«Δεν υπάρχει κατεψυγμένο ψάρι στην Αλόννησο»

O τόπος μου, η Αλόννησος Facebook Twitter
Ο επισκέπτης έχει πολλά πράγματα να δει, σε συνδυασμό βέβαια με τη φύση και τις πολλές και ωραίες παραλίες, τα δυνατά χαρτιά του νησιού. Φωτ.: Konstantinos Tsakalidis/SOOC
0

Μένω στην Αλόννησο και συγκεκριμένα στη Στενή Βάλα από τότε που γεννήθηκα. Η οικογένειά μου ήταν όλοι ψαράδες. Όσο μεγάλωνα, το χωριό ήταν ένα κλασικό ψαροχώρι, να φανταστείς δεν είχαμε καν ρεύμα. Τώρα βέβαια είναι πολύ διαφορετική η κατάσταση. Ο τουρισμός έχει μπει στη ζωή μας, αλλά ευτυχώς δεν μας έχει αλλοιώσει. Ίσως επειδή το χωριό έχει παραμείνει στα χέρια ντόπιων. 

Το αντίθετο συνέβη στο Παλιό Χωριό, τη Χώρα της Αλοννήσου. Υπήρξε η πρωτεύουσα του νησιού έως το 1965, όταν ένας καταστροφικός σεισμός ανάγκασε τους κατοίκους να την εγκαταλείψουν. Το χωριό παρέμεινε πρακτικά εγκαταλελειμμένο μέχρι που ανακαλύφθηκε στις επόμενες δεκαετίες από Ευρωπαίους, κυρίως Άγγλους και Γερμανούς, οι οποίοι αγόρασαν και ανακατασκεύασαν, με απόλυτο σεβασμό στην ντόπια αρχιτεκτονική, πολλά παλιά σπίτια. Τώρα παρατηρείται ένα άλλο φαινόμενο. Σιγά σιγά οι ξένοι αποχωρούν, λόγω ηλικίας οι περισσότεροι, και οι ντόπιοι παίρνουν πίσω τα σπίτια και τα μετατρέπουν είτε σε τουριστικά καταλύματα είτε σε καταστήματα εστίασης. 

Μια από τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής μου ήταν όταν το καλοκαίρι του 1985 εγώ και ο πατέρας μου, βουτώντας για σφουγγάρια, ανακαλύψαμε σε βάθος περίπου 30 μέτρων το Ναυάγιο της Περιστέρας. Πρόκειται για τον «Παρθενώνα των Ναυαγίων», ένα από τα σημαντικότερα ναυάγια των κλασικών χρόνων, καθώς μιλάμε για το μεγαλύτερο αθηναϊκό εμπορικό πλοίο της κλασικής περιόδου που έχει βρεθεί και συμβολίζει με τρανό τρόπο τη ναυτική υπερδύναμη της Αθήνας την εποχή εκείνη. Το πλοίο κουβαλούσε περισσότερους από 3.000 αμφορείς γεμάτους κρασί, προερχόμενους από τη Μένδη, που ήταν αρχαία πόλη της Χαλκιδικής, και την Περπάρηθο, όπως ονομαζόταν στα αρχαία χρόνια η Σκόπελος. Η βύθιση του πλοίου χρονολογήθηκε, μετά τις επισταμένες αρχαιολογικές έρευνες, μεταξύ 425 και 415 π.Χ. 

Η Αλόννησος μέχρι το πρόσφατο παρελθόν ήταν ένα πολύ απομονωμένο νησί. Υπήρξε, μην ξεχνάς, και τόπος εξορίας. Χαρακτηριστική της τότε απομόνωσης του νησιού είναι μια ιστορία που έχουν καταγράψει ταξιδιώτες, όταν άκουσαν στην εκκλησία να μακαρίζουν τον βασιλιά Γεώργιο Α’, ενώ βασιλιάς ήταν πια ο Κωνσταντίνος!

Η πολύ καλή κατάσταση του ναυαγίου και των ευρημάτων οδήγησε τις αρχές στην απόφαση να μετατρέψουν την περιοχή στον πρώτο επισκέψιμο υποθαλάσσιο αρχαιολογικό χώρο της Ελλάδας το καλοκαίρι του 2020. Το ναυάγιο είναι πλέον ανοιχτό σε δύτες αναψυχής, οι οποίοι θα έχουν τη δυνατότητα να το εξερευνήσουν, με την καθοδήγηση έμπειρων δυτών. Όσοι δεν έχουν μυηθεί στην τέχνη των καταδύσεων μπορούν να εξερευνήσουν το ναυάγιο από τη στεριά, μέσω μιας εφαρμογής εικονικής περιήγησης που προσφέρει το Κέντρο Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης Κοινού.

O τόπος μου, η Αλόννησος Facebook Twitter
Το ναυάγιο είναι πλέον ανοιχτό σε δύτες αναψυχής, οι οποίοι θα έχουν τη δυνατότητα να το εξερευνήσουν, με την καθοδήγηση έμπειρων δυτών. Φωτ.: Eurokinissi

Μιλώντας για μουσεία, θα ήθελα να κάνω μια μικρή αναφορά και στο δικό μου μουσείο, το Μουσείο Αλοννήσου Κώστα και Αγγέλας Μαυρίκη. Ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2000 με τον πρώτο όροφο και τα επόμενα χρόνια πρόσθεσα τους υπόλοιπους. 

Κώστας Μαυρίκης
Ο Κώστας Μαυρίκης

Σήμερα είναι χωρισμένο ως εξής: στο υπόγειο βρίσκεις το λαογραφικό τμήμα, διαρρυθμισμένο σαν ένα μικρό χωριό με μικρά σπιτάκια που φιλοξενούν επαγγέλματα που χάθηκαν. Στον πρώτο όροφο υπάρχει το ναυτικό τμήμα με έμφαση στην περίοδο του 17ου και 19ου αιώνα. Εδώ εκτίθενται στολές ναυτικών, ο οπλισμός τους, διάφορα αντικείμενα που είχαν στα σκάφη τους, καθώς και αντικείμενα που έφερναν πίσω στο νησί τους για τη διακόσμηση των σπιτιών τους. Επίσης εδώ βρίσκεις και γυναικείες φορεσιές της περιόδου και αντίστοιχα αντικείμενα. 

Στον δεύτερο όροφο υπάρχει το πειρατικό τμήμα, το οποίο απεικονίζει την πειρατική δραστηριότητα στο νησί της Αλοννήσου. Το νησί λέγονταν για πολλά χρόνια και Κλεπτοφωλεαί ή Διαβολονήσια, λόγω της έντονης πειρατικής παρουσίας. Στον ίδιο όροφο στεγάζεται και το στρατιωτικό τμήμα του μουσείου. Στον τελευταίο όροφο βρίσκονται τα γραφεία μας και ένα μικρό καφέ. Στο κτίριο υπάρχει επίσης και πολυχώρος εκδηλώσεων, όπου διοργανώνονται εκθέσεις κυρίως νέων καλλιτεχνών, ομιλίες και μικρά συνέδρια. 

O τόπος μου, η Αλόννησος Facebook Twitter
Tο Μουσείο Αλοννήσου Κώστα και Αγγέλας Μαυρίκη ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2000

Ο επισκέπτης λοιπόν έχει πολλά πράγματα να δει, σε συνδυασμό βέβαια με τη φύση και τις πολλές και ωραίες παραλίες, τα δυνατά χαρτιά του νησιού. Θα πρέπει να κάνω ειδική μνεία στις καταπληκτικές ψαροταβέρνες που διαθέτουμε, αποκλειστικά με φρέσκα ψάρια. Δεν υπάρχει κατεψυγμένο ψάρι.

Η Αλόννησος μέχρι το πρόσφατο παρελθόν ήταν ένα πολύ απομονωμένο νησί. Υπήρξε, μην ξεχνάς, και τόπος εξορίας. Χαρακτηριστική της τότε απομόνωσης του νησιού είναι μια ιστορία που έχουν καταγράψει ταξιδιώτες, όταν άκουσαν στην εκκλησία να μακαρίζουν τον βασιλιά Γεώργιο Α’, ενώ βασιλιάς ήταν πια ο Κωνσταντίνος!

Ένα από τα πρόσωπα που ξεχωρίζω στο νησί είναι ο Γιώργος Βυθούλκας. Πρόκειται για έναν παγκοσμίως γνωστό γκουρού ομοιοπαθητικής. Θα μπορούσα να τον χαρακτηρίσω και ίνδαλμα. Ο κ. Βυθούλκας, λοιπόν, αν και δεν κατάγεται από την Αλόννησο, αγάπησε το νησί και δημιούργησε την ακαδημία του εδώ. Η ακαδημία είναι πασίγνωστη σε όλη την υφήλιο και προσελκύει κάθε χρόνο περίπου 700-900 φοιτητές από όλο τον κόσμο. 

O τόπος μου, η Αλόννησος Facebook Twitter
Η παραλία Βότση. Φωτ.: via facebook/Βασίλης Δροσάκης από τη σελίδα ALONNISOS

Απολαμβάνω ιδιαίτερα τη διαδρομή από την Αλόννησο στο γειτονικό νησί, την Περιστέρα. Η Περιστέρα πια είναι εγκαταλελειμμένη, πέρα ίσως από κάποιους βοσκούς, αλλά το 1960 είχε περίπου 70 κατοίκους. Αποτελεί ένα από τα καταφύγια της μεσογειακής φώκιας, ενώ λειτουργεί ως φυσικός κυματοθραύστης όταν αγριεύουν τα μελτέμια. Εκεί βρίσκονται και παλιά ορυχεία που αξίζει να τα επισκεφθείς. 

Αν είχα τη δυνατότητα να αλλάξω κάτι, θα τοποθετούσα σκεπές στα σπίτια στο Πατητήρι. Πιστεύω πως θα αναδείκνυε τη γραφικότητα του οικισμού.  

Αγαπημένη ασχολία το καλοκαίρι είναι η παρέα με φίλους που επισκέπτονται το νησί. Ο χειμώνας είναι αφιερωμένος στη συντήρηση του μουσείου.

Ο Κώστας Μαυρίκης έχει συγγράψει δώδεκα βιβλία και έχει δημιουργήσει το Αρχείο Μελετών Αλοννήσου και Ερημονησίων. Για τη συμβολή του στη διάσωση της τοπικής ιστορίας και πολιτιστικής κληρονομιάς έχει βραβευθεί από την Ακαδημία Αθηνών.

Ταξίδια
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Όλα από την αρχή στο Σκαμνέλι, σε ένα Ζαγοροχώρι 25 κατοίκων

Γειτονιές της Ελλάδας / Όλα από την αρχή στο Σκαμνέλι, ένα Ζαγοροχώρι 25 κατοίκων

Ο Φίλιππος Φραγκούλης άφησε πίσω του μια πολυετή καριέρα στις τράπεζες προκειμένου να επιστρέψει στις ρίζες του, στην Τύμφη. Αντικατέστησε τα meetings με τα πυκνά δάση που αποτελούν πλέον το φόντο της νέας του πορείας στη ζωή, έχοντας όμως να αντιμετωπίσει πια τις δυσκολίες ενός ορεινού τόπου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Πώς είναι η καθημερινότητα ενός τριαντάρη στο ψηλότερο χωριό των Βαλκανίων;

Γειτονιές της Ελλάδας / Πώς είναι η καθημερινότητα ενός τριαντάρη στο ψηλότερο χωριό των Βαλκανίων;

Ο Άρης Αβέλλας περιγράφει τη ζωή του στη Σαμαρίνα, σε ένα μέρος που τραβάει την προσοχή ξένων αλπινιστών, σε έναν τόπο όπου όταν λιώνουν τα χιόνια μπορεί κανείς να βολτάρει σε καταρράκτες, να θαυμάσει άγρια ζώα, να δροσιστεί σε βάθρες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η παλιά Ελλάδα που νομίζαμε πως χάθηκε ζει ακόμα σε τόπους σαν τη Νίσυρο»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη Νίσυρο οι άνθρωποι δουλεύουν - αλλά υπάρχει χρόνος και για την ψυχή»

Τη στιγμή που η Καλαμάτα άρχισε να του θυμίζει την Αθήνα, ο Σταύρος Παναγιωτόπουλος μετακόμισε σε έναν τόπο όπου δεν χρειάζεται να περιμένει τις διακοπές, μια και έχει το καλοκαίρι έξω από την πόρτα του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Ταξίδια / Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Σ’ αυτόν τον τόπο, ανάμεσα σε πανύψηλες χιονοσκέπαστες κορφές και απύθμενες χαράδρες, ο χρόνος και ο χώρος διαστέλλονται, ενώ στους απέραντους αγριότοπους όπου κατοικεί ο Θεός επιζεί ακόμα η γαλήνη ενός χαμένου παραδείσου.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΕΣΟΣ
Η Ελένη Νέρουππου άφησε την Αθήνα και βλέπει πια τους κόπους μιας χρονιάς στο Βασιλικό Ευβοίας να ανταμείβονται σε ένα μπουκάλι κρασί

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη φύση, καθετί που παράγεις νιώθεις ότι είναι παιδί σου»

Η Ελένη Νέρουππου άφησε το Παγκράτι για να καλλιεργεί αμπέλια στο Βασιλικό Ευβοίας, για να ζήσει σε έναν τόπο όπου «οι ρυθμοί είναι πιο αργοί και σου επιτρέπουν να απολαύσεις ό,τι κάνεις».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Ταξίδια / Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Οι σκηνοθέτες Χρόνης Πεχλιβανίδης και Μαρία Γιαννούλη, κάνοντας έρευνα για το νέο τους ντοκιμαντέρ στην Αιθιοπία, ήρθαν σε επαφή με τα απομεινάρια της άλλοτε ένδοξης ελληνικής παροικίας. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Από τα Σεπόλια έως την Τρίπολη και το καταφύγιο του Μαινάλου, ο Άρης Γιαννούκος αφηγείται την 20χρονη πορεία του μακριά από την πρωτεύουσα και πώς βρήκε στο βουνό πνευματική ηρεμία, λιγότερο άγχος και καθαρό μυαλό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους

Ταξίδια / Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους;

Τα ταξίδια στο εξωτερικό αυξάνονται εδώ και δεκαετίες σε όλο τον κόσμο. Το ίδιο όμως και ο εθνικισμός. Όπως φαίνεται, μόνο ο Μαρκ Τουέιν πίστεψε ότι «τα ταξίδια σκοτώνουν την προκατάληψη, τη μισαλλοδοξία και τη στενομυαλιά».
THE LIFO TEAM
«Η εργασία έχει πάψει να είναι μόνο τρόπος επιβίωσης και έχει γίνει κομμάτι του τρόπου που επιλέγω να ζω»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ο κόκοράς μας τραγουδάει, λες και κάνει soundcheck σε φεστιβάλ»

Η Κατερίνα Ζέρβα δημιούργησε, μαζί με φίλους της, το Evergreen Project, μια ιδιαίτερη κοινότητα στη Φθιώτιδα, όπου «οι ανατολές είναι ζωγραφιά» και όλα συνυπάρχουν «σαν μια μεγάλη, αγαπημένη οικογένεια».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η εικόνα που κυκλοφορεί για τα χωριά ως απομονωμένες κοινότητες κάπου στην Άγρια Δύση δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα».

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Χριστίνα βρήκε το χωριό των ονείρων της, με έναν τρόπο που θα ζήλευε κι ο Κοέλιο

Όλο το σύμπαν συνωμότησε, ώστε η Χριστίνα Πιλαβίδου και ο σύζυγός της, σε μια παρόρμηση της στιγμής, να αφήσουν την Αθήνα για το Αργυροχώρι Φθιώτιδας. Σήμερα μεγαλώνουν τα τρία τους παιδιά με τρόπο όσο το δυνατόν πιο αυτάρκη και καταρρίπτουν όλα τα κλισέ για την επαρχία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στη Σπάρτη

Ταξίδια / 48 ώρες στη Σπάρτη

Στη Λακωνική πρωτεύουσα με το νεοκλασικό παρελθόν, ξεκινάμε τη βόλτα μας από το δημοφιλές άγαλμα του Λεωνίδα, επισκεπτόμαστε το Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης, ενώ εξορμούμε και στην ξακουστή καστροπολιτεία του Μυστρά και το πανέμορφο κεφαλοχώρι Γεράκι.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«H απόφαση να επιστρέψω στον Τυρό με έφερε πιο κοντά σε ό,τι έχει πραγματική αξία για μένα, μου έδωσε ελπίδα πως κάτι μικρό μπορεί να έχει μεγάλο αποτύπωμα, όταν γίνεται με αγάπη και συνέπεια»

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Ελισάβετ υφαίνει τα υφαντά της στον Τυρό Αρκαδίας

Η Ελισάβετ Ροδοπούλου επέστρεψε από το εξωτερικό στο χωριό της για να ασχοληθεί με μια τέχνη που χάνεται: την παραδοσιακή τσακώνικη υφαντική. Η σκέψη της πηγαίνει συχνά στη γιαγιά της, που ξεκίνησε να υφαίνει στον αργαλειό μόλις στα εννιά της χρόνια.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στην Καστοριά

Ταξίδια / 48 ώρες στην Καστοριά

Με ορμητήριο τη διάσημη λίμνη της Καστοριάς, θαυμάζουμε τις βυζαντινές εκκλησίες και τα αρχοντικά της που μοιάζουν ανεξάντλητα και ανακαλύπτουμε μια άγνωστη Ελλάδα στον νεολιθικό οικισμό του Δισπηλιού και τα εγκαταλελειμμένα χωριά Κορέστεια.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ/ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Γειτονιές της Ελλάδας / «Κολωνάκια και καφετέριες θα βρεις παντού. Mια καλή ζωή όχι»

Μετά από μια κοσμοπολίτικη ζωή, ο Φίλιππος Παπαδημητρίου αποφάσισε να εγκατασταθεί στην Αγριλίτσα Αργολίδας και να συστήσει την πρωτοβουλία «Ανασυγκρότηση των Κοιλάδων Δυτικής Αργολίδας», που προσπαθεί να αντιμετωπίσει την ερημοποίηση των χωριών της περιοχής. Πιστεύει σαφώς πως το μέλλον μας είναι η αποκέντρωση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η Φωτεινή γύρισε στο χωριό και έφτιαξε μια εφημερίδα από το μηδέν

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Φωτεινή γύρισε στο χωριό και έφτιαξε μια εφημερίδα από το μηδέν

Η 28χρονη Φωτεινή Γάλλου εκδίδει την εφημερίδα «Τα Χωριάτικα» στον παραδοσιακό οικισμό της Πρώτης Σερρών, όχι για να καλύψει ένα κενό στην αγορά αλλά στις ανθρώπινες σχέσεις. Απολαμβάνει τη ζωή στο χωριό και δεν τη βρίσκει ούτε πισωγύρισμα ούτε αποτυχία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιώργος Καπουτζίδης: «Στη Νέα Ζηλανδία είδα πραγματικά ευτυχισμένους ανθρώπους»  «Στη Νέα Ζηλανδία είσαι πάρα μα πάρα πολύ μακριά από οτιδήποτε» Ο Γιώργος Καπουτζίδης θα μπορούσε να ζήσει για πάντα στη Νέα Ζηλανδία

Γιώργος Καπουτζίδης / «Στη Νέα Ζηλανδία δεν εκνευρίζονται, δεν κορνάρουν»

O γνωστός σεναριογράφος και ηθοποιός ταξίδεψε ως την άλλη άκρη του κόσμου για να γνωρίσει από κοντά μια χώρα που, πέρα από την επιβλητική της φύση, φαίνεται να έχει επιλέξει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Και με το που προσγειώθηκε, τον υποδέχτηκε… μία Καρυάτιδα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ