Οι κατηγορίες χρηστών του Facebook και οι τεχνολογικοί ρόλοι

Οι φυλές του Facebook και οι τεχνολογικοί ρόλοι Facebook Twitter
Αυτό που δείχνει η εποχή του Facebook ‒που θα διανύουμε για αρκετό καιρό ακόμη‒ είναι ότι είτε «οικοδόμοι σχέσεων», είτε «τελάληδες», είτε «εγωκεντρικοί», είτε «παρατηρητές», είμαστε όλοι συνδεδεμένοι διαρκώς και επηρεάζουμε ο ένας τον άλλον.
0

Η ΕΙΔΗΣΗ ΟΤΙ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ του Facebook Mαρκ Zούκερμπεργκ σκοπεύει να αλλάξει την επωνυμία του εμβληματικού μέσου κοινωνικής δικτύωσης προκάλεσε απορίες. Πολλοί διατύπωσαν την άποψη ότι αυτή η επιχειρηματική κίνηση απλώς δείχνει πόσο έχει πληγωθεί το «μέσο» από την εμπλοκή του σε πολιτικά σκάνδαλα και τη διασπορά ψευδών ειδήσεων.

H κυριαρχία του Facebook σήμερα αμφισβητείται από άλλες παρόμοιες πλατφόρμες, κυρίως από τις νεότερες ηλικίες (π.χ. Instagram, ΤikΤok), εντούτοις η ιστορία του στον εικοστό πρώτο αιώνα σφραγίζει την εξέλιξη των νέων μέσων και αποτελεί μέρος της ιστορίας των ίδιων των χρηστών του. H ταύτιση μέσου και χρήστη δεν υπήρξε ποτέ στο παρελθόν τόσο στενή, κάτι που συνειδητοποιούμε όποτε για τεχνικούς λόγους το Facebook «πέφτει», προκαλώντας σε πολλούς το ίδιο αίσθημα όπως όταν πέφτει το ρεύμα.

Τα social media την εποχή της καραντίνας έγιναν ο βασικός κόμβος συνάντησης και σύνδεσής μας. Στη φάση του εμβολίου έγιναν και πάλι μοχλός ανάπτυξης της καχυποψίας και της εχθροπάθειας, δίαυλος ακόμη και απευθείας «συμβουλών» που οδήγησαν σε θανάτους αρνητών.

Οι διάφορες μελέτες επικοινωνίας που δημοσιεύτηκαν από το 2008 κι ύστερα, όταν το Facebook άρχισε να γίνεται το φαινόμενο της ψηφιακής εποχής, έχουν εντοπίσει διάφορους λόγους που εξηγούν την τεράστια κοινωνική σημασία του. Άλλες το αντιλαμβάνονται ως εργαλείο συγκρότησης κοινωνικού κεφαλαίου, ως μηχανισμό κτήσης, συντήρησης και ανάπτυξης κοινωνικών σχέσεων.

Άλλες το βλέπουν ως ένα νέο πληροφοριακό-ψυχαγωγικό μέσο στο οποίο, όπως και σε πολλές άλλες διαδικτυακές σελίδες και εφαρμογές, γίνεται η τέλεια σύγχυση παραγωγού και καταναλωτή μηνυμάτων και προϊόντων (produsage). Άλλες πάλι μελέτες προσέγγισαν το Facebook ως ένα ακόμη σύμπτωμα της ναρκισσιστικής κουλτούρας ή ως ένα ακόμη μέσο που χρησιμοποιείται για απλή χαλάρωση, όπως στο παρελθόν το ζάπινγκ στην τηλεόραση.

Προφανώς όλες αυτές οι ερμηνείες θίγουν σημαντικά χαρακτηριστικά του μέσου και της χρήσης του. Ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον, όμως, έχουν εκείνες οι μελέτες που επιχειρούν να περιγράψουν τις νέες ταυτότητες που αποκτήσαμε ή ενισχύσαμε χάρη στο Facebook. Ταυτότητες που δεν έχουν να κάνουν τόσο με τις βασικές κοινωνικές μας ορίζουσες (τάξη, μόρφωση, ηλικία, φύλο) όσο με μορφές «χαρακτήρα» που αναπτύσσονται λόγω της διαρκούς χρήσης ενός μέσου και παίρνουν συλλογικές διαστάσεις.

Χονδρικά, τέσσερις τέτοιες κατηγορίες «χρηστών» έχουν εντοπιστεί και μελετηθεί (π.χ. Τ. Robinson et al, I ♥ FB: A Q-Methodology Analysis of Why People ‘Like’ Facebook):

α) Οι «οικοδόμοι σχέσεων»: Είναι όλοι όσοι χρησιμοποιούν τη δημοφιλή πλατφόρμα για να διατηρήσουν και να ενισχύσουν τις φιλικές και οικογενειακές σχέσεις που έχουν και εκτός της διαδικτυακής τους ζωής. Από το ταγκάρισμα σε φωτογραφίες και βίντεο μέχρι το Μessenger, το Facebook γίνεται ένα εργαλείο πρακτικής ή συναισθηματικής σύνδεσης με τα άτομα που υπάρχουν στην πραγματική ζωή.

β) Οι «τελάληδες»: Βρίσκονται στον αντίποδα της προηγούμενης ομάδας, χρησιμοποιούν το Facebook για να απευθυνθούν στη δυσπρόσιτη κοινή γνώμη, επιχειρούν να μεταφέρουν με τις αναρτήσεις τους τις πληροφορίες που επιθυμούν σε όσο το δυνατό μεγαλύτερο ακροατήριο. Δεν το χρησιμοποιούν για να επικοινωνήσουν με φίλους και συγγενείς, αφού αυτήν τη μορφή διάδρασης την κατατάσσουν στην ιδιωτική και όχι στη δημόσια σφαίρα. Το Facebook παραμένει γι’ αυτούς μια εικονική πλατφόρμα δημοσιότητας που δεν πρέπει να περιπλέκεται στα προσωπικά ζητήματα (οικογενειακές, φιλικές, ερωτικές σχέσεις).

γ) Οι «εγωκεντρικοί»: Η αυτοπαρουσίαση και αυτοπροώθηση είναι το βασικό χαρακτηριστικό αυτής της ομάδας χρηστών του Facebook. Αναρτούν εικόνες, βίντεο, κείμενα που επιχειρούν να τραβήξουν την προσοχή πάνω τους και να αποσπάσουν τις περισσότερες δυνατές καρδούλες και likes. Εδώ το Facebook γίνεται μέσο ενίσχυσης της αυτοπεποίθησης όχι βάσει πρακτικών επηρεασμού και διαμόρφωσης της κοινής γνώμης (όπως στους τελάληδες) αλλά μέσα από την ικανοποίηση που απολαμβάνει κανείς όταν οι άλλοι αναγνωρίζουν απλές στιγμές ή μεγάλους σταθμούς της προσωπικής του ζωής.

δ) Οι «παρατηρητές»: Αυτοί ακολουθούν τη λογική του window shopping. Παρατηρούν όσα διαδραματίζονται από τους άλλους στο Facebook, νιώθουν την υποχρέωση να συμμετέχουν σε αυτό το κοινωνικό μέσο (κυρίως λόγω γνωστών τους ή ανθρώπων που θέλουν να γνωρίσουν), αλλά μένουν σε θέση θεατή, κάνουν σπανιότατα αναρτήσεις και γενικά έχουν ελάχιστη διάδραση με τους υπόλοιπους. Παρακολουθούν τις προσωπικές αναρτήσεις των άλλων, αλλά δεν δίνουν καμία πληροφορία για τη δική τους ζωή, αφού θέλουν να την προστατεύσουν από τα δημόσια βλέμματα, στα οποία όμως «κρυφά» συγκαταλέγονται.

ΚYKΛΟΦΟΡΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΟΠΟΙΗΣΕΙΣ των φυλών του Facebook, αλλά οι παραπάνω τέσσερις ομάδες περιγράφουν τις βασικές τάσεις που αφορούν το πώς το πρώτο σε επιρροή μέσο κοινωνικής δικτύωσης επαναπροσδιόρισε βασικές διαστάσεις της κοινωνικότητάς μας: τη σύναψη και διατήρηση σχέσεων, την επιρροή και διαμόρφωση γνώμης, την προσωπική προβολή και καταξίωση, την ηδονοβλεπτική παρατήρηση της ζωής των άλλων. Τίποτε από αυτά δεν ανακάλυψε το Facebook, προϋπήρχαν με διάφορες μορφές στο παρελθόν.

Αυτό που κυρίως άλλαξε η εποχή των social media είναι ότι αυτές οι συμπεριφορές, που στο παρελθόν υπήρξαν κάπως ασυντόνιστες, τώρα οργανώνονται σε νέους κοινωνικούς ρόλους.

Η μετονομασία του Facebook, ακόμη και η εξαφάνιση και αντικατάστασή του από άλλα παρόμοια μέσα, δύσκολα θα μεταβάλει σε μεγάλο βαθμό αυτούς τους ρόλους που πρώτο διαμόρφωσε στην κοινωνική ζωή. Το πολιτικό και ιδεολογικό αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης γνωρίζουμε ότι είναι ακαθόριστο. Μπορεί να κυμανθεί υπέρ του δημοκρατικότερου αλλά και υπέρ του πιο ολοκληρωτικού σκοπού.

Το ίδιο συμβαίνει και με το πολιτισμικό του αποτύπωμα. Το μέσο, για άλλη μια φορά, φτιάχνει νέα καλούπια κοινωνικής αντίληψης και συμπεριφοράς. Δεν τα γεμίζει όμως με συγκεκριμένο περιεχόμενο.

Η πανδημία ήρθε να το επιβεβαιώσει. Τα social media την εποχή της καραντίνας έγιναν ο βασικός κόμβος συνάντησης και σύνδεσής μας. Στη φάση του εμβολίου έγιναν και πάλι μοχλός ανάπτυξης της καχυποψίας και της εχθροπάθειας, δίαυλος ακόμη και απευθείας «συμβουλών» που οδήγησαν σε θανάτους αρνητών.

Αυτό που δείχνει η εποχή του Facebook ‒που θα διανύουμε για αρκετό καιρό ακόμη‒ είναι ότι είτε «οικοδόμοι σχέσεων», είτε «τελάληδες», είτε «εγωκεντρικοί», είτε «παρατηρητές», είμαστε όλοι συνδεδεμένοι διαρκώς και επηρεάζουμε ο ένας τον άλλον. Και στα καλά και στα κακά.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΥΤΕΡΑ 08/11 - ΕΧΕΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΣΤΕΙ-Μπορούμε να προστατεύσουμε τη ζωή μας από τη διαρκή καταγραφή της;

LiFO politics / Μπορούμε να προστατεύσουμε τη ζωή μας από τη διαρκή καταγραφή της;

Η Βασιλική Σιούτη συνομιλεί με τον διευθυντή Ψηφιακής Ανάπτυξης και Καινοτομίας του Ιδρύματος Ωνάση, Πρόδρομο Τσιαβό, για την ανακοίνωση του Metaverse από τον Μαρκ Ζούκερμπεργκ, για τη δημοκρατία στην εποχή του καπιταλισμού της παρακολούθησης και για τον ρόλο που παίζει η επεξεργασία των δεδομένων στο κυρίαρχο μοντέλο της οικονομίας σήμερα.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Πρέπει να μιλήσουμε σοβαρά για τον εθισμό στο gaming

Υγεία & Σώμα / Πρέπει να μιλήσουμε σοβαρά για τον εθισμό στο gaming

Ενώ το «Gaming Disorder» έχει πλέον αναγνωριστεί επίσημα από τον ΠΟΥ ως ψυχική διαταραχή, η πανδημία δυσχεραίνει κάθε διαδικτυακό εθισμό, πόσο μάλλον τον εθισμό στα βιντεοπαιχνίδια. Ένας πρώην εθισμένος παίκτης και δύο ψυχίατροι καταθέτουν τις εμπειρίες τους.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΨΩΜΙΑΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Antinero: Καταγγελία-μαμούθ για το μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης

Ρεπορτάζ / Antinero: Πώς το «μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης» έγινε πεδίο καταγγελιών

Με εκατομμύρια ευρώ να έχουν ήδη διατεθεί, το πρόγραμμα Antinero μπαίνει στο στόχαστρο: 213 φορείς και πολίτες υπέβαλαν αναφορά στην Ε.Ε., αμφισβητώντας τη νομιμότητα και την αποτελεσματικότητά του.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
ΕΠΕΞ Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Οπτική Γωνία / Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Πήραν τη θάλασσα στα χέρια τους, πριν να είναι πολύ αργά και την χάσουν. Το «Αμοργόραμα» δεν είναι απλώς μια ιδέα, αλλά στοίχημα ζωής – και πρότυπο για την αλιεία όλης της χώρας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Ρεπορτάζ / Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Είκοσι τρένα που εκτελούν δρομολόγια στην μπλε και την κόκκινη γραμμή δεν έχουν κλιματισμό, ενώ το air condition στους παλιούς συρμούς της πράσινης γραμμής θυμίζει λοταρία: ποτέ δεν ξέρεις αν θα πετύχεις δροσιά ή ζέστη.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Dr. Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι ένα μέλλον όπου τη ζωή των παιδιών μας δεν θα την ορίζει το γεγονός ότι υποφέρουν αλλά ότι ευημερούν»

Οπτική Γωνία / Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι έναν ουρανό χωρίς πυραύλους και drones»

Η διευθύντρια του Κέντρου Μελετών Παλαιστινιακής Γης και καθηγήτρια στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού μιλά στη LiFO για την αποτυχία του διεθνούς δικαίου και το «sumud» ως καθημερινή εξέγερση απέναντι στην εξόντωση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Ρεπορτάζ / Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Η κυβέρνηση ομολόγησε την αποτυχία της στην αντιμετώπιση του πελατειακού κράτους, οι κανονικοί αγρότες όμως, που δεν συμμετείχαν στις απάτες, είναι αυτοί που κυρίως θα πληρώσουν το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ