Όταν αποφάσισα να ζήσω μόνη μου, ήξερα πως ήθελα φυτά στο σπίτι. Η μητέρα μου, λοιπόν, μου έκανε δώρο μια εχεβέρια. «Είναι παχυφυτάκι για πρωτάρηδες», μου είπε, «για να μην το σκοτώσεις». Φυσικά και βρήκα προσβλητικό το σχόλιο, αλλά το παχύφυτο μού άρεσε πολύ, έτσι άρχισα να το ψάχνω περισσότερο.
Τα παχύφυτα είναι μια αρκετά ευρεία κατηγορία φυτών με παχιά, σαρκώδη φύλλα, τα οποία αποθηκεύουν νερό για να επιβιώσουν σε συνθήκες ξηρασίας και λειψυδρίας. Αγαύες, κάκτοι, κρασούλες και χιλιάδες άλλα ανήκουν σ’ αυτήν. Εκτός από πανέμορφα, θεωρούνται και «εύκολα» φυτά – δεν ζητούν πολλά πέρα από λίγο φως και ένα μέτριο πότισμα. Κι αν ξεκινήσεις να ασχολείσαι μαζί τους, δύσκολα σταματάς.
Αν είσαι ήδη φανατικός του είδους, είναι αδύνατο να μη γνωρίζεις το «Πουλημένος - Κάκτοι και Παχύφυτα». Από το 1945 μέχρι σήμερα, το φυτώριο αυτό είναι σημείο αναφοράς για τους λάτρεις του είδους. Εδώ βρίσκεις τα πάντα: κάκτους και παχύφυτα με ή χωρίς άνθη, σπάνιες ποικιλίες, μινιατούρες, γίγαντες, περίεργα σχήματα και χρώματα – είναι σαν να μπαίνεις σε μια μικρή ζούγκλα με διαδρόμους. Πας για ένα φυτό και καταλήγεις να κάνεις shopping therapy.
Εκτός από πανέμορφα, θεωρούνται και «εύκολα» φυτά – δεν ζητούν πολλά πέρα από λίγο φως και ένα μέτριο πότισμα. Κι αν ξεκινήσεις να ασχολείσαι μαζί τους, δύσκολα σταματάς.
Στην καρδιά του βρίσκονται τα αδέλφια Πουλημένου, η τρίτη γενιά που συνεχίζει την οικογενειακή επιχείρηση. Μια πλήρως εξειδικευμένη ομάδα που είναι πάντα εκεί για να σου προτείνει, να σε συμβουλέψει και να σε βάλει ακόμα πιο βαθιά στον κόσμο των παχύφυτων.
Ζητήσαμε να μας δείξουν 11 από τα πιο ιδιαίτερα παχύφυτα που προτιμούν όλοι αυτή την περίοδο και μας τα παρουσίασαν ένα προς ένα.
Kalanchoe thyrsiflora
Γνωστή και ως «λουλούδι της ερήμου», η kalanchoe thyrsiflora είναι ένα αρκετά σπάνιο είδος που ευδοκιμεί στην Μποτσουάνα, στη Νότια Αφρική, στο Λεσότο και στο Εσουατίνι. Έχει οβάλ, γκριζοπράσινα φύλλα που, όταν εκτίθενται στον ήλιο, αποκτούν μια κοκκινωπή απόχρωση στην περιφέρειά τους. Χρειάζεται αραιό πότισμα και φως – με σωστή φροντίδα αντέχει και σε δωμάτια χωρίς πολλά παράθυρα.
Rhipsalis
«Η ριψαλίδα αρέσει πολύ γιατί συνήθως τη βάζουν σε πήλινα κασπό που έχουν ψεύτικα ματάκια, και τα φύλλα της κρέμονται έτσι που θυμίζουν μαλλιά», μου είπε η Μαρία Πουλημένου. «Είναι επίσης τέλειο να το κρεμάσετε από το ταβάνι σε ειδικές γλάστρες, γιατί μεγαλώνει και φτάνει μέχρι κάτω». Έρχεται από την Κεντρική Αμερική, την Καραϊβική, περιοχές της Νοτίου Αμερικής, της Ασίας και της Αφρικής. Απαιτεί ελάχιστη φροντίδα και λίγο πότισμα.
Echeveria
Εδώ έχουμε τέσσερις ποικιλίες από την οικογένεια Echeveria: την echeveria miranda, την echeveria atlas, την echeveria crispy beauty και την echeveria antaris – ίδιο επώνυμο, άλλο όνομα. Όλες τους είναι ανθεκτικές στην ξηρασία και προτιμούν τις ξηρές συνθήκες. Τις ποτίζεις, δηλαδή, μόνο όταν το χώμα τους έχει στεγνώσει εντελώς. Το υπερβολικό πότισμα μπορεί να οδηγήσει στη σήψη. Επίσης, καλό είναι να μη βρέχεις τα φύλλα. Το καλοκαίρι θα χρειαστεί να τις ποτίζεις συχνότερα, περίπου κάθε δύο εβδομάδες.
Aeonium
Μία οικογένεια παχύφυτων που περιλαμβάνει τα aeonium kiwi, aeonium nigra και aeonium Mardi Gras. Το πρώτο είναι ιδανικό για γλάστρες, παρτέρια και βραχόκηπους. Το δεύτερο είναι, όπως λέει και το όνομά του, μαύρο, με αλλόκοτη όψη, και μεγαλώνει αρκετά. Το τελευταίο είναι ίσως το πιο εντυπωσιακό, όταν ο καιρός ανοίγει τα φύλλα του γίνονται ροζ. Το όνομά του προέρχεται από τη Mardi Gras, τη γιορτή που θα μπορούσαμε να περιγράψουμε ως «Τσικνοπέμπτη της Γαλλίας», που γιορτάζεται την τελευταία Τρίτη πριν ξεκινήσει η νηστεία της Σαρακοστής. Όλα τα aeonium (ή αιώνια) είναι ανθεκτικά και χρειάζονται φως και, όπως όλα τα παχύφυτα, θέλουν ελάχιστο πότισμα.
Astrophytum
Το astrophytum (αστρόφυτο στα ελληνικά) πήρε το όνομά του από το σχήμα του που, προφανώς, μοιάζει με αστέρι. Οι υποκατηγορίες του είναι το astrophytum myriostigma, το astrophytum ornatum και το astrophytum nudum. Το πρώτο δεν έχει αγκάθια ούτε κεντρικό σημείο στήριξης, και ανθίζει προς το τέλος της άνοιξης. Το δεύτερο δεν είναι ιδιαίτερα όμορφο με την πρώτη ματιά. Αν το προσέξεις από πάνω, ωστόσο, έχει πολύ ενδιαφέρον μοτίβο και, όταν ανθίσει, γίνεται πανέμορφο. Το τελευταίο είναι ποικιλία του myriostigma και ξεχωρίζει επειδή του λείπουν τα λευκά στίγματα. Όλα τους χρειάζονται φως και σχεδόν τίποτε άλλο. Τα ποτίζουμε μία με δύο φορές τον μήνα.
Agave Victoria Reginae
H «βασίλισσα των κάκτων», όπως την περιγράφει η Μαρία Πουλημένου, μοιάζει με αγκινάρα-γίγαντα. Είναι η «αγαύη της Βασίλισσας Βικτώριας». Έχει ένα αγκαθάκι σε κάθε φύλλο της και χρειάζεται προσοχή επειδή τραυματίζεσαι χωρίς να το καταλάβεις. Ωριμάζει αργά και, μετά από πολλά χρόνια, ανθίζει. Το άνθος φτάνει τα 3-4 μέτρα σε ύψος και, όταν η ανάπτυξή της ολοκληρωθεί, η αγαύη πεθαίνει. Της αρέσει ο ήλιος και τους χειμερινούς μήνες αντέχει χωρίς καθόλου πότισμα. Το καλοκαίρι, μία φορά τον μήνα αρκεί.
Echinocactus Grusonii Brevispinus
Η Μαρία Πουλημένου εξήγησε ότι αυτός είναι ο «βασιλιάς κάκτος». Πήρε το όνομά του από την αρχαιοελληνική λέξη «εχίνος» που σημαίνει σκαντζόχοιρος, επειδή έχει τόσα αγκάθια. Είναι εντυπωσιακός, σφαιρικός και κατάγεται από τις ορεινές βραχώδεις περιοχές του Μεξικού. Μπορεί να φτάσει τα 90 εκατοστά σε ύψος και τα 180 σε διάμετρο, και ανθίζει προς το τέλος της άνοιξης. Για να αναπτυχθεί σωστά, χρειάζεται πολύ φως, πολύ πότισμα μία φορά τον μήνα το καλοκαίρι και μία φορά κάθε 6-8 εβδομάδες τους πιο κρύους μήνες.
Rebutia
Η rebutia κατάγεται από τη Βολιβία και την Αργεντινή και είναι ένας κάκτος που ανθίζει. Είναι μικρή, τα άνθη της βγαίνουν σε διάφορα χρώματα και είναι μεγαλύτερα από την ίδια. Είναι, επίσης, εξαιρετικά δημοφιλής – και όχι μόνο για την ιδιαίτερη ομορφιά της. Έχει ελάχιστες απαιτήσεις, κάτι που την καθιστά ιδανική για πρωτάρηδες. Όπως όλοι οι κάκτοι, όμως, έτσι κι αυτή χρειάζεται μεταφύτευση με ειδικό χώμα σχεδόν κάθε χρόνο.
Sedum Burrito
Αυτό το φυτό έρχεται από το Μεξικό. Είναι γνωστό και ως «ουρά γαϊδάρου» επειδή, όσο μεγαλώνει, κρέμεται, ενώ μπορεί να φτάσει τα 60 εκατοστά! Καλό είναι να το τοποθετούμε πλάι σε παράθυρο για να παίρνει το φως που χρειάζεται και να αναδεικνύεται το χρώμα των φύλλων του. Αν το ποτίσουμε υπερβολικά, θα αποκτήσει όψη σάπιου φρούτου – καλό είναι να το κάνουμε σπάνια λοιπόν.
Crassula Buddha’s Temple
Εδώ έχουμε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα παχύφυτα. Λέγεται «ναός του Βούδα» επειδή ακριβώς μοιάζει με στήλη βουδιστικού ναού από το πλάι. Κοιτώντας το από πάνω, βλέπεις ένα κανονικό οκτάγωνο. Ζει με ελάχιστο νερό (το ποτίζουμε μία φορά κάθε τρεις εβδομάδες), ενώ κάθε δύο χρόνια θέλει μεταφύτευση σε ελάχιστα μεγαλύτερη γλάστρα.
Agave Potatorum Variegata
Μια φανταστική ποικιλία αγαύης (κι αυτή πεθαίνει όταν ανθίζει) που ξεχωρίζει για τα φύλλα της – έχουν πράσινο, γκρίζο και κίτρινο χρώμα. Χρειάζεται πολύ ήλιο, λίγο νερό – είναι φτιαγμένο για να επιβιώνει στις ζεστές και ξηρές περιοχές του Μεξικού, απ’ όπου προέρχεται.
Πουλημένος – Κάκτοι και παχύφυτα
https://www.poulimenos.com/
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
