ΟΥΤΕ ΓΚΑΝΙΑ ΕΣΚΑΣΑΝ ΜΥΤΗ, ούτε μαχαίρια, ούτε μοιραίες «παραγγελιές», ούτε επρόκειτο για τελετή της Ακαδημίας Αθηνών, ούτε βέβαια για «γιορτή της μουσικής» όπως τη χαρακτηρίζουν οι διοργανωτές της, αλλά και άπειρα πρόθυμα μέσα που νοσταλγούν τις γκλαμουριές της εγχώριας ποπ βιομηχανίας και των βραβείων Ποπ Κορν.
Ένα ξεκαθαρισματάκι λογαριασμών ήταν (και μάλιστα αναμενόμενο, αν όχι ψιλοστημένο) του πιο φλώρικου είδους. Κάποιες σκόρπιες ψιλές ανάμεσα σε mainstream και επιφανείς τράπερς όπως ο SNIK και ο Light και τις κουστωδίες τους, κάποιες ιπτάμενες καρέκλες, κάποιες καρπαζιές και τρικλοποδιές εις βάρος του άμαχου πληθυσμού, κι όλα αυτά την ώρα που το playback συνέχιζε απτόητο κι ένας μεγαλόσωμος DJ έπαιζε σε μια αόρατη κονσόλα.
Θα μπορούσε μάλιστα να ισχυριστεί κανείς ότι οι πάντες εξήλθαν με το αζημίωτο από όλο αυτό το μπάχαλο: ο «θεσμός» που ανανεώθηκε, έστω και αγρίως, διά της μετάγγισης αυθεντικού street cred, οι ίδιοι οι εμπλεκόμενοι που κέρδισαν ακόμα πιο ευρεία δημοσιότητα και έκαναν ένα από τα όνειρά τους πραγματικότητα (να επιλύσουν τα beef και τα diss τους σε τελετή μουσικών βραβείων), αλλά και εμείς, το βαρεμένο από τη ζέστη και τις κακουχίες κοινό, που βρήκαμε (άλλον) ένα ευπρόσδεκτο αντιπερισπασμό, εμποτισμένο μάλιστα με τη βαριά εσάνς ενός «κοινωνικού φαινομένου».
Δεν πρόκειται πάντως να πάρει τραπ καλλιτέχνης βραβείο από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπως πήρε πρόσφατα ένα υγιές πρότυπο όπως ο Νίκος Ευαγγελάτος.
Δυστυχώς, πολλοί –μπούμερ και μη– επέλεξαν να το πάρουν θανάσιμα σοβαρά το περιστατικό και να εξαπολύσουν κατηγορίες, αναλύσεις και θραύσματα ηθικού πανικού και να εκφράσουν για άλλη μια φορά την έντονη δυσανεξία τους με την εικονογραφία και το περιεχόμενο και τη διάδοση της εγχώριας τραπ σκηνής στην ελληνική νεολαία.
Δεν πρόκειται πάντως να πάρει τραπ καλλιτέχνης βραβείο από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπως πήρε πρόσφατα ένα υγιές πρότυπο όπως ο Νίκος Ευαγγελάτος (σε κάποιο τραπ κομμάτι θα μπορούσε ίσως να χωθεί αυτός ο στίχος).
Κάποιοι ήταν αδύνατο να κρύψουν ότι αυτό που πραγματικά τους ενοχλεί είναι ότι δεν μπορούν να ανεχτούν κάτι που μπορεί να μετατρέψει σε είδωλα της ελληνικής νεολαίας Ρομά, Αλβανούς και «ξένους». Κάποιοι άλλοι δεν αντέχουν οτιδήποτε μαζικά δημοφιλές (τα βίντεο κλιπ του SNIK και του Light έχουν οχταψήφιο αριθμό views στο YouTube, που είναι μόνο μία από τις πλατφόρμες θέασης). Και όπως πάντα υπάρχουν και οι θεματοφύλακες μιας αριστερόστροφης γεροντοκορίστικης ηθικολογίας που, εν προκειμένω, χονδρικά πρεσβεύει ότι από «ραπ» επιτρέπεται μόνο ο («σοβαρός» εσχάτως) Μιθριδάτης ας πούμε ή ο Παύλος Φύσσας (το λέω με όλο τον βαθύ σεβασμό στη μνήμη του δεύτερου).
Οι ίδιοι όμως ενδεχομένως θεωρούσαν ότι ο Light ήταν cool και άξιος δυο-τρία χρόνια πριν, διά της ώσμωσής του με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, ο οποίος είχε εμφανιστεί σε βιντεάκι να απαγγέλει κάποιους στίχους από το κομμάτι «Mosca», που είχε πάρει το βραβείο «καλύτερου hip-hop βίντεο» στα Mad Video Music Awards το 2019: «Εξαφανίζω kilos, λύνω χειροπέδες, στο κουτάλι κάνω μαγικά, είμαι ο Uri Geller», τραγουδά ο Greek Freak.
Πιο πριν, το κομμάτι λέει μεταξύ άλλων: «Μοίραζα πακέτα, όλη μέρα ήμουν on call / τα πόδια μου πρησμένα σαν να παίρνανε Winstrol / Άφησα στο Yugi να προσέχει το κιλό / Τον έπιασα να κλέβει και του γάμησα το σόι / Chain τόσο χοντρό που το φωνάζω Βενιζέλο / Άκης Τσοχατζόπουλος, το θέλει, της το παίρνω / 2-14 δεν είχα που να μείνω / Τώρα δε μου μένει ούτε χρόνος για τον ύπνο /… Μη με δοκιμάζεις, δε με ξέρεις ούτε λίγο…».
Και ως γλαφυρό επιμύθιο, την ώρα που ο κόσμος χαλούσε στα social με το ελληνικό τραπ και τη δηλητηριώδη διείσδυσή του στα ήθη της ελληνικής νεολαίας, ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων Άδωνις Γεωργιάδης ανέβαζε περιχαρής φωτογραφία του αγκαλιά με τον Αντώνη Ρέμο και από κάτω την εξής θριαμβευτική ανακοίνωση: «Στο Συναυλιακό χώρο του Καζίνο στο Ελληνικό θα έρχονται οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες από την Ελλάδα και από τον Κόσμο. Εκεί χθες μαζί μας και ο Αντώνης Ρέμος (φανταστικός)! Ο Συναυλιακός χώρος θα είναι κτήμα όλων των Ελλήνων και θα πηγαίνουμε όλοι εκεί!».
