Κόκκινα Λεωφορεία... Από τον Αλέξανδρο Παπαδόπουλο

Κόκκινα Λεωφορεία... Από τον Αλέξανδρο Παπαδόπουλο Facebook Twitter
24

 

Το 29 κάνει πάνω από μια ώρα να φτάσει από τη Trafalgar Square στο Woodgreen. Έχει όμως πολύ συχνά δρομολόγια και δε χρειάζεται να χτυπήσεις εισιτήριο στην είσοδο. Ο μόνος κίνδυνος είναι οι ελεγκτές (που ευτυχώς εμφανίζονται πολύ σπάνια). Είναι το αγαπημένο λεωφορείο των τζαμπατζήδων. Συνήθως στο πίσω μέρος τα πρεζάκια ξαπλώνουν και κοιμούνται ενώ οι υπόλοιποι επιβάτες συνωστίζονται μπροστά. Κρατούν τη μύτη τους και ανοίγουν το παράθυρο για να εισπνεύσουν παγωμένο αέρα μες στο καταχείμωνο.

Απόψε το περιμένω μούσκεμα από τη βροχή. Μπαίνω και αντικρίζω ένα όχημα χωρισμένο στα δύο. Στο μπροστινό μέρος ένα τσίρκο: εμπριμέ φορεματάκια πάνω σε ισχνά σώματα φοιτητριών, αναψοκοκκινισμένα χαμόγελα, αμήχανες γριούλες. Φωνές που πασαλείβονται μεταξύ τους: Πολωνοί, Τούρκοι, Κινέζοι και Έλληνες. Όλοι κολλημένοι μπροστά. Ένα ξεκούρδιστο μουσικό κουτί πάνω σε ρόδες.

Και στο πίσω μέρος ησυχία. Τα άδεια καθίσματα έχουν κάτι από την αυθάδεια των κενών κενών σελίδων ενός κακοτυπωμένου βιβλίου. Και όπως πάντα, μια και μόνη σελίδα –απόψε το τσαλακωμένο σώμα ενός τυπάκου – κάθεται σαν κερασάκι πάνω κενό. Δεν πρέπει να είναι πάνω από είκοσι. Η επιδερμίδα του είναι κόκκινη και μουδιασμένη. Σα να ξηλώθηκε με μανία από ένα άλμπουμ ανθογραφίας. Σε κάθε στροφή, τα τζάμια του λεωφορείου γυρνάνε γύρω μας σαν ακορντεόν από γυαλί. Είμαστε όλοι φυτά. Φυτά που ματώνουν. Στο κεφάλι έχει τεράστιο καρούμπαλο γαρνιρισμένο με πηχτές πινελιές αίματος. Πίνω λίγο σοκολατούχο γάλα, κοιτάζω το ρολόι και κάνω πως σκέφτομαι το μέλλον. Σε λιγάκι η μυρωδιά της εξαθλίωσης με τραβάει απαλά από τη μύτη και πιέζει το κεφάλι μου προς το διαλυμένο σώμα. Παραδίδομαι. Και αλλάζω. Αρχίζω να γίνομαι όπως μεσήλικες Αμερικάνες συλλέκτριες έργων τέχνης. Αυτές που έρχονται καμιά φορά στο Fire και τα σπάνε. Χαμογελούν σαν τον Τζόκερ, φορούν μακιγιάζ σε χρώματα ώχρας και ντύνονται όπως τα εξώφυλλα της Vogue. Δεν θα βγάλω ένα ταγέρ από τη τσάντα μου για να το φορέσω επί τόπου (όπως είχα δει να κάνει ένα αγόρι μια φορά στο μετρό), αλλά πιάνω το εαυτό μου να ξεναγεί ένα αόρατο κοινό στο λεωφορείο σαν να είναι γκαλερί:

‘Ladies and gentlemen, welcome to a site-specific re-enactment of the Marvel universe: αυτό το κινητό installation, εικονίζει το τέλος της μάχης. Μια ορδή από σούπερ ήρωες παρακολουθεί τη γέννηση ενός νέου άστρου. Κυοφορείται στο μέτωπο ενός πολεμιστή: η κάκωση στο κεφάλι του είναι η σχισμή εισόδου της νέας ζωής. Οι καγχασμοί είναι οι πόνοι της γέννας. Το σώμα του είναι μια μουσική γεννήτρια: από μέσα του θα βγει ένα μηχανικό χελιδόνι.

Mattison Road station, η στάση μου, καθώς κατευθύνομαι προς την πόρτα, κοιτάζω ξανά το παιδί με την πληγή και εισπνέω ένα ανακάτεμα πρόσκαιρης θαλπωρής και κλειστοφοβικής δυσωδίας: νομίζω ότι κάπως έτσι αναπνέουν τα πληγωμένα ζώα μετά το κυνήγι. Τώρα κατάλαβα γιατί τα λεωφορεία στο Λονδίνο είναι κόκκινα. Θέλουν να μας πουν ότι το αίμα του ενός είναι το φαντασιακό αξιοθέατο του άλλου: η φαντασμαγορία της πληγής σου είναι η πρέζα της φαντασίας μου.

 Έχω πάρει ακατάπαυστες δόσεις από αυτό το ναρκωτικό και αρχίζω σιγά σιγά να καταρρέω και γω. Νομίζω ότι τα λεωφορεία είναι το κόκκινο πύον της πόλης. Πετάγονται σαν κόκκινα άνθη στις διακλαδώσεις των οδών της. Σαν ζαλισμένα αιμοσφαίρια πλημμυρίζουν τις φλέβες και εισχωρούν στο κεφάλι της. Η πόλη αυτοκτονεί γλυκά μέσα στο αίμα της.

*Ο Δρ. Αλέξανδρος Παπαδόπουλος ασχολείται με το γράψιμο και τη perfomance - και αυτό ειναι το ιστολογιο του: postnubila

 

 

 

Ελλάδα
24

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

8 σχόλια
@Natasa kuriakouΗ lifo ΔΕΝ είναι ένα ιδιωτικό blog που μέσα σ΄αυτό λίγο ή πολύ γνωρίζουν οι σχολιαστές ο ένας τον άλλο.Και ακόμα και αν συμβεί αυτό κάποιες φορές (όπως στην περίπτωση σας) ουδόλως αυτό αποτελεί κανόνα.Τα σχόλια γίνονται επι των γνωμών που εκφράζονται και όχι επί των προσώπων που τις καταθέτουν.Είτε μετανάστης λοιπόν είναι προστατευόμενη σας (γνώμη) είτε υπήκοος ουδόλως με απασχολεί ...αν αισθάνεται προσβεβλημένη από το άρθρο..καλά θα κάνει ανάλογα με το βάθος της προσβολής ..να αντιδράσει αναλόγως ...και επειδή ακριβώς έγραψε οτι αισθάνεται πως το άρθρο "προσβάλει την χώρα της και την πόλη της "την παρότρυνα να ακολουθήσει ένα περισσότερο τυπικό δρόμοκάνοντας επίσημη διαμαρτυρία μέσω της πρεσβείας της.τι δεν είναι αρκετά κατανοητό;...και γιατί είστε σίγουρη οτι χρειάζονται απαραίτητα τη βοήθεια σας (η γνώμη με το νικ) maria liatou London και η γνώμη μου;υ.γ. Πραγματικά δεν σας καταλαβαίνω, όσο και αν εχώ λάβει υπ΄ οψιν μου το θαυμασμό που εκφράσατε για το πρόσωπο που κρύβεται πίσω από το νικ.Δεν ξέρω αν αξίζει να συνεχίσουμε μια τέτοιου είδους την επικοινωνία...να μιλάνε εμείς δηλαδή για κάτι που είπα εγώ σε κάποιον άλλο ..δεν μου φαίνεται καθόλου σοβαρό ..και δεν θα συνεχίσω.
PetrosK@Ξαναδιάβασε τα σχόλια σου ...Δες το "υφάκι" σου...Δες την ανακολουθία της σκέψης σουΔες τις ΅Ελλείψεις σου στην επικοινωνία (σιγά ρε μαγκα - κουλάρισε φιλαράκι - μην κάνεις ηλίθια σχόλια)και ξαναέλα Βελτιωμένος.....αλλιώς μην περιμένεις να Ξανασχοληθώ μαζί σου.υ.γ. Σεβασμό έχει κάποιος για Όλους !!(γυναίκες κ άντρες)και Όλες τις γνώμες ή δεν έχει καθόλου....
το κειμενο, ποιητικο, καλο ή κακο, ανηκει σε αλλη συζητηση. Ειναι ασχετο με το συμβαν στην Αθηνα σημερα. Επισης απο τη δική μου καθημερινοτητα, το κειμενο αναφερεται στο παρελθόν οταν η γραμμη 29 στο Λονδινο ηταν 'φισουνα'. Απλοποιει και τους ναρκομανεις του Λονδινου, και την καθημερινοτητα του Λονδινου
στα λεωφορεία στο Λονδίνο ΠΑΝΤΑ πληρώνεις εισητήριο, αλλιώς δεν μπαίνεις μέσα.ΚΑΝΕΝΑ δεν είναι τσάμπα.Και όσο για το τί γράφετε,τί να πώ!Το άρθρο μάλλον με όνειρο του αρθογράφου μου μοιάζει και όχι με την πραγματικότητα του Λονδίνου
ζω οχτώ χρόνια στην αγγλία. η ιστορία αναφέρεται σε πραγματικό περιστατικό... στα διπλά λεωφορεία (όχι τα διωροφα) έμπαιναν πολλοί επιβάτες χωρίς να πληρώνουν εισητηριο, συμπεριλαμβανομένου εμού.. δεν έχω λόγο να σας πω ψέμματα
και αυτά τα λεωφορεία τα έβγαλαν από την κυκλοφορία πολύ γρήγορα για αυτό το λόγο.Ο αρθρογράφος γράφει για τζαμπατζήδες λές και είναι μόδα και για πρεζάκια και για μία πόλη που αυτοκτονεί.Μάλλον μπέρδεψε την Αθήνα με το Λονδίνο
εγώ που είμαι 20 χρόνια εδώ οφείλω να πώ ότι και να μπήκαν κάποιοι χωρίς εισητήριο ΤΙ σημαίνει? Ότι το σύστημα συγκοινωνίας στο Λονδίνο πάσχει?? Τα έβγαλαν εκείνα τα λεωφορεία ,μόνο για 2 χρόνια ήταν στην κυκλοφορία..δεν καταλαβαίνω ως πρός τί αυτό το άρθρο...προσβάλει την χώρα μου και την πόλη μου
@ maria liatou-london"δεν καταλαβαίνω ως προς τί αυτό το άρθρο...προσβάλει την χώρα μου και την πόλη μου "Προτείνω ...να διαμαρτυρηθείτε εντόνως στην πρεσβεία σας στην Αθήνα.
@ page up. Άρχισες εσύ με το να κάνεις ηλίθιο σχόλιο.σεβασμός στις γυναίκες. η Μαρία σωστά τα λέει,σε έθιξε; εσύ γιατί την θίγεις; και καλά σου λέει η Νατάσα. δεν έγραψες τίποτα για το άρθρο,απλώς ψάχνεις ευκαιρίες να ειρωνευτείς από ότι φαίνεται. Και το τί κάνω εγώ είναι δική μου δουλειά,αλλά ασέβεια σε γυναίκες και ειδικά να είσαι κρυμμένος πίσω απο ψευδώνυμο,καλό είναι στην LIFO και κάθε LIFO να μην σχολιάζουν
PAGE UP Δεν γνωριζεις την κοπελα οποτε μην εκφερεις γνωμη οταν δεν ξερεις αν καποιος ειναι αγγλος υπηκοος η οχι.μεταναστρια παντως δεν ειναι και αρκετοι γνωριζουμε τι εχει κανει και εχει καταφερει και μας εχει κανει περηφανους. Οποτε ας το αφησουμε εκει το θεμα. Αν δεν εχεις να πεις κατι καλο τοτε μην λες τιποτα,γιατι η συμμετοχη σου σε αυτο το αρθρο ειναι μηδεν!
Πολύ σωστή και από κάτοικο πολλών χρόνων στο εξωτερικό.Γνωρίζω ποιά είστε και σας θαυμάζω,την δουλειά και την πορεία σας.ϊσως θα έπρεπε να γράψετε εσείς κάποιο σχετικό κείμενο στη LIFO.Και εγώ δεν κατάλαβα το νόημα του άρθρου αυτού. Ας κοιτάξουμε πρώτα την κατάντια μας ως Έλληνες και μετά κοιτάμε τους άλλους λαούς.