Κι όμως! Υπάρχουν ακόμα Αθηναίοι που παίζουν Bowling

bowling Facebook Twitter
Ένας παίκτης, μια βαριά μπάλα με τρεις εσοχές και δέκα κορύνες στο τέλος του ξύλινου διαδρόμου έτοιμες να πέσουν. Μιλάμε, φυσικά, για το bowling. Φωτ.: Άκης Κατσούδας/LIFO
0

Πηγαίνουμε πίσω στο 1972. Στο ξενοδοχείο Apollon Palace στο Καβούρι κάνει την εμφάνισή του ένα άγνωστο ακόμα στην Ελλάδα παιχνίδι, που όμως έκανε ήδη θραύση στις ΗΠΑ. Ένας παίκτης, μια βαριά μπάλα με τρεις εσοχές και δέκα κορύνες στο τέλος του ξύλινου διαδρόμου έτοιμες να πέσουν. Μιλάμε, φυσικά, για το bowling

Ένας από τους πρώτους ανθρώπους που ασχολήθηκαν σοβαρά με την ανάπτυξη και την εκμάθησή του σε άλλους νέους παίκτες είναι ο Γιώργος Λαγγαδίτης. Τον συναντάμε στο μαγαζί του, το Metropolitan Bowling Center στην Πατησίων, ένα από τα τελευταία στα οποία παίζεται το παιχνίδι, που πλέον έχει γίνει και επίσημα σπορ.

Σε μια γωνιά, πάνω ακριβώς από το ταμείο, στέκουν τα δεκάδες τρόπαια που έχει κατακτήσει όλα αυτά τα χρόνια σε διάφορα τουρνουά της χώρας. Παίζει ακόμα. «Κόλλησα με αυτό και τώρα δεν μπορώ να ξεκολλήσω» λέει γελώντας. Πίσω μας στέκεται μια μεγάλη τοιχογραφία πάνω στην οποία είναι ζωγραφισμένα διάφορα μνημεία της Αθήνας και φυσικά η Ακρόπολη, την οποία μπορείς να δεις στο βάθος, αν βγεις στον δρόμο και περπατήσεις.

Πρόκειται για ένα παιχνίδι που ξεκίνησε για πλάκα ο Ερρίκος Η' στα χωράφια του τον 15ο αιώνα. Θα μπορούσε άραγε ο Άγγλος βασιλιάς, που τότε είχε απαγορεύσει το bowling για τις φτωχές λαϊκές μάζες, να φανταστεί ότι εξακόσια χρόνια αργότερα θα εξακολουθούσε να είναι τόσο δημοφιλές; Κατά πάσα πιθανότητα όχι. Κι όμως. Strike!

Πάνω στη λεωφόρο, όπως θυμάται, παλιότερα υπήρχαν δύο μαγαζιά. Πλέον έμεινε μόνο αυτό. Η κίνηση συνήθως είναι μεγαλύτερη τα Σαββατοκύριακα. Ακόμη και τώρα, όμως, απόγευμα Τρίτης με καύσωνα στην Αθήνα, υπάρχουν μερικοί διάδρομοι που είναι ανοιχτοί. Οι πιο φασαριόζοι είναι μια παρέα Ολλανδών που ήρθαν, όπως λένε, για να γλιτώσουν από τη ζέστη και να παίξουν το αγαπημένο τους παιχνίδι.

Παίξαμε bowling σε ένα μαγαζί στην Πατησίων που είναι λες και έχει από τα 90s Facebook Twitter
Τα δεκάδες τρόπαια που έχει κατακτήσει ο Γιώργος Λαγγαδίτης όλα αυτά τα χρόνια σε διάφορα τουρνουά της χώρας. Φωτ.: Άκης Κατσούδας/LIFO

Ο Νικ δείχνει να είναι ο καλύτερος, με το ένα strike να διαδέχεται το άλλο. Να σημειωθεί, για όσους δεν το γνωρίζουν ήδη, ότι strike σημειώνεται μόνο όταν ο παίκτης ρίχνει με την πρώτη προσπάθεια και τις 10 κορύνες. Αν μείνουν μερικές όρθιες και πέσουν με τη δεύτερη (και τελευταία του γύρου για κάθε παίκτη), τότε έχουμε το αποκαλούμενο spare.

Οι πόντοι για κάθε χτύπημα φαίνονται ακριβώς από πάνω, στην κλασική οθόνη που είναι λες και έχει βγει από τα ’90s και τα early ’00s. Όπως και όλος ο υπόλοιπος χώρος. Μια χρονομηχανή που σε μεταφέρει σε εκείνη την εποχή. Τότε που δεν υπήρχαν ακόμη κινητά, social media και stories. Τότε που μας ένοιαζε μόνο το παιχνίδι.

Αν ο Νικ, όμως, είναι καλός, τι να πούμε για τον Ρούελ. Ο Ρούελ δεν έχει παρέα, είναι μόνος του. Πριν από κάθε ρίψη συγκεντρώνεται, κλείνει τα μάτια και κάνει ακριβώς την ίδια κίνηση. Δεν είναι καθόλου τσαπατσούλης, δεν ακούς αυτόν τον βαρύ ήχο που κάνει κάθε φορά η μπάλα όταν σκάει με κρότο στο παρκέ. Είναι σαν να γλιστράει. Μια ολόκληρη τελετουργία.

Παίξαμε bowling σε ένα μαγαζί στην Πατησίων που είναι λες και έχει ξεμείνει από τα 90s Facebook Twitter
Το Metropolitan Bowling Center έχει γίνει στέκι για τους ντόπιους. Φωτ.: Άκης Κατσούδας/LIFO
Παίξαμε bowling σε ένα μαγαζί στην Πατησίων που είναι λες και έχει από τα 90s Facebook Twitter
Η κλασική οθόνη που είναι λες και έχει βγει από τα ’90s και τα early ’00s. Φωτ.: Άκης Κατσούδας/LIFO

Παίζει bowling από το 2012. Κατάγεται από τις Φιλιππίνες και μαζί με τους συμπατριώτες του έχουν φτιάξει έναν σύλλογο. Κάθε Κυριακή μαζεύονται εδώ και κάνουν αγώνες μεταξύ τους. Δεν υπάρχει έπαθλο, μόνο το γόητρο και η καζούρα στην παρέα. Σήμερα, βέβαια, δεν την έχει μαζί του. Έχει έρθει για προπόνηση. Κυρίως, όμως, για να περάσει καλά.

«Παλιότερα έπαιζα μπάσκετ. Το αγαπάμε πολύ το μπάσκετ στις Φιλιππίνες, είναι το εθνικό μας σπορ. Μεγάλωσα και το σταμάτησα, δεν μπορούσα, όμως, να κάτσω. Ήθελα να βρω ένα νέο άθλημα. Και κάπως έτσι προέκυψε το bowling» σημειώνει.

«Για μένα το bowling είναι πάθος, όχι ένα ακόμη παιχνίδι. Δεν είμαι επαγγελματίας, γελάω όταν μου το λένε. Αυτό που μου αρέσει είναι να μαζεύομαι με τους φίλους μου και να διασκεδάζουμε. Το βλέπω δηλαδή και ως έναν ωραίο τρόπο εκγύμνασης», καταλήγει και μου δείχνει το μεταλλικό στήριγμα που τοποθετεί στο χέρι του πριν από κάθε ρίψη για να μην επιβαρύνει τον καρπό του.

Η συζήτησή μας δεν διαρκεί πολύ, καθώς πρέπει να επιστρέψει στην προπόνηση. «Δεν κάνουν καλό οι μεγάλες διακοπές», λέει ευγενικά, πιάνει μια μπάλα και την πετάει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Η μπάλα παίρνει φάλτσα πάνω στο παρκέ και τελικά ρίχνει οχτώ κορύνες. Ένα εξαιρετικό χτύπημα για έναν οποιοδήποτε ερασιτέχνη παίκτη, μέτριο για έναν παίκτη σαν εκείνον.

Αρχίζει να σουρουπώνει και οι παρέες μαζεύονται. Το Metropolitan Bowling Center έχει γίνει στέκι για τους ντόπιους, μαζί με μερικά ακόμη μαγαζιά στην Αττική, από τα δυτικά ως τα βόρεια προάστια, που κρατούν ακόμη ζωντανό τόσο το bowling όσο και το μπιλιάρδο, που πολλές φορές πάνε μαζί.

Παίξαμε bowling σε ένα μαγαζί στην Πατησίων που είναι λες και έχει από τα 90s Facebook Twitter
«Για μένα το bowling είναι πάθος, όχι ένα ακόμη παιχνίδι». Φωτ.: Άκης Κατσούδας/LIFO

Είναι το Super Bowl στου Ρέντη με τους 25 διαδρόμους, όπου μπορεί κανείς να παίξει μέχρι τα μεσάνυχτα ακόμη και πινγκ πονγκ, το Royal Bowling στο Περιστέρι, ένα από τα πιο ιστορικά μαγαζιά της πόλης, το Strike Bowling στο Χαΐδάρι και φυσικά το Village Fun & Bowling στο The Mall Athens, το οποίο μαζεύει αρκετό νέο κόσμο, ειδικά τα Σαββατοκύριακα.

Ο Γιώργος Λαγγαδίτης, ο οποίος έζησε όλες τις φάσεις του σπορ στην Ελλάδα, από τα πρώτα χρόνια μέχρι τη μεγάλη ακμή και την πτώση του, θεωρεί ότι πλέον οι συνθήκες είναι καλύτερες. «Έρχονται και παίζουν παρέες κάθε ηλικίας. Από ηλικιωμένους μέχρι μικρά παιδιά. Πολλοί παππούδες μάλιστα έρχονται με τα εγγόνια τους για να τους μάθουν να παίζουν. Είναι πολύ συγκινητικό να το βλέπεις», σημειώνει.

Πλέον μετράει κάτι παραπάνω από μισό αιώνα στον χώρο και παραμένει ενθουσιασμένος. «Έρχομαι, προπονώ και παίζω με τον φίλο μου, τον Χρήστο Παπανικολάου, Ολυμπιονίκη στο άλμα επί κοντώ. Δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσω», λέει γελώντας. Λίγα λεπτά αργότερα μπαίνει στο μαγαζί μια ακόμη οικογένεια που θέλει να παίξει bowling. Μαμά, μπαμπάς, παιδί και μερικοί ακόμη. 

Παίξαμε bowling σε ένα μαγαζί στην Πατησίων που είναι λες και έχει από τα 90s Facebook Twitter
«Έρχονται και παίζουν παρέες κάθε ηλικίας. Από ηλικιωμένους μέχρι μικρά παιδιά». Φωτ.: Άκης Κατσούδας/LIFO

Δείχνουν να το διασκεδάζουν ακόμη και όταν οι μπάλες δεν βρίσκουν τις κορύνες, αλλά φεύγουν από τα πλάγια «άσφαιρες». Ο Ρούελ συνεχίζει να ρίχνει απτόητος. Τώρα, μάλιστα, έχει βάλει μπροστά από το τραπέζι το κινητό του όρθιο, για να μελετήσει αργότερα με την ησυχία του τις ρίψεις του. Σαν επαγγελματίας.

Ίσως με τον σύλλογό του κατέβει σε ένα από τα τουρνουά που γίνονται κάθε λίγο και λιγάκι στο Metropolitan Bowling Center. Ακριβώς πίσω του υπάρχει ένας ολόκληρος πίνακας με όλες τις ομάδες που έχουν περάσει από εκεί, από την Αγία Παρασκευή, το Μαρούσι, τη Γλυφάδα. Ο κατάλογος δεν τελειώνει. Αξίζει, μάλιστα, να σημειωθεί ότι στο παιχνίδι έχουν μπει και ιστορικά αθλητικά σωματεία της χώρας, όπως η ΑΕΚ, η οποία κατέκτησε το ελληνικό πρωτάθλημα πριν από μερικές εβδομάδες.

Και όλα αυτά για ένα παιχνίδι που ξεκίνησε για πλάκα ο Ερρίκος Η' στα χωράφια του τον 15ο αιώνα. Θα μπορούσε άραγε ο Άγγλος βασιλιάς, που τότε είχε απαγορεύσει το bowling για τις φτωχές λαϊκές μάζες, να φανταστεί ότι εξακόσια χρόνια αργότερα θα εξακολουθούσε να είναι τόσο δημοφιλές; Κατά πάσα πιθανότητα όχι. Κι όμως. Strike!

Metropolitan Bowling Center, 28ης Οκτωβρίου 122, 210 6746333

Living
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΕΠΕΞ Γιατί όλοι ξετρελαίνονται με το πάντελ;

Υγεία & Σώμα / Πάντελ: Το άθλημα με την παράξενη ρακέτα που πωρώνει τους Αθηναίους

«Το πιο ωραίο είναι ότι το παιχνίδι είναι πάντα τόσο έντονο που σε απορροφά, για μιάμιση ώρα το μόνο που έχει σημασία είναι πού πάει το κίτρινο μπαλάκι, πράγμα που σε βοηθάει πολύ να αποφορτιστείς»
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Retreat Culture: Η νέα τάση είναι να φεύγεις για να βρεις τον εαυτό σου

Ψυχή & Σώμα / Retreat Culture: Η νέα τάση είναι να φεύγεις για να βρεις τον εαυτό σου

Τι ακριβώς αναζητούν όσοι συμμετέχουν σε retreats ευεξίας; Πρόκειται για απόδραση ή επιστροφή σε κάτι πιο αυθεντικό; Είναι μόνο για ευκατάστατους ξένους τουρίστες ή υπάρχουν προτάσεις και για τους «κανονικούς» ανθρώπους; Απαντά η δημιουργός των Fykiada Retreats, Άννα Μαρτίνου.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Γιατί όλοι μιλάνε για τη βιταμίνη C;

Living / Γιατί όλοι μιλάνε για τη βιταμίνη C;

Ξέρουμε όλοι ότι προσφέρει τριπλό όφελος: προστατεύει την επιδερμίδα από το οξειδωτικό στρες και τις ελεύθερες ρίζες, ενισχύει τη σύνθεση κολλαγόνου και συμβάλλει στην ομοιογένεια του τόνου, μειώνοντας σταδιακά δυσχρωμίες και σημάδια από τον ήλιο. Δεν υπόσχεται. Δουλεύει.
ΕΦΗ ΑΝΕΣΤΗ
«Σουβλάκι, παρακαλώ»: Κυνηγώντας την Devin Halbal, την πιο viral tiktoker του πλανήτη, στο κέντρο της Αθήνας

Devin Halbal / «Σουβλάκι, παρακαλώ»: Κυνηγώντας την πιο viral TikToker του πλανήτη στο Σύνταγμα

Τα βίντεό της την έχουν κάνει πασίγνωστη στο ελληνικό κοινό. Άλλοι αγαπούν την Devin Halbal σαν θεά κι άλλοι δεν μπορούν ούτε να την ακούν. Το απόγευμα της περασμένης Κυριακής έκανε την εμφάνισή της στο κέντρο της πόλης. Την ακολουθήσαμε.
ΑΚΗΣ ΚΑΤΣΟΥΔΑΣ
Πάσκουα Βοργιά: «Eίναι σημαντικό να δημιουργούνται ευκαιρίες για δημόσιο διάλογο»

Plāsmata 3 / Πάσκουα Βοργιά: «Eίναι σημαντικό να δημιουργούνται ευκαιρίες για δημόσιο διάλογο»

Συζητήσεις για τους ανθρώπους, τα φυτά, τα ζώα και τα πουλιά που αποτελούν το οικοσύστημα του Πεδίου του Άρεως αλλά και για τις μεγάλες και μικρές ιστορίες που απαρτίζουν την πολιτισμική και κοινωνική του πραγματικότητα.
M. HULOT