Η σφολιάτα του Κοραή, ιστορική, κομψή, απαράλλαχτη

Η σφολιάτα του Κοραή, ιστορική, κομψή, απαράλλαχτη Facebook Twitter
Ήρθε. Στο ίδιο παλιό, κομψό σέρβις. Στο πιατάκι πάνω σε χαρτοπετσέτα, με το μαχαιροπίρουνό της, κομμένη σε μπουκίτσες.
0

Στη Νεάπολη των φοιτητών τίποτα δεν έχει αλλάξει από το '80 που ήρθα κι εγώ φοιτήτρια στην Αθήνα. Μια συμπιεσμένη Ιπποκράτους που στριμώχνεται να χωρέσει όλα τα παλιά χασάπικα, ψιλικατζίδικα, ψαλίδια-μεταποιήσεις και δωράδικα, που επιμένουν αχνά πλάι στα λουσάτα νέα σουβλατζίδικα, τους φούρνους και τα σαντουιτσάδικα που αρωματίζουν με εσάνς κρεμμυδιού την πρόσοψη του Νάκα. Κάπου εκεί, γωνία Ιπποκράτους και Ναυαρίνου, ο Κοραής (Korais) σταθερός στις επάλξεις. «Ο Σοφός Κοραής με πελάτες φοιτητές που έπαιζαν μετά μανίας πρέφα» στα χρόνια τα δικά μου έγινε Korais με σήμα το τριαντάφυλλο, έγινε καφέ-ζαχαροπλαστείο αναφορά της γειτονιάς. Οι δικηγόροι των γύρω γραφείων από 'δω ξεκινούσαν τη μέρα τους και εδώ την τελείωναν, φοιτήτριες από τα «Ξενόγλωσσα», διανοητές και διανοούμενοι, εξαρχειώτες επαγγελματίες θαμώνες των καφενείων κολλημένοι με την μπάλα, όλοι εδώ. Το ίδιο άρωμα από ελληνική ταινία, από αστική Αθήνα της δεκαετίας του '50 και του '60. Δρύινο μπαρ, πίσω η μηχανή του εσπρέσο − ο Κοραής υπήρξε από τα πρώτα εσπρεσάδικα, αυτά που επέβαλε σ' αυτήν εδώ τη γειτονιά η κουλτούρα των δικηγόρων. Εκείνος ο πρώτος αθηναϊκός εσπρέσο έμπαινε σε χοντρή κούπα, ήταν πολύς και λίγο νεροζούμι, αλλά είχε άλλη αίγλη, έναν ιταλικό αέρα. Στην ίδια κούπα και ο χτυπητός ζεστός νεσκαφέ, πιο φοιτητικός, πιο νεανικός. Στον Κοραή ερχόσουν για καφέ, κουβεντολόι, περατζάδα και τυρόπιτα κουρού. Εκείνη την αμίμητη, παλιά κουρού, που δεν αφήνει λίπος στον ουρανίσκο, που είναι γενναιόδωρα γεμάτη με τυρί και μπόλικο πιπέρι μόνο, βουτυράτη, θριφτή, τραγανή και αφράτη συνάμα.

Τον ξαναβρίσκω ίδιο κι απαράλλαχτο, τα ίδια τραπεζοκαθίσματα που άλλοτε φιλοξενούσαν διαλέξεις με θέμα «η γλώσσα ως σάρκα του πνεύματος» και «η φιλοσοφική αναζήτηση και ο άνθρωπος». Ψυχή ζώσα, όλοι στριμώχνονται στην παρακείμενη μοντέρνα σουβλακερί. Ρωτώντας για την παλιά κουρού, νομίζω πως σταμάτησε η καρδιά μου για μερικά δευτερόλεπτα, μαζί και η ανάσα μου, στο ενδεχόμενο μιας άρνησης.


Ήρθε. Στο ίδιο παλιό, κομψό σέρβις. Στο πιατάκι πάνω σε χαρτοπετσέτα, με το μαχαιροπίρουνό της, κομμένη σε μπουκίτσες.
Όσο την τρώω σε μικρά ψιχουλάκια για να βαστήξει παραπάνω, μελετάω, όπως παλιά, την ανθρωπογεωγραφία της περατζάδας. Πόσο ίδια τα πάντα! Ο αμήχανος πρωτοετής με τη μαμά, η λουσάτη του «γαλλικού» από την επαρχία, ο οργισμένος, σκοτεινός εναλλακτικός. Η αιώνια φοιτήτρια Νεάπολη των Εξαρχείων, όπως δεν κατάφερε να την ακυρώσει η νέα πανεπιστημιούπολη.

Κοραής, Ιπποκράτους 35, 210 3620488


Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Agora symi

Γεύση / Agora: Η πιο γραφική ανηφόρα της Σύμης οδηγεί σε μια κουζίνα με χαρακτήρα

Σε ένα μικρό μπαλκόνι με θέα τα παστέλ αρχοντικά της Σύμης, ο Χρήστος Σιδηρόπουλος σερβίρει μια ελληνική κουζίνα που συνομιλεί με το παρελθόν χωρίς να το αντιγράφει – μιλάει χαμηλόφωνα, αλλά ακούγεται καθαρά.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Οι ανθοί της cucina povera

Γεύση / Κολοκυθανθοί: Τα λουλούδια της φτωχής αλλά σοφής κουζίνας

Τα άνθη που είτε βουτιούνται στο κουρκούτι είτε γίνονται τροφαντός ντολμάς κρύβουν φθαρτή ομορφιά και μεγάλη γευστική παράδοση — πολύ πριν ο οδηγός Michelin αναδείξει τάσεις σαν το zero waste και το «από το χωράφι στο τραπέζι».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Το κρασί με απλά λόγια / Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Πώς επηρεάζει η αστρονομία τις καλλιεργητικές πρακτικές στο αμπέλι; Η Υρώ Κολιακουδάκη και ο Παναγιώτης Ορφανίδης σε μια συζήτηση με τον Θοδωρή Κοντογιάννη για τη σχέση του ανθρώπου με τη γη, την τεχνολογία και το κρασί, έξω από τα συνηθισμένα.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ
Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM