Τι θα τρώμε από δω και πέρα;

Τι θα τρώμε από δω και πέρα; Facebook Twitter
Τα ρεβίθια, οι φακές, το μπρόκολο και άλλα υγιεινά είναι ταπεινά και φθηνά μόνο σε παντοπωλεία και μανάβικα. Εικονογράφηση: Bianka/LifO
0

ΧΡΥΣΑΦΙ ΕΧΟΥΝ ΜΕΣΑ ΤΑ ΚΕΡΑΣΙΑ; Να γίνω τελείως vegan τώρα που το κρέας πήγε τόσο; Χρειάζομαι όντως τόσo πολλές σερβιέτες; Τέτοια σκέφτομαι στο σούπερ-μάρκετ σέρνοντας όχι το καρότσι μου αλλά μια μισοάδεια, χίπστερ υφασμάτινη τσάντα. Τον Μάιο του 2022 το περιοδικό «Economist» μίλησε για επερχόμενη επισιτιστική καταστροφή. Για την εικονογράφηση του σχετικού άρθρου επέλεξε στάχυα με νεκροκεφαλές.

Παράλληλα, η Παγκόσμια Τράπεζα, που μπορεί να κατηγορηθεί για πολλά αλλά όχι για την τάση της να καταστροφολογεί ή να επικρίνει το κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο για την αδυναμία του να προσπορίζει οφέλη στους ανθρώπους, μίλησε για φτώχεια και ανασφάλεια.

Σύμφωνα με το δελτίο της 5ης Ιουλίου 2022, οι τιμές των τροφίμων έχουν εκτοξευτεί διεθνώς. Οι φτωχοί πλήττονται περισσότερο από τους πλούσιους από την άνοδο των τιμών, σύμφωνα πάντα με την Παγκόσμια Τράπεζα, αφού ξοδεύουν μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός τους σε αγαθά που καλύπτουν βασικές ανάγκες. Οι πιο φτωχές χώρες θα πληρώσουν πιο βαριά το τίμημα της εισβολής Πούτιν. Οι πιο φτωχοί σε κάθε χώρα θα υποφέρουν περισσότερο. Σύμφωνα με τον «Economist» θα απειληθούν ζωές και κάποιες θα χαθούν.

Μάλλον είναι μηχανισμός άμυνας, αλλά τις προάλλες στο σούπερ-μάρκετ με έπιασε νευρικό γέλιο. Στα ράφια υπήρχαν οι γνωστές ετικέτες «προσφορά!», που τραβούν την προσοχή. Μου έφεραν αμηχανία. Στοιχειώδη αγαθά που κόστιζαν όσο ένα βιβλίο. Θα το υποστούμε κι αυτό.

Το καλάθι του νοικοκυριού (και όχι της νοικοκυράς, γιατί και πληθωρισμός και σεξισμός μαζί κουράζουν) είναι το βασικό θέμα συζήτησης τώρα. Η γενίκευση του προβλήματος δημιουργεί και μια απελευθερωτική ατμόσφαιρα γνωστή ήδη από την κρίση του 2010. Δεν ντρέπεται κανείς να ομολογήσει πόσο άφραγκος είναι.

Το καλάθι του νοικοκυριού (και όχι της νοικοκυράς, γιατί και πληθωρισμός και σεξισμός μαζί κουράζουν) είναι το βασικό θέμα συζήτησης τώρα. Η γενίκευση του προβλήματος δημιουργεί και μια απελευθερωτική ατμόσφαιρα γνωστή ήδη από την κρίση του 2010.

Δεν ντρέπεται κανείς να ομολογήσει πόσο άφραγκος είναι. Δεν θεωρείται αυτονόητο ότι όταν θα βγούμε θα ’χουν όλοι να πληρώσουν, ο καθένας τα δικά του. Στις συνεννοήσεις για σινεμά, θέατρο ή διακοπές ακούς διαρκώς «όταν θα πληρωθώ», «αν φανούν κάτι χρήματα που περιμένω». Δεν φαίνεται περίεργο να πάρει κανείς κάτι «συνεργατικά» και να το μοιραστεί με την παρέα του.

Μένει να δούμε αν θα έρθουν κι εδώ εφαρμογές διαμοιρασμού φαγητού ή η τάση της καλλιέργειας κοινόχρηστης γης όπου βάζεις χρόνο και εργασία και σ’ αφήνουν να τρως απ’ τη σοδειά (με κρυφή χρέωση το ψυχικό κόστος της διαρκούς έκθεσης σε χίπηδες).

Τα νέα προνόμια που διαμορφώνονται είναι ο χρόνος και η πρόσβαση σε καλλιεργήσιμη γη (μαζί με τη σχετική πληροφορία για την αξιοποίησή της). Όσοι δεν έχουν χρόνο, λογικά θα καταφύγουν στις έτοιμες λύσεις. Από τις έτοιμες λύσεις, φθηνές είναι κυρίως οι τροφές που σταδιακά σε σκοτώνουν.

Τα ρεβίθια, οι φακές, το μπρόκολο και διάφορα άλλα υγιεινά είναι ταπεινά και φθηνά μόνο στα παντοπωλεία και τα μανάβικα. Μόλις μετατραπούν σε έτοιμο γεύμα στα γνωστά καταστήματα που τροφοδοτούν τους υπαλλήλους γραφείου ακριβαίνουν υπερβολικά. Γίνονται lentils, broccoli salad, healthy vegan traditional υπερτροφή, «για να σε κρατήσει στο γραφείο», από το οποίο έτσι κι αλλιώς σπανίως βγαίνεις.

Αναλογίζομαι τους μισθούς στην Ελλάδα και τις ατέλειωτες εργατοώρες και αναρωτιέμαι πόσες φορές να τρώνε άραγε οι κακοπληρωμένοι υπάλληλοι το υπερτιμημένο lentils, ώσπου να στραφούν στο ανθυγιεινό φαγητό που τρώγεται γρήγορα και σε κάνει να νιώθεις (για λίγο) υπέροχα; Υποφέρεται μια δουλειά που μισείς χωρίς μπέργκερ;

Τι θα τρώμε, λοιπόν, από δω και πέρα; Η εξίσωση είναι δύσκολη λόγω του συνδυασμού κλιματικής αλλαγής, που ήδη επηρεάζει τις σοδειές, και πολέμου. Θα τρώμε λιγότερο κρέας λόγω της ανόδου των τιμών στις ζωοτροφές και την ενέργεια; Λιγότερα φρούτα, απλώς επειδή είναι πανάκριβα ήδη; Θα τρώμε μόνο σκουπίδια από τις παγκόσμιες αλυσίδες πλαστικού φαγητού και θα έχουμε επιδημίες που σχετίζονται μ’ αυτό; Θα συνεχίσουμε να καταστρέφουμε τον πλανήτη για να μη στερηθούμε έναν τρόπο ζωής που φαίνεται να ιεραρχεί πολύ υψηλά το φουαγκρά και το μοσχάρι ταρτάρ;

Το αισιόδοξο σενάριο θα ήταν ν’ αρχίζαμε να τρώμε όπως έτρωγαν παλιά. αυτές τις συνταγές που είχαν μια αξεπέραστη οικονομία πόρων. Πιάτα υπαγορευμένα απ’ την ανάγκη, φτιαγμένα από το τίποτα ή με ελάχιστα υλικά, που είχαν μια σύνδεση με τη γη. την οποία και σέβονταν. Οι ερωτήσεις μου παραπλανούν, φυσικά, και συσκοτίζουν το πρόβλημα. Δεν θα τρώμε τα ίδια ή παρόμοια πράγματα. Οι ρωγμές θα βαθύνουν.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Όλα γύρω μας ακριβαίνουν. Η εστίαση θα αντέξει;

Γεύση / Όλα γύρω μας ακριβαίνουν. Η εστίαση θα αντέξει;

Από την ενέργεια μέχρι τις πρώτες ύλες, οι αυξήσεις που βλέπουμε ανοίγοντας τον φάκελο που φτάνει στην πόρτα μας και οι ανεβασμένες τιμές στα ράφια των σούπερ-μάρκετ επηρεάζουν και τις κουζίνες. Άραγε το εικοσάευρο που θα δίναμε για να γευματίσουμε σε ένα casual περιβάλλον είναι κάτι που αφήσαμε οριστικά πίσω μας;
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ