Τώρα, μπορείς επιτέλους να βγεις απ' την οθόνη σου

Τώρα, μπορείς επιτέλους να βγεις απ' την οθόνη σου Facebook Twitter
Η πανδημία του Covid-19 άλλαξε ριζικά τη σχέση μας με την οθόνη.
0



ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΗ ΣΚΗΝΗ από το θρίλερ The Ring. Το όριο μεταξύ της οθόνης και του πραγματικού κόσμου εξαφανίζεται και το αλλόκοτο πλάσμα πρώτα πλησιάζει την οθόνη και τελικά τη διαπερνά – βγάζει πρώτα το χέρι του και μετά το υπόλοιπο σώμα. Προτού ο πρωταγωνιστής αντιδράσει, το πλάσμα βρίσκεται στο διαμέρισμά του.

Η πανδημία του Covid-19 άλλαξε ριζικά τη σχέση μας με την οθόνη. Η οθόνη, μη διαδραστική αρχικά, άφηνε τον θεατή να βυθίζεται σε ειδήσεις και τηλεοπτικές σειρές, χωρίς να επιτρέπει και πολλή αλληλεπίδραση, ενώ τα τηλέφωνα δεν ήταν ακόμα υπολογιστές. Αυτή η παθητικότητα φαντάζει ήδη αιώνες μακριά (μερικοί δεν την πολυθυμόμαστε καν).

Την πανδημία την έχω στο μυαλό μου ως εκείνο ακριβώς το σημείο που η υποχρεωτικότητα της αλληλεπίδρασης με οθόνες έγινε πραγματικά τρομακτική. Είναι άλλο να χαζεύεις το κινητό σου για να γλιτώσεις από μια ντροπιαστικά άβολη κουβέντα και εντελώς διαφορετικό πράγμα η υποχρεωτική διαμεσολάβηση της οθόνης για να μπορέσεις να εμπλακείς στις δραστηριότητες εκείνες που, αν λείψουν, η καθημερινότητα δεν μοιάζει με τίποτα γνωστό και αναγνωρίσιμο. 

Η ευκολία με την οποία αποδεχτήκαμε την υποχρεωτική αποστολή μηνυμάτων για μετακίνηση και η προθυμία μας να αυξήσουμε τη συμμετοχή μας στα σόσιαλ προκάλεσαν μια μόνιμη συνδεσιμότητα/ψευδή κοινωνικότητα.


Η ευκολία με την οποία αποδεχτήκαμε την υποχρεωτική αποστολή μηνυμάτων για μετακίνηση και η προθυμία μας να αυξήσουμε τη συμμετοχή μας στα σόσιαλ προκάλεσαν μια μόνιμη συνδεσιμότητα/ψευδή κοινωνικότητα. Το να είσαι όλη μέρα μπροστά από κάποια οθόνη έγινε αυτονόητο και αναμενόμενο (για να μη χάσεις τα τελευταία μέτρα, για να μετακινηθείς, για να ενημερωθείς κ.λπ.), άρα χάθηκαν και οι δικαιολογίες για τα ίνμποξ που δεν είδες. 

Κάποιες πτυχές των σόσιαλ ξέφυγαν. Δεν έχω Τwitter, προκειμένου να μπορώ να συγκεντρώνομαι καλά, ωστόσο, όπως όλοι, κατασκοπεύω μερικές φορές. Μου φαίνεται ικανό να εκνευρίσει καθηγήτρια yoga.

Νοσηρή μού φαίνεται και η προφανής εργαλειοποίηση του fomo (fear of missing out / άγχος μη μείνεις «στην απέξω») που συντηρεί τον εθισμό στα stories. Οι χρήστες του Facebook και του Instagram, παρακολουθώντας βιντεάκια λίγων δευτερολέπτων (stories) όπου άλλοι χρήστες αυτοσκηνοθετούνται στην κορύφωση της καλοπέρασής τους ή καταγράφουν υπερβολικά συγκεκριμένες λεπτομέρειες της καθημερινότητάς τους (τη θέα απ’ το γραφείο τους, σε ήπιες περιπτώσεις, τη γάμπα και τους κοιλιακούς τους, σε άλλες), είναι σίγουροι ότι θα πληροφορηθούν πού είναι και τι κάνουν οι φίλοι τους κάθε λεπτό. Το διεισδυτικό βλέμμα του χρήστη που λαχταρά να δει βιντεάκια απ’ τη ζωή άλλων χρηστών γίνεται τελικά το στοιχείο που δικαιώνει τη σύντομη έκθεση λεπτομερειών της ζωής του άλλου.

Αν ο σκοπός της κοινοποίησης ενός φαγητού ή μιας εξωτικής τοποθεσίας είναι αυτή η γαργαλιστική ηδονή που νιώθουμε όταν σκεφτόμαστε πόσο μπορεί να μας ζηλεύουν ή να ασχολούνται μαζί μας οι άλλοι, τότε η κατασκοπεία των χρηστών δεν είναι ενοχλητική διείσδυση στην καθημερινότητά μας αλλά γενναιοδωρία. Η αμφίδρομη επιτήρηση, με την οθόνη στη μέση, γίνεται παιχνίδι όπου άλλοτε κερδίζεις σε προσοχή και αναγνώριση κι άλλοτε χάνεις, γιατί το βλέμμα στρέφεται αλλού ή σε προσπερνά χωρίς αντίδραση (αυξάνοντας τη ζήτηση για τις σπάνιες αντιδράσεις του συγκεκριμένου χρήστη). Το να συμμετέχεις σε μια τόσο ανταγωνιστική αγορά για την προσοχή και τον έπαινο των άλλων μέσα στην πανδημία, και με λιγοστές διαθέσιμες επιλογές ηδονιστικής καλοπέρασης και γενικώς «ζωάρας», έγινε ακόμα πιο δύσκολο, αλλά οι χρήστες δεν εγκατέλειψαν τη μάχη. 

684
Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Κάποιες απ’ τις αλλαγές που επήλθαν την περίοδο της πανδημίας θα μείνουν. Η ψηφιοποίηση των υπηρεσιών του κράτους, που διαρκώς προχωρά, για παράδειγμα, κάνει επιτέλους λιγότερο καφκικές εκείνες τις περίεργες σχέσεις μας με υπηρεσίες. Η εργασία αλλάζει κι αυτό δεν είναι υποχρεωτικά κακό νέο.

Όμως υπάρχουν πράγματα που μετά το εμβόλιο ελπίζω να μην επανεμφανιστούν. Μερικές φορές, κοιτάζοντας στο Zoom «συζητήσεις» ή «μαθήματα» με αγχωμένους συνομιλητές, κλεισμένους στα δωμάτιά τους, ένιωθα όπως οι υπεύθυνοι φύλαξης που ελέγχουν βαριεστημένα και αδιάφορα πολλές οθόνες ταυτόχρονα, περιμένοντας απλώς την αναίμακτη λήξη της βάρδιας. 

Η συνάντηση με την πραγματικότητα μετά την πανδημία θα είναι ραντεβού στα τυφλά, όμως σίγουρα θα περιλαμβάνει αλληλεπιδράσεις με ανθρώπους και αδιανόητα εξελιγμένες τεχνολογίες. Το άγγιγμα, οι μυρωδιές, η αίσθηση της επαφής, επειδή κάποιος άγνωστος σε ένα καφέ σού χαμογελάει, ή διαβάζει το αγαπημένο σου βιβλίο, ή τρώει κάτι που κάποτε κι εσύ είχες απολαύσει είναι αναπόσπαστα κομμάτια της ανθρώπινης εμπειρίας και δεν πρόκειται να εκλείψουν.

Η αδιαμεσολάβητη επαφή με άλλους θα βελτιώσει και τη σχέση μας με οθόνες, που στην πανδημία, λόγω της υποχρεωτικότητάς της, έγινε πνιγηρή. Δεν έχω αισθανθεί ξανά τόσο ριγμένη, κολλημένη και χωρίς επιλογές.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Covid και εθισμός εφήβων στο Διαδίκτυο

Υγεία & Σώμα / Covid και εθισμός εφήβων στο Διαδίκτυο

Το παρατεταμένο κλείσιμο των λυκείων και η υποχρεωτική τηλεκπαίδευση ως μέτρα προστασίας από τη διασπορά του κορωνοϊού έχουν καθηλώσει τους εφήβους μπροστά σε μια οθόνη, εκτοξεύοντας στα ύψη τον διαδικτυακό εθισμό.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Από τον πανικό μέχρι την άρνηση: Πώς η πανδημία επηρεάζει την ψυχολογία μας

Μια ειδικός μιλά / Από τον πανικό μέχρι την άρνηση: Πώς η πανδημία επηρεάζει την ψυχολογία μας

Η ψυχολόγος-κοινωνιολόγος Γεωργία Δηλάκη εξηγεί πώς μπορούμε να «θωρακιστούμε» ψυχολογικά απέναντι στον πανικό και την ξαφνική απομόνωση, αποφεύγοντας τις προκαταλήψεις και διατηρώντας την ψυχραιμία μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ