Μήπως τα ελληνικά τυριά ζουν τη μεγάλη τους στιγμή; Facebook Twitter
Φωτο: Φίλιππος Λεμονής/LIFO

Μήπως τα ελληνικά τυριά ζουν τη μεγάλη τους στιγμή;

0

Λίγοι γνωρίζουν τα ελληνικά τυριά τόσο καλά όσο ο κ. Θύμιος Αλεξανδρής του ομώνυμου παντοπωλείου της Ηλιούπολης. Είναι ο άνθρωπος στον οποίο απευθύνομαι κάθε φορά που θέλω να μάθω τις νέες αφίξεις, κάτι που στο μαγαζί του γίνεται οπωσδήποτε με γευστική δοκιμή και κουβέντα.

Δεν σε αφήνει, στην κυριολεξία, να φύγεις δίχως να δοκιμάσεις τις πρόσφατες ανακαλύψεις του που προέρχονται απ' όλη την Ελλάδα, πότε από γνωστούς και πότε από πρωτοεμφανιζόμενους τυροκόμους.

Στην τελευταία μου επίσκεψη μού έδωσε να δοκιμάσω μια υπέροχη γραβιέρα με τρούφα από την Τυροκομική Μυτάς της Αργολίδας, καπνιστό τυρί με κόλιανδρο και καπνιστό με παστουρμά από το τυροκομείο Τρέμπελης της Νάουσας και μια πενταετούς ωρίμασης γραβιέρα Νάξου του τυροκομείου Κουφόπουλος που έμοιαζε να είναι πολλά τυριά μαζί: γραβιέρα, κεφαλοτύρι, πεκορίνο και ροκφόρ. Όλα τους τόσο ξεχωριστά, γευστικά και υπέροχα.


«Περάσαμε κάποια χρόνια καλά. Μάθαμε να τρώμε» ξεκινάει να μου λέει ο κ. Αλεξανδρής και συνεχίζει: «Μετά ήρθε η κρίση, όμως ευτυχώς δεν χάσαμε τη γεύση μας. Η κρίση έφερε παράλληλα και ένα αίτημα: τα τυριά μας να γίνουν οικονομικά. Ζητάμε την καλή γεύση και την ποιότητα, αλλά δεν θέλουμε να δίνουμε πολλά λεφτά». Λογικό μου ακούγεται.

Tώρα πλέον, στην τυροκομία υπάρχουν νέοι άνθρωποι που έχουν προσθέσει νέες ιδέες και νέες γεύσεις, σημερινές. Αυτοί οι νέοι τυροκόμοι έχουν δημιουργήσει 360-370 νέα καταγεγραμμένα τυριά!


«Επίσης, πάλι λόγω της κρίσης, πολλοί νέοι γύρισαν στα χωριά και έψαξαν να βρουν τις παλιές" δουλειές. Ε, μία από αυτές είναι η τυροκόμηση. Οπότε, τώρα πλέον, στην τυροκομία υπάρχουν νέοι άνθρωποι που έχουν προσθέσει νέες ιδέες και νέες γεύσεις, σημερινές. Αυτοί οι νέοι τυροκόμοι έχουν δημιουργήσει 360-370 νέα καταγεγραμμένα τυριά!».


Τυριά με ελληνικά βότανα, από ρίγανη και θυμάρι μέχρι άρκευθο και μάραθο, με κουρκουμά, με κάρι, με πάπρικα, ακόμα και κάνναβη. «Τα τυριά με κάνναβη φαίνεται να είναι μία από τις τελευταίες μόδες. Υπάρχει ήδη σε αλοιφώδες τυρί και σε κασέρι. Ιδιαίτερα αυτό το δεύτερο έχει μεγάλο ενδιαφέρον, διότι, όσο το αφήνουμε να "ανοίγει", εκτός ψυγείου δηλαδή, σε θερμοκρασία δωματίου, τόσο περισσότερα αρώματα βγάζει η κάνναβη».

Μήπως τα ελληνικά τυριά ζουν τη μεγάλη τους στιγμή; Facebook Twitter
Στην Ελλάδα η χλωρίδα είναι πολύ διαφορετική σε κάθε τόπο γεγονός που εκμεταλλεύονται οι τυροκόμοι. Φωτο: Φίλιππος Λεμονής/LIFO


Επίσης, μία από τις σημερινές γαστρονομικές τάσεις, στην Αθήνα κυρίως, θέλει όσους βγαίνουν να προτιμούν να τσιμπολογήσουν κάτι με το κρασί ή την μπίρα τους. Υπάρχει, λοιπόν, η μόδα των wine bars αλλά και του φαγητού που σερβίρεται πάνω στο μπαρ γενικότερα. Είναι μια οικονομική λύση για έξοδο, ενώ ταυτόχρονα δίνεται η ευκαιρία να δοκιμάσει κανείς διάφορες γεύσεις. Και σε αυτή την περίπτωση μερικά καλά τυριά είναι απαραίτητα.


«Χωρίς να θέλω να ακουστώ τοπικιστής, μπορούμε να πούμε ότι η χώρα μας μπορεί πλέον να συναγωνιστεί τους Γάλλους και τους Ολλανδούς, που έχουν παράδοση στο κομμάτι της τυρόμησης. Εκεί που μας χτυπάνε οι ξένοι, προπάντων οι Γάλλοι, είναι στην παστερίωση. Τα τυριά τους είναι μη παστεριωμένα, δηλαδή δεν βράζουν το τυρί τους στους 70 βαθμούς ώστε να σκοτώσουν κάθε μικρόβιο, όπως είναι υποχρεωμένοι να κάνουν οι δικοί μας τυροκόμοι, κι έτσι διατηρούν καλύτερα τη γεύση του. Γιατί γίνεται αυτό; Κυρίως επειδή δεν υπάρχει υγειονομική παιδεία στη χώρα μας.

Μήπως τα ελληνικά τυριά ζουν τη μεγάλη τους στιγμή; Facebook Twitter
Ανάμεσα στην μεγάλη ποικιλία των ελληνικών τυριών ανακαλύπτεις τυριά με ελληνικά βότανα, από ρίγανη και θυμάρι μέχρι άρκευθο και μάραθο, με κουρκουμά, με κάρι, με πάπρικα, ακόμα και κάνναβη. Φωτο: Φίλιππος Λεμονής/LIFO

»Βέβαια, υπάρχει και το άλλο. Οι περισσότερες κτηνοτροφικές μονάδες στα μέρη μας είναι με ζώα ελευθέρας βοσκής, ενώ των Γάλλων και των Ολλανδών είναι σε κλειστούς, περιορισμένους χώρους. Όλο αυτό μας υποχρεώνει μεν να χάνουμε στη γεύση, όμως, από την άλλη πλευρά, εκμεταλλευόμαστε στο έπακρο τη διαφορετική χλωρίδα που υπάρχει στις μικρές μας κτηνοτροφικές μονάδες. Το αποτέλεσμα είναι ότι μπορούμε να φάμε κατσικίσιο τυρί από την Κρήτη, τα νησιά ή τον Έβρο και καμία γεύση να μην είναι ίδια. Αυτό συμβαίνει διότι τα ζώα βόσκουν ελεύθερα και η χλωρίδα είναι πολύ διαφορετική σε κάθε τόπο!


»Στα νησιά, για παράδειγμα, οι τυροκόμοι δεν θα βάλουν αλάτι, γιατί το παίρνουν από τη χλωρίδα που καταναλώνει το ζώο, η οποία είναι αλατισμένη κυρίως γιατί φύεται δίπλα στη θάλασσα. Από κει παίρνουμε τυριά που είναι πιο αλμυρά, πιο γευστικά και πιο στυφά. Όσο προχωράμε προς Βόρεια Ελλάδα, τα ζώα είναι πιο στεγνά κι έτσι είναι πιο δυνατά τα αρώματα που θα πάρουμε. Ευτυχώς, αυτές τις ιδιαιτερότητες οι τυροκόμοι μας τις εκμεταλλεύονται πλέον. Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν 15 είδη γίδινων τυριών στην Ελλάδα με διαφορετική γεύση και αποκλείεται να μη βρεις κάποια που να είναι κοντά στα δικά σου γούστα».


Ένα στοιχείο που κατά τον κ. Αλεξανδρή απογειώνει τα ελληνικά τυριά είναι ο συνδυασμός τους με μαρμελάδες γλυκές αλλά και με τσάτνεϊ ( πικάντικες). «Ο συνδυασμός αυτός έρχεται να συμπληρώσει και να αναδείξει τη γεύση των τυριών. Επίσης, συνδυάζονται πολύ όμορφα και με τα παραδοσιακά μας γλυκά του κουταλιού».

Μήπως τα ελληνικά τυριά ζουν τη μεγάλη τους στιγμή; Facebook Twitter
Σύμφωνα με τον κ.Αλεξανδρή η χώρα μας μπορεί πλέον να συναγωνιστεί τους Γάλλους και τους Ολλανδούς, που έχουν παράδοση στο κομμάτι της τυρόμησης. Φωτο: Φίλιππος Λεμονής/LIFO

Ζητήσαμε από τον κ. Αλεξανδρή να μας προτείνει τα αγαπημένα του τυριά αυτή την εποχή και ιδού πέντε γραβιέρες που διαφέρουν σε ωρίμανση και γεύση:

Λιόκαφτο Ρούμελης από το τυροκομείο Ίναχος. Γραβιέρα από μείγμα αιγοπρόβειου και αγελαδινού γάλακτος με μπούκοβο. Το τυρί αυτό αλμυρίζει, ενώ το μπούκοβο τού δίνει μια ωραία γεύση. Η γλυκύτητα της γραβιέρας έρχεται σε αρμονική αντίθεση με το κάψιμο από το μπούκοβο.


Γίδινη γραβιέρα (100%) της τυροκομίας «Ξυλούρης» από την Κρήτη. Ενώ υπάρχει η γεύση του γίδινου γάλακτος, σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για εκείνη την έντονη κατσικίλα. Είναι εξάμηνης ωρίμανσης, γι' αυτό έχει αρκετά ώριμη γεύση. Του ταιριάζουν οι μαρμελάδες και τα τσάτνεϊ. Της πάει πολύ μια ωραία μαρμελάδα βατόμουρο με ούζο από τη Μυτιλήνη ή το τσάτνεϊ ντομάτας με τσίλι.


Γραβιέρα αιγοπρόβεια καπνιστή από την Κρήτη Κρητών. Είναι από τις καλύτερες καπνιστές γραβιέρες που κυκλοφορούν. Έχει πολύ ωραία γεύση και ωραία αρώματα. Εδώ ταιριάζουν οι μαρμελάδες εσπεριδοειδών: πορτοκάλι, μανταρίνι, λεμόνι και περγαμόντο.

Γραβιέρα Κρήτης καπνιστή με θυμάρι από το τυροκομείο Τσιτσιρίδης. Είναι εξάμηνης ωρίμανσης και αυτό το καταλαβαίνεις και στη γεύση. Είναι μια γραβιέρα που σου δίνει πολύ ωραία τα αρώματά της.


Γραβιέρα με πιπέρια και κόλιανδρο από την Κρήτη. Σε αυτήν τη γραβιέρα συμβαίνει το εξής: εκεί που πάνε να σε κάψουν τα πιπέρια, έρχεται ο κόλιανδρος και σ' το γυρίζει, σ' το αρωματίζει και σ' το κάνει πιο γευστικό το τυρί.

Info

Αλεξανδρής, Ηρώων Πολυτεχνείου 30, Ηλιούπολη, 210 9918730

Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι γεύσεις του καλοκαιριού που φυλάξαμε για το χειμώνα

Γεύση / Φρυγανισμένα, λιόκαφτα, παστά, ξιδάτα: Έτσι μένει η γεύση του καλοκαιριού

Η τέχνη της συντήρησης των τροφών πάει χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει ακόμα λόγο ύπαρξης γιατί μεταμορφώνει τα υλικά σε κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» έχει γαστρονομική και συναισθηματική αξία.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Το πρώτο ελληνικό ουίσκι: Όταν μια παρέα φίλων εμφιάλωσε το όνειρό της

Radio Lifo / Aυτό είναι το πρώτο ελληνικό ουίσκι

Μια ομάδα εννέα φίλων, χωρίς καμία επαγγελματική σχέση με την ποτοποιία, κατάφερε με πείσμα και πολλή αγάπη για το ουίσκι να δημιουργήσει το πρώτο ελληνικό single malt whisky. Δύο από αυτούς, ο Γιάννης Χριστοφορίδης και ο Ντίνος Οικονομόπουλος, μιλούν στη Μερόπη Κοκκίνη γι' αυτό το «ταξίδι» από το κριθάρι και το νερό του Ταΰγετου μέχρι τα βαρέλια vinsanto και τις αμέτρητες δυσκολίες.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Πώς κύλησε ο φετινός τρύγος σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου; Από τον βορρά ως τον νότο της Ελλάδας, αλλά και σε εμβληματικές περιοχές όπως το Μπορντώ, η Βουργουνδία και η Μεντόζα, οι Έλληνες οινολόγοι καταθέτουν την εμπειρία τους και μιλούν για τις προκλήσεις που φέρνει η κλιματική αλλαγή.
THE LIFO TEAM
Το Χάνι της Ρέρεσης είναι ένα από τα τελευταία της Ελλάδας

Γεύση / Παγόνια, αντίκες και μαγειρευτά σε ένα χάνι που αντέχει στον χρόνο

Το Χάνι της Ρέρεσης, ένα από τα τελευταία της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό για ταξιδιώτες και ντόπιους, με την κυρία Νίτσα να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας σε ένα μαγειρείο που θυμίζει λαογραφικό μουσείο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
47’ στο Hygge με την Anne Meurling

Γεύση / Hygge: Ένας φούρνος που μυρίζει θαλπωρή στην Ιπποκράτους

Με νοσταλγία για τις συνταγές της πατρίδας της, μια Σουηδέζα φτιάχνει ψωμί, γλυκά, αέρινο βούτυρο και άψογη μηλόπιτα, δημιουργώντας ατμόσφαιρα βόρειας Ευρώπης - μόλις δυο βήματα από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
M. HULOT
«Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Θρυλικά Μπαρ / «Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Ξέρετε πολλές τσαγερί που να έχουν εξελιχθεί σε ολοήμερα στέκια, να έχουν μισθώσει λεωφορεία για να δουν οι θαμώνες τους μια έκθεση σε άλλον νομό ή να βγάζουν μια βάρκα γεμάτη με μελομακάρονα για κέρασμα στον δρόμο; Και όμως, αυτό το μέρος υπάρχει και έχει ξενυχτήσει γενιές στο λιμάνι των Χανίων.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

Γεύση / Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

«Όπου υπάρχουν συκιές, λίγο πιο πέρα αρχίζουν τα βότσαλα και μετά η Μεσόγειος και μετά το χταπόδι. Και κάπου, σ’ ένα πανηγυρικό τραπέζι, συναντώνται το χταπόδι και τα σύκα. Μαγειρεμένο το χταπόδι, μαγειρεμένα και τα λιόκαφτα, ξερά σύκα».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Η ιεροτελεστία του πανηγυρικού πιλαφιού του Δεκαπενταύγουστου στο Καρπάθιο

Γεύση / Tα πιλάφια του Δεκαπενταύγουστου: Έτσι τιμούν τη μεγάλη γιορτή σε Κάσο και Κάρπαθο

Ακολουθώντας τελετουργικό χρόνων, στήνουν καζάνια πάνω σε φωτιές και φτιάχνουν πιλάφι, κρέας κοκκινιστό και τηγανητές πατάτες για να τιμήσουν τη μεγαλύτερη γιορτή του καλοκαιριού.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ