«The room next door» και όσα αποφεύγουμε να συζητάμε

The room next door και όσα αποφεύγουμε να συζητάμε Facebook Twitter
Αξιοπρεπής θάνατος δεν είναι μόνο η δυνατότητα ενός ασθενούς σε τελικό στάδιο να επιλέξει ελεύθερα μια ένεση ή ένα χάπι που θα τον οδηγήσει στο οριστικό τέλος. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΑΥΤΕΣ στο διαδίκτυο και ιδιαίτερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πολλοί χρήστες ασχολήθηκαν με την καινούργια ταινία του αγαπημένου Αλμοδόβαρ. Για την ακρίβεια έδειξαν ενδιαφέρον για το περιεχόμενο και το θέμα της, την υποβοηθούμενη ευθανασία, που μοιάζει θλιβερό και μελαγχολικό, αλλά με τη ματιά του σπουδαίου Ισπανού μόνο τέτοιο δεν είναι· μετατρέπεται σε βαθιά υπαρξιακό. Παρότι ο σκηνοθέτης, εκτός των άλλων, πλέκει έναν ύμνο στη φιλία και με την ταινία του νοηματοδοτεί πολύ περισσότερα πράγματα, οι περισσότεροι στάθηκαν σε αυτό, την ευθανασία.

Αρκετοί άνθρωποι που είδαν την ταινία αλλά και πολλοί που δεν την είδαν, αλλά πήραν ερεθίσματα από τη δημόσια συζήτηση που άνοιξε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, φαίνεται να ενδιαφέρονται για το δικαίωμα στον αξιοπρεπή θάνατο, όπως μάλλον επιφανειακά και αποσπασματικά ορίζεται η προσωπική επιλογή του τρόπου με τον οποίο θα φύγει κάποιος (δεν περιορίζεται σε αυτό ένας αξιοπρεπής θάνατος). Αρκετοί είχαν πολλές προσωπικές ιστορίες να διηγηθούν από ένα αντικαρκινικό νοσοκομείο ή ένα σπίτι όπου κάποιος δικός τους άνθρωπος έφτανε με βασανιστικό τρόπο στο βέβαιο τέλος, αλλά δεν μπορούσαν να τον βοηθήσουν σε κάτι, μόνο τον έβλεπαν να φεύγει αργά και επώδυνα.

Στη χώρα μας, πριν φτάσουμε να συζητήσουμε για αξιοπρεπή θάνατο, θα έπρεπε να συζητάμε πολλά που προηγούνται αυτού που εννοούμε όταν λέμε «υποβοηθούμενη ευθανασία».

Σε άλλες χώρες έχουν λυθεί ζητήματα όπως η υποβοηθούμενη ευθανασία ή τα συζητάνε σε άλλο επίπεδο και όχι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Στη Βρετανία τις τελευταίες ημέρες η κυβέρνηση έφερε στη Βουλή ένα σχέδιο νόμου το οποίο εγκρίθηκε στην πρώτη ψηφοφορία και έχει ακόμα πολύ δρόμο για να μετατραπεί σε νόμο – με κάποιες πιθανότητες να απορριφθεί τελικά. Αυτό προβλέπει ότι ενήλικες με ανίατη ασθένεια οι οποίοι πλησιάζουν στο τέλος της ζωής τους και βρίσκονται έξι μήνες πριν από τον βέβαιο θάνατο έχουν το δικαίωμα να αποφασίσουν να πεθάνουν υπό κάποιες ιδιαίτερα αυστηρές προϋποθέσεις και διαδικασίες.

Μια δημοσκόπηση έδειξε ότι το 75% των ερωτηθέντων Βρετανών τάχθηκε υπέρ του υποβοηθούμενου θανάτου, αλλά στη Βουλή όλα τα κόμματα διχάστηκαν στο εσωτερικό τους. Εργατικοί, Συντηρητικοί, Φιλελεύθεροι κ.λπ. είχαν εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις και αυτό ενισχύει την αβεβαιότητα σχετικά με το αν κάποτε –όχι σε λιγότερο από δυο χρόνια– θα γίνει σχετικός νόμος που θα εφαρμοστεί ώστε η Βρετανία να προστεθεί στις χώρες που επιτρέπουν την υποβοηθούμενη ευθανασία (Ελβετία, Ολλανδία, Βέλγιο, Νέα Ζηλανδία, Αυστραλία, αρκετές Πολιτείες των ΗΠΑ κ.ά.).

Έχει σημασία όμως ότι και εκεί άρχισαν να μιλάνε για ένα αναμφισβήτητα δύσκολο θέμα και βουλευτές μετέφεραν απόψεις ψηφοφόρων τους, προκαλώντας μια συζήτηση ουσίας. Διάβασα αποσπάσματα από τη συζήτηση, ειπώθηκαν εξαιρετικά ενδιαφέροντα πράγματα τα οποία δεν θα ακουστούν ποτέ στην Ελληνική Βουλή γιατί κανένα κόμμα (ιδιαίτερα εξουσίας) δεν τόλμησε να προκαλέσει μια τέτοια συζήτηση.

Η πανίσχυρη Εκκλησία έχει βάλει το χεράκι της και εδώ – πρέπει να μας επιβάλει και τον τρόπο που θα φεύγουμε. Κάποιες λίγες προσπάθειες να ανοίξει μια σχετική δημόσια συζήτηση που έγιναν στο παρελθόν δεν είχαν καλή τύχη και καμιά συνέχεια. Μερικά πυροτεχνήματα εντυπωσιασμού από τα συνήθη ύποπτα ΜΜΕ, κάποιες προσπάθειες να μετατραπεί και αυτό το θέμα σε θέαμα, και όλα τελείωσαν εκεί.

Βέβαια, στη χώρα μας, πριν φτάσουμε να συζητήσουμε για αξιοπρεπή θάνατο, θα έπρεπε να συζητάμε πολλά που προηγούνται αυτού που εννοούμε όταν λέμε «υποβοηθούμενη ευθανασία». Αξιοπρεπής θάνατος δεν είναι μόνο η δυνατότητα ενός ασθενούς σε τελικό στάδιο να επιλέξει ελεύθερα μια ένεση ή ένα χάπι που θα τον οδηγήσει στο οριστικό τέλος.

Προηγούνται αρκετά στάδια. Μη αξιοπρεπής θάνατος είναι πολύ περισσότερα. Για παράδειγμα, το να μη σου παρέχονται επαρκείς και δωρεάν ή προσιτές οικονομικά υπηρεσίες υγείας, το να μην έχεις το δικαίωμα πρόσβασης σε ακριβά φάρμακα ή υπερβολικά δαπανηρές επεμβάσεις είναι συνθήκες που μπορούν να καταστήσουν έναν θάνατο αναξιοπρεπή.

Αναξιοπρεπής θάνατος μπορεί να προκληθεί ακόμα γιατί το κράτος δεν φρόντισε για μια ασφαλή μετακίνηση με δημόσιο μέσο μεταφοράς ή ακόμα και όταν καθημερινά δεν είσαι σίγουρος αν μια φυσική καταστροφή θα επιφέρει το μοιραίο γιατί δεν σε προστάτευσαν αυτοί που όφειλαν. Από αναξιοπρεπείς θανάτους έχουμε χορτάσει σε αυτήν τη χώρα, όπου το σύνθημα «ζούμε από τύχη» έχει βρει την απόλυτη εφαρμογή του.

Η Μάρθα, η ηρωίδα της ταινίας που επιλέγει την ευθανασία στην ταινία The room next door, λέει κάποια στιγμή στη φίλη της που στέκεται πλάι της με μοναδική αφοσίωση: «Νομίζω ότι αξίζω έναν καλό θάνατο». Όλοι τον αξίζουμε, είναι σίγουρο αυτό, αλλά αξίζουμε και μια καλή ζωή πριν…

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Ρεπορτάζ / Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Είκοσι τρένα που εκτελούν δρομολόγια στην μπλε και την κόκκινη γραμμή δεν έχουν κλιματισμό, ενώ το air condition στους παλιούς συρμούς της πράσινης γραμμής θυμίζει λοταρία: ποτέ δεν ξέρεις αν θα πετύχεις δροσιά ή ζέστη.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Dr. Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι ένα μέλλον όπου τη ζωή των παιδιών μας δεν θα την ορίζει το γεγονός ότι υποφέρουν αλλά ότι ευημερούν»

Οπτική Γωνία / Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι έναν ουρανό χωρίς πυραύλους και drones»

Η διευθύντρια του Κέντρου Μελετών Παλαιστινιακής Γης και καθηγήτρια στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού μιλά στη LiFO για την αποτυχία του διεθνούς δικαίου και το «sumud» ως καθημερινή εξέγερση απέναντι στην εξόντωση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Ρεπορτάζ / Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Η κυβέρνηση ομολόγησε την αποτυχία της στην αντιμετώπιση του πελατειακού κράτους, οι κανονικοί αγρότες όμως, που δεν συμμετείχαν στις απάτες, είναι αυτοί που κυρίως θα πληρώσουν το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
CHECK Κρήτη: καμιά δομή-χιλιάδες πρόσφυγες

Ρεπορτάζ / Κρήτη: Kαμiα δομή - χιλιάδες πρόσφυγες

Αντιμέτωπη με ένα πρωτόγνωρο κύμα μεταναστευτικών-προσφυγικών ροών βρίσκεται η Κρήτη. Και ενώ η συχνότητα και ο αριθμός των αφίξεων έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου δεν έχει δημιουργήσει καμία οργανωμένη δομή υποδοχής στο νησί για τους ανθρώπους αυτούς.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ