Όταν το 112 γίνεται «Ελάτε να σας μαντρώσουμε προληπτικά»

Όταν το 112 γίνεται «Ελάτε να σας μαντρώσουμε προληπτικά» Facebook Twitter
Η λύση δεν είναι να χρησιμοποιούμε το 112 προληπτικά, μήπως και κάτσει καμιά στραβή στον δρόμο για τις εκλογές. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

«ΕΧΕΙΣ ΔΕΙ ΠΟΤΕ χιόνι στη ζωή σου;», με ρώτησε ένας συμφοιτητής μου όταν σπούδαζα στη Σκωτία. Ήταν μία από τις ελάχιστες φορές που είχε χιονίσει. Η πόλη που σπουδάζαμε ήταν παραθαλάσσια. Δεν το έστρωνε συχνά, είχε μόνο έναν διαολεμένο αέρα από τη Βόρεια Θάλασσα που μας πάγωνε μέχρι το μεδούλι.

Στο μυαλό του Harry –πιθανώς και του μέσου Βρετανού– η Ελλάδα είχε μόνιμα θερμοκρασία νησιωτικού θέρετρου τον μήνα Ιούλιο. «Εκεί που μεγάλωσα χιόνιζε κάθε Σαββατοκύριακο» του απάντησα. «Αυτή είναι κάποια τοπική παροιμία που θα έπρεπε να γνωρίζω;» με ρώτησε.

Μέχρι τις 12 το μεσημέρι το χιόνι είχε λιώσει. Παρ’ όλα αυτά, οι απανωτές ειδοποιήσεις του 112 μάς καλούσαν να μείνουμε σπίτι σαν να αντιμετωπίζαμε κάποια πρωτοφανή θεομηνία.

Όταν ήμουν 10 ετών μετακομίσαμε στον Διόνυσο Αττικής. Φαντάζομαι πως αν ήμασταν μικρότεροι μπορεί να είχαμε κατευχαριστηθεί αυτή τη μετακόμιση, αλλά εγώ ήμουν 10 και ο αδελφός μου 15. Ο Διόνυσος, ειδικά τότε, ήταν πολύ μακριά από τα πάντα, πηγαίναμε σχολείο στο Ψυχικό, και επίσης χιόνιζε. Κοιτάω τις παλιές μας φωτογραφίες – ο αδελφός μου να φτυαρίζει τη ράμπα του γκαράζ, όλοι μαζί με φλουό μπουφάν να περπατάμε βουλιάζοντας σε χιόνι που μας έφτανε πάνω από το γόνατο, εγώ με ένα πλαστικό έλκηθρο στην κατηφόρα έξω από το σπίτι μας.

Υπήρχαν χρονιές που ζούσαμε μέρες ή εβδομάδες με χιόνι που ξεπερνούσε τα 40 εκατοστά, αποκλεισμένοι. Συχνά-πυκνά κατεβαίνοντας τη λεωφόρο Διονύσου αντικρίζαμε και ένα γνώριμο θέαμα που αν ήταν θεατρικό έργο θα είχε τίτλο: «Η οικογένεια που ήρθε να παίξει στα χιόνια». Συνήθως ήταν κάποια ανέμελη οικογένεια που είχε έρθει από κάποια «κανονική» (από αυτές όπου τόσο ποθούσα να ζήσω τότε) γειτονιά της Αθήνας τουλάχιστον με 2 μικρά παιδιά για να ζήσουν το βουκολικό όνειρο και «να παίξουν τα μικρά στα χιόνια». Εννιά στις δέκα φορές δεν είχαν αλυσίδες και κολλούσαν στη μέση του πουθενά, συχνά με κωμικοτραγικά αποτελέσματα.

Μένω στο κέντρο της Αθήνας. Η ειδοποίηση του 112 μου ήρθε 3 φορές μέσα σε 24 ώρες. Με εξαίρεση το τσουχτερό κρύο, το μόνο ασυνήθιστο που συνέβη ήταν μια ελαφριά χιονόπτωση το πρωί της Δευτέρας. Μέχρι τις 12 το μεσημέρι το χιόνι είχε λιώσει. Παρ’ όλα αυτά οι απανωτές ειδοποιήσεις του 112 μάς καλούσαν να μείνουμε σπίτι σαν να αντιμετωπίζαμε κάποια πρωτοφανή θεομηνία. Είναι σαν μετά το περσινό φιάσκο στην Αττική Οδό κάποιος να αποφάσισε πως η λύση θα ήταν να κλειδαμπαρωθούμε σπίτια μας, να κλείσουν όλες οι υπηρεσίες και να βάλουμε τα παιδιά μας να κάνουν τηλεκπαίδευση. 

Η υπηρεσία του 112 μπήκε επιτέλους σε χρήση το 2020 μετά την κατακραυγή που ακολούθησε την τραγωδία στο Μάτι. Στη συνείδηση του ελληνικού κοινού (και αυτό είναι ένα μεγάλο επικοινωνιακό λάθος) το 112 αφορά αποκλειστικά στις ειδοποιήσεις που έρχονται στο κινητό. Οι περισσότεροι δεν γνωρίζουμε πως το 112 είναι ο ευρωπαϊκός αριθμός έκτακτης ανάγκης και ισχύει δωρεάν σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. (αλλά και σε πολλές χώρες της Αφρικής και της Ασίας). Όχι μόνο αυτό αλλά παρέχει και τη δυνατότητα εντοπισμού θέσης. Είναι μια πολύ σημαντική υπηρεσία, και το να χρησιμοποιείται καταχρηστικά σε μια λογική «better safe than sorry», με το σκεπτικό «ελάτε να σας μαντρώσουμε προληπτικά», είναι μακροπρόθεσμα επιζήμιο και για την ίδια την υπηρεσία. Με απλά λόγια, αν η υπηρεσία στέλνει συνέχεια ειδοποιήσεις, θα σταματήσουν οι πολίτες να την παίρνουν στα σοβαρά.

Επίσης (και εδώ θα συμφωνήσω με τον Νίκο Φίλη – να μια φράση που δεν πίστευα ποτέ ότι θα ξεστομίσω) δεν καταλαβαίνω την επιτακτική ανάγκη για τηλεκπαίδευση τη μοναδική μέρα που χιονίζει. Το να γίνεται τηλεκπαίδευση στη διάρκεια της πανδημίας που έλειπαν τα παιδιά από το σχολείο για μήνες ολόκληρους είναι απόλυτα κατανοητό. Το να κάνουν τα παιδιά τηλεκπαίδευση τη μία μέρα που χιονίζει τι νόημα έχει; Θέλουμε να αποδείξουμε πως λειτουργεί το σύστημα τηλεκπαίδευσης; Ότι είμαστε μάχιμοι σε περίπτωση που συμβεί κάτι χειρότερο; Τη μία μέρα που χιονίζει στο κέντρο ας βγουν να παίξουν χιονοπόλεμο, δεν πειράζει, δεν είναι χαμστεράκια σε τροχό. Παιδιά είναι.

Προφανώς, η κλιματική αλλαγή έχει φέρει τα πάνω κάτω. Το χιόνι στο κέντρο ήταν κάτι σπάνιο. Πέρσι χιόνισε δύο φορές, πρόπερσι μία. Και ναι, γνωρίζω πως υπάρχει ακόμα κόσμος που πάει χωρίς αλυσίδες στα χιόνια για να παίξουν τα παιδιά του, εγκλωβίζεται και μετά βρίζει το κράτος. Δεν νομίζω όμως ότι η λύση είναι να χρησιμοποιούμε το 112 προληπτικά, μήπως και κάτσει καμιά στραβή στον δρόμο για τις εκλογές.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LIFO.

Το νέο τεύχος της δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Οπτική Γωνία / Αμπντελά Ταϊά: «Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Ο Μαροκινός συγγραφέας και σκηνοθέτης, κάτοικος Γαλλίας πλέον και γνωστός στην Ελλάδα από το υπέροχο μυθιστόρημα «Η ζωή με το δικό σου φως», μιλά με θαυμασμό για την εξέγερση της νεολαίας που συνταράσσει την πατρίδα του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Συνέντευξη / Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Μετά από μισό αιώνα στο «Βήμα», ο Νίκος Χασαπόπουλος μιλά για πρώτη φορά για την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του, τις στιγμές που έζησε δίπλα σε Λαμπράκη, Ψυχάρη και πρωθυπουργούς, αλλά και για το μεγάλο λάθος του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Οπτική Γωνία / Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Έχουμε ένα καινούργιο συναίσθημα, όχι το κλασικό της εποχής των φασισμών, δηλαδή τον φόβο μη βρεθεί κανείς στη θέση των κατώτερων, όσων έμειναν πίσω ή «από κάτω». Πλέον βλέπει κανείς μένος για τα θύματα που μιλάνε.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Μποτιλιαρισμένοι στην Αθήνα: Δαπανούμε έναν μισθό στον δρόμο κάθε έτος

Οπτική Γωνία / Κάθε χρόνο χάνουμε 110 ώρες από τη ζωή μας κολλημένοι στο τιμόνι

Πώς μπορεί να μειωθεί άμεσα το μποτιλιάρισμα στους δρόμους της πρωτεύουσας; Γιατί η λεωφόρος Κηφισού δεν θα αδειάσει ποτέ; Ο συγκοινωνιολόγος και καθηγητής του ΕΜΠ, Κωνσταντίνος Κεπαπτσόγλου, εξηγεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Βασιλική Σιούτη / Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Οι εκ των υστέρων αποκαλύψεις για τη συνάντηση Τραμπ - Ερντογάν κατέδειξαν τις πραγματικές ισορροπίες στο πεδίο των διεθνών σχέσεων: καμία πλευρά δεν κερδίζει άνευ ανταλλαγμάτων και οι διεθνείς σχέσεις δεν καθορίζονται από προσωπικές συμπάθειες.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Βασιλική Σιούτη / Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Την ώρα που η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, με τα Τέμπη και με την ακρίβεια, που προκαλεί κοινωνική δυσφορία, ο Νίκος Δένδιας εμφανίζεται ως μεταρρυθμιστής που θα οδηγήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις στη νέα εποχή.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Ακροβατώντας / Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Αξιολογώντας ως πιο σημαντικό ένα τροχαίο από τη συνάντηση Τραμπ - Νετανιάχου, τα κυρίαρχα μέσα αναδεικνύουν το ασήμαντο χάριν τηλεθέασης, εξυπηρετώντας συγκεκριμένες σκοπιμότητες που θα μετατοπίσουν το ενδιαφέρον της κοινωνίας από τα σημαντικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Joe Coughlin: «Η τρίτη ηλικία δεν είναι κρουαζιέρες ή πατερίτσες»

Οπτική Γωνία / Joe Coughlin: «Γηρατειά δεν είναι μόνο κρουαζιέρες, πατερίτσες και να είσαι με το ένα πόδι στον τάφο»

Ο φιλέλληνας καθηγητής εξετάζει τις όψεις της μακροζωίας, πιστεύει πως στην Ελλάδα αυτό το φαινόμενο μπορεί να συνδυαστεί άνετα με το lifestyle και μιλάει με τρόπο ασυνήθιστο για το γήρας.
ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Οπτική Γωνία / Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Ο δημιουργός του Greekonomics μιλά στη LiFO για την επιτυχία αυτού του εγχειρήματος αλλά και τις επιθέσεις που δέχτηκε πρόσφατα για κάποιες «άβολες αλήθειες» που επισήμανε αναφορικά με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα πολιτικών, οικονομικών «καρτέλ» και ΜΜΕ στην Ελλάδα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Οπτική Γωνία / Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Από την Ουκρανία και την κρίση στη Γαλλία μέχρι τις αποφάσεις Τραμπ, η Ευρώπη περνάει κρίση ταυτότητας. Πώς επηρεάζεται η χώρα μας; Μιλά στη LiFO ο Σωτήρης Ντάλης, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ενοποίησης του τμήματος Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ