Συνταγές από τα «Παριανά Ζυμαράκια» για ξυλόφουρνο

Συνταγές από τα «Παριανά Ζυμαράκια» για ξυλόφουρνο Facebook Twitter
«Αντιμετωπίσαμε πολλές δυσκολίες στο ξεκίνημα. Η γραφειοκρατία, η παράνοια του κράτους πήγε να μας λυγίσει, όμως το πάθος μας μας έδινε δύναμη για να αντεπεξέλθουμε. Δεν είχαμε πόρους και ξεκινήσαμε από το μηδέν».
0



Η σχέση της Πάρου με το σιτάρι, το αλεύρι και το ζυμάρι φτάνει στην εποχή που οι καθημερινές ανάγκες διατροφής καλύπτονταν σε μεγάλο βαθμό από το ψωμί, τις πίτες, τα κουλούρια, τα ζυμαρικά που έφτιαχναν οι νοικοκυρές. Οι ανεμόμυλοι που στέκουν ακόμη στις ανεμοδαρμένες κορυφές του νησιού είναι μάρτυρες μιας εποχής που το σιτάρι ξεκινούσε από τα χωράφια του νησιού για να σκορπίσει την ευωδιά του μέσα από τους ξυλόφουρνους. Τώρα οι μύλοι είναι ερείπια ή τουριστικά καταλύματα και η παράδοση έχει περάσει στους επαγγελματίες φουρνάρηδες που κάνουν το παριανό ψωμί ονομαστό για την ποιότητά του. Όμως η σπιτική οικογενειακή παράδοση δεν έχει πει την τελευταία της λέξη. Νέοι άνθρωποι επενδύουν το μέλλον τους στο ζυμάρι και τα καλά του, προσαρμοζόμενοι στις συνθήκες της κρίσης, ξαναμετρώντας τη ζωή με καινούρια σημεία αναφοράς.


Αυτή είναι η ιστορία που έχουν να μας διηγηθούν τα «Παριανά Ζυμαράκια», δύο αδελφές που, έχοντας στο μυαλό τους τις εικόνες της μαμάς τους και της γιαγιάς τους βουτηγμένων στο ζυμάρι, αφοσιώθηκαν σε αυτό που μπορούν να κάνουν με αγάπη και μεράκι. Ζυμώνουν, φουρνίζουν στον ξυλόφουρνό τους και φτιάχνουν πίτες κάθε λογής, κουλούρια, παξιμάδια, ζυμαρικά, γλυκά. Γλυκομίλητες και φιλόξενες, είναι δύο σύγχρονες νέες γυναίκες που με τη δουλειά τους φιλοδοξούν να γράψουν την προσωπική τους ιστορία επιτυχίας.

Νέοι άνθρωποι επενδύουν το μέλλον τους στο ζυμάρι και τα καλά του, προσαρμοζόμενοι στις συνθήκες της κρίσης, ξαναμετρώντας τη ζωή με καινούρια σημεία αναφοράς.


Οι αδερφές Ευστρατία και Μαρία Κρητικού μεγάλωσαν σε ένα χωριό της Πάρου, στις Καμάρες, σε ένα σπίτι όπου η μαγειρική πατούσε στην παράδοση και το τσουκάλι έμπαινε στα ξύλα. «Μαγειρεύω από 8 χρονών», λέει η Μαρία και η Ευστρατία συμπληρώνει: «Θυμάμαι ότι από 5 χρονών έβαζα την καρέκλα στον νεροχύτη για να φτάσω να πλύνω τα πιάτα». Πριν από τέσσερα χρόνια πήραν την απόφαση να στήσουν το δικό τους εργαστήριο. «Η ανεργία μάς οδήγησε στην απόφαση να κάνουμε την αγάπη μας για τη μαγειρική επάγγελμα», λέει η Μαρία και συμπληρώνει: «Στήσαμε με πολύ κόπο το εργαστήριο και με τη βοήθεια του πατέρα μας φτιάξαμε ξυλόφουρνο, καθώς και όλα τα ξύλινα έπιπλα». Τον λόγο παίρνει η Ευστρατία: «Αντιμετωπίσαμε πολλές δυσκολίες στο ξεκίνημα. Η γραφειοκρατία πήγε να μας λυγίσει, όμως το πάθος μας μας έδινε δύναμη για να αντεπεξέλθουμε. Ξεκινήσαμε από το μηδέν». Στα χρόνια που κύλησαν οι δύο αδερφές κατάφεραν να αποκτήσουν σταθερή πελατεία.


Ξεδιπλώνοντας τις παιδικές της αναμνήσεις, η Ευστρατία μάς λέει: «Όλες οι κατοικίες στο νησί είχαν κάποτε ξυλόφουρνο και χωράφια με σιτάρι. Θυμάμαι τη μυλόπετρα που είχε η γιαγιά μου και άλεθε το σιτάρι, το κριθάρι και τα ρεβίθια. Υπήρχαν οι ανεμόμυλοι που άλεθαν και τους πλήρωναν με ποσότητα από το αλεσμένο σιτάρι. Στο σπίτι μας η μητέρα μας ζύμωνε μια φορά την εβδομάδα». Τον λόγο παίρνει η Μαρία: «Από τη δεκαετία του '70, η αγροτική παραγωγή στα μεγάλα χωριά του νησιού σταμάτησε λόγω τουρισμού».

Άμεσα συνδεδεμένες με την παράδοση της Πάρου, οι αδερφές Ευστρατία και Μαρία αξιοποιούν τις πρώτες ύλες της παριανής γης. «Συγκεντρώσαμε συνταγές από τις παλιές νοικοκυρές και τις εξελίξαμε» λέει η Ευστρατία. Στους ξύλινους πάγκους του εργαστηρίου φιγουράρουν τα «Παριανά Ζυμαράκια»: παξιμάδια σταρένια, κρίθινα, με χαρουπάλευρο, με αλεύρι Ζέας καθώς και μπουκίτσες σταρένιες με ντομάτα, ρίγανη και ελαιόλαδο. Ζυμαρικά ζυμωμένα με παντζάρι, κρόκο και τσουκνίδα που τη μαζεύουν την άνοιξη από τους αγρούς, χυλοπίτες και τραχανάς σε χάρτινες συσκευασίες για να διατηρούν το άρωμα και τη γεύση τους. Πίτες με χειροποίητο φύλλο σε διάφορες γεύσεις, γλυκά του κουταλιού με φρούτα εποχής από τον κήπο τους, κουλουράκια, μυζηθροπιτάκια, γλυκό φιογκάκια και, φυσικά, κάππαρη ξιδάτη που αφθονεί στο νησί. Κάθε απόγευμα ο ξυλόφουρνος ανάβει για τις πίτες, τα παξιμάδια αλλά και την παριανή ρεβιθάδα που μπαίνει στο τσουκάλι κατόπιν παραγγελίας.

Γλυκιά κολοκυθόπιτα

Συνταγές από τα «Παριανά Ζυμαράκια» για ξυλόφουρνο Facebook Twitter
Η κολοκυθόπιτα φτιάχνεται και με έτοιμο χωριάτικο φύλλο. Τις σταφίδες μπορούμε να τις μουλιάσουμε σε κονιάκ πριν τις προσθέσουμε στο μείγμα.

Υλικά

1 μετρίου μεγέθους κόκκινη κολοκύθα

2 κούπες ζάχαρη

1 κούπα καρύδι ψιλοκομμένο

1 κούπα σουσάμι καβουρντισμένο

200 γρ. σταφίδες μαύρες ή ξανθές

1 κ.σ. κανέλα σκόνη

1 κούπα φρυγανιά τριμμένη

Υλικά για το φύλλο

½ κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις

½ κούπα ελαιόλαδο

1 κ.σ. σούμα

1 πρέζα αλάτι

χλιαρό νερό όσο πάρει

Εκτέλεση

Σε λεκάνη ρίχνουμε το αλεύρι, ανοίγουμε μια λακκουβίτσα, προσθέτουμε αλάτι, σούμα κι ελαιόλαδο και ρίχνουμε σιγά σιγά το χλιαρό νερό. Ανακατεύουμε με κυκλικές κινήσεις μέχρι να γίνει η ζύμη. Αλείφουμε τις παλάμες μας με ελαιόλαδο, παίρνουμε τη ζύμη από κάτω και τη διπλώνουμε προς τα πάνω, στο κέντρο. Συνεχίζουμε μέχρι να γίνει λεία η ζύμη. Την αφήνουμε να ξεκουραστεί 15 λεπτά. Μοιράζουμε τη ζύμη σε πέντε μπάλες. Πασπαλίζουμε με αλεύρι τον πάγκο της κουζίνας, όπου τοποθετούμε τη μία μπάλα της ζύμης. Την ανοίγουμε με τον πλάστη με φορά από τη μέση προς τα έξω. Όταν σχηματιστεί το φύλλο, διπλώνουμε τη μια του άκρη στον πλάστη και το απλώνουμε μέχρι τη μέση. Μετά, με τις παλάμες, μας το απλώνουμε από μέσα προς τα έξω. Ακολουθούμε την ίδια διαδικασία για όλα τα φύλλα. Λαδώνουμε ένα ταψί Νο 28 και απλώνουμε το ένα φύλλο, περνάμε την επιφάνειά του με ελαιόλαδο και τοποθετούμε το δεύτερο. Στο μεταξύ, έχουμε τρίψει την κολοκύθα και την έχουμε αναμείξει με τα υπόλοιπα υλικά της γέμισης. Αδειάζουμε τη γέμιση και την απλώνουμε στο ταψί. Καλύπτουμε με ένα φύλλο, το λαδώνουμε και συνεχίζουμε με άλλα δύο. Τη ζύμη που περισσεύει γύρω από το ταψί τη γυρίζουμε προς τα μέσα, σφραγίζοντας την πίτα. Χαράσσουμε την επιφάνειά της με ένα μαχαίρι, τη ραντίζουμε με λίγο νερό και πασπαλίζουμε με σουσάμι. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 45-50 λεπτά, μέχρι να ροδίσει.

Συμβουλή: Η κολοκυθόπιτα φτιάχνεται και με έτοιμο χωριάτικο φύλλο. Τις σταφίδες μπορούμε να τις μουλιάσουμε σε κονιάκ πριν τις προσθέσουμε στο μείγμα.

Παριανές χυλοπίτες

Συνταγές από τα «Παριανά Ζυμαράκια» για ξυλόφουρνο Facebook Twitter
Οι χυλοπίτες μπορούν να διατηρηθούν σε σκεύος που κλείνει αεροστεγώς μέχρι και 6 μήνες.

Υλικά

200 γρ. γάλα κατσικίσιο

3 αυγά

350 γρ. αλεύρι

300 γρ. σιμιγδάλι ψιλό

1 πρέζα αλάτι

Εκτέλεση

Ενώνουμε σε λεκάνη το αλεύρι και το σιμιγδάλι και κάνουμε λακκούβα στο κέντρο. Βράζουμε το γάλα και μόλις γίνει χλιαρό το ρίχνουμε στη λακκούβα μαζί με τα αυγά χτυπημένα. Ανακατεύουμε καλά μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα και ρίχνουμε το αλάτι. Ζυμώνουμε καλά από κάτω προς τα μέσα και, αν χρειαστεί, προσθέτουμε λίγο αλεύρι και σιμιγδάλι. Σκεπάζουμε τη ζύμη και την αφήνουμε να ξεκουραστεί για μία ώρα. Κόβουμε το ζυμάρι σε μπαλάκια και το περνάμε από τη μηχανή ζυμαρικών, φροντίζοντας να έχουν το ίδιο πάχος τα φύλλα. Απλώνουμε τα φύλλα και τα αφήνουμε να στεγνώσουν για 30 έως 60 λεπτά. Τα κόβουμε σε λωρίδες και τα τεμαχίζουμε ανάλογα το μέγεθος που θέλουμε να δώσουμε στις χυλοπίτες. Τις απλώνουμε πάνω σε καθαρό βαμβακερό ύφασμα από 2 έως 4 ημέρες. Τις μεταφέρουμε σε σκεύος που κλείνει αεροστεγώς. Έτσι, διατηρούνται 6 μήνες.

Ζυμαρικά με ντομάτα

Συνταγές από τα «Παριανά Ζυμαράκια» για ξυλόφουρνο Facebook Twitter
Ζυμαρικά με ντομάτα

Υλικά

250 γρ. αλεύρι

3 αυγά

100 γρ. σιμιγδάλι

200 γρ. ντοματίνια

1 πρέζα αλάτι

Εκτέλεση

Βράζουμε ολόκληρα τα ντοματίνια και μόλις μαλακώσουν τα αποσύρουμε, τα πολτοποιούμε και τα περνάμε από τη σήτα. Το ζουμί τους το βράζουμε με μία πρέζα ζάχαρη, ανακατεύοντας συνεχώς μέχρι να γίνει πελτές. Αν θέλουμε, την ώρα του βρασμού μπορούμε να προσθέσουμε ένα κλωνάρι βασιλικού ή δυόσμου και να το αφαιρέσουμε όταν γίνει ο πελτές.
Σε λεκάνη αναμειγνύουμε το αλεύρι και το σιμιγδάλι. Χτυπάμε τα αυγά και προσθέτουμε τον πελτέ ντομάτας. Ανακατεύουμε καλά και αδειάζουμε το μείγμα στο αλεύρι με το σιμιγδάλι. Ζυμώνουμε και κόβουμε το ζυμάρι σε μπαλάκια που τα περνάμε από τη μηχανή ζυμαρικών. Κόβουμε, δίνοντας το σχήμα που θέλουμε. Τα βράζουμε φρέσκα ή, αν θέλουμε να στεγνώσουν και να φύγει η υγρασία, τα βάζουμε στον φούρνο στους 50 βαθμούς για 1 ώρα.

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Η Ταβέρνα «Πλάτων» στο Βούπερταλ

Γεύση / «Kάθε φορά που μυρίζω ούζο, θυμάμαι την ταβέρνα Πλάτων στο Βούπερταλ»

Ο Παύλος και η Ελένη, μετανάστες στη Γερμανία, δημιούργησαν μια αυθεντική ελληνική ταβέρνα, που εδώ και τρεις δεκαετίες σερβίρει απλά αλλά πεντανόστιμα πιάτα και είναι διάσημη για τον λεπτοκομμένο χειροποίητο γύρο της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Aspasia: Πώς η Σταυριανή Ζερβακάκου έστησε ένα εστιατόριο-προορισμό

Γεύση / Aspasia: Ένα εστιατόριο που ανταμείβει κάθε στροφή του δρόμου προς τη Μάνη

Στο απόγειο της φήμης της, η Σταυριανή Ζερβακάκου αποφάσισε να επιστρέψει σε έναν τραχύ τόπο και να στήσει ένα εστιατόριο-προορισμό σε έναν μικρό ορεινό οικισμό, αξιοποιώντας στην κουζίνα της όσα άγρια της δίνει το μέρος.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Η άνοιξη και το καλοκαίρι της ρίγανης

Γεύση / H ρίγανη που δίνει γεύση στα καλοκαίρια μας

Είναι το πιο δημοφιλές μυριστικό της Aνατολικής Μεσογείου και δίνει ιδέες για μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά καλοκαιρινά εδέσματα, όπως η ριγανάδα, ο ντάκος, η χωριάτικη σαλάτα και οι ριγανάτες σαρδέλες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ