Η τσιτσιμπύρα του Σπύρου

Η τσιτσιμπύρα του Σπύρου Facebook Twitter
Ο Σπύρος προμηθεύει πολλά μαγαζιά και μπαρ με τσιτσιμπίρα και από ό,τι λέει τρέχει συνέχεια, γιατί ο κόσμος έχει αρχίσει να τη μαθαίνει και να την προτιμάει. Φωτο: Αλέξανδρος Ακρίβος
0

Ο Σπύρος είναι Κερκυραίος και έχει πιει πάρα πολλές τσιτσιμπύρες στη ζωή του. Τον γνωρίσαμε τυχαία την ώρα που δοκιμάζαμε το πολύ ιδιαίτερο αναψυκτικό και μας μίλησε για την ιστορία του και για τη μοναδική εταιρία που έχει απομείνει στην Ελλάδα και έχει βάλει στόχο να τη γνωρίσει στους Αθηναίους.

Η τσιτσιμπύρα ήρθε στην Κέρκυρα από τους Άγγλους και από το 1860 που άρχισε η παραγωγή της στην περιοχή Καλαφατιώτες έγινε από τα πιο χαρακτηριστικά προϊόντα του νησιού. Παλιότερα υπήρχαν 8 βιοτεχνίες που έφτιαχναν τσιτσιμπύρα, αλλά σήμερα έχει απομείνει μόνο μία, η επιχείρηση που ίδρυσε ο Γιώργος Χειμαριός. Το όνομά της (από το τζίντζερ αλλά και το τσιτσιρίζω, από τον ήχο του ανθρακικού που παράγει μόνη της κατά τη ζύμωση) είναι μια εξελληνισμένη απόδοση της ginger beer, του αναψυκτικού που αγαπούσαν και αγαπούν οι Άγγλοι και στην Ελλάδα παράγεται μόνο στην Κέρκυρα.

Εκτός από νόστιμη και δροσιστική η τσιτσιμπίρα έχει και πολλές ευεργετικές ιδιότητες, λόγω του τζίντζερ. Το τζίντζερ είναι αντιεμετικό και κατά της ναυτίας, βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος, έχει αντιπυρετικές και αντισηπτικές ιδιότητες και κάνει πολύ καλό στο στομάχι.

Το αναψυκτικό με βάση το τζίντζερ που του δίνει την χαρακτηριστική πιπεράτη γεύση δεν περιέχει καθόλου συντηρητικά και φτιάχνεται μόνο με αγνά προϊόντα από την Κέρκυρα. Φρέσκο λεμόνι, νερό, ζάχαρη και τζίντζερ. Τα υλικά ζυμώνονται για πέντε μέρες και μετατρέπονται στο ανθρακούχο αναψυκτικό, με το ανθρακικό να δημιουργείται φυσικά κατά τη διάρκεια της ζύμωσης.

Η τσιτσιμπύρα του Σπύρου Facebook Twitter
Το αναψυκτικό με βάση το τζίντζερ που του δίνει την χαρακτηριστική πιπεράτη γεύση δεν περιέχει καθόλου συντηρητικά και φτιάχνεται μόνο με αγνά προϊόντα από την Κέρκυρα. Φωτο: Αλέξανδρος Ακρίβος

Ο Σπύρος προμηθεύει πολλά μαγαζιά και μπαρ με τσιτσιμπίρα και από ό,τι λέει τρέχει συνέχεια, γιατί ο κόσμος έχει αρχίσει να τη μαθαίνει και να την προτιμάει. «Η τσιτσιμπύρα είναι ένα ιδιαίτερο αναψυκτικό και από παραγωγή σε παραγωγή μπορεί να έχει διαφορετική γεύση, εξαρτάται από τη γεύση του λεμονιού» λέει. «Μπαίνει μόνο φρέσκο λεμόνι στην Παρασκευή. Δεν είναι κόκα κόλα, είναι φυσικό προϊόν. Αν αφήσεις την τσιτσιμπύρα εκτός ψυγείου, το μπουκάλι μπορεί να φουσκώσει γιατί ζυμώνεται συνέχεια. Όταν την ανοίγεις πρέπει να το κάνεις σιγά-σιγά γιατί μπορεί να 'ταξιδέψει', δηλαδή να αφρίσει, γιατί είναι ζωντανό πράγμα. Η τσιτσιμπύρα θέλει παίδεμα, πρέπει να ασχοληθείς μαζί της, να προσέχεις να μην εκτεθεί στον ήλιο. Στην Κέρκυρα πίνουν όλοι τσιτσιμπίρα και στους Άγγλους που έρχονται και την ξέρουν αρέσει πολύ. Η αγγλική βέβαια δεν έχει καμία σχέση με τη δικιά μας, λόγω των υλικών. Είναι πολύ καλύτερη η ντόπια. Εκτός από σκέτη, εμένα μου αρέσει και με βότκα» λέει ο Σπύρος.

Εκτός από νόστιμη και δροσιστική η τσιτσιμπίρα έχει και πολλές ευεργετικές ιδιότητες, λόγω του τζίντζερ. Το τζίντζερ είναι αντιεμετικό και κατά της ναυτίας, βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος, έχει αντιπυρετικές και αντισηπτικές ιδιότητες και κάνει πολύ καλό στο στομάχι. «Μπορείς να πιεις τσιτσιμπύρα σαν χωνευτικό. Ό,τι και να φας πίνεις μετά μια τσιτσιμπύρα και στρώνεις» λέει ο Σπύρος.

Η τσιτσιμπύρα του Σπύρου Facebook Twitter
Η τσιτσιμπύρα ήρθε στην Κέρκυρα από τους Άγγλους και από το 1860 που άρχισε η παραγωγή της στην περιοχή Καλαφατιώτες έγινε από τα πιο χαρακτηριστικά προϊόντα του νησιού. Φωτο: Αλέξανδρος Ακρίβος

Κι αυτή είναι μία ιδιαίτερη συνταγή για κοκτέιλ με τσιτσιμπίρα:

Mojito με τσιτσιμπύρα

Υλικά

- φρέσκα φύλλα μέντας
- 3 κ.τ.γ ζάχαρη
- 1 λάιμ κομμένο
65 ml ρούμι
- τσιτσιμπίρα
- μία φέτα τζίντζερ ( προαιρετικά)

Εκτέλεση

Σε ένα ποτήρι βάλτε τη μέντα, τη ζάχαρη και τα κομμάτια lime και λιώστε τα. Προσθέστε θρυμματισμένο πάγο και το ρούμι. Ανακατέψτε καλά και γεμίστε το ποτήρι με την τσιτσιμπίρα. Γαρνίρετε με φύλλα μέντας και μία λεπτή φέτα τζίντζερ.

Τσιτσιμπύρα μπορείτε να βρείτε: «Κάπαρη» Ασκληπιού 22, Αθήνα, «Μεσογειακή Διατροφή», Σοφοκλέους 1, Αθήνα, «Σοφός Μάρκετ» Μητροπόλεως 78, Αθήνα, «Αφοί Καππάτου» Σπ. Τρικούπη (Ασημάκη Φωτήλα 1), Εξάρχεια, Αθήνα, »Γήινος» Αγ. Παρασκευής 55, Χαλάνδρι και σε επιλεγμένα μπαρ.

Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στον «Σήφη» ξέρουν από καλή κρητική κουζίνα

Γεύση / Στον «Σήφη» για γαμοπίλαφο και αυγά με στάκα και απάκι

Εδώ και σχεδόν πέντε δεκαετίες, μια οικογενειακή ταβέρνα στον Άγιο Δημήτριο, με την κυρά-Φωφώ σταθερά στο τιμόνι, σερβίρει φαγητά και μεζέδες όπως ακριβώς θα τους έβρισκες σε ένα αυθεντικό κρητικό καφενείο.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Χριστουγεννιάτικος κορμός, μια γλυκιά ιστορία που συνεχίζεται στα καλύτερα ζαχαροπλαστεία της πόλης

Γεύση / Χριστουγεννιάτικος κορμός, ένα σοκολατένιο έπος. Εδώ οι καλύτεροι

Ξεκίνησε ως ένα ρολό παντεσπάνι με αφράτη σοκολάτα γκανάς και ζάχαρη άχνη, σύμβολο της καλοτυχίας. Πλέον κάθε ζαχαροπλάστης κάνει μια δική του παραλλαγή, μετατρέποντάς το σε γλυκό έργο τέχνης.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
«Το Αμύνταιο είναι το El Dorado της ελληνικής αμπελουργίας»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το Αμύνταιο είναι το El Dorado της ελληνικής αμπελουργίας»

Σε μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης η εμβληματική προσωπικότητα του ελληνικού κρασιού, ο Άγγελος Ιατρίδης, εξηγεί ότι πήγε στο Αμύνταιο πριν από τριάντα χρόνια επειδή είδε ότι θα άντεχε στην κλιματική αλλαγή και μιλάει για τη μεγάλη ανάπτυξη του Κτήματος Άλφα από τα 4.000 στρέμματα στα 14.000.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ - ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ
Η εποχή του Ευχέλαιου της μεσογειακής διατροφής ή Τα μυστήρια της εποχής της ελιάς

Γεύση / Ελιές με χταπόδι: Στο Αιγαίο τις φτιάχνουν απλά, όπως τις μαντινάδες

Κολυμπάτες, ελίδια, κλαστάδες, σταφιδολιές, ψαρολιές, κουροπολιές, νερατζολιές: όπως και να την πεις, η ελιά παραμένει ένα μικρό σύμβολο του μεσογειακού πολιτισμού. Mε το χταπόδι πώς ταιριάζει;
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Ποιος μισεί τα μακαρόνια με κιμά;

Οι γαστρονομικές απογνώσεις του Ρεμί / Ποιος μισεί τα μακαρόνια με κιμά;

Ο κύριος Ρεμί πιστεύει πως όταν δοκιμάζεις κάτι που είχες καιρό στο μυαλό σου, συχνά απογοητεύεσαι. Εκτός κι αν πρόκειται για ένα ζυγούρι με χυλοπίτες που θα μπορούσε να τρώει και αποκλεισμένος με χιονοθύελλα σε βουνό, και να μην τον νοιάζει.
ΡΕΜΙ