Η επιστροφή της χύτρας ταχύτητος

Facebook Twitter
0

εικόνα: Modernis Cuisine


Δεν ξέρω γιατί έγινε αυτό και πότε, αλλά κάποτε, όλες οι νοικοκυρές έφτιαχναν φακές και φασολάδα στην χύτρα ταχύτητος, και μετά όλες οι χύτρες βρέθηκαν σε πατάρια, αχρησιμοποίητες.


Η φήμη που τις ακολουθούσε ήταν ότι «χαλάνε το φαγητό» και ο χρόνος που κερδίζεται χάρη σ’ αυτές είναι κάπως κλεμμένος, σαν να μην τον έχει κερδίσει κανείς, λες και πρόκειται περί τεμπελιάς. Ίσως έφταιγαν και τα φαγητά που γινόταν στις χύτρες, ίσως αν οι Έλληνες έφτιαχναν ριζότο και κονφί σκόρδου δεν θα τις εγκατέλειπαν τόσο εύκολα.


Ο παροπλισμός τους όμως δεν είναι ελληνικό φαινόμενο: το ίδιο έγινε παγκοσμίως. Μετά την κατάκτηση όλων των νοικοκυριών στις δεκαετίες μετά το 1950 όπου η παρουσία της χύτρας ήταν αυτονόητη, ήρθε η παρακμή της.


Ένας λόγος ήταν ίσως ότι είναι τρομαχτική η αρχή λειτουργίας τους. Όλοι έχουν ακούσει από μια ιστορία καταστροφής, με ένα καπάκι που εκσφενδονίζεται και φακές στο ταβάνι. Ίσως παλιότερα να ήταν και πιο επικίνδυνες, αλλά πλέον δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα.


Όχι μόνο δεν υπάρχει, αλλά έχουν πρωτοφανή πλεονεκτήματα: καθώς αυξάνεται η πίεση μέσα στο σκεύος, τα υλικά μαγειρεύονται μέσα σε μία σάουνα και τα αρώματα και οι χυμοί τους εκκρίνονται. Παράλληλα, σε υψηλές θερμοκρασίες πραγματοποιείται η αντίδραση Maillard, η οποία παράγει τις περίπλοκες γεύσεις. Με τη σωστή χρήση οι χύτρες ταχύτητας δίνουν καλύτερη γεύση, πάρα πολύ γρήγορα.


Φαίνεται ότι αυτό το (πρώην) αγαπητό σκεύος κάνει την επανεμφάνισή του, χάρη στους τόμους περί μαγειρικής επιστήμης που άλλαξαν τα πάντα για πάντα, Modernist Cuisine. Μέσα σ’ αυτά τα βιβλία υπάρχει η τεχνική και η σοφία όλης της σύγχρονης μαγειρικής, προκαλώντας τον σεβασμό των καλύτερων για την ποιότητα και την ακρίβεια του οδηγού που είναι κάτι σαν Βίβλος.


Ο οδηγός αυτός έχει απενοχοποιήσει πλήρως τις χύτρες ταχύτητος προτρέποντας τον κόσμο να τις κατεβάσει από το πατάρι, να τις ξεσκονίσει και να μαγειρέψει πράγματα που πριν δεν φανταζόταν, όπως το ριζότο. Το ριζότο; Κι όμως!


Από το Modernist Cuisine

"Λατρεύουμε τις χύτρες ταχύτητος για διάφορους λόγους: οικονομία, αποτελεσματικότητα και δημιουργικότητα. Η χύτρα ταχύτητος είναι οικονομική γιατί απαιτεί λιγότερα υλικά: ας πούμε, μπορείς να φτιάξεις ζωμό με το 1/8 του κρέατος που απαιτείται με κανονική κατσαρόλα. Ο χρόνος μειώνεται κατά ¾. Και μπορείς να εκμεταλλευτείς τις υψηλές θερμοκρασίες για να πετύχεις αποτελέσματα που δεν είναι εφικτά με άλλη μέθοδο. Η συνταγή για σούπα καρότο, ας πούμε, είναι μια από αυτές τις περιπτώσεις. Επίσης οι σπόροι και τα σκληρότερα κομμάτια κρέατος γίνονται πιο τρυφερά πιο γρήγορα."

 

Στο βίντεο, συνταγή για κονφί σκόρδου, από το Modernist Cuisine.



Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στον «Σήφη» ξέρουν από καλή κρητική κουζίνα

Γεύση / Στον «Σήφη» για γαμοπίλαφο και αυγά με στάκα και απάκι

Εδώ και σχεδόν πέντε δεκαετίες, μια οικογενειακή ταβέρνα στον Άγιο Δημήτριο, με την κυρά-Φωφώ σταθερά στο τιμόνι, σερβίρει φαγητά και μεζέδες όπως ακριβώς θα τους έβρισκες σε ένα αυθεντικό κρητικό καφενείο.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Χριστουγεννιάτικος κορμός, μια γλυκιά ιστορία που συνεχίζεται στα καλύτερα ζαχαροπλαστεία της πόλης

Γεύση / Χριστουγεννιάτικος κορμός, ένα σοκολατένιο έπος. Εδώ οι καλύτεροι

Ξεκίνησε ως ένα ρολό παντεσπάνι με αφράτη σοκολάτα γκανάς και ζάχαρη άχνη, σύμβολο της καλοτυχίας. Πλέον κάθε ζαχαροπλάστης κάνει μια δική του παραλλαγή, μετατρέποντάς το σε γλυκό έργο τέχνης.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
«Το Αμύνταιο είναι το El Dorado της ελληνικής αμπελουργίας»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το Αμύνταιο είναι το El Dorado της ελληνικής αμπελουργίας»

Σε μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης η εμβληματική προσωπικότητα του ελληνικού κρασιού, ο Άγγελος Ιατρίδης, εξηγεί ότι πήγε στο Αμύνταιο πριν από τριάντα χρόνια επειδή είδε ότι θα άντεχε στην κλιματική αλλαγή και μιλάει για τη μεγάλη ανάπτυξη του Κτήματος Άλφα από τα 4.000 στρέμματα στα 14.000.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ - ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ
Η εποχή του Ευχέλαιου της μεσογειακής διατροφής ή Τα μυστήρια της εποχής της ελιάς

Γεύση / Ελιές με χταπόδι: Στο Αιγαίο τις φτιάχνουν απλά, όπως τις μαντινάδες

Κολυμπάτες, ελίδια, κλαστάδες, σταφιδολιές, ψαρολιές, κουροπολιές, νερατζολιές: όπως και να την πεις, η ελιά παραμένει ένα μικρό σύμβολο του μεσογειακού πολιτισμού. Mε το χταπόδι πώς ταιριάζει;
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Ποιος μισεί τα μακαρόνια με κιμά;

Οι γαστρονομικές απογνώσεις του Ρεμί / Ποιος μισεί τα μακαρόνια με κιμά;

Ο κύριος Ρεμί πιστεύει πως όταν δοκιμάζεις κάτι που είχες καιρό στο μυαλό σου, συχνά απογοητεύεσαι. Εκτός κι αν πρόκειται για ένα ζυγούρι με χυλοπίτες που θα μπορούσε να τρώει και αποκλεισμένος με χιονοθύελλα σε βουνό, και να μην τον νοιάζει.
ΡΕΜΙ