Όταν το 112 γίνεται «Ελάτε να σας μαντρώσουμε προληπτικά»

Όταν το 112 γίνεται «Ελάτε να σας μαντρώσουμε προληπτικά» Facebook Twitter
Η λύση δεν είναι να χρησιμοποιούμε το 112 προληπτικά, μήπως και κάτσει καμιά στραβή στον δρόμο για τις εκλογές. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

«ΕΧΕΙΣ ΔΕΙ ΠΟΤΕ χιόνι στη ζωή σου;», με ρώτησε ένας συμφοιτητής μου όταν σπούδαζα στη Σκωτία. Ήταν μία από τις ελάχιστες φορές που είχε χιονίσει. Η πόλη που σπουδάζαμε ήταν παραθαλάσσια. Δεν το έστρωνε συχνά, είχε μόνο έναν διαολεμένο αέρα από τη Βόρεια Θάλασσα που μας πάγωνε μέχρι το μεδούλι.

Στο μυαλό του Harry –πιθανώς και του μέσου Βρετανού– η Ελλάδα είχε μόνιμα θερμοκρασία νησιωτικού θέρετρου τον μήνα Ιούλιο. «Εκεί που μεγάλωσα χιόνιζε κάθε Σαββατοκύριακο» του απάντησα. «Αυτή είναι κάποια τοπική παροιμία που θα έπρεπε να γνωρίζω;» με ρώτησε.

Μέχρι τις 12 το μεσημέρι το χιόνι είχε λιώσει. Παρ’ όλα αυτά, οι απανωτές ειδοποιήσεις του 112 μάς καλούσαν να μείνουμε σπίτι σαν να αντιμετωπίζαμε κάποια πρωτοφανή θεομηνία.

Όταν ήμουν 10 ετών μετακομίσαμε στον Διόνυσο Αττικής. Φαντάζομαι πως αν ήμασταν μικρότεροι μπορεί να είχαμε κατευχαριστηθεί αυτή τη μετακόμιση, αλλά εγώ ήμουν 10 και ο αδελφός μου 15. Ο Διόνυσος, ειδικά τότε, ήταν πολύ μακριά από τα πάντα, πηγαίναμε σχολείο στο Ψυχικό, και επίσης χιόνιζε. Κοιτάω τις παλιές μας φωτογραφίες – ο αδελφός μου να φτυαρίζει τη ράμπα του γκαράζ, όλοι μαζί με φλουό μπουφάν να περπατάμε βουλιάζοντας σε χιόνι που μας έφτανε πάνω από το γόνατο, εγώ με ένα πλαστικό έλκηθρο στην κατηφόρα έξω από το σπίτι μας.

Υπήρχαν χρονιές που ζούσαμε μέρες ή εβδομάδες με χιόνι που ξεπερνούσε τα 40 εκατοστά, αποκλεισμένοι. Συχνά-πυκνά κατεβαίνοντας τη λεωφόρο Διονύσου αντικρίζαμε και ένα γνώριμο θέαμα που αν ήταν θεατρικό έργο θα είχε τίτλο: «Η οικογένεια που ήρθε να παίξει στα χιόνια». Συνήθως ήταν κάποια ανέμελη οικογένεια που είχε έρθει από κάποια «κανονική» (από αυτές όπου τόσο ποθούσα να ζήσω τότε) γειτονιά της Αθήνας τουλάχιστον με 2 μικρά παιδιά για να ζήσουν το βουκολικό όνειρο και «να παίξουν τα μικρά στα χιόνια». Εννιά στις δέκα φορές δεν είχαν αλυσίδες και κολλούσαν στη μέση του πουθενά, συχνά με κωμικοτραγικά αποτελέσματα.

Μένω στο κέντρο της Αθήνας. Η ειδοποίηση του 112 μου ήρθε 3 φορές μέσα σε 24 ώρες. Με εξαίρεση το τσουχτερό κρύο, το μόνο ασυνήθιστο που συνέβη ήταν μια ελαφριά χιονόπτωση το πρωί της Δευτέρας. Μέχρι τις 12 το μεσημέρι το χιόνι είχε λιώσει. Παρ’ όλα αυτά οι απανωτές ειδοποιήσεις του 112 μάς καλούσαν να μείνουμε σπίτι σαν να αντιμετωπίζαμε κάποια πρωτοφανή θεομηνία. Είναι σαν μετά το περσινό φιάσκο στην Αττική Οδό κάποιος να αποφάσισε πως η λύση θα ήταν να κλειδαμπαρωθούμε σπίτια μας, να κλείσουν όλες οι υπηρεσίες και να βάλουμε τα παιδιά μας να κάνουν τηλεκπαίδευση. 

Η υπηρεσία του 112 μπήκε επιτέλους σε χρήση το 2020 μετά την κατακραυγή που ακολούθησε την τραγωδία στο Μάτι. Στη συνείδηση του ελληνικού κοινού (και αυτό είναι ένα μεγάλο επικοινωνιακό λάθος) το 112 αφορά αποκλειστικά στις ειδοποιήσεις που έρχονται στο κινητό. Οι περισσότεροι δεν γνωρίζουμε πως το 112 είναι ο ευρωπαϊκός αριθμός έκτακτης ανάγκης και ισχύει δωρεάν σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. (αλλά και σε πολλές χώρες της Αφρικής και της Ασίας). Όχι μόνο αυτό αλλά παρέχει και τη δυνατότητα εντοπισμού θέσης. Είναι μια πολύ σημαντική υπηρεσία, και το να χρησιμοποιείται καταχρηστικά σε μια λογική «better safe than sorry», με το σκεπτικό «ελάτε να σας μαντρώσουμε προληπτικά», είναι μακροπρόθεσμα επιζήμιο και για την ίδια την υπηρεσία. Με απλά λόγια, αν η υπηρεσία στέλνει συνέχεια ειδοποιήσεις, θα σταματήσουν οι πολίτες να την παίρνουν στα σοβαρά.

Επίσης (και εδώ θα συμφωνήσω με τον Νίκο Φίλη – να μια φράση που δεν πίστευα ποτέ ότι θα ξεστομίσω) δεν καταλαβαίνω την επιτακτική ανάγκη για τηλεκπαίδευση τη μοναδική μέρα που χιονίζει. Το να γίνεται τηλεκπαίδευση στη διάρκεια της πανδημίας που έλειπαν τα παιδιά από το σχολείο για μήνες ολόκληρους είναι απόλυτα κατανοητό. Το να κάνουν τα παιδιά τηλεκπαίδευση τη μία μέρα που χιονίζει τι νόημα έχει; Θέλουμε να αποδείξουμε πως λειτουργεί το σύστημα τηλεκπαίδευσης; Ότι είμαστε μάχιμοι σε περίπτωση που συμβεί κάτι χειρότερο; Τη μία μέρα που χιονίζει στο κέντρο ας βγουν να παίξουν χιονοπόλεμο, δεν πειράζει, δεν είναι χαμστεράκια σε τροχό. Παιδιά είναι.

Προφανώς, η κλιματική αλλαγή έχει φέρει τα πάνω κάτω. Το χιόνι στο κέντρο ήταν κάτι σπάνιο. Πέρσι χιόνισε δύο φορές, πρόπερσι μία. Και ναι, γνωρίζω πως υπάρχει ακόμα κόσμος που πάει χωρίς αλυσίδες στα χιόνια για να παίξουν τα παιδιά του, εγκλωβίζεται και μετά βρίζει το κράτος. Δεν νομίζω όμως ότι η λύση είναι να χρησιμοποιούμε το 112 προληπτικά, μήπως και κάτσει καμιά στραβή στον δρόμο για τις εκλογές.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LIFO.

Το νέο τεύχος της δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δημήτρης Παρασκευής: «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Οπτική Γωνία / «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Ο καθηγητής Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ, Δημήτρης Παρασκευής, εξηγεί γιατί κάθε φθινόπωρο αυξάνονται οι ιώσεις του αναπνευστικού, ποια είναι η εικόνα του Covid-19 στην Ελλάδα και ποια μέτρα πρέπει να πάρουμε εν όψει του χειμώνα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ