Έτσι θα ήταν ο κόσμος χωρίς τους ανθρώπους (και θα ήταν τέλειος)

 Έτσι θα ήταν ο κόσμος χωρίς τους ανθρώπους (και θα ήταν τέλειος) Facebook Twitter
2

 

 Έτσι θα ήταν ο κόσμος χωρίς τους ανθρώπους (και θα ήταν τέλειος) Facebook Twitter

Είναι μερικοί καλλιτέχνες που ενδίδουν τόσο απενοχοποιημένα και ολοκληρωτικά στην πολύχρωμη δίνη της ποπ αρτ και της border line κιτς αισθητικής, που δεν γίνεται να μην σε μαγνητίσουν.

Τουλάχιστον, δεν γίνεται να μην μαγνητίσουν εμένα.

Ο λόγος για την νεαρή Λετονή ζωγράφο Vera Elena Solodovnikova, που τα τελευταία χρόνια ζει και δημιουργεί στην Βαρκελώνη, και της οποίας την τελευταία δουλειά "Life is Full of Little Pleasures" ερωτεύτηκα.

Η Solodovnikova φαντάζεται έναν κόσμο στον οποίο οι άνθρωποι έχουν εκλείψει, και τη θέση τους έχουν πάρει στιλιραζαρισμένοι ανθρωπόμορφοι σκύλοι που πίνουν χρωματιστά κοκτέιλ σε ένα ούλτρα tiki περιβάλλον.

Ένα κόσμο γεμάτο ροζ φλαμίνγκο, ανανάδες, κύματα, και κοκοφοίνικες.

Έναν κόσμο όπου είναι πάντα καλοκαίρι.

Αφού συνειδητοποίησα ότι δεν χορταίνω να κοιτάω τους πίνακες της, οι οποίοι αποπνέουν μία κόμικ αισιοδοξία, αποφάσισα να την βρω και να της ζητήσω να με μυήσει στον κόσμο της.

Ιδού!

 Έτσι θα ήταν ο κόσμος χωρίς τους ανθρώπους (και θα ήταν τέλειος) Facebook Twitter
 Έτσι θα ήταν ο κόσμος χωρίς τους ανθρώπους (και θα ήταν τέλειος) Facebook Twitter

-Από που προέρχεται η έμπνευση σου;

- Κυρίως από τη ζωή μου, κι από τα πράγματα τα οποία συμβαίνουν σ' αυτήν. Πρέπει κανείς να φροντίζει να απολαμβάνει πραγματικά τη ζωή, γιατί μ' αυτόν τον τρόπο έρχεται και η έμπνευση από μόνη της. Χρησιμοποιώ τα έντονα και φωτεινά χρώματα γιατί κάπως έτσι θα ήθελα στην πραγματικότητα να μοιάζει ο κόσμος γύρω μου.

- Λες ότι με τη δουλειά σου προσπαθείς να αποτυπώσεις έναν κόσμο στον οποίο το ανθρώπινο είδος έχει εκλείψει.

Πώς θα ήταν αυτό στην πραγματικότητα;

-Ένας παράδεισος με μία ατελείωτη αρμονία. Όπως ακριβώς ήταν και πριν εμφανιστεί ο άνθρωπος στη γη. Ιδανικά, θα ήθελα να μοιάζει με τον κόσμο που γεννιέται μέσα από την ζωγραφική μου.

 Έτσι θα ήταν ο κόσμος χωρίς τους ανθρώπους (και θα ήταν τέλειος) Facebook Twitter
 Έτσι θα ήταν ο κόσμος χωρίς τους ανθρώπους (και θα ήταν τέλειος) Facebook Twitter

- Αν είναι έτσι, θα ήταν ένας πραγματικά παράξενος κόσμος...

-Αντιθέτως! Οι άνθρωποι είναι αυτοί που έκαναν τον κόσμο περίεργο :)

- Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος για τον οποίο χρησιμοποιείς ανθρωπόμορφα ζώα στους πίνακες σου;

-Μου αρέσει η ιδέα ότι η εποχή κατά την οποία τα ζώα ζούσαν και λατρεύονταν σαν Θεοί θα επιστρέψει μία μέρα.

 Έτσι θα ήταν ο κόσμος χωρίς τους ανθρώπους (και θα ήταν τέλειος) Facebook Twitter
 Έτσι θα ήταν ο κόσμος χωρίς τους ανθρώπους (και θα ήταν τέλειος) Facebook Twitter

- Και γιατί προτιμάς αυτή τη συγκεκριμένη ράτσα σκύλου, η οποία μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή-;

- Πρόκειται για την επόμενη μου μετενσάρκωση!

-Μάλιστα.

Οι πίνακες σου θυμίζουν έντονα καλοκαίρι. Συμφωνείς ότι η Βαρκελώνη είναι μία πόλη όπου το καλοκαίρι δεν φεύγει ποτέ;

-Φυσικά και συμφωνώ. Η Βαρκελώνη σου δίνει την αίσθηση ενός καλοκαιριού που δεν τελειώνει ποτέ. Είναι μια πόλη στην οποία μπορείς να πίνει κοκτέιλ σε ταράτσες καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς.

 Έτσι θα ήταν ο κόσμος χωρίς τους ανθρώπους (και θα ήταν τέλειος) Facebook Twitter
 Έτσι θα ήταν ο κόσμος χωρίς τους ανθρώπους (και θα ήταν τέλειος) Facebook Twitter

-Τέλος, Vera, ποιες είναι οι δικές σου μικρές καθημερινές απολαύσεις;

-Κολύμπι το πρωί, ένα ποτήρι κρασί ή σαμπάνια, και το να σχεδιάζεις μελλοντικά ταξίδια.

 Έτσι θα ήταν ο κόσμος χωρίς τους ανθρώπους (και θα ήταν τέλειος) Facebook Twitter
 Έτσι θα ήταν ο κόσμος χωρίς τους ανθρώπους (και θα ήταν τέλειος) Facebook Twitter
 Έτσι θα ήταν ο κόσμος χωρίς τους ανθρώπους (και θα ήταν τέλειος) Facebook Twitter

*Facebook

2

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ορόσημο της σύγχρονης τέχνης και της γκέι ορατότητας: Ο πίνακας του Χόκνεϊ που έπιασε τα 44 εκατομμύρια

Εικαστικά / Ορόσημο της ζωγραφικής και της γκέι ορατότητας: Ο πίνακας του Χόκνεϊ που έπιασε τα 44 εκατομμύρια

Πριν από λίγες μέρες ο οίκος Christie’s δημοπράτησε το πρώτο από τα διπλά πορτρέτα που δημιούργησε ο μεγάλος Βρετανός καλλιτέχνης στα τέλη της δεκαετίας του 1960.
THE LIFO TEAM
Ο Λάζαρος Ζήκος ήθελε να χαρίζει τα έργα του

Εικαστικά / Ο Λάζαρος Ζήκος ήθελε να χαρίζει τα έργα του

H έκθεση «Tα εικονο-όργανα του Λάζαρου Ζήκου» μάς θυμίζει τον ανήσυχο, ευφάνταστο καλλιτέχνη που έφυγε νωρίς, ξανασυστήνοντας τα ανατρεπτικά, ευφυή, παιγνιώδη, σκοτεινά και ενοχλητικά πολλές φορές έργα του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Ευγενία Βερελή αφηγείται ιστορίες που κάνουν την τέχνη μαγεία

Εικαστικά / Τα «μαγικά» κεραμικά της Ευγενίας Βερελή συνομιλούν με το έργο του Αλέκου Φασιανού

«Στις εξιστορήσεις της ζωής σου συχνά ανταποκρίνομαι με ρίγη» λέγεται η έκθεση της νεαρής εικαστικού που λαμβάνει χώρα στο Μουσείο Αλέκου Φασιανού. Το χάσμα του χρόνου εξαφανίζεται και ένας γόνιμος διάλογος ξεκινά ανάμεσα στους δύο καλλιτέχνες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα γλυπτό ζωντανεύει το «άγνωστο» λατομείο του Φιλοπάππου

Εικαστικά / Ένα γλυπτό ζωντανεύει το «άγνωστο» λατομείο του Φιλοπάππου

Ο Αλέξανδρος Τζάννης δημιουργεί σε μια ερειπωμένη κατασκευή στον λόφο του Φιλοπάππου ένα έργο στο οποίο αποτυπώνονται μέρη από τα κλαδιά του φυτού που βρίσκεται διάσπαρτο στον λόφο, «μεταφρασμένα» σε σίδερο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζόρτζιο ντε Κίρικο: «Η μοντέρνα τέχνη δεν αρέσει σε κανένα»

Εικαστικά / Τζόρτζιο ντε Κίρικο: «Η μοντέρνα τέχνη δεν αρέσει σε κανέναν»

Πεθαίνει σαν σήμερα ο Ιταλός ζωγράφος Τζόρτζιο ντε Κίρικο. Διαβάζουμε ξανά μια δύστροπη και νευρική συνέντευξή του από το 1966, στην οποία μιλάει ελεύθερα, σκληρά, συχνά όμως και με αλήθειες, για τη σύγχρονη ζωγραφική.
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ
Στη Θεσσαλονίκη θα περάσεις τέλεια, όποιο κι αν είναι το vibe σου

Εικαστικά / Στη Θεσσαλονίκη θα περάσεις τέλεια, όποιο κι αν είναι το vibe σου

Από την έκθεση με τις φωτογραφίες της Φρίντα Κάλο μέχρι τις άπειρες συναυλίες: Αυτά τα 22 events αξίζουν την προσοχή σας στην αγαπημένη πόλη της Θεσσαλονίκης.
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ, ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ & ΧΡΗΣΤΟ ΠΑΡΙΔΗ
Αγγελική Αντωνοπούλου

Οι Αθηναίοι / Αγγελική Αντωνοπούλου: «Τι να σου πει η τέχνη με μια τέτοια καθημερινότητα»

Είναι ιδιοκτήτρια μιας σημαντικής γκαλερί της πόλης. Πιστεύει πως πλέον δεν υπάρχουν πολλοί γκαλερίστες ή συλλέκτες που να παθιάζονται με την τέχνη. Είναι σίγουρη, όμως, πως το να ανακαλύπτεις την ομορφιά στην τέχνη είναι ό,τι πιο αισιόδοξο. Η Αγγελική Αντωνοπούλου αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οργανωθείτε - Ο Νοέμβριος είναι γεμάτος εκθέσεις

Εικαστικά / Οργανωθείτε - Ο Νοέμβριος είναι γεμάτος εκθέσεις

Από τον Ρότζερ Μπάλεν και τον Γιούργκεν Τέλερ μέχρι τη συνομιλία του έργου του Ακριθάκη και του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη με σύγχρονους δημιουργούς, αυτόν τον μήνα μουσεία, ιδρύματα και αίθουσες τέχνης προτείνουν πολλά και ενδιαφέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μια έκθεση με το χρώμα των φανταστικών κόσμων και των μύθων

Εικαστικά / Αντωνάκης Χριστοδούλου: «Ευτυχώς, υπάρχουν ομόφυλα ζευγάρια που περπατάνε χέρι-χέρι»

Με αφορμή τη νέα του έκθεση, «Purpose, Desire, Emptiness», ο εικαστικός μάς μιλάει για ιστορίες της παιδικής του ηλικίας που μπλέκονται με μύθους και τέρατα, την ποπ κουλτούρα και τη βιομηχανία του σεξ.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Κατερίνα Κομιανού θέλει να δούμε τα πράγματα «λίγο πριν αλλάξουν»

Εικαστικά / Η Κατερίνα Κομιανού θέλει να δούμε τα πράγματα «λίγο πριν αλλάξουν»

Η Κατερίνα Κομιανού περιπλανιέται στην πόλη εξερευνώντας την αστική τοπογραφία και καταγράφει την πολιτική πραγματικότητα μέσα από δημόσια γλυπτά και αντικείμενα στο κέντρο της Αθήνας με μια αναλογική φωτογραφική μηχανή ή μια ερασιτεχνική Super8.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρόι Λιχτενστάιν: Ο πρωτοπόρος της pop art που έβαλε τον Mίκι Μάους στα μουσεία

Σαν σήμερα / Ρόι Λιχτενστάιν: Ήταν όντως ο «χειρότερος καλλιτέχνης» της εποχής του;

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο πρωτοπόρος καλλιτέχνης της pop art που με το γενναίο έργο του ειρωνεύτηκε το κλασικό, έβαλε τον Mίκι Μάους σε μουσεία και γκαλερί και άλλαξε οριστικά τους κανόνες της σύγχρονης τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μόλις τελείωσε το αριστούργημά του, ο Γκογκέν επιχείρησε να αυτοκτονήσει

Εικαστικά / Μόλις τελείωσε το αριστούργημά του, ο Γκογκέν επιχείρησε να αυτοκτονήσει

Ο πίνακας με τίτλο «Από πού ερχόμαστε; Τι είμαστε; Πού πάμε;» θα ήταν η τελευταία του διαθήκη, ένα έργο που θα έλυνε επιτέλους, όπως ο ίδιος έλεγε, το «παράδοξο μεταξύ του κόσμου των συναισθημάτων και του κόσμου του μυαλού».
THE LIFO TEAM

σχόλια

2 σχόλια