Η Σύλβια Πλαθ κι ένα γυάλινο μπολ γεμάτο με μαύρο χαβιάρι

Η Σύλβια Πλαθ κι ένα γυάλινο μπολ γεμάτο με μαύρο χαβιάρι Facebook Twitter
2

 

Σήμερα, μερικά αποσπάσματα από βιβλία με λάτρες του φαγητού. Μην το θεωρήσετε κλέψιμο: τα μεγάλα μυαλά στα βιβλία τους μας κάνουν τη χάρη να μοιραστούν μαζί μας σκέψεις που δεν λένε ούτε στους καλύτερούς τους φίλους.

 

Η Σύλβια Πλαθ (Sylvia Plath) (27 Οκτωβρίου 1932 – 11 Φεβρουαρίου 1963) ήταν Αμερικανίδα ποιήτρια, μυθιστοριογράφος, συγγραφέας μικρών ιστοριών και δοκιμιογράφος.

Προτού αυτοκτονήσει, η Πλαθ τοποθέτησε  φαγητό και γάλα στα παιδιά της.

 

Απόσπασμα από το βιβλίο «Γυάλινος κώδων» της Σύλβια Πλαθ

Στο μπουφέ της εκδήλωσης Ladies’ Day ήταν αραδιασμένα κιτρινοπράσινα αβοκάντο κομμένα στα δύο, γεμιστά με καβουρόψιχα και μαγιονέζα, πιάτα με κρύο ροστ μπηφ και κρύο κοτόπουλο, και ανάμεσά τους που και που ένα γυάλινο μπολ γεμάτο με μαύρο χαβιάρι. Δεν είχα προλάβει να φάω πρωινό στο ξενοδοχείο το πρωί, εκτός από έναν παραβρασμένο καφέ, τόσο πικρό που έκανε τη μύτη μου να στριφογυρίσει, και πέθαινα της πείνας.

Πριν έρθω στη Νέα Υόρκη δεν είχα φάει ποτέ σε κανονικό εστιατόριο. Δεν μετράω το Howard Johnson’s, όπου είχα φάει μόνο τηγανιτές πατάτες και τζίζμπουργκερ και μιλκ σέικ βανίλια με άτομα σαν τον Buddy Willard. Δεν ξέρω γιατί, αλλά αγαπώ το φαγητό περισσότερο από οτιδήποτε. Όσο κι αν τρώω, δεν βάζω ποτέ βάρος. Με μία εξαίρεση, ζυγίζω τα ίδια κιλά εδώ και δέκα χρόνια.


Τα αγαπημένα μου φαγητά είναι γεμάτα βούτυρο και τυριά και κρέμες. Στη Νέα Υόρκη είχαμε τόσα δωρεάν γεύματα με συνεργάτες του περιοδικού και διάσημους επισκέπτες ώστε ανέπτυξα τη συνήθεια να διατρέχω με μεγάλη ταχύτητα τα τεράστια χειρόγραφα μενού, όπου ένα μικροσκοπικό συνοδευτικό αρακά έκανε πενήντα ή εξήντα σεντς, μέχρι να βρω τα πιο ακριβά φαγητά και να παραγγείλω μία σειρά απ’αυτά.

Μας έβγαζαν πάντα με μεγάλο μπάτζετ οπότε δεν είχα τύψεις. Κατάφερνα να τρώω τόσο γρήγορα που ποτέ δεν έκανα τους άλλους να περιμένουν, οι οποίοι συνήθως ζητούσαν μόνο τη σαλάτα του σεφ και χυμό γκρέιπφρουτ γιατί προσπαθούσαν να μειώσουν το φαγητό. Σχεδόν όλοι όσους γνώρισα στη Νέα Υόρκη προσπαθούσαν να μειώσουν το φαγητό.

 

Απόσπασμα από το βιβλίο "Σέρβιρα στον Βασιλιά της Αγγλίας" του τσέχου Bohumi Hrabal

Δύο βοηθοί έφεραν δύο τεράστιους δίσκους στη μέση της τραπεζαρίας, δεμένους μεταξύ τους, και επάνω τους τοποθέτησαν την καμήλα, και έφεραν τα μαχαίρια και έκοψαν την καμήλα στα δύο με γενναίες μαχαιριές, κι αυτά τα κομμάτια τα ξαναέκοψαν στα δύο. Ένα εκπληκτικό άρωμα γέμισε το δωμάτιο. Σε κάθε κομμάτι υπήρχε ένα μέρος καμήλας και αντιλόπης, και μέσα γαλοπούλα και μέσα στη γαλοπούλα ψάρια και γέμιση και φέτες από βραστά αβγά…. Ένας σύμβουλος της κυβέρνησης, ένας γνωστός λάτρης του φαγητού, παρασύρθηκε τόσο με την ψητή καμήλα που σηκώθηκε και ούρλιαξε με μία έκφραση ευτυχίας στο πρόσωπό του. Αλλά η γεύση ήταν τόσο ωραία που το ουρλιαχτό δεν ήταν αρκετό, κι άρχισε να κάνει κάτι που έμοιαζε με γυμναστική, μετά άρχισε να χτυπάει το στήθος του και μετά έφαγε άλλο ένα κομμάτι βουτηγμένο στη σάλτσα.

Απόσπασμα από το βιβλίο The Brotherhood of the Grape του John Fante

Η κουζίνα. La cucina, η πραγματική μητέρα πατρίδα, αυτή η ζεστή σπηλιά του Καλού στην απομονωμένη χώρα της μοναξιάς, με κατσαρόλες που βράζουν πάνω από τη φωτιά, ένα άντρο μαγικών βοτάνων, δεντρολίβανου και θυμαριού και φασκόμηλου, βάλσαμο λωτού που φέρνει λογική στους τρελούς, ειρήνη στους ταραγμένους, χαρά στους δυστυχισμένους…η κουζίνα είναι ένας βωμός…τα αρχαία παιδιά, δελεάζονται πάλι στις πίσω στις ρίζες τους, με το γάλα της μάνας να στοιχειώνει ακόμα τα όνειρά τους… ο κακός κόσμος να υποχωρεί όσο η μητέρα μάγισσα προστατεύει το γένος της από τους λύκους. Ο εξαπατημένος Virgil γέμισε τα μάγουλά του με νιόκι και μελιτζάνα και βοδινό, και πλημμύρισε το λαρύγγι του με το υπέροχο σταφύλι του Joe Musso, μαγεμένος, γοητευμένος, παρακολουθώντας την μητέρα του.

 

Γεύση
2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Agora symi

Γεύση / Agora: Η πιο γραφική ανηφόρα της Σύμης οδηγεί σε μια κουζίνα με χαρακτήρα

Σε ένα μικρό μπαλκόνι με θέα τα παστέλ αρχοντικά της Σύμης, ο Χρήστος Σιδηρόπουλος σερβίρει μια ελληνική κουζίνα που συνομιλεί με το παρελθόν χωρίς να το αντιγράφει – μιλάει χαμηλόφωνα, αλλά ακούγεται καθαρά.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Οι ανθοί της cucina povera

Γεύση / Κολοκυθανθοί: Τα λουλούδια της φτωχής αλλά σοφής κουζίνας

Τα άνθη που είτε βουτιούνται στο κουρκούτι είτε γίνονται τροφαντός ντολμάς κρύβουν φθαρτή ομορφιά και μεγάλη γευστική παράδοση — πολύ πριν ο οδηγός Michelin αναδείξει τάσεις σαν το zero waste και το «από το χωράφι στο τραπέζι».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Το κρασί με απλά λόγια / Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Πώς επηρεάζει η αστρονομία τις καλλιεργητικές πρακτικές στο αμπέλι; Η Υρώ Κολιακουδάκη και ο Παναγιώτης Ορφανίδης σε μια συζήτηση με τον Θοδωρή Κοντογιάννη για τη σχέση του ανθρώπου με τη γη, την τεχνολογία και το κρασί, έξω από τα συνηθισμένα.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ
Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM

σχόλια

2 σχόλια