To Σάββατο που μας πέρασε δεν ήταν ίδιο με τα προηγούμενα στην Αθήνα. Τα πεζοδρόμια στην Περικλέους, την Κολοκοτρώνη, τη Μητροπόλεως και όλους τους δρόμους που ενώνουν το Σύνταγμα με το Μοναστηράκι ήταν αδιαπέραστα ακόμη και τα ξημερώματα. Πολλοί, μάλιστα, είχαν πιάσει τις εισόδους των πολυκατοικιών και έπιναν χαλαρά το ποτό τους χωρίς άγχος. Ήξεραν ότι, όποια ώρα κι αν το αποφάσιζαν, μπορούσαν να πάρουν το μετρό και να γυρίσουν σπίτι τους.
Η πόλη πλέον έχει μετρό που λειτουργεί όλο το 24ωρο κάθε Σαββατόβραδο. Τον Ιούλιο έγινε η δοκιμαστική λειτουργία και από τις 13 Σεπτεμβρίου το μέτρο έγινε μόνιμο και αφορά τις γραμμές 2 και 3 του μετρό, το τραμ και ορισμένα δρομολόγια λεωφορείων που καλύπτουν μεγάλο μέρος του αστικού ιστού.
Ο μεγαλύτερος φόρτος επιβατών, όπως είναι λογικό, έπεσε στον σταθμό του Συντάγματος, τον πιο κεντρικό της πόλης. Μόνο που το Σάββατο που μας πέρασε υπήρχε μια πολύ συγκεκριμένη συνθήκη: η συναυλία της Άννας Βίσση στο Καλλιμάρμαρο. Τι σήμαινε αυτό; Μετά το τέλος της χιλιάδες θεατές γέμισαν ασφυκτικά τις αποβάθρες.
«Ο Χριστόδουλος είναι από τη Θεσσαλονίκη και κατέβηκε μερικές μέρες για να δεις τις φίλες του. Θεωρεί ότι η δική του πόλη έχει πλέον καλύτερο μετρό. "Εμείς πάνω έχουμε κλιματισμό παντού. Εδώ έχουμε σκάσει. Πολλή ζέστη και υγρασία"».
Οι υπάλληλοι του σταθμού μάλλον ήταν ενήμεροι για τον χαμό που θα ακολουθούσε και είχαν ακροβολιστεί στα εκδοτήρια και στα σημεία επικύρωσης των εισιτηρίων για να κάνουν όσο το δυνατό πιο ομαλή την κυκλοφορία.
Φαίνεται πως μερικοί χρησιμοποιούσαν το μετρό για πρώτη φορά, με αφορμή την ολονύχτια λειτουργία του: ένας κύριος ρώτησε έναν υπάλληλο αν επιτρέπεται να περάσει πίσω από άλλον επιβάτη, φίλο του, χωρίς εισιτήριο, μια που είχε ήδη εκείνος. Ο υπάλληλος, εμφανώς απορημένος μέσα στο χάος που επικρατούσε, του απάντησε πολύ ευγενικά «όχι» και τον προέτρεψε να βγάλει δικό του.
Αντίστοιχο και ακόμη μεγαλύτερο φόρτο εργασίας, όμως, είχαν να διαχειριστούν οι υπάλληλοι πίσω από τις κλειστές πόρτες. Το περασμένο Σάββατο - ξημερώματα Κυριακής, λοιπόν, ενώ ήταν ήδη σε ισχύ η 24ωρη λειτουργία του μετρό, είχαμε την τύχη να βρεθούμε εντός του κέντρου διαχείρισης του σταθμού και να μιλήσουμε με εργαζόμενους της βάρδιας για τη σχετικά άγνωστη στο ευρύ κοινό δουλειά τους και για το πώς κυλάει η νύχτα.
Με το που έκλεισε η πρώτη μεγάλη θύρα πίσω μας, η ατμόσφαιρα άλλαξε κατευθείαν. Καμία φασαρία, ο κλιματισμός στο φουλ και ο λευκός διάδρομος μπροστά έμοιαζε ατελείωτος: ένας άλλος κόσμος ακριβώς κάτω από τα πόδια μας. Κάπως έτσι βρεθήκαμε στο κέντρο ελέγχου, τη βάση όπου ρυθμίζονται όλα, τουλάχιστον όσον αφορά τις γραμμές του μετρό 2 και 3.
Στον χώρο βρίσκονται περίπου δέκα εργαζόμενοι που είναι κολλημένοι στις οθόνες τους. Μπορεί να ξαφνιάζονται αρχικά με την παρουσία μας, αλλά είναι πρόθυμοι να μας μιλήσουν. Η πρώτη και κύρια απορία μας αφορά τις αρμοδιότητες του κέντρου. «Από εδώ διαχειριζόμαστε την κυκλοφορία, τα περιστατικά, που είναι πάρα πολλά, τις βλάβες, τον αερισμό της σήραγγας, το κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης και τις ανακοινώσεις, ζωντανές και ηχογραφημένες», εξηγούν.
Μπροστά μας υπάρχει ένας πολύ μεγάλος ηλεκτρονικός πίνακας με όλες τις διαδρομές, τα δρομολόγια και τις ακριβείς θέσεις των συρμών. Όλες οι γραμμές είναι με κίτρινη σήμανση, ενώ με κόκκινο ορίζεται το σημείο όπου βρίσκονται ανά πάσα στιγμή τα βαγόνια. Κάθε συρμός έχει τον δικό του μοναδικό αριθμό.
Όπως μας ενημερώνουν, όλες οι διαδικασίες είναι αυτοματοποιημένες, ωστόσο πολλές φορές επεμβαίνουν, εάν υπάρξει κάποιο σφάλμα ή απρόοπτο. Λίγο πιο δίπλα βρίσκεται ένας άλλος πίνακας που αφορά την ηλεκτροδότηση των σταθμών (ανελκυστήρες, κυλιόμενες σκάλες κ.λπ.).
Και αφού λύσαμε την πρώτη μας απορία, περάσαμε στη δεύτερη: τι έχει προβλεφθεί για τη συντήρηση των γραμμών; Δεν επρόκειτο να γίνει, μας απάντησαν, σε καμία περίπτωση το βράδυ του Σαββάτου, μια και το μετρό θα ήταν συνεχώς σε λειτουργία∙ θα μετακινηθεί μετά τη λήξη της λειτουργίας του το βράδυ της Κυριακής. Η συζήτηση κράτησε μόλις μερικά λεπτά, καθώς όλοι τους έπρεπε να επιστρέψουν στις θέσεις τους, γνωρίζοντας ότι η νύχτα προδιαγραφόταν μεγάλη.
Ο Αθανάσιος Κοτταράς, διευθύνων σύμβουλος της ΣΤΑΣΥ, δήλωσε στη LiFO ότι το εγχείρημα ήταν ιδιαίτερα απαιτητικό και με «πολλές προκλήσεις για τα δύο μέσα». «Δοκιμάστηκαν στην πράξη οι υπηρεσίες του λειτουργικού κορμού των δικτύων και πέρασαν τις εξετάσεις. Το ότι φθάσαμε στη μονιμοποίηση του μέτρου οφείλεται στους εργαζόμενους της εταιρείας μας, που ανταποκρίθηκαν στη νέα πρόκληση με επιτυχία. Με δρομολόγια κάθε 15’ στο μετρό και κάθε 20’ στο τραμ, από τις 00:30 το Σάββατο ως τις 5:30, ξημερώματα Κυριακής, δίνεται πλέον η δυνατότητα στο επιβατικό κοινό της Αττικής να μετακινείται με ασφάλεια και οικονομικά, απολαμβάνοντας τις βραδινές του εξόδους», δήλωσε.
Συνολικά το Σαββατόβραδο πραγματοποιήθηκαν 55 επιπλέον δρομολόγια στις 2 γραμμές του μετρό και 30 στο τραμ, ενώ υπολογίζεται ότι χρησιμοποίησαν τα μέσα 52.000 επιβάτες.
Μας μίλησαν μερικοί από αυτούς, όπως η Κατερίνα και ο Χριστόδουλος. Η Κατερίνα ζει μόνιμα στην Αθήνα και τη βόλεψε πολύ η 24ωρη λειτουργία του μετρό, καθώς έτσι δεν θα αναγκάζεται να πάρει ταξί. Από τις απαντήσεις προέκυψε ένα μοτίβο: η χρήση του μετρό από ανθρώπους που το επιλέγουν από σπάνια έως καθόλου στις μετακινήσεις τους γενικά, μόνο και μόνο για να μπορούν να πιουν ελεύθερα και να μη χρειαστεί να οδηγήσουν, αποφεύγοντας έτσι να θέσουν σε κίνδυνο τόσο τη δική τους ζωή όσο και των άλλων.
Ο Χριστόδουλος, από την άλλη, είναι από τη Θεσσαλονίκη και κατέβηκε μερικές μέρες για να δεις τις φίλες του. Θεωρεί ότι η δική του πόλη έχει πλέον καλύτερο μετρό. «Εμείς πάνω έχουμε κλιματισμό παντού. Εδώ έχουμε σκάσει. Πολλή ζέστη και υγρασία». Η μια παρέα έφερε την άλλη. Οι επιβάτες πολύ γρήγορα αντιλήφθηκαν την παρουσία μας και έρχονταν να μας μιλήσουν μόνοι τους. Η ώρα είχε φτάσει περίπου 4 το ξημέρωμα.Ένας από αυτούς ήταν ο Αχιλλέας. Στεκόταν σε μια γωνιά, έτοιμος να τον πάρει ο ύπνος. Ξημέρωνε μεγάλη μέρα γιατί ο κολλητός του, ακριβώς δίπλα του, παντρευόταν.
Σχεδόν όλοι οι επιβάτες υποστήριξαν ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό μέτρο που αργά ή γρήγορα έπρεπε να εφαρμοστεί στην Αθήνα. Δεν έπαψαν, όμως, να έχουν και τις αμφιβολίες τους για μερικά ζητήματα. Όπως, για παράδειγμα, η Βίλη: «Έχω ένα θέμα. Χρειάζομαι τουαλέτα. Και δεν το λέω για πλάκα. Είμαι από τη Λαμία και δεν το περίμενα ότι θα το ζήσω αυτό. Προσπαθώ να βρω μια τουαλέτα μέσα στον σταθμό στο Μοναστηράκι και ακόμα δεν έχω βρει. Πρέπει να το λύσουν άμεσα νομίζω», σημείωσε.
Ο Πάνος, από την άλλη, ο οποίος βγήκε για ένα ποτό με τη φίλη του στην πλατεία Αγίας Ειρήνης, έθεσε το ζήτημα της ασφάλειας. «Παρόλο που το θεωρώ ένα πολύ καλό μέτρο, έχω κάποιες αμφιβολίες. Δεν ξέρω τι άνθρωποι μπορεί να το χρησιμοποιούν, ειδικά σε πιο απομακρυσμένους σταθμούς που δεν έχουν τόση κίνηση όπως το Σύνταγμα ή το Μοναστηράκι», είπε.
Τέλος, βρήκαμε και μια παρέα από το Κορωπί. Δυστυχώς, η 24ωρη λειτουργία του μετρό δεν τους βολεύει ακριβώς, καθώς η παράταση του ωραρίου δεν αφορά τους σταθμούς μετά της Δουκίσσης Πλακεντίας. «Θα δώσουμε τουλάχιστον 20 ευρώ από εκεί για να γυρίσουμε στα σπίτια μας. Κατά τη γνώμη μας, το μέτρο θα μπορούσε να επεκταθεί. Μακάρι να αλλάξει αυτό», λένε.
Το κλίμα καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας ήταν αρκετά εύθυμο. Άλλοι έβαζαν δυνατά μουσική στα ηχεία, άλλοι χόρευαν. Μια τέτοια παρέα ήταν σίγουρα και της Ναταλίας: πήγαν πρώτα σε ένα μεζεδοπωλείο στο Αιγάλεω και ύστερα αποφάσισαν να πάρουν το μετρό για να κατέβουν στο κέντρο και να συνεχίσουν τη διασκέδασή τους στο Banana. Όχι μόνο ήθελαν να μας μιλήσουν και να φωτογραφηθούν αλλά προέτρεπαν κι άλλες παρέες, άγνωστες εντελώς μεταξύ τους, να συμμετάσχουν σε όλο αυτό – κάποιοι όντως δέχτηκαν. Τι μπορεί να σε βρει ένα Σαββατόβραδο στην Αθήνα με μετρό!
