Κινητά vs εστιατόρια

Facebook Twitter
0

Κατά τη γνώμη μου, δε θέλει και πολύ φιλοσοφία: μην κοιτάς το τηλέφωνό σου όταν τρως με παρέα. Είναι αγένεια.

Θεωρώ ότι πάνω στο τραπέζι θέση έχουν μόνο τα φαγητά, άντε και οι αγκώνες. Ούτε οι τσάντες, ούτε τα κλειδιά, κυρίως όχι τα τηλέφωνα. Μην κάνεις το τραπέζι ράφι. Οι γυναίκες μπορούν να τα χώσουν όλα στην τσάντα τους και να την βάλουν κάτω από το τραπέζι. Οι άντρες έχουν τσέπες. Πήγες στο εστιατόριο για να απολαύσεις το φαγητό.

Ακόμα κι αν υπάρχει κενό στη συζήτηση, μην καταφεύγεις στην εύκολη λύση. Ντύθηκες, στολίστηκες, ίσως έκλεισες τραπέζι, θα πληρώσεις πολλά, μην περνάς την ώρα σου όπως την περνάς όταν περιμένεις στην ουρά της τράπεζας. Το να πιάσεις κουβέντα σε εστιατόριο είναι από τα πιο εύκολα πράγματα. Μπορείς να σχολιάσεις το περιβάλλον, τους διπλανούς, τη διακόσμηση, τον κατάλογο, τις τιμές, οι επιλογές δεν έχουν τελειωμό.

Το να κοιτάς το τηλέφωνο την ώρα που σου μιλάει κάποιος είναι σα να του λες «αυτό που βλέπω αυτή τη στιγμή είναι πιο ενδιαφέρον από αυτά που λες». Μπορεί και να είναι, αλλά μην το κάνεις. Είναι αγένεια. Σκέψου και τους σερβιτόρους. Πότε να έρθουν να πάρουν την παραγγελία ή να ρωτήσουν αν είναι όλα εντάξει; Τι να κάνουν αν λόγω των κινητών δε χωράνε τα πιάτα;

Αν και, παραδέχομαι ότι υπάρχουν και κάποιες γκρίζες ζώνες. Ας πούμε, μπορεί να βρίσκεσαι σε επαγγελματικό ραντεβού και θέλεις να δείξεις ότι είσαι απασχολημένος. Μπορεί όντως να πρέπει να μιλήσεις με το αφεντικό. Ή μπορεί να έχεις βγει σε αποτυχημένο ραντεβού και να θέλεις να δείξεις τη βαρεμάρα σου με τρόπο. Ομολογώ ότι είναι καλός τρόπος. Ή μπορεί να είσαι επαγγελματίας του φαγητού ή επαγγελματίας που δουλεύει στενά με το τηλέφωνο. Εντάξει. Μπορεί να είσαι στην κατάσταση «γιατί δε με παίρνει τηλέφωνο;» Κι αυτό το καταλαβαίνω. Αν και, σ’ αυτή την περίπτωση, αν πάρει και δεν απαντήσεις, μάλλον θα κερδίσεις πόντους.

Για τους υπόλοιπους, δε μπορώ να καταλάβω γιατί κάνετε μαζί με τους άλλους κάτι που κάνετε καλύτερα μόνοι σας.

Διαβάζω ότι έχουν αρχίσει να εμφανίζονται εστιατόρια που απαγορεύουν τα κινητά, όπως στο σινεμά, και απαιτούν να το βάλεις στο αθόρυβο. Μου φαίνεται πολύ καλή ιδέα. Σε περίπτωση που σε παίρνει ο ατζέντης σου για να σου πει ότι έκλεισε η δουλειά, δε θα το χάσεις – σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις, θα ασχοληθείς με τα μηνύματα μετά.

Εσείς τι πιστεύετε;

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Aspasia: Πώς η Σταυριανή Ζερβακάκου έστησε ένα εστιατόριο-προορισμό

Γεύση / Aspasia: Ένα εστιατόριο που ανταμείβει κάθε στροφή του δρόμου προς τη Μάνη

Στο απόγειο της φήμης της, η Σταυριανή Ζερβακάκου αποφάσισε να επιστρέψει σε έναν τραχύ τόπο και να στήσει ένα εστιατόριο-προορισμό σε έναν μικρό ορεινό οικισμό, αξιοποιώντας στην κουζίνα της όσα άγρια της δίνει το μέρος.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Η άνοιξη και το καλοκαίρι της ρίγανης

Γεύση / H ρίγανη που δίνει γεύση στα καλοκαίρια μας

Είναι το πιο δημοφιλές μυριστικό της Aνατολικής Μεσογείου και δίνει ιδέες για μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά καλοκαιρινά εδέσματα, όπως η ριγανάδα, ο ντάκος, η χωριάτικη σαλάτα και οι ριγανάτες σαρδέλες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini «στου Ηλία» Μαρινάκη 

Γεύση / Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini στου Ηλία Μαρινάκη 

Στην πιάτσα των Ιλισίων, σε ένα μέρος όπου όλα είναι μελετημένα, ένας πολύπειρος και προσγειωμένος μπάρμαν μας καλεί να χαθούμε στον «Κήπο των επίγειων απολαύσεων», συζητώντας και πίνοντας κλασικά αλλά αναβαθμισμένα κοκτέιλ.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΜΠΑΚΑΛΙΚΑ, DELI

Γεύση / Ο μεγάλος οδηγός του Αθηναίου καλοφαγά: Τα 51 πιο νόστιμα σημεία της πόλης

Εξειδικευμένα παντοπωλεία, deli με αλλαντικά και τυριά από την Ελλάδα και τον κόσμο, χασάπικα για κρέατα άριστης ποιότητας, κάβες και φούρνοι με ψωμιά παραδοσιακά αλλά και νέας εποχής, σε μια λίστα που μπορεί να είναι ο παράδεισος του foodie.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία στην Αθήνα;

Γεύση / Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία τούρτα της Αθήνας;

Όσο και αν η τέχνη της ζαχαροπλαστικής έχει κάνει άλματα στη χώρα μας, δεν έχουμε πάψει ποτέ να αγαπάμε τα «παλιά γλυκά» που μας θυμίζουν παιδικά χρόνια, οικογενειακές συγκεντρώσεις, γενέθλια και γιορτές.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ωδή στην pure σεβεντίλα: Ένα σπίτι που μοιάζει με μικροοργανισμό.

Γεύση / Ένα σπίτι στο Παλαιό Φάληρο που αποθεώνει τα απίθανα '70s

Το σπίτι του Γιώργου Κελέφη, εκδότη του περιοδικού ΟΖΟΝ, στο Παλαιό Φάληρο ‒σχεδιασμένο από τους σπουδαίους αρχιτέκτονες Δημήτρη και Σουζάνα Αντωνακάκη‒ μοιάζει με χρονοκάψουλα που σε μεταφέρει στη δεκαετία του ’70.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Τα κρασιά της Κεφαλονιάς: Ρομπόλα, Μαυροδάφνη και άλλες εξαιρετικές ποικιλίες

Το κρασί με απλά λόγια / Τα κρασιά της Κεφαλονιάς: Ρομπόλα, Μαυροδάφνη και άλλες εξαιρετικές ποικιλίες

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης ταξιδεύουν στους αμπελώνες της Κεφαλονιάς, με οδηγό τον οινοποιό Ευρυβιάδη Σκλάβο. Μαθαίνουμε για τις γνωστές, αλλά και τις πιο σπάνιες ποικιλίες του νησιού, καθώς και για τον ρόλο που παίζει το βουνό Αίνος στην αμπελουργία του.
THE LIFO TEAM