνει έναν απολαυστικό χάρτη γεμάτο μύθο και… καλοκαιρινές εκπλήξεις.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Σε ένα μικρό χωριό στο Ζαγόρι έχουν γυριστεί 60 ταινίες μικρού μήκους

Γειτονιές της Ελλάδας / Σε ένα μικρό χωριό στο Ζαγόρι έχουν γυριστεί 60 ταινίες μικρού μήκους

Η Βαγγελιώ Ρετάλη μιλά για το Zagoriwood, ένα φεστιβάλ που για λίγες μέρες κάθε καλοκαίρι μετατρέπει τα ήσυχα Κάτω Πεδινά σε επίκεντρο κινηματογραφικής συνάντησης και δημιουργίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ταξίδια / Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ο ένας Έλληνας, ο άλλος Τούρκος. Δύο άνθρωποι που γνωρίστηκαν, έγιναν φίλοι και αποφάσισαν να δημιουργήσουν έναν χώρο που να αποτυπώνει όλα όσα τους συνδέουν − και όχι όσα τους χωρίζουν. Το «Meraki Café» στην Κωνσταντινούπολη. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Η Ευγενία Μαστοράκη άφησε την Αθήνα για την Οκτωνιά, ένα μικρό, γραφικό χωριό στην Εύβοια, όπου ζει με τον σύζυγό της και τα δυο τους παιδιά. Της λείπουν πολλά πράγματα, αλλά εκεί ανασαίνει καλύτερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η επαρχία έχει ανάγκη όλους εκείνους που κάθε Χριστούγεννα, Πάσχα ή καλοκαίρι επιστρέφουν στους τόπους τους και λένε: «Τι ωραία θα ήταν να γυρνούσα μόνιμα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η κατάσταση στο Μεσολόγγι σήμερα είναι δύσκολη αλλά και ελπιδοφόρα»

Ο Αλέξανδρος Παναγιωτόπουλος επέστρεψε στο Μεσολόγγι και δημιούργησε την ομάδα Messolonghi by Locals με στόχο να επαναφέρει στο προσκήνιο την αξία τού να μένεις, να ζεις και να δημιουργείς στον τόπο σου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η παλιά Ελλάδα που νομίζαμε πως χάθηκε ζει ακόμα σε τόπους σαν τη Νίσυρο»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη Νίσυρο οι άνθρωποι δουλεύουν - αλλά υπάρχει χρόνος και για την ψυχή»

Τη στιγμή που η Καλαμάτα άρχισε να του θυμίζει την Αθήνα, ο Σταύρος Παναγιωτόπουλος μετακόμισε σε έναν τόπο όπου δεν χρειάζεται να περιμένει τις διακοπές, μια και έχει το καλοκαίρι έξω από την πόρτα του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Ταξίδια / Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Σ’ αυτόν τον τόπο, ανάμεσα σε πανύψηλες χιονοσκέπαστες κορφές και απύθμενες χαράδρες, ο χρόνος και ο χώρος διαστέλλονται, ενώ στους απέραντους αγριότοπους όπου κατοικεί ο Θεός επιζεί ακόμα η γαλήνη ενός χαμένου παραδείσου.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΕΣΟΣ
Η Ελένη Νέρουππου άφησε την Αθήνα και βλέπει πια τους κόπους μιας χρονιάς στο Βασιλικό Ευβοίας να ανταμείβονται σε ένα μπουκάλι κρασί

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη φύση, καθετί που παράγεις νιώθεις ότι είναι παιδί σου»

Η Ελένη Νέρουππου άφησε το Παγκράτι για να καλλιεργεί αμπέλια στο Βασιλικό Ευβοίας, για να ζήσει σε έναν τόπο όπου «οι ρυθμοί είναι πιο αργοί και σου επιτρέπουν να απολαύσεις ό,τι κάνεις».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Ταξίδια / Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Οι σκηνοθέτες Χρόνης Πεχλιβανίδης και Μαρία Γιαννούλη, κάνοντας έρευνα για το νέο τους ντοκιμαντέρ στην Αιθιοπία, ήρθαν σε επαφή με τα απομεινάρια της άλλοτε ένδοξης ελληνικής παροικίας. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Από τα Σεπόλια έως την Τρίπολη και το καταφύγιο του Μαινάλου, ο Άρης Γιαννούκος αφηγείται την 20χρονη πορεία του μακριά από την πρωτεύουσα και πώς βρήκε στο βουνό πνευματική ηρεμία, λιγότερο άγχος και καθαρό μυαλό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους

Ταξίδια / Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους;

Τα ταξίδια στο εξωτερικό αυξάνονται εδώ και δεκαετίες σε όλο τον κόσμο. Το ίδιο όμως και ο εθνικισμός. Όπως φαίνεται, μόνο ο Μαρκ Τουέιν πίστεψε ότι «τα ταξίδια σκοτώνουν την προκατάληψη, τη μισαλλοδοξία και τη στενομυαλιά».
THE LIFO TEAM