Υπόθεση Γεωργούλη: Πώς περάσαμε στη δεύτερη φάση του #MeToo

Υπόθεση Γεωργούλη: Πώς περάσαμε στη δεύτερη φάση του #MeToo Facebook Twitter
Το σημαντικό είναι ότι χθες χρεοκόπησε και επισήμως όλο το παλαιό αφήγημα, όλη η παλιά και συνήθως αποτελεσματική μέθοδος εναντίον γυναικών που βρίσκουν το θάρρος και αποφασίζουν να διεκδικήσουν δικαιοσύνη, όπως κι αν λέγεται, όποιος κι αν είναι ο θύτης τους. Εικονογράφηση: Ατελιέ LiFO
0

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ εναντίον του Αλέξη Γεωργούλη, την προσπάθεια να περάσει η υπόθεση στα «ψιλά» και ως χτύπημα ενταγμένο στο πλαίσιο της προεκλογικής μικροπολιτικής πάλης, μπορείτε να τα διαβάσετε όλα εδώ και εδώ.

Ωστόσο, χθες για πρώτη φορά στα ελληνικά χρονικά, συνέβη και κάτι πρωτόγνωρο και εξαιρετικά ελπιδοφόρο αναφορικά με την παραδοσιακή, συστημική μετατόπιση της συζήτησης από τον θύτη στην επιζώσα, που πρακτικά σηματοδοτεί και το πέρασμα στη δεύτερη φάση του #MeToo.

Το «κάτι» ήταν ο τρόπος με τον οποίο εκτέθηκε ανεπανόρθωτα μεγάλη μερίδα του ηλεκτρονικού Τύπου της χώρας στην προσπάθεια «ξεπλύματος» και μικροπολιτικής εργαλειοποίησης της υπόθεσης και η χρεοκοπία μίας παραδοσιακά χαμερπούς και κακοποιητικής ρητορικής εναντίον επιζωσών σε λιγότερο από 24 ώρες.

Μέχρι το απόγευμα, οπότε και προέκυψε η ύπαρξη γνωματεύσεων και η βεβαιότητα ότι η γυναίκα κατήγγειλε το γεγονός την επόμενη κιόλας μέρα και προτίμησε να ακολουθήσει όλα τα προτεινόμενα βήματα με προσωπικό κόστος, η μπάλα –της διαπόμπευσης, της πολιτικής εργαλειοποίησης του συμβάντος και της υποβάθμισής του– είχε βρεθεί με θόρυβο στην εξέδρα.

Συγκεκριμένα:

• Από νωρίς χθες το πρωί –και πάντα σε συνεργασία με μεγάλη μερίδα του ηλεκτρονικού Τύπου– διαρρεόταν τεχνηέντως το όνομα και η ιδιότητα της καταγγέλλουσας, ενώ καταβαλλόταν σοβαρή προσπάθεια δίπλα από τη φωτογραφία του Γεωργούλη να τοποθετηθεί και εκείνη της γυναίκας που κινήθηκε νομικά εναντίον του. «Ποια είναι η γυναίκα που κατηγορεί τον Γεωργούλη για βιασμό και ξυλοδαρμό» ήταν ο τίτλος της είδησης με άπειρες υποπαραλλαγές, σε μια απόπειρα να εκβιαστεί η καταγγέλλουσα και να σιωπήσει ή έστω να τρομοκρατηθεί.

• Πολύ σύντομα ακολούθησε και η κλιμάκωση της τακτικής, αφού πλέον αρκετοί δημοσιογράφοι γνώριζαν το όνομά της και διάνθιζαν τα «ρεπορτάζ» τους με φωτογραφικά στοιχεία για την ιδιότητα και τη δραστηριοποίησή της στις Βρυξέλλες. Λίγο μετά τις 10:00 και ενώ είχαν ξεψαχνιστεί οι σελίδες της στα social media, προέκυψαν και οι πρώτες φωτογραφίες μαζί με τη ρητορική συγκεκριμένων λογαριασμών στο Twitter που ακολουθούσαν το δόγμα του «ωραίου, πλούσιου και επιτυχημένου» που «δεν είχε ανάγκη να βιάσει». Καθώς το ξεψάχνισμα των social media δεν «έδινε» κάποιο «προκλητικό» στιγμιότυπο, κάποιο «λαβράκι» που θα έκανε πιο εύκολη την επιχείρηση σπίλωσής της, προτιμήθηκε η ευρεία αναπαραγωγή μίας συγκεκριμένης πιο lifestyle φωτογραφίας της καταγγέλλουσας (λες και αυτό από μόνο του θα ήταν στοιχείο για τον βίο και τη συμπεριφορά της).

• Όταν και πάλι δεν προέκυψε το επιθυμητό αποτέλεσμα –κάποια ένδειξη κατατρομοκράτησης της γυναίκας– η μέρα συνεχίστηκε με τα γνωστά άθλια ερωτήματα / επιχειρήματα που υφίσταται η όποια επιζώσα, όταν αποφασίζει να κινηθεί νομικά. «Γιατί τώρα;», «Γιατί μίλησε μετά από δύο χρόνια;», «Τι ανάγκη είχε ο Γεωργούλης να βιάσει και να δείρει;», «Κατεβαίνει υποψήφια γι’ αυτό και έβγαλε τώρα το θέμα στην επιφάνεια», «Είχε δεσμό μαζί του και τον εκδικείται, επειδή τη χώρισε»: η λίστα με τις αθλιότητες μπορεί κάλλιστα να γεμίσει δυο και τρεις δικογραφίες και θα συζητούσαμε ακόμη γι’ αυτές τις ντροπές, αν δεν υπήρχαν ιατροδικαστικές γνωματεύσεις και αν η καταγγέλλουσα δεν ανέμενε με αξιοθαύμαστο ψυχικό σθένος τη δικαιοσύνη να «μιλήσει», και όχι την απόγνωση – που και αυτό ακόμα θα ήταν σεβαστό.

• Μέχρι το απόγευμα, οπότε και προέκυψε η ύπαρξη γνωματεύσεων και η βεβαιότητα ότι η γυναίκα κατήγγειλε το γεγονός την επόμενη κιόλας μέρα και προτίμησε να ακολουθήσει όλα τα προτεινόμενα βήματα με προσωπικό κόστος, η μπάλα –της διαπόμπευσης, της πολιτικής εργαλειοποίησης του συμβάντος και της υποβάθμισής του– είχε βρεθεί με θόρυβο στην εξέδρα. Όλη η παραδοσιακή συστημική τακτική που οδηγεί στο στόχαστρο την επιζώσα και όχι τον θύτη είχε καταπέσει αυθημερόν, με την ίδια να εμφανίζεται, εξηγώντας με ψυχραιμία και διαύγεια το οδυνηρό βίωμά της, τις κινήσεις της μετά από αυτό, τη στάση που επέλεξε να κρατήσει, αλλά και τη θέση της οικογένειας και των οικείων της μέσα σε όλον αυτόν το ζόφο.

Έτσι κι αλλιώς είχαν απαντηθεί όλες οι υπαγορευμένες απορίες, είχαν ξεριζωθεί όλα τα σαθρά επιχειρήματα, είχαν γίνει όλα όσα απαιτούν οι «φίλοι του νόμου» από γυναίκες που βρέθηκαν σε θέσεις σαν τη δική της.

Τώρα το μόνο ερώτημα / επιχείρημα των αθώων υποστηρικτών του ηθοποιού εντοπίζεται στο αναμενόμενο «ναι, αλλά γιατί αυτό βγήκε προεκλογικά;». Ε, λοιπόν, αυτό δεν αποφασίζεται από τις καταγγέλλουσες ποτέ. Αν ήταν να αποφασίζουν οι επιζώσες για το πότε θα κινηθούν οι θεσμοί αναφορικά με τις υποθέσεις τους, προφανώς θα συζητούσαμε άλλα τώρα και όχι αυτά εδώ.

Το σημαντικό είναι ότι χθες χρεοκόπησε και επισήμως όλο το παλαιό αφήγημα, όλη η παλιά και συνήθως αποτελεσματική μέθοδος εναντίον γυναικών που βρίσκουν το θάρρος και αποφασίζουν να διεκδικήσουν δικαιοσύνη, όπως κι αν λέγεται, όποιος κι αν είναι ο θύτης τους.

Και κάπως έτσι, το υποτιμημένο, περιφρονημένο κίνημα του #MeToo φαίνεται να περνά στη δεύτερη σοβαρή φάση του στην Ελλάδα. Στη φάση που τα βιώματα, ο πόνος και η απόγνωση των πρώτων –που άνοιξαν αυτόν τον κύκλο κάθαρσης– έγιναν γνώση για τις επόμενες. Κι αυτό είναι μόνο κέρδος για όλες και όλ@ που έμειναν αδικαίωτ@, τρέμοντας όχι τον θύτη, αλλά τη μηχανή που ενεργοποιείται για να τον ξεπλύνει, ειδικά αν είναι διάσημος και ισχυρός.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ