Tι δεν πήγε καλά, σύντροφοι;

Tι δεν πήγε καλά, σύντροφοι; Facebook Twitter
Τι έφταιξε και 70.000 άνθρωποι που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί επέλεξαν για αρχηγό κόμματος έναν άγνωστο τύπο με μοναδικό κριτήριο ότι θα τους φέρει στην εξουσία; Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ ΤΟΥ 2023 πραγματοποιήθηκε μια έρευνα από τις πιο σημαντικές από πλευράς συμμετοχής ερωτώμενων (4.182 άτομα) και δεν ασχολήθηκε με τα συνήθως ζητούμενα τα οποία βλέπουμε σε πολλές δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται: πρόθεση ψήφου, αναγωγές, πιθανά αποτελέσματα σε περίπτωση εκλογών, καταλληλότερος πρωθυπουργός. Αυτή η έρευνα (*) έμπαινε μέσα στην κοινωνία και αναζητούσε το πολιτικό και κοινωνικό της προφίλ, πώς σκέφτονται οι Έλληνες για όλα όσα συμβαίνουν, πώς βλέπουν τον εαυτό τους, πόσο αισιόδοξοι είναι για το μέλλον.

Μετά από δύο μήνες η χώρα θα γνώριζε τις εκλογές του Μαΐου, όλες οι προβλέψεις έδειχναν ότι η Νέα Δημοκρατία θα έκοβε πρώτη το νήμα, αλλά δεν ήταν εντελώς απογοητευτικές για τον ΣΥΡΙΖΑ – οι περισσότεροι στο εσωτερικό του πίστευαν ότι το 31,53% που είχαν πάρει στις εκλογές του 2019 ήταν μια σίγουρη βάση για ένα πιο θετικό αποτέλεσμα, το θεωρούσαν σχεδόν δεδομένο.

Όταν ο Μάιος έδειξε την εκλογική συντριβή με ποσοστό 20,07%, σχεδόν 11 μονάδες λιγότερες από το 2019, η Κουμουνδούρου πάγωσε, δεν περίμεναν ποτέ ότι θα έσπαγαν ένα μεταπολιτευτικό ρεκόρ. Για πρώτη φορά στην ιστορία η αξιωματική αντιπολίτευση έχανε τόσο μεγάλο ποσοστό από την επιρροή της στην κοινωνία. Το 17,83% των επαναληπτικών εκλογών του Ιούνιου απλώς επισφράγισε την μεγάλη ήττα.

Τι έφταιξε και μια κοινωνία με σαφή πλειοψηφικό προσδιορισμό προς την κεντροαριστερά και την αριστερά θεώρησε σε μεγάλο βαθμό καλύτερες επιλογές τον Μητσοτάκη με την αδιαφανή και ελλειμματική διακυβέρνηση, την απογοήτευση και ιδιώτευση, την αποχή ή άλλες μοναχικές πορείες;

Φαινομενικά, ανάμεσα στα δύο γεγονότα, την έρευνα και τα εκλογικά αποτελέσματα, υπάρχει μια αντίφαση. Στην έρευνα υπήρχε ένα ερώτημα που αφορούσε τους ιδεολογικούς χαρακτηρισμούς και τις ταυτότητες που έβαζαν οι ερωτώμενοι στον εαυτό τους. Κυρίαρχοι ήταν τρεις: φιλελευθερισμός-δημοκρατικό κέντρο, σοσιαλδημοκρατία και δημοκρατικός σοσιαλισμός. Ήταν ο προνομιακός χώρος από τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ είχε τη δυνατότητα να αλιεύσει τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων, ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του ως τον βασικό εκπρόσωπο αυτών των χώρων.

Όμως απέτυχε σε όλους, η επιρροή του σε αυτούς μειώθηκε δραματικά, σε αντίθεση με τη Νέα Δημοκρατία που, παρά την αντικειμενική φθορά από τα χρόνια της διακυβέρνησης και με συγκλονιστικά αρνητικά γι’ αυτή γεγονότα (τραγωδία στα Τέμπη, ναυάγιο στην Πύλο, καταστροφικές πυρκαγιές, πλημμύρες, ακρίβεια κ.ο.κ.), πέτυχε τη μεγαλύτερη διείσδυση σε αυτούς τους πολιτικούς και ιδεολογικούς χώρους.

Τα κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και ο τότε πρόεδρός τους ψέλλιζαν αναθέματα για τους «ακροκεντρώους», τα «πετσωμένα ΜΜΕ» και άλλες τέτοιες ιστορίες και άφησαν μια ολόκληρη τετραετία με τον ίδιο αρχηγό ο οποίος είχε υποστεί μια πρώτη εκλογική ήττα (του 2019), είχε αντικειμενικά χρεωθεί όλα όσα συνέβησαν και τρόμαξαν πολλούς την τετραετία 2015-2019, δεν παρουσίασε ένα πειστικό εναλλακτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης και, το πιο σημαντικό, δεν μίλησε ποτέ για τα τραγικά λάθη των χρόνων διακυβέρνησης.

Η αυτοκριτική απουσίασε εκκωφαντικά από τον Τσίπρα και την τότε ηγετική ομάδα – τους προκαλούσε πάντα αναφυλαξία, χρειάζεται μεγάλη γενναιότητα αλλά και ικανότητα για κάτι τέτοιο.

Τι ακολούθησε μετά την εκλογική πανωλεθρία είναι γνωστό, χιλιάδες παλιοί και νέοι ψηφοφόροι, εκπαιδευμένοι πολιτικά όσον αφορά τη νοηματοδότηση της αριστεράς από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ (ένα μείγμα μεσσιανισμού, πολακισμού, λαϊκισμού και καταγγελτισμού), αναζήτησαν τον νέο Μεσσία στο πρόσωπο ενός αγνώστου που τους υποσχέθηκε επαναφορά στην εξουσία με το επιχείρημα ότι μιλάει καλύτερα αγγλικά από τον Μητσοτάκη.

Η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναμενόμενη, πολλά στελέχη και μέλη με πολιτική αξιοπρέπεια δεν ήταν δυνατό να ακούνε έναν εντελώς ανερμάτιστο πολιτικό λόγο από έναν άνθρωπο που ήρθε στη χώρα να εκπροσωπήσει τη μεταπολιτική. Η διάσπαση δεν έχει τελειώσει ακόμα, υπάρχουν πολλά στελέχη και μέλη με ανάλογη αξιοπρέπεια που απλώς παραμένουν στο κόμμα, διανύοντας μια περίοδο πολιτικής αμηχανίας και θλίψης. Κάποια στιγμή θα τον εγκαταλείψουν και αυτοί, ή για να πάνε στο σπίτι τους ή σε άλλο πολιτικό φορέα.

«Τι έφταιξε για όλα αυτά, σύντροφοι;», θα αναρωτιούνται πολλοί ανάμεσά τους, τι έφταιξε και μια κοινωνία με σαφή πλειοψηφικό προσδιορισμό προς την κεντροαριστερά και την αριστερά θεώρησε σε μεγάλο βαθμό καλύτερες επιλογές τον Μητσοτάκη με την αδιαφανή και ελλειμματική διακυβέρνηση, την απογοήτευση και ιδιώτευση, την αποχή ή άλλες μοναχικές πορείες;

Τι έφταιξε και 70.000 άνθρωποι που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί επέλεξαν για αρχηγό κόμματος έναν άγνωστο τύπο με μοναδικό κριτήριο ότι θα τους φέρει στην εξουσία και στην ολιγόμηνη παρουσία του έχει γκρεμίσει ακόμα περισσότερα τα ποσοστά του κόμματος, οδηγώντας τα σε μονοψήφιο αριθμό; Τι έφταιξε, ποιοι τελικά χρεώνονται τα λάθη και η αριστερά δυσφημίστηκε στη μοναδική ευκαιρία που είχε ως τώρα στη διακυβέρνηση της χώρας; Χρειάζονται μεγάλες δόσεις ειλικρίνειας για να απαντηθούν όλα αυτά και τίποτα δεν δείχνει ότι όσοι την οδήγησαν ως εδώ την έχουν…

*έρευνα Ετερον,6.4.2023

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δημήτρης Παρασκευής: «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Οπτική Γωνία / «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Ο καθηγητής Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ, Δημήτρης Παρασκευής, εξηγεί γιατί κάθε φθινόπωρο αυξάνονται οι ιώσεις του αναπνευστικού, ποια είναι η εικόνα του Covid-19 στην Ελλάδα και ποια μέτρα πρέπει να πάρουμε εν όψει του χειμώνα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ