Τι επιτάσσει, τελικά, ο ρεαλισμός στην Ουκρανία;

Τι επιτάσσει τελικά ο ρεαλισμός στην Ουκρανία; Facebook Twitter
Ο ρεαλισμός και όχι κάποια συναισθηματική προσέγγιση επιτάσσει να στηριχθεί ο αγώνας τον Ουκρανών για την ανεξαρτησία και την ακεραιότητά τους. Φωτ.: EPA
0


ΑΣ ΤΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ. 

Ο Πούτιν εισέβαλε σε μια ξένη χώρα, επιχειρώντας να τη διαμελίσει. Ανέτρεψε το επί δεκαετίες δόγμα περί απαραβίαστου των συνόρων και επανέφερε την κυνική παραδοχή ότι «σύνορα έχεις, αν μπορείς να τα φυλάξεις». 

Με μια γεωπολιτική ρητορική βγαλμένη από τις σκοτεινές μνήμες του Mεσοπολέμου, εκβιάζει τις δυτικές κοινωνίες μέσω της ενεργειακής-πληθωριστικής κρίσης, και όχι μόνο, απειλώντας την κοινωνική και πολιτική τους σταθερότητα. 

Εκτός από την (καλοζωισμένη) Δύση, όμως, πλήττει και πιο αδύναμες χώρες και έχει επισημανθεί ήδη ο κίνδυνος νέων μεταναστευτικών ροών λόγω της άτυπης επισιτιστικής κρίσης που προκαλεί.

Βλέποντας τα αρχικά σχέδιά του για γρήγορη, σαρωτική νίκη να αποτυγχάνουν, απειλεί με χρήση πυρηνικών και επιδίδεται σε τυφλούς βομβαρδισμούς, ισοπεδώνοντας πόλεις και σκοτώνοντας αμάχους.  

Την ίδια ώρα, στο εσωτερικό της Ρωσίας τα «ατυχήματα» όσων διαφωνούν ή εκφράζουν δεύτερες σκέψεις είναι καθημερινότητα.

Αν ένα πράγμα επιτάσσει σήμερα ο ρεαλισμός, είναι ο πόλεμος να τελειώσει μια ώρα αρχύτερα, όχι όμως με τη δικαίωση του εισβολέα αλλά με την ήττα του αναθεωρητισμού, ώστε να θωρακιστούν μακροπρόθεσμα η γεωπολιτική σταθερότητα και η ποιότητα της ζωής και της δημοκρατίας στον δυτικό κόσμο. 

Αυτές οι επιδιώξεις και οι πρακτικές, εκτός από πολιτικά και αξιακά απεχθείς, είναι άκρως επικίνδυνες. Εξάλλου, τα απόνερα της ενεργειακής–πληθωριστικής κρίσης, ως αποτέλεσμα της εισβολής, τα βιώνουμε ήδη και αυτό πιθανότατα δεν θα είναι η μόνη επίπτωση. 

Διάφοροι γκουρού της ρεαλιστικής σχολής, ωστόσο, υποστήριζαν από την αρχή αυτής της περιπέτειας ότι οι Ουκρανοί, πρωτίστως, αλλά και ο δυτικός κόσμος συνολικά

θα έπρεπε να δεχτούν το τετελεσμένο της εισβολής. Ακόμα και όταν καταδίκαζαν (υποκριτικά ή μη) την εισβολή, πρόσθεταν ότι, ασχέτως του αν είναι δίκαιη ή όχι, δημιουργεί μια νέα πραγματικότητα που πρέπει όλοι να αποδεχτούν και να συζητήσουν τους όρους τερματισμού του πολέμου. Να παραβλέψουμε δηλαδή το ποιος φταίει και να βρούμε τη λύση κάπου στη μέση.

Οι Ουκρανοί, ένας λαός που τα τελευταία χρόνια ανέπτυξε ισχυρή εθνική συνείδηση την οποία πολλοί είχαν υποτιμήσει, δεν αποδέχθηκαν αυτήν τη λογική. Αντιστάθηκαν και έχουν καταφέρει, με τη βοήθεια της Δύσης, να κρατηθούν όρθιοι. Η δε αντεπίθεσή τους ξεγυμνώνει το καθεστώς Πούτιν όχι μόνο πολιτικά αλλά και στρατιωτικά. 

Ποιος είναι, τελικά, ο ρεαλιστής; 

Αυτός που ουσιαστικά πρότεινε άνευ όρων συνθηκολόγηση με τον Πούτιν δήθεν για να αποφευχθεί το όποιο κόστος (με ποιες εγγυήσεις άραγε;) ή όσοι στήριξαν τον αγώνα των Ουκρανών, επιλογή που μοιάζει να δικαιώνεται;

Αυτός που δεν αντιλαμβάνεται ότι αν υποκύψεις στον πρώτο εκβιασμό, ο επόμενος είναι θέμα χρόνου ή εκείνος που πιστεύει ότι ο «νταής» πρέπει να μπει στη θέση του; 

Αυτός που θεωρεί ότι αν ο Πούτιν βγει νικητής από αυτή την ιστορία την επόμενη μέρα θα είναι πιο μετριοπαθής στις επιδιώξεις του ή αυτός που θεωρεί ότι θα είναι ακόμα πιο αποθρασυμένος και οι δυτικές δημοκρατίες ακόμα πιο ευάλωττες εξωτερικά και εσωτερικά;  

Αν ένα πράγμα επιτάσσει σήμερα ο ρεαλισμός, είναι ο πόλεμος να τελειώσει μια ώρα αρχύτερα, όχι όμως με τη δικαίωση του εισβολέα αλλά με την ήττα του αναθεωρητισμού, ώστε να θωρακιστούν μακροπρόθεσμα η γεωπολιτική σταθερότητα και η ποιότητα της ζωής και της δημοκρατίας στο δυτικό κόσμο. 

Αλλά για να γίνει αυτό κατανοητό στους πολίτες της Δύσης, ειδικά τον δύσκολο χειμώνα που έρχεται, χρειάζονται στιβαρές ηγεσίες που θα παρουσιάσουν ένα σχέδιο και θα το εξηγήσουν πειστικά. Όχι πολιτικάντηδες που θα ψαρεύουν στα θολά νερά της κοινωνικής δυσαρέσκειας.

Η κατάσταση δεν είναι καθόλου απλή. Στο στρατιωτικό πεδίο η αναμέτρηση μοιάζει με σκακιστικό πατ. Η Ρωσία δεν μπορεί να κερδίσει, αλλά δεν είναι εύκολο και να χάσει. Η λύση κάποια στιγμή θα δοθεί μέσω διαπραγματεύσεων. Υπό ποιες συνθήκες όμως; Με την αμυνόμενη χώρα ταπεινωμένη και τη Δύση (και όχι μόνο) εκβιαζόμενη με ενεργειακή-πληθωριστική κρίση και χρήση πυρηνικών; Ή με τον εισβολέα πίσω στις γραμμές του και τον αμυνόμενο στρατιωτικά ισχυρό, ώστε να μπορεί όντως να διαπραγματευτεί, και τη Δύση αποφασισμένη να μην υποκύψει σε εκβιασμούς; Με τον ναζισμό ξεμπερδέψαμε εδώ και δεκαετίες επειδή ηττήθηκε, όχι επειδή ήρθαμε σε συμβιβασμό μαζί του. 

Ο ρεαλισμός και όχι κάποια συναισθηματική προσέγγιση επιτάσσει να στηριχθεί ο αγώνας τον Ουκρανών για την ανεξαρτησία και την ακεραιότητά τους. Ο ρεαλισμός επιτάσσει να αποτύχει το σχέδιο Πούτιν ώστε να μην μπορεί να εκβιάζει μελλοντικά κανέναν και με κανέναν τρόπο. Και στη συνέχεια να ξεκινήσει μια έντιμη διαπραγμάτευση για όλα τα ανοιχτά ζητήματα που υπήρχαν πριν από την εισβολή και πρέπει πράγματι να επιλυθούν. 

Με συμβιβασμούς που θα γίνουν χάριν της ειρήνης και της σταθερότητας, όχι υπό την πίεση του νταή. Κάποιοι πιστεύουν οτι η φράση «στη σωστή πλευρά της Ιστορίας» είναι κλισέ. Δεν είναι. Είναι πράξη σωφροσύνης. Είναι ο πραγματικός ρεαλισμός. 

ΥΓ.: Για εμάς τους Έλληνες, μια πιθανή δικαίωση του Πούτιν θα ήταν η χειρότερη δυνατή εξέλιξη. Γιατί θα αποθράσυνε τον αναθεωρητή της δικής μας γειτονιάς, που μας απειλεί καθημερινά. Και γιατί θα οδηγούσε σε ένα στραπατσάρισμα της Δύσης σε μια περίοδο που η χώρα μας αντλεί στήριξη από αυτήν. Αν, στην περίπτωση, άλλων χωρών η ανοχή στον Πούτιν είναι ένδειξη απαξίας, στην περίπτωση της Ελλάδας είναι ένδειξη ατόφιας ανοησίας. 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Antinero: Καταγγελία-μαμούθ για το μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης

Ρεπορτάζ / Antinero: Πώς το «μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης» έγινε πεδίο καταγγελιών

Με εκατομμύρια ευρώ να έχουν ήδη διατεθεί, το πρόγραμμα Antinero μπαίνει στο στόχαστρο: 213 φορείς και πολίτες υπέβαλαν αναφορά στην Ε.Ε., αμφισβητώντας τη νομιμότητα και την αποτελεσματικότητά του.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ