Ο μουσικός και ενορχηστρωτής Άκης Κατσουπάκης, σύντροφος της Ανδριάνας Μπάμπαλη στη ζωή και την τέχνη, έκανε κάτι ιδιαίτερο και ενδεχομένως όχι συνηθισμένο για εγχώρια δισκογραφική παραγωγή: Έβαλε την τραγουδοποιό και ερμηνεύτρια μέσα σε μια ντουλάπα γεμάτη ρούχα, προκειμένου το τραγούδισμα της να αποκτήσει ένα άλλο ηχητικό background. Κατά ένα τρόπο μού θύμισε έτσι τον περίφημο producer των Beatles, George Martin, που έστηνε τα μικρόφωνα πολύ ψηλά μεσ'στο στούντιο αναγκάζοντας τα Σκαθάρια να τεντώνουν τους λαιμούς τους την ώρα των ηχογραφήσεων!
Η αλήθεια είναι πως το τελευταίο CD της Μπάμπαλη ξεχωρίζει απ' την άποψη του ήχου, εκτός από το περιεχόμενο του: Δώδεκα τραγούδια σε ερμηνεία, μουσική και στίχους δικούς της (4) και σε στίχους βασικά του Νίκου Μωραΐτη (8). Με πολλές ετερόκλητες συμμετοχές, επίσης, από τον Γιάννη Κότσιρα και τον Haig Yazdjian μέχρι τους Onirama, τη Τζώρτζια Κεφαλά των Μπλε και τους Dub Colours. Το πώς όλοι αυτοί εντάχθηκαν άψογα - ειδικά ο Yazdjian - σε ένα καθαρόαιμο pop project, οφείλεται πρωτίστως στο υλικό της Μπάμπαλη και κατόπιν στον ήχο του Κατσουπάκη.
Η Μπάμπαλη φανερώνει πόσο καλοχωνεμένα έχει τα διεθνή μουσικά ρεύματα στο πλαίσιο της δημιουργίας ενός σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού.
Εκτιμώ τη Μπάμπαλη ως καλλιτέχνιδα κι ας μην την έχουν ακολουθήσει ποτέ βαρύγδουποι χαρακτηρισμοί του τύπου ''φαινόμενο''. Εδώ και μία 15ετία που εμφανίστηκε στο ελληνικό τραγούδι, ξεχώρισε με τις προσωπικές δουλειές της, τις συνεργασίες της, όπως και με το ζεστό φωνητικό της ηχόχρωμα που παραπέμπει σε νέες ερμηνεύτριες της pop και της jazz του εξωτερικού - κατά τη γνώμη μου θα μπορούσε να τραγουδήσει εξαιρετικά και το δημοτικό τραγούδι, αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης. Θα σταθώ στις συνεργασίες της, λέγοντας πως η παρουσία της σε δουλειές συναδέλφων της ξεφεύγει απ' αυτό που λέμε ''φιλική συμμετοχή'' και αγγίζει την ουσία. Δεν είναι τυχαίο που δύο αγαπημένα μου κομμάτια, τα οποία δεν ανήκουν κιόλας στις πιο θορυβώδεις συμμετοχές της, είναι τα ντουέτα της με τον Γιώργη Χριστοδούλου στη μπόσα - νόβα ''Είσαι αλλού, είμαι εδώ'' και με τον Παντελή Θεοχαρίδη στην pop - rock μπαλάντα ''Σταγόνες'' του Λάζαρου Σαμαρά.
Με το καινούργιο CD της, η Μπάμπαλη φανερώνει πόσο καλοχωνεμένα έχει τα διεθνή μουσικά ρεύματα στο πλαίσιο της δημιουργίας ενός σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού. Οι συνθετικές ιδέες της είναι πρωτότυπες κι ας μην κομίζουν καμία μουσική πρωτοπορία. Από το πρώτο όμως μέχρι το τελευταίο track, συστήνουν ένα αισθαντικό κλίμα που διασπάται επιτυχώς με τα σουινγκάτα ''Πέντε βήματα'', το ροκάδικο ''Τ'ακουστικά'', το ομότιτλο ''Το μαζί είναι δρόμος'' που αποτελεί την πιο ηλεκτρισμένη lounge στιγμή του άλμπουμ, τον jazzy ''Αχινό'' και το εξόδιο ''Άντε γεια'', ακουστική μπαλάντα με χρήση εγχόρδων.
Στιχουργικά, ο Νίκος Μωραΐτης είναι και πάλι το άκρον άωτον της ανισότητας. Υπάρχουν έτσι κομμάτια σαν το ''Στον αόριστο'' που είναι έως και συγκλονιστικός (Αυτή η χώρα μού μιλάει στον αόριστο/ τι ήμουνα, τι έκανα παλιά/ μπροστά σε ένα μέλλον ακαθόριστο/ σκουπίδια και αγάλματα αγκαλιά), εκεί που σε άλλα, όπως στα ''Πέντε βήματα'' λόγου χάριν, οι εικόνες του θυμίζουν κοριτσίστικο λεύκωμα δημοτικού (Όπως βγαίνω το πρωί απ' το σπίτι/ βήματα δικά σου ακούω στη σκάλα/ γίνομαι όλη τότε μια τρεχάλα/ να προλάβω την καρδιά πριν φύγει). Σε γενικές γραμμές, πάντως, επενδύοντας τις μουσικές της Μπάμπαλη, οι στίχοι του κινούνται σε αξιοπρεπές επίπεδο. Πάλι δεν ξέρω, ίσως εγώ να είμαι πολύ απαιτητικός στο θέμα του στίχου και να μη συγχωρώ την ελαφρότητα στο πεδίο ακόμη και της pop κουλτούρας.
Εν κατακλείδι, το ''Μαζί είναι δρόμος'' της Ανδριάνας Μπάμπαλη, ναι μεν την έβαλε στη...ντουλάπα χάριν ευφωνίας (κυριολεκτικά), την έριξε όμως και στα βαθιά ως τραγουδοποιό. Οι συνθέσεις της αναζητούν την αλήθεια και την ουσία τους στο παρόν χωρίς να αναμοχλεύουν μουσικά το παρελθόν. ''Το μαζί είναι δρόμος'', ακόμη και ως τίτλος, δεν κρύβει καμία δεικτικότητα. Είναι ένα σύνθημα - έναυσμα για ενότητα στη νεότερη γενιά που μπορεί να ψάξει τη συνειδητότητα της μέσα από δώδεκα καλόγουστα pop τραγούδια. Η έκδοση συνοδεύεται από τα όμορφα σκίτσα της Ελένης Σακαλή.
* Ευχαριστούμε τον Άκη Κατσουπάκη για την αποκλειστική παραχώρηση των φωτογραφιών κατά την ηχογράφηση του ''Μαζί είναι δρόμος'' της Ανδριάνας Μπάμπαλη
Βέβαια περί ορέξεως, ουδείς λόγος.
Καλοφάγωτη!