Τραπ, όπως παγίδα

Τραπ, όπως παγίδα Facebook Twitter
Προτού κατηγορήσει κανείς τον τάδε πιτσιρικά που καμώνεται τον ντεσπεράντο, ας αναλογιστεί τι ερεθίσματα, τι ευκαιρίες του δόθηκαν να τη δει αλλιώς, πόσες άλλες επιλογές στ’ αλήθεια έχει στη χώρα αυτή, ειδικά αν δεν κατέχει το σωστό χρώμα ή τη σωστή εθνική καταγωγή.
0

Ο ΚΑΚΟΣ ΧΑΜΟΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ στη βραδιά απονομής των Mad VMAs 2022 στο κλειστό του Tae Kwon Do (22/6) απασχολεί εδώ και μέρες ΜΜΕ και σόσιαλ μίντια, παίρνοντας ευρύτερες διαστάσεις από αυτές που θα αναλογούσαν σε έναν «καγκουροκαβγά» μεταξύ δύο εγχώριων σταρ της τραπ και των μπράβων τους, που ακόμα κι αν δεν ήτανε στημένος, όπως ειπώθηκε, σίγουρα δεν χάλασε τη διοργάνωση, τις δισκογραφικές και τον «κύκλο» των δύο ερμηνευτών, SNIK και Light, ό,τι κι αν δήλωσαν μετά.

Και πώς αλλιώς αφού μέχρι τα γερόντια σε κάτι ξεχασμένα χωριά τούς μάθανε πια κι αυτούς και τα βραβεία.    

Δεν θα σταθώ στα αίσχη που έγιναν μπροστά σε χιλιάδες θεατές, νεαρής έως πάρα πολύ νεαρής ηλικίας οι περισσότεροι-ες, τις βρισιές και τα μπουνίδια που ανταλλάχθηκαν, τις επώνυμες καλλιτέχνιδες και παρουσιάστριες αλλά και όσον άλλο άμαχο πληθυσμό «πήρε η μπάλα», τις υποκριτικές συγγνώμες, τις καλοπροαίρετες μεν αλλά δασκαλίστικες, μπλαζέ παρεμβάσεις άλλων γνωστών καλλιτεχνών που στους δικούς τους χώρους όλα είναι τάχα άσπιλα και άμωμα, όλα αυτά είναι χιλιοειπωμένα.

Πάω κατευθείαν στο άλλο μεγάλο «διακύβευμα» που αφορά την αξία της τραπ γιατί κι εδώ γράφτηκαν σημεία και τέρατα, είτε υπέρ είτε κατά.

Εννοείται ότι δεν έγιναν όλοι όσοι άκουγαν ψυχεδελικό ροκ «ναρκομανείς», ούτε όσοι άκουγαν χέβι μέταλ σατανιστές, ενώ ποιος ξέρει, μπορεί το άσωτο τέκνο εκείνης της καψερής «μάνας ρέιβερ» να είναι σήμερα στέλεχος πολυεθνικής.

Να ξεκαθαρίσω καταρχήν ότι προσωπικά η μουσική αυτή –με ελάχιστες εξαιρέσεις– με αφήνει παγερά αδιάφορο, όπως και η εμμονική της στιχουργική μονοθεματικότητα με μια ανοικονόμητη ματσίλα, έναν κοκορίστικο teenage σεξισμό που πάει πακέτο με τον μισογυνισμό και την ομοφοβία, με τα εύκολα φράγκα, τα ντίλια, τα ντρόγκια, τα γκάνια και τα γκανγκς. Οι εξαιρέσεις στη μανιέρα απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα, τουλάχιστον όσο αφορά την Ελλάδα.

Παρότι, άλλωστε, προήλθε από το κοινωνικό περιθώριο, σήμερα πια η τραπ είναι με διαφορά το δημοφιλέστερο και εμπορικότερο μουσικό είδος παγκόσμια και σε μεγάλο βαθμό δεν παράγεται πια από φτωχούς και καταφρονεμένους, ούτε βέβαια απευθύνεται αποκλειστικά σε αυτούς.

Ακούω ήδη το «ok, boomer» και τονίζω πως δεν παριστάνω τον μουσικοκριτικό, ούτε φιλοδοξώ να υπαγορεύσω τι «πρέπει» να ακούνε παιδιά που θα μπορούσαν να είναι εγγόνια μου. Στίχοι που ξενίζουν ή και εξοργίζουν συνομηλίκους μου γι’ αυτά είναι αριστουργήματα, «ατόφια ποίηση» (βρίσκεις πολλά ανάλογα σχόλια κάτω από τραπ κομμάτια στο YouTube).

Ισχύει έπειτα απόλυτα ότι κάθε νεολαιίστικη μουσική υποκουλτούρα, από το ροκ, το πανκ και το χιπ χοπ (που μαζί με το ραπ θεωρούνται «μήτρα» της τραπ και που χωρίς το πολιτικοποιημένο κομμάτι τους θα αντιμετωπίζονταν το ίδιο απαξιωτικά) μέχρι την ηλεκτρονική μουσική σκηνή, είχε μια επιφυλακτική έως εχθρική αντιμετώπιση από τους μεγαλύτερους, όπως άλλωστε ισχύει ότι καμία τους δεν υπήρξε πάντοτε υπόδειγμα καθωσπρεπισμού, αστικής ευπρέπειας, πολιτικής ορθότητας, νομιμοφροσύνης, έμφυλων ευαισθησιών κ.λπ., αλλιώς τι σόι υποκουλτούρα θα ήταν.

Και ναι, εννοείται ότι δεν έγιναν όλοι όσοι άκουγαν ψυχεδελικό ροκ «ναρκομανείς», ούτε όσοι άκουγαν χέβι μέταλ σατανιστές, ενώ ποιος ξέρει, μπορεί το άσωτο τέκνο εκείνης της καψερής «μάνας ρέιβερ» να είναι σήμερα στέλεχος πολυεθνικής.

Η κάθε μουσική σκηνή είχε κι έχει ωραίες και λιγότερο ωραίες πλευρές: μέχρι φόνοι έχουν γίνει σε ροκ συναυλίες, βλέπε Stones στο Άλταμοντ, ο δολοφονημένος ράπερ Τουπάκ Σαπούρ έγινε ντοκιμαντέρ στο Netflix, ακόμα και στην όπερα πλακωνόντουσαν παλιά οι οπαδοί «αντίπαλων» συνθετών, ονομαστοί ρεμπέτες έχουν βγάλει μαχαίρια στα καθ’ ημάς και πάει λέγοντας.

Κι εδώ λαθεύουν, φοβάμαι, όσοι σπεύδουν να υπερασπιστούν την τραπ σκηνή ακόμα και στα χειρότερά της επειδή «αυτά θέλει η νεολαία» κι έτσι φαινόμαστε και οι ίδιοι προοδευτικοί, επειδή πολλοί τράπερς έχουν μεταναστευτική καταγωγή (στην Αμερική αντίστοιχα είναι συνήθως μαύροι ή λατίνοι) και άρα δεν αγγίζουμε, παρότι κι αυτό διάκριση είναι από την ανάποδη, επειδή μεγαλώσαμε πιστεύοντας πως ό,τι νέο είναι ντε φάκτο προοδευτικό, προχωρημένο και υπεράνω κριτικής, μια αντίληψη που δεν απηχεί πάντα την πραγματικότητα, τουλάχιστον όχι όλη. 

Σε παλιότερες γενιές, ανάλογες υποκουλτούρες ήταν κατά κανόνα προσβάσιμες από μια ηλικία και πάνω, όταν διέθετες ήδη μια στοιχειώδη κριτική ικανότητα. Έπρεπε έπειτα να την ψάξεις και λίγο για να «μυηθείς» σε αυτές, ούτε Ίντερνετ, PC, τάμπλετ, smartphones, YouTube, Spotify, σόσιαλ μίντια εν γένει υπήρχαν, ούτε παίζανε Sex Pistols π.χ. μέχρι σε παιδικά πάρτι. Οι περισσότεροι ζήτημα να καταλαβαίναμε τους μισούς στίχους (κυριαρχούσαν τα αγγλικά, που γενικά ως έφηβοι σκαμπάζαμε πολύ λιγότερο από τους τωρινούς), βρίσκονταν συνήθως έπειτα έστω κατ’ επίφαση απέναντι στο κατεστημένο, δεν το σιγόνταραν, δεν το υπερθεμάτιζαν ούτε στη μέινστριμ εκδοχή τους. 

Αντίθετα, εκείνο που χαρακτηρίζει την τραπ, η οποία απέκτησε πρωτοφανή μαζικότητα σε πολύ σύντομο διάστημα, είναι ότι όχι απλώς δεν θέλει να αλλάξει τον κόσμο, τον θέλει όσο γίνεται χειρότερο και το καμαρώνει.

Αντανάκλαση της κοινωνίας όπου ζούμε, βιώματα μη προνομιούχων, θα πουν κάποιοι. Σύμφωνοι, και προτού κατηγορήσει κανείς τον τάδε πιτσιρικά που καμώνεται τον ντεσπεράντο, ας αναλογιστεί τι ερεθίσματα, τι ευκαιρίες του δόθηκαν να τη δει αλλιώς, πόσες άλλες επιλογές στ’ αλήθεια έχει στη χώρα αυτή, ειδικά αν δεν κατέχει το σωστό χρώμα ή τη σωστή εθνική καταγωγή. Και πράγματι, μπορεί ορισμένοι μεγαλώνοντας λίγο να κάνουν άλλα, πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα. 

Σε εποχές, ωστόσο, που τόσος αγώνας γίνεται για την εξάλειψη του μπούλινγκ, τη σημασία της ερωτικής συναίνεσης, την έμφυλη ισότητα και αξιοπρέπεια, τα γυναικεία και τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, για μια ριζική αλλαγή πολιτισμικού παραδείγματος κοντολογίς, η θεματολογία την οποία υπηρετούν είναι μαύρη αντίδραση, τελεία. Ακυρώνει κάθε προσπάθεια να εξαλειφθούν από τη δημόσια σφαίρα κακοποιητικοί λόγοι και συμπεριφορές.

Έπειτα, ναι, σίγουρα υπάρχει η ευθύνη της κοινωνίας των αποκλεισμών και των διακρίσεων, υπάρχει όμως και η ατομική, τι στροφές παίρνεις από ένα σημείο και μετά εσύ ο ίδιος, πώς διαχειρίζεσαι το ότι σε ακολουθούν τόσα ανήλικα, τι σκουπίδια τους σερβίρεις. Και μια «μαρίδα» που παπαγαλίζει στίχους που απαξιώνουν τη θηλυκότητα κι απενοχοποιούν τον βιασμό π.χ. θα είναι πολύ δεκτικότερη σε μια γενικευμένη απαγόρευση των αμβλώσεων σαν αυτή που πυροδότησε το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ.

Φυσικά, η λύση δεν είναι να απαγορεύσουμε ή να λογοκρίνουμε την τραπ ή οποιοδήποτε άλλο μουσικό είδος. Έχει σημασία όμως να ανοίξει ένας διάλογος με καλλιτέχνες, παραγωγούς και fans, να στηριχτούν και να αναδειχτούν οι προβληματισμένες και όχι οι προβληματικές πτυχές της, να υπάρξει ένα ελκυστικό αντιπαράδειγμα, να τεθεί και η ίδια η μουσική βιομηχανία προ των ευθυνών της. Και μαζί βέβαια όλοι εμείς γιατί η κοινωνία που φτιάξαμε δεν ήρθε από το πουθενά, εικόνα μας είναι και μας μοιάζει.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το τραπ, οι «τραπιστές» και γιατί πρέπει να μιλάμε (και να κρίνουμε)

Λοξή Ματιά / Το τραπ, οι «τραπιστές» και γιατί πρέπει να μιλάμε (και να κρίνουμε)

Το τραπ μοιάζει να είναι ένας καπιταλιστικός υπερ-ρεαλισμός με λούμπεν επιχρωματισμό. Επομένως δεν παραπέμπει σε κάτι αιρετικό ή εναντιωματικό, δεν είναι κάποιου είδους αντικουλτούρα που τρομάζει «τους γέρους αστούς».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Πνεύμα και ηθική: Η κουλτούρα του τραπ και η ανερμάτιστη ελληνική νεολαία

Daily / Πνεύμα και ηθική: Η κουλτούρα του τραπ και η ανερμάτιστη ελληνική νεολαία

Κάποιοι ήταν αδύνατο να κρύψουν ότι δεν μπορούν να ανεχτούν κάτι που μπορεί να μετατρέψει σε είδωλα της ελληνικής νεολαίας Ρομά, Αλβανούς και «ξένους». Κάποιοι άλλοι δεν αντέχουν οτιδήποτε μαζικά δημοφιλές και όπως πάντα υπάρχουν και οι θεματοφύλακες μιας αριστερόστροφης γεροντοκορίστικης ηθικολογίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
2008 – 2020: Το αθηναϊκό club life από την κρίση ως την πανδημία

ACADDEMIA / Το αθηναϊκό club life από την κρίση ως την πανδημία (2008-2020)

Αντί σε τεράστια clubs η πόλη παρτάρει σε πολυχώρους και στοές, αντί για star DJs έχει πλέον νομάδες που κατεβάζουν νέες ιδέες και μπλέκουν είδη μουσικής. Οι άνθρωποι που έχτισαν με λιγότερα μια άλλη σκηνή μετά την «κρίση» του clubbing μιλούν γι’ αυτή.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Guest Editors / Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Η πατριαρχία είναι παντού: στην οικονομία, στην κοινωνία, στην ψυχολογία, στην αισθητική, στον πολιτισμό, σε ολόκληρη την ανθρώπινη κατάσταση. Όταν σκεφτόμαστε το πολιτικό, δεν γίνεται να μη σκεφτόμαστε το φεμινιστικό.
ΝΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
«Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οπτική Γωνία / «Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οι παγκόσμιες και περιφερειακές επιπτώσεις της σύγκρουσης στη Γάζα και τα αδιέξοδα του Παλαιστινιακού. Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια ομάδα μαθητών κατασκεύασε ρομπότ που καθαρίζει τις θάλασσες

Περιβάλλον / Πώς μια ομάδα μαθητών από τον Άλιμο έφτιαξε ρομπότ που καθαρίζει τον βυθό;

Το Greek Seabot είναι το υποβρύχιο ρομπότ που δημιούργησε μια μαθητική ομάδα από το ΕΠΑΛ Αλίμου για να βοηθήσει στον καθαρισμό των βυθών από πλαστικά και απορρίμματα. Μιλούν στη LIFO οι μαθητές για τα κίνητρά τους και το όραμά τους για ένα πιο καθαρό περιβάλλον.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Οι αλλαγές που φέρνουν στο μεταναστευτικό η πρόσφατη απόφαση της Λειψίας και η νέα πολιτική του Μερτς/ Μεταναστευτικό: Από τη Μέρκελ στον Μερτς και η αλλαγή που φέρνει η απόφαση της Λειψίας

Βασιλική Σιούτη / Μεταναστευτικό: Πώς επηρεάζει την Ελλάδα η αλλαγή πολιτικής της Γερμανίας;

Μετά την εκλογή του Φρίντριχ Μερτς, η Γερμανία αυστηροποιεί τη μεταναστευτική πολιτική της και αναζητά τρόπους για να εξαιρεθεί από την υποχρέωση εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, ώστε να μην κάνει δεκτά νέα αιτήματα ασύλου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες; 

Οπτική Γωνία / Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες ενώ δεν έχουμε να φάμε;

Αν νομίζετε ότι η επίδειξη πλούτου προκαλεί σήμερα κοινωνική κατακραυγή, πλανάστε. Άνθρωποι που δυσκολεύονται οικονομικά, αντί να βιώσουν ταξική αφύπνιση, βλέποντας πώς ζει η δισεκατομμυριούχος σταρ του TikTok, θέλουν να μάθουν τα πάντα γι' αυτήν.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανήλικοι στην πρώτη γραμμή: Το νέο πρόσωπο της ακροδεξιάς στη Θεσσαλονίκη

Ελλάδα / 13χρονα παιδιά σε νεοναζιστικές συμμορίες: Πώς φτάσαμε εδώ;

Όλο και περισσότεροι έφηβοι και νέοι φαίνεται να γοητεύονται από ακροδεξιές ιδεολογίες. Τι σηματοδοτεί η έκρηξη αυτού του επικίνδυνου φαινομένου; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, Άρης Στυλιανού.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
« Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Οπτική Γωνία / «Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Ο επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας της Θρησκείας της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ και διδάκτορας των πανεπιστημίων Βοστώνης και Λουβέν Χαράλαμπος Βέντης μιλά για την εκλογή του νέου Πάπα, την «επιστροφή» της θρησκείας και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα η Καθολική και η Ορθόδοξη Εκκλησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει…

Οπτική Γωνία / Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει

Την τελευταία δεκαετία, όλα σχεδόν έχουν αλλάξει στην ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα σε εκείνο το κομμάτι της που βρισκόταν παραδοσιακά και ιστορικά απέναντι στη συντηρητική παράταξη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πως θα το ξοδέψεις

Ρεπορτάζ / Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πώς θα το ξοδέψεις

Η απόφαση της κυβέρνησης να καταβάλλεται το επίδομα ανεργίας και άλλες κοινωνικές παροχές σε προπληρωμένη κάρτα, με πλαφόν 50% στην ανάληψη μετρητών, προκαλεί την αγανάκτηση των δικαιούχων. Σχολιάζουν στη LIFO άνεργοι πολίτες, ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ και εκπρόσωποι κλάδων που πλήττονται.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Empty the Tanks»: Σώστε τα δελφίνια!

Ρεπορτάζ / «Empty the Tanks»: Πότε θα σταματήσει η αιχμαλωσία των δελφινιών;

Η παγκόσμια καμπάνια «Empty the Tanks» εναντιώνεται στην αιχμαλωσία και την εκμετάλλευση των δελφινιών. Πώς εκφράζεται η κινητοποίηση στην Ελλάδα και ποια η τύχη των δελφινιών του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου; Μιλούν στη LIFO εκπρόσωποι οργανώσεων, αλλά και ο ιδρυτής του Αττικού Πάρκου.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Οπτική Γωνία / Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Τα Τέμπη συνεχίζουν να πυροδοτούν εντάσεις μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, αντιθέτως στα ελληνοτουρκικά και στο θέμα της πώλησης των Eurofighter στην Τουρκία που απασχόλησε την επικαιρότητα, η κριτική για τη στάση της κυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σε χαμηλούς τόνους.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Aθήνα / Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Τα πεζοδρόμια στην καρδιά της πόλης έχουν παραδοθεί στα τουριστικά καταστήματα, αποκλείοντας τους πιο ευάλωτους πολίτες, ενώ η Αθήνα χάνει τον βασικό λόγο ύπαρξής της: να είναι μια πόλη για ανθρώπους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Έχετε «επιστροφή φόρου»: Οι συχνότερες περιπτώσεις phishing

Οπτική Γωνία / «Έχετε επιστροφή φόρου, πατήστε εδώ»: Πώς να γλιτώσεις από το phishing

Παραπλανητικά μηνύματα, αποκάλυψη προσωπικών δεδομένων, χακάρισμα τραπεζικών λογαριασμών. Το phishing είναι πιο συχνό και πολύ πιο επικίνδυνο πιο επικίνδυνο απ' ό,τι νομίζουμε. Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Κυβερνοασφάλειας στο Τμήμα Ψηφιακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Πειραιώς και επικεφαλής της Εθνικής Ομάδας Κυβερνοασφάλειας, Χρήστος Ξενάκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το χρονικό των χαμένων βίντεο των Τεμπών

Οπτική Γωνία / Το χρονικό των χαμένων βίντεο των Τεμπών

Η υπόθεση των χαμένων βίντεο των Τεμπών αναδεικνύει, για ακόμη μία φορά, λανθασμένους χειρισμούς που έγιναν σε κρίσιμες φάσεις της ανακριτικής διαδικασίας, αφήνοντας πλήθος αναπάντητων ερωτημάτων.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ