Στον Διαμαντόπουλο για τυριά μικρών τυροκομείων και γίδινο βούτυρο

Στον Διαμαντόπουλο για τυριά μικρών τυροκομείων και γίδινο βούτυρο Facebook Twitter
«Έχω μεγαλώσει στο μπακάλικο και έχω δει να περνάνε τρεις γενιές. Στην αρχή εξυπηρετούσαμε τους γονείς και τώρα έχουμε πελάτες τα εγγόνια τους» μας λέει ο Στέφανος Διαμαντόπουλος. Φωτ.: Γιώργος Αδάμος/LIFO
0

Το μπακάλικο του Διαμαντόπουλου βρίσκεται στην οδό Φραντζή, κεντρικά στον Νέο Κόσμο, από το 1971. Τότε η περιοχή ήταν πολύ πιο ήσυχη και ο Κώστας Διαμαντόπουλος βρήκε το σημείο ιδανικό για να στήσει το μπακάλικό του, που ταυτόχρονα έκανε και χονδρεμπόριο για διάφορα είδη, όπως καφέ και μπισκότα.

Από το 2010, το μαγαζί το δουλεύει ο γιος του, Στέφανος και ο Κυρ Κώστας πηγαίνει πού και πού για να παίρνει μυρωδιά μπακάλικου και να βλέπει παλιούς γνώριμους. Στο μαγαζί δεν έχει αλλάξει τίποτα από παλιά και πιθανότατα είναι δύσκολο για κάποιον περαστικό να φανταστεί τα πολύτιμα προϊόντα που βρίσκονται στα ψυγεία και τα ράφια του.


Ο λόγος που έμαθα τον Διαμαντόπουλο και τον επισκέφτηκα για πρώτη φορά ήταν η φέτα του. Βαρελίσια φέτα από αγνό γιδοπρόβειο γάλα που προμηθεύεται από τον Καπετάνο στο Χιλιομόδι Κορινθίας από τα πρώτα χρόνια που άνοιξε το μπακάλικο. Τη φέτα μπορείς να την βρεις σε τρεις εκδοχές, σκληρή, μέτρια και μαλακή, αλλά θα σου πρότεινα να ξεκινήσεις με τη μαλακή και βουτυράτη και να την απολαύσεις με ζεστό, ζυμωτό ψωμί και ελαιόλαδο.

Βέβαια, στην πρόσφατη επίσκεψή μου, ανακάλυψα και τον ανθότυρο Αμφιλοχίας που το τυροκομείο Πετράτου φτιάχνει κατά παραγγελία για το μπακάλικο. Ανάλατο και με πλούσια γεύση, από τη στιγμή που τον δοκίμασα, άρχισα να τον φαντάζομαι μέσα σε παραδοσιακά, κρητικά καλτσούνια και σύγχρονα cheesecakes.

Ο Διαμαντόπουλος δεν έχει, όμως, μόνο άσπρα τυριά. Το παλιό ψυγείο, που καταλαμβάνει όλο το πίσω μέρος του μαγαζιού, είναι γεμάτο από γραβιέρες, κασέρια, κεφαλοτύρια και μυζήθρες μικρών τυροκομείων από τη μία έως την άλλη άκρη της Ελλάδας.


Ο Διαμαντόπουλος δεν έχει, όμως, μόνο άσπρα τυριά. Το παλιό ψυγείο, που καταλαμβάνει όλο το πίσω μέρος του μαγαζιού, είναι γεμάτο από γραβιέρες, κασέρια, κεφαλοτύρια και μυζήθρες μικρών τυροκομείων από τη μία έως την άλλη άκρη της Ελλάδας. Υπάρχει μεγάλη περίπτωση, δε, να μπερδευτείς και να μην ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις, αλλά ο Στέφανος θα σε βοηθήσει στην επιλογή, θα σου δώσει να δοκιμάσεις και θα καταλήξεις με ακρίβεια σε αυτό που θέλεις να αγοράσεις.

Το ίδιο συνέβη και με εμένα, που ξεκίνησα να φλερτάρω με μια γραβιέρα με θυμάρι και ένα πεκορίνο Αμφιλοχίας, για να καταλήξω στο κασέρι Μυτιλήνης 12μηνης ωρίμανσης από πρόβειο γάλα και τη γραβιέρα από τα Σφακιά, επίσης από πρόβειο γάλα και 12μηνης ωρίμανσης, που μου πρότεινε ο Στέφανος.

Στον Διαμαντόπουλο για τυριά μικρών τυροκομείων και γίδινο βούτυρο Facebook Twitter
Βαρελίσια φέτα από αγνό γιδοπρόβειο γάλα που προμηθεύεται από τον Καπετάνο στο Χιλιομόδι Κορινθίας από τα πρώτα χρόνια που άνοιξε το μπακάλικο. Φωτ.: Γιώργος Αδάμος/LIFO


Και, φυσικά, το ίδιο κάνει με όλους τους πελάτες του. Άνθρωποι της γειτονιάς, που τους ξέρει όλους με το μικρό τους όνομα και καθώς τους εξυπηρετεί, μαθαίνει τα νέα τους και σχολιάζει μαζί τους την επικαιρότητα. Κλασική ατμόσφαιρα παλιού μπακάλικου.

«Έχω μεγαλώσει στο μπακάλικο και έχω δει να περνάνε τρεις γενιές. Στην αρχή εξυπηρετούσαμε τους γονείς και τώρα έχουμε πελάτες τα εγγόνια τους» μας λέει ο Στέφανος που έχει ήρεμη παρουσία στο χώρο και απλότητα στην έκφραση. Τις μόνες φορές που αποκτά μεγαλύτερη ένταση στη φωνή του είναι όταν μου παρουσιάζει κάποιο από τα προϊόντα για τα οποία δείχνει ξεχωριστή προτίμηση. «Να γράψεις για το γίδινο βούτυρό μου, είναι ό,τι πρέπει για τους κουραμπιέδες αυτή την εποχή» μου λέει και εννοείται πως δεν δε μπορούσα να παραλείψω αυτό το βούτυρο από το τυροκομείο του Θυμέλη στη Μυτιλήνη, που όταν καίω ζυμαρικά ή φτιάχνω αυγά μάτια μαζί του, μοσχοβολάει όλο το σπίτι.

Στον Διαμαντόπουλο θα βρεις ακόμη εκλεκτά αλλαντικά όπως τα Sary, από τα οποία ξεχωρίσαμε τη μορταδέλα με προσούτο και φιστίκι Αιγίνης, αλλά και το καπνιστό ζαμπόν με πιπέρι ή χωρίς. Για λουκάνικα, προτείνω αδιαμφισβήτητα εκείνα του Παντέρη με 100% μοσχαρίσιο κρέας αλλά και τα λουκάνικα Τρικάλων με πορτοκάλι που είναι πιο αρωματικά και συντροφεύουν ιδανικά τη χειμωνιάτικη φασολάδα.

Συνεχίζοντας τις ανακαλύψεις μου στο μπακάλικο του Στέφανου, βρήκα τα σπιτικά ζυμαρικά Μαίναλον από την Τρίπολη, που φτιάχνονται από το 1971 με τα πιο αγνά υλικά. Χυλοπίτες, λαζάνια, τραχανάς, κριθαράκι και ό,τι άλλο θέλει κανείς για ένα κυριακάτικο τραπέζι ή για να φτιάξει μέσα σε λίγα λεπτά ένα comfort και εύκολο φαγητό. Μπορεί οι συνήθειές μας να έχουν αλλάξει και να έχουμε μπει όλοι μας πιο δυναμικά στην κουζίνα αλλά το μικρό χυλοπιτάκι, τσιγαρισμένο με φρέσκο βούτυρο και πασπαλισμένο με γενναία δόση μυζήθρας, διατηρεί αναλλοίωτη την διαχρονική του αξία.

Στον Διαμαντόπουλο για τυριά μικρών τυροκομείων και γίδινο βούτυρο Facebook Twitter
«Να γράψεις για το γίδινο βούτυρό μου, είναι ό,τι πρέπει για τους κουραμπιέδες αυτή την εποχή». Φωτ.: Γιώργος Αδάμος/LIFO


Εννοείται πως στον Διαμαντόπουλο θα βρεις όσπρια νέας εσοδείας, για να είναι βραστερά όσο περισσότερο γίνεται, όπως γίγαντες Πρεσπών, φάβα Φενεού και κουκιά Τριπόλεως, και αν είσαι μερακλής θα του ζητήσεις και κάποιο παστό ψάρι για να τα συνοδέψεις. Η παστή ρέγγα που πήρα ήταν πολύ νόστιμη και το ίδιο νόστιμος ήταν και ο υγράλατος μπακαλιάρος Ισλανδίας που είχα δοκιμάσει την προηγούμενη φορά.


Λίγο πριν φύγω ζήτησα από τον Στέφανο να μου δώσει μέλι μήπως καταφέρω να φτιάξω φέτος τα δικά μου μελομακάρονα. Μου έδωσε ένα βάζο από τον παραγωγό Κωστάκη. Τα μελίσσια του βρίσκονται στη Μακρόνησο, που είναι γεμάτη θυμάρια, και το μέλι του είναι εξαιρετικό.


Ο Διαμαντόπουλος είναι ένα ακόμη μπακάλικο παλιάς κοπής που αξίζει να επισκεφτεί κάποιος. Πιθανότατα δεν θα σε κερδίσει το περιβάλλον του, εκτός αν ανήκεις στην κατηγορία των ρομαντικών που ενθουσιάζονται με τα cult, παλιά μαγαζιά, αλλά είναι σίγουρο ότι θα σε ικανοποιήσει με τα προϊόντα του. Και μη διστάσεις να εκφράσεις όποια απορία έχεις στον Στέφανο. Είναι απ' αυτούς που χαίρονται να απαντούν, να εξηγούν και να μοιράζονται. Αγνός άνθρωπος με την στόφα του παλιού, καλού μπακάλη.

Στον Διαμαντόπουλο για τυριά μικρών τυροκομείων και γίδινο βούτυρο Facebook Twitter
Η παστή ρέγγα που πήρα ήταν πολύ νόστιμη. Φωτ.: Γιώργος Αδάμος/LIFO
Στον Διαμαντόπουλο για τυριά μικρών τυροκομείων και γίδινο βούτυρο Facebook Twitter
Στον Διαμαντόπουλο θα βρεις ακόμη εκλεκτά αλλαντικά όπως τα Sary, από τα οποία ξεχωρίσαμε την μορταδέλα με προσούτο και φιστίκι Αιγίνης, αλλά και το καπνιστό ζαμπόν με πιπέρι ή χωρίς. Φωτ.: Γιώργος Αδάμος/LIFO
Στον Διαμαντόπουλο για τυριά μικρών τυροκομείων και γίδινο βούτυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Γιώργος Αδάμος/LIFO

Διαμαντόπουλος Παντοπωλείο, Φραντζή 25, Νέος Κόσμος, Τηλ.: 2109237978

Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Χίλιες φορές μακαρόνια παρά σπανακόρυζο»

Οι γαστρονομικές απογνώσεις του Κυρίου Ρεμί / «Χίλιες φορές μακαρόνια παρά σπανακόρυζο»

Ο Κύριος Ρεμί στοχάζεται πάνω στα όρια της κριτικής εστιατορίων, μαγειρεύει τέσσερις παστιτσάδες μέσα στην εβδομάδα και δεν έχει κάτι προσωπικό με το σπανακόρυζο. Απλώς δεν είναι μακαρονάδα!
ΡΕΜΙ
«Όταν παραγγέλνεις delivery μαναβική, θα σου φέρουν ό,τι πιο άγουρο υπάρχει»

Οι γαστρονομικές απογνώσεις του Κυρίου Ρεμί / «Όταν παραγγέλνεις delivery μαναβική, θα σου φέρουν ό,τι πιο άγουρο υπάρχει»

Ο κύριος Ρεμί τρώει σπίτι του πιο συχνά απ' ότι νομίζεις, προτείνει να παίρνεις καλύτερες φακές και λέει αυτό που ξέρουμε όλοι και δεν λέμε για το delivery.
ΡΕΜΙ
Από τη Νεμέα στην Καλιφόρνια: Ο Άρης Τσέλεπος ταξιδεύει στην καρδιά του αμερικανικού κρασιού

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη Νεμέα στην Καλιφόρνια: Ο Άρης Τσέλεπος ταξιδεύει στην καρδιά του αμερικανικού κρασιού

Ο χαρισματικός οινοποιός Άρης Τσέλεπος μεταφέρει την Υρώ Κολιακουδάκη-Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη στη Napa Valley και στα αμπέλια της Καλιφόρνιας μέσα από μια συναρπαστική συζήτηση για το κρασί και τα μαθήματα που μπορεί να αντλήσει η Ελλάδα από μια από τις πιο εμβληματικές οινοπαραγωγικές περιοχές του κόσμου.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ & ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ
Θύμηση, μια νέα κρεμερία στο Παγκράτι

Γεύση / Θύμηση: Ο Νίκος και ο πατέρας του έφεραν ξανά το γαλακτοπωλείο στο Παγκράτι

Παίρνει στοιχεία από τα παλιά γαλακτοπωλεία αλλά δεν στέκεται εκεί. Προσθέτει γλυκά –λευκά, όπως αυτά που του αρέσουν– και πίτες. Αυτή η κρεμερία είναι μία από τις καλύτερες ιδέες που έχουμε δει στο χώρο της ζαχαροπλαστικής φέτος.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Τα σαλιγκάρια και ένα λάθος αιώνων που οφείλει να διορθωθεί

Nothing Days / Τα σαλιγκάρια και ένα λάθος αιώνων που οφείλει να διορθωθεί

Από την πιο αρχαία καλλιέργεια στην ιστορία μέχρι τις γκουρμέ, ακριβές εκδοχές τους, τα σαλιγκάρια κατέληξαν από βασική τροφή να γίνουν υποτιμημένη και σπάνια, και η αφορμή για τοξικά σχόλια στα social media.
M. HULOT
Οι γεύσεις του καλοκαιριού που φυλάξαμε για το χειμώνα

Γεύση / Φρυγανισμένα, λιόκαφτα, παστά, ξιδάτα: Έτσι μένει η γεύση του καλοκαιριού

Η τέχνη της συντήρησης των τροφών πάει χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει ακόμα λόγο ύπαρξης γιατί μεταμορφώνει τα υλικά σε κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» έχει γαστρονομική και συναισθηματική αξία.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Το πρώτο ελληνικό ουίσκι: Όταν μια παρέα φίλων εμφιάλωσε το όνειρό της

Radio Lifo / Aυτό είναι το πρώτο ελληνικό ουίσκι

Μια ομάδα εννέα φίλων, χωρίς καμία επαγγελματική σχέση με την ποτοποιία, κατάφερε με πείσμα και πολλή αγάπη για το ουίσκι να δημιουργήσει το πρώτο ελληνικό single malt whisky. Δύο από αυτούς, ο Γιάννης Χριστοφορίδης και ο Ντίνος Οικονομόπουλος, μιλούν στη Μερόπη Κοκκίνη γι' αυτό το «ταξίδι» από το κριθάρι και το νερό του Ταΰγετου μέχρι τα βαρέλια vinsanto και τις αμέτρητες δυσκολίες.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Πώς κύλησε ο φετινός τρύγος σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου; Από τον βορρά ως τον νότο της Ελλάδας, αλλά και σε εμβληματικές περιοχές όπως το Μπορντώ, η Βουργουνδία και η Μεντόζα, οι Έλληνες οινολόγοι καταθέτουν την εμπειρία τους και μιλούν για τις προκλήσεις που φέρνει η κλιματική αλλαγή.
THE LIFO TEAM
Το Χάνι της Ρέρεσης είναι ένα από τα τελευταία της Ελλάδας

Γεύση / Παγόνια, αντίκες και μαγειρευτά σε ένα χάνι που αντέχει στον χρόνο

Το Χάνι της Ρέρεσης, ένα από τα τελευταία της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό για ταξιδιώτες και ντόπιους, με την κυρία Νίτσα να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας σε ένα μαγειρείο που θυμίζει λαογραφικό μουσείο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ