Όταν το 112 γίνεται «Ελάτε να σας μαντρώσουμε προληπτικά»

Όταν το 112 γίνεται «Ελάτε να σας μαντρώσουμε προληπτικά» Facebook Twitter
Η λύση δεν είναι να χρησιμοποιούμε το 112 προληπτικά, μήπως και κάτσει καμιά στραβή στον δρόμο για τις εκλογές. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

«ΕΧΕΙΣ ΔΕΙ ΠΟΤΕ χιόνι στη ζωή σου;», με ρώτησε ένας συμφοιτητής μου όταν σπούδαζα στη Σκωτία. Ήταν μία από τις ελάχιστες φορές που είχε χιονίσει. Η πόλη που σπουδάζαμε ήταν παραθαλάσσια. Δεν το έστρωνε συχνά, είχε μόνο έναν διαολεμένο αέρα από τη Βόρεια Θάλασσα που μας πάγωνε μέχρι το μεδούλι.

Στο μυαλό του Harry –πιθανώς και του μέσου Βρετανού– η Ελλάδα είχε μόνιμα θερμοκρασία νησιωτικού θέρετρου τον μήνα Ιούλιο. «Εκεί που μεγάλωσα χιόνιζε κάθε Σαββατοκύριακο» του απάντησα. «Αυτή είναι κάποια τοπική παροιμία που θα έπρεπε να γνωρίζω;» με ρώτησε.

Μέχρι τις 12 το μεσημέρι το χιόνι είχε λιώσει. Παρ’ όλα αυτά, οι απανωτές ειδοποιήσεις του 112 μάς καλούσαν να μείνουμε σπίτι σαν να αντιμετωπίζαμε κάποια πρωτοφανή θεομηνία.

Όταν ήμουν 10 ετών μετακομίσαμε στον Διόνυσο Αττικής. Φαντάζομαι πως αν ήμασταν μικρότεροι μπορεί να είχαμε κατευχαριστηθεί αυτή τη μετακόμιση, αλλά εγώ ήμουν 10 και ο αδελφός μου 15. Ο Διόνυσος, ειδικά τότε, ήταν πολύ μακριά από τα πάντα, πηγαίναμε σχολείο στο Ψυχικό, και επίσης χιόνιζε. Κοιτάω τις παλιές μας φωτογραφίες – ο αδελφός μου να φτυαρίζει τη ράμπα του γκαράζ, όλοι μαζί με φλουό μπουφάν να περπατάμε βουλιάζοντας σε χιόνι που μας έφτανε πάνω από το γόνατο, εγώ με ένα πλαστικό έλκηθρο στην κατηφόρα έξω από το σπίτι μας.

Υπήρχαν χρονιές που ζούσαμε μέρες ή εβδομάδες με χιόνι που ξεπερνούσε τα 40 εκατοστά, αποκλεισμένοι. Συχνά-πυκνά κατεβαίνοντας τη λεωφόρο Διονύσου αντικρίζαμε και ένα γνώριμο θέαμα που αν ήταν θεατρικό έργο θα είχε τίτλο: «Η οικογένεια που ήρθε να παίξει στα χιόνια». Συνήθως ήταν κάποια ανέμελη οικογένεια που είχε έρθει από κάποια «κανονική» (από αυτές όπου τόσο ποθούσα να ζήσω τότε) γειτονιά της Αθήνας τουλάχιστον με 2 μικρά παιδιά για να ζήσουν το βουκολικό όνειρο και «να παίξουν τα μικρά στα χιόνια». Εννιά στις δέκα φορές δεν είχαν αλυσίδες και κολλούσαν στη μέση του πουθενά, συχνά με κωμικοτραγικά αποτελέσματα.

Μένω στο κέντρο της Αθήνας. Η ειδοποίηση του 112 μου ήρθε 3 φορές μέσα σε 24 ώρες. Με εξαίρεση το τσουχτερό κρύο, το μόνο ασυνήθιστο που συνέβη ήταν μια ελαφριά χιονόπτωση το πρωί της Δευτέρας. Μέχρι τις 12 το μεσημέρι το χιόνι είχε λιώσει. Παρ’ όλα αυτά οι απανωτές ειδοποιήσεις του 112 μάς καλούσαν να μείνουμε σπίτι σαν να αντιμετωπίζαμε κάποια πρωτοφανή θεομηνία. Είναι σαν μετά το περσινό φιάσκο στην Αττική Οδό κάποιος να αποφάσισε πως η λύση θα ήταν να κλειδαμπαρωθούμε σπίτια μας, να κλείσουν όλες οι υπηρεσίες και να βάλουμε τα παιδιά μας να κάνουν τηλεκπαίδευση. 

Η υπηρεσία του 112 μπήκε επιτέλους σε χρήση το 2020 μετά την κατακραυγή που ακολούθησε την τραγωδία στο Μάτι. Στη συνείδηση του ελληνικού κοινού (και αυτό είναι ένα μεγάλο επικοινωνιακό λάθος) το 112 αφορά αποκλειστικά στις ειδοποιήσεις που έρχονται στο κινητό. Οι περισσότεροι δεν γνωρίζουμε πως το 112 είναι ο ευρωπαϊκός αριθμός έκτακτης ανάγκης και ισχύει δωρεάν σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. (αλλά και σε πολλές χώρες της Αφρικής και της Ασίας). Όχι μόνο αυτό αλλά παρέχει και τη δυνατότητα εντοπισμού θέσης. Είναι μια πολύ σημαντική υπηρεσία, και το να χρησιμοποιείται καταχρηστικά σε μια λογική «better safe than sorry», με το σκεπτικό «ελάτε να σας μαντρώσουμε προληπτικά», είναι μακροπρόθεσμα επιζήμιο και για την ίδια την υπηρεσία. Με απλά λόγια, αν η υπηρεσία στέλνει συνέχεια ειδοποιήσεις, θα σταματήσουν οι πολίτες να την παίρνουν στα σοβαρά.

Επίσης (και εδώ θα συμφωνήσω με τον Νίκο Φίλη – να μια φράση που δεν πίστευα ποτέ ότι θα ξεστομίσω) δεν καταλαβαίνω την επιτακτική ανάγκη για τηλεκπαίδευση τη μοναδική μέρα που χιονίζει. Το να γίνεται τηλεκπαίδευση στη διάρκεια της πανδημίας που έλειπαν τα παιδιά από το σχολείο για μήνες ολόκληρους είναι απόλυτα κατανοητό. Το να κάνουν τα παιδιά τηλεκπαίδευση τη μία μέρα που χιονίζει τι νόημα έχει; Θέλουμε να αποδείξουμε πως λειτουργεί το σύστημα τηλεκπαίδευσης; Ότι είμαστε μάχιμοι σε περίπτωση που συμβεί κάτι χειρότερο; Τη μία μέρα που χιονίζει στο κέντρο ας βγουν να παίξουν χιονοπόλεμο, δεν πειράζει, δεν είναι χαμστεράκια σε τροχό. Παιδιά είναι.

Προφανώς, η κλιματική αλλαγή έχει φέρει τα πάνω κάτω. Το χιόνι στο κέντρο ήταν κάτι σπάνιο. Πέρσι χιόνισε δύο φορές, πρόπερσι μία. Και ναι, γνωρίζω πως υπάρχει ακόμα κόσμος που πάει χωρίς αλυσίδες στα χιόνια για να παίξουν τα παιδιά του, εγκλωβίζεται και μετά βρίζει το κράτος. Δεν νομίζω όμως ότι η λύση είναι να χρησιμοποιούμε το 112 προληπτικά, μήπως και κάτσει καμιά στραβή στον δρόμο για τις εκλογές.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LIFO.

Το νέο τεύχος της δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Οπτική Γωνία / Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Σκέψεις πάνω στην απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την «αποδέσμευσή» του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ «Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πέντε ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών και ένα ινστιτούτο. Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Ρεπορτάζ / Τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών: Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Τυπικά, σκοπός τους είναι η διατήρηση των αρχείων και η προβολή του έργου πρώην πρωθυπουργών. Στην πράξη, όμως, λειτουργούν και ως think tanks και πολιτικά εργαλεία επιρροής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ