Ζώνη ενδιαφέροντος: Μια φούγκα του θανάτου

Ζώνη ενδιαφέροντος: Μια φούγκα του θανάτου Facebook Twitter
Ποτέ άλλοτε δεν πρέπει να αποτυπώθηκε τόσο γλαφυρά η «μπαναλιτέ του κακού».
0

 

H ΠΟΛΥΣΥΖΗΤΗΜΕΝΗ «Ζώνη Eνδιαφέροντος», του πολύ ιδιαίτερου και ακριβοθώρητου Άγγλου σκηνοθέτη Τζόναθαν Γκλέιζερ, που παίζεται αυτές τις μέρες στις ελληνικές αίθουσες, δεν είναι μία ακόμα ταινία με θέμα το Ολοκαύτωμα και την κοινοτοπία του κακού, τη θεωρία που διατύπωσε η Χάνα Άρεντ. Δεν είναι μία ακόμα ταινία που επιχειρεί να ψηλαφίσει τη φρίκη με όρους που θα περιμέναμε.

Όλο το φιλμ στηρίζεται ευφυώς στην παράπλευρη δράση, σε αυτό που συμβαίνει σε δεύτερο πλάνο αλλά δεν βλέπουμε ποτέ παρά μόνο το ακούμε ή το αντιλαμβανόμαστε από μακάβριες λεπτομέρειες. Η οικογένεια του διαβόητου διοικητή του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς Ρούντολφ Ες έχει στήσει τον ιδιωτικό της παράδεισο ακριβώς δίπλα στους τοίχους του στρατοπέδου. Καλλιεργούν τον ολάνθιστο κήπο τους, κάνουν μπάνιο στο ποτάμι, παίζουν με τα παιδιά τους, ασχολούνται με τις δουλειές του νοικοκυριού, φροντίζουν τα ζώα τους ενώ δίπλα τους ακριβώς δολοφονούνται με ρυθμούς βιομηχανικής παραγωγής εκατομμύρια Εβραίοι. Ποτέ δεν βλέπουμε σκηνές μέσα από το στρατόπεδο. Ο ζόφος υποδηλώνεται με ήχους από κραυγές, διαταγές, πυροβολισμούς, το βουητό και τις φλόγες από τα κρεματόρια και τον θόρυβο από τα τρένα που μεταφέρουν τους μελλοθάνατους. Η οικογένεια Ες παραμένει απαθής σε ό,τι συμβαίνει δίπλα της, όπως εάν ζούσε δίπλα σε οποιοδήποτε εργοστάσιο.

Αν ο Τσέλαν με την ποίησή του ήρθε να διαψεύσει τη γνωστή απόφανση του Αντόρνο πως «μετά το Άουσβιτς, είναι βαρβαρότητα να γράφει κανείς ποίηση» έστω κι αν στην πραγματικότητα η ρήση του έχει παρερμηνευτεί, κάτι ανάλογο καταφέρνει και ο Γκλέιζερ.
 

Οι πλάγιοι τρόποι στην Τέχνη συχνά αποδεικνύονται πολύ πιο δραστικοί, ειδικά αν θέλει κάποιος να αποφύγει τους μελοδραματισμούς. Η μέθοδος του Γκλέιζερ θυμίζει αρκετά τους εκφραστικούς τρόπους της ποίησης, τον υπαινιγμό και την αφαίρεση. Η ψυχρή και αποστασιοποιημένη κινηματογραφική γλώσσα του φέρνει στον νου το διάσημο ποίημα «Φούγκα του θανάτου» του Πάουλ Τσέλαν για τα θύματα των στρατοπέδων εξόντωσης. Από μία άποψη, όπως ο Τσέλαν στη «Φούγκα» του χρησιμοποιεί τους κανόνες της μουσικής αντίστιξης, όπου δυο διαφορετικές μελωδίες συνυπάρχουν, ενώ εκμεταλλεύεται ένα ήσσονος σημασίας γεγονός, τη μουσική που έπαιζε η ορχήστρα των στρατοπέδων, την ώρα που οδηγούσαν τους Εβραίους στον θάνατο, ακριβώς το ίδιο κάνει και ο Γκλέιζερ, επιλέγοντας να φωτίσει την οικογενειακή ζωή των Ες.

Μιλάμε για μία αντιφατική σύζευξη που σοκάρει: όσο πιο ειδυλλιακό δείχνει το περιβάλλον του σπιτιού των Ες, τόσο πιο ανατριχιαστική ξεπροβάλλει η αρχιτεκτονική του τρόμου. Η τρυφερότητα του διοικητή του Άουσβιτς προς τα παιδιά του μαρτυρίες ανθρώπων που είχαν εργαστεί για την οικογένεια Ες το επιβεβαιώνουν υπογραμμίζει ακόμα περισσότερο τις θηριωδίες του.

Αν ο Τσέλαν με την ποίησή του ήρθε να διαψεύσει τη γνωστή απόφανση του Αντόρνο πως «μετά το Άουσβιτς, είναι βαρβαρότητα να γράφει κανείς ποίηση» έστω κι αν στην πραγματικότητα η ρήση του έχει παρερμηνευτεί, κάτι ανάλογο καταφέρνει και ο Γκλέιζερ.

Εκτός από μία ακόμα απάντηση στον Αντόρνο για το πώς η Τέχνη μπορεί να προσεγγίσει τη βαρβαρότητα, αν ζούσε η Άρεντ, εικάζουμε πως θα ήταν περήφανη για το δημιούργημα του Γκλέιζερ. Ποτέ άλλοτε δεν πρέπει να αποτυπώθηκε τόσο γλαφυρά η «μπαναλιτέ του κακού». Είναι σαφές πως ο δρόμος για τον όλεθρο είναι στρωμένος με καθωσπρεπισμούς, μικροαστικές συνήθειες κι επαναλαμβανόμενες ρουτίνες.

Ωστόσο, παραμένει πάντα δύσκολο να αντιληφθούμε την κοινοτοπία του κακού όταν σαν μύκητας εξαπλώνεται πλάι μας. Είναι σίγουρα πιο προσπελάσιμη η μεγάλη εικόνα που περιβάλλεται από στρώματα ιστορικής μνήμης, μακρινή αλλά και συντριπτική μέσα στον παραλογισμό της παρά οι μικροί καθημερινοί ολοκληρωτισμοί δίπλα μας κι ο υπόγειος εκφασισμός μιας κοινωνίας που διατηρεί χαμηλές τις αντιστάσεις της.

Πριν μερικούς μήνες, αποσβολωμένο το πανελλήνιο παρακολουθούσε από οθόνες τον πνιγμό του 36χρονου ΑΜΕΑ Αντώνη που είχε την ατυχία να είναι διαφορετικός από τους άλλους. Είδε να τον σπρώχνουν στη θάλασσα και να τον κοιτούν να πνίγεται με αδιαφορία άνθρωποι της διπλανής πόρτας που είχαν εξασκηθεί στον αυταρχισμό της μικροεξουσίας  και θεωρούσαν πως η θέση τους τούς έδινε το δικαίωμα να πράξουν αναλόγως. Άνθρωποι καθημερινοί με μια μικροεξουσία στα χέρια τους μπορούν να μετατραπούν σε τέρατα. Μια τόσο αναίτια εγκληματική πράξη ήταν ένα μεγάλο σοκ για την κοινωνία. Τουλάχιστον για λίγο, μέχρι να επιστρέψει ξανά στον λήθαργο του εφησυχασμού της. Η βία μπορεί να μη φτάνει πάντα σε ποινικά αδικήματα αλλά είναι διάχυτη γύρω μας.

Μία ολόκληρη κοινωνία τα προηγούμενα χρόνια παρακολουθούσε, επίσης, αποσβολωμένη ή μήπως με απάθεια; μία εγκληματική οργάνωση ενδεδυμένη με τον μανδύα πολιτικού κόμματος να κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος, να αυξάνει τους ψηφοφόρους της, να προβαίνει σε πογκρόμ κατά μεταναστών και να καταλαμβάνει τα έδρανα της Βουλής. 

Όπως έχει αποδείξει η Ιστορία, το αυγό του φιδιού εκκολάπτεται σε αθέατα μικροεργαστήρια, εκτρέφεται σε θύλακες που το ευνοούν, ευδοκιμεί σε συνθήκες ανοχής και ξεπετάγεται μέσα από πρόθυμες να το συνδράμουν ιστορικές συγκυρίες. Η επαγρύπνηση και η επισήμανση των ανησυχητικών φαινομένων είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία.

Για να μην παριστάνουμε πως δεν ακούμε να φτάνει ως εμάς ο ανατριχιαστικός απόηχος από το κακό της διπλανής πόρτας…

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η σκληρή αλήθεια για τους Εβραίους της Θεσαλονίκης

Μικροπράγματα / Η σκληρή αλήθεια για τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης

Ένα ηχητικό ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη που, με τη βοήθεια κορυφαίων ιστορικών, αφηγείται τη συγκλονιστική, «σβησμένη» ιστορία των Εβραίων της πόλης / Επιστημονική συντονίστρια: Τατιάνα Λιάνη
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ
Δεν υπάρχει κοινοτοπία στο κακό: Ένα νέο ντοκιμαντέρ αποκαλύπτει τη μυστική εξομολόγηση του Άιχμαν

Οθόνες / Δεν υπάρχει κοινοτοπία στο κακό: Ένα νέο ντοκιμαντέρ αποκαλύπτει τη μυστική εξομολόγηση του Άιχμαν

Στο ντοκιμαντέρ με τίτλο «The Devil's Confession: The Lost Eichmann Tapes» παρουσιάζονται ηχογραφημένες μαγνητοταινίες όπου ο αρχιτέκτονας του Ολοκαυτώματος παραδέχεται με περηφάνια τα πάντα, τέσσερα χρόνια πριν από τη δίκη του στην Ιερουσαλήμ.
THE LIFO TEAM

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σιούτη

Οπτική Γωνία / ΟΠΕΚΕΠΕ, μεταναστευτικό και Τέμπη ζορίζουν ξανά την κυβέρνηση

Το σκάνδαλο των αγροτικών επιδοτήσεων και η πιθανή επιστροφή προσφύγων από τη Γερμανία στην Ελλάδα έρχονται να προστεθούν στα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Ρεπορτάζ / Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Στο βιβλίο του «Ο πλαστογράφος του Φράνκο», ένας ντετέκτιβ από τη Σεβίλλη ισχυρίζεται πως μεγάλα μουσεία, μεταξύ των οποίων και η ελληνική Εθνική Πινακοθήκη, έχουν αγοράσει πιστά αντίγραφα έργων του Ελ Γκρέκο.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Σήμερα, όταν δεν είσαι σίγουρος τι ακριβώς επαγγέλλεσαι, πιθανότατα λες πως είσαι creative director

Κοκέτα / Σήμερα, όταν δεν είσαι σίγουρος τι ακριβώς επαγγέλλεσαι, πιθανότατα λες πως είσαι creative director

Ένας σιωπηλός ιός, μια πανδημία για την οποία δεν μιλά κανείς: μανάδες, κρύψτε τα παιδιά σας από τη μάχη του creative direction. Η Δανάη Ιωάννου σε μια επιτόπια έρευνα για το επάγγελμα που σαρώνει γύρω μας τους ανθρώπους σαν κρυφή πανδημία.
ΔΑΝΑΗ ΙΩΑΝΝΟΥ
Μεταναστευτικό: Η ισπανική απάντηση

Οπτική Γωνία / Μεταναστευτικό: Η ισπανική απάντηση

Χώρες που υποδέχτηκαν σχετικά φιλικά μετανάστες είχαν οφέλη σε οικονομικό επίπεδο. Μια από αυτές είναι η Ισπανία, που τα τελευταία χρόνια έχει προχωρήσει σε θετικές μεταρρυθμίσεις που αφορούν τους τρόπους ένταξής τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Γαϊδούρια : Ζώα εργασίας ή σιωπηλά θύματα;/ Ιπποειδή: Ζώα εργασίας ή σιωπηλά θύματα;

Ρεπορτάζ / Γαϊδούρια: Ζώα εργασίας ή θύματα κακοποίησης;

Είναι τα ιπποειδή στην Ελλάδα εργάτες χωρίς δικαιώματα; Ποιες είναι οι συνθήκες διαβίωσής τους, ποια μέριμνα υπάρχει για τη φροντίδα τους και γιατί η νομοθετική προστασία τους βρίσκεται σε μια γκρίζα ζώνη; Μιλούν στη LiFO εκπρόσωποι φιλοζωικών οργανώσεων και τοπικοί φορείς.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Guest Editors / Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Η πατριαρχία είναι παντού: στην οικονομία, στην κοινωνία, στην ψυχολογία, στην αισθητική, στον πολιτισμό, σε ολόκληρη την ανθρώπινη κατάσταση. Όταν σκεφτόμαστε το πολιτικό, δεν γίνεται να μη σκεφτόμαστε το φεμινιστικό.
ΝΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
«Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οπτική Γωνία / «Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οι παγκόσμιες και περιφερειακές επιπτώσεις της σύγκρουσης στη Γάζα και τα αδιέξοδα του Παλαιστινιακού. Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια ομάδα μαθητών κατασκεύασε ρομπότ που καθαρίζει τις θάλασσες

Περιβάλλον / Πώς μια ομάδα μαθητών από τον Άλιμο έφτιαξε ρομπότ που καθαρίζει τον βυθό;

Το Greek Seabot είναι το υποβρύχιο ρομπότ που δημιούργησε μια μαθητική ομάδα από το ΕΠΑΛ Αλίμου για να βοηθήσει στον καθαρισμό των βυθών από πλαστικά και απορρίμματα. Μιλούν στη LIFO οι μαθητές για τα κίνητρά τους και το όραμά τους για ένα πιο καθαρό περιβάλλον.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Οι αλλαγές που φέρνουν στο μεταναστευτικό η πρόσφατη απόφαση της Λειψίας και η νέα πολιτική του Μερτς/ Μεταναστευτικό: Από τη Μέρκελ στον Μερτς και η αλλαγή που φέρνει η απόφαση της Λειψίας

Βασιλική Σιούτη / Μεταναστευτικό: Πώς επηρεάζει την Ελλάδα η αλλαγή πολιτικής της Γερμανίας;

Μετά την εκλογή του Φρίντριχ Μερτς, η Γερμανία αυστηροποιεί τη μεταναστευτική πολιτική της και αναζητά τρόπους για να εξαιρεθεί από την υποχρέωση εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, ώστε να μην κάνει δεκτά νέα αιτήματα ασύλου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες; 

Οπτική Γωνία / Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες ενώ δεν έχουμε να φάμε;

Αν νομίζετε ότι η επίδειξη πλούτου προκαλεί σήμερα κοινωνική κατακραυγή, πλανάστε. Άνθρωποι που δυσκολεύονται οικονομικά, αντί να βιώσουν ταξική αφύπνιση, βλέποντας πώς ζει η δισεκατομμυριούχος σταρ του TikTok, θέλουν να μάθουν τα πάντα γι' αυτήν.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανήλικοι στην πρώτη γραμμή: Το νέο πρόσωπο της ακροδεξιάς στη Θεσσαλονίκη

Ελλάδα / 13χρονα παιδιά σε νεοναζιστικές συμμορίες: Πώς φτάσαμε εδώ;

Όλο και περισσότεροι έφηβοι και νέοι φαίνεται να γοητεύονται από ακροδεξιές ιδεολογίες. Τι σηματοδοτεί η έκρηξη αυτού του επικίνδυνου φαινομένου; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, Άρης Στυλιανού.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
« Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Οπτική Γωνία / «Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Ο επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας της Θρησκείας της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ και διδάκτορας των πανεπιστημίων Βοστώνης και Λουβέν Χαράλαμπος Βέντης μιλά για την εκλογή του νέου Πάπα, την «επιστροφή» της θρησκείας και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα η Καθολική και η Ορθόδοξη Εκκλησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει…

Οπτική Γωνία / Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει

Την τελευταία δεκαετία, όλα σχεδόν έχουν αλλάξει στην ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα σε εκείνο το κομμάτι της που βρισκόταν παραδοσιακά και ιστορικά απέναντι στη συντηρητική παράταξη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πως θα το ξοδέψεις

Ρεπορτάζ / Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πώς θα το ξοδέψεις

Η απόφαση της κυβέρνησης να καταβάλλεται το επίδομα ανεργίας και άλλες κοινωνικές παροχές σε προπληρωμένη κάρτα, με πλαφόν 50% στην ανάληψη μετρητών, προκαλεί την αγανάκτηση των δικαιούχων. Σχολιάζουν στη LIFO άνεργοι πολίτες, ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ και εκπρόσωποι κλάδων που πλήττονται.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ