Ο χαμηλών λιπαρών μισογυνισμός του κυρίου Σταρόβα

Σταρόβας Facebook Twitter
Χωρίς να το θέλει, ελπίζουμε, ο καλλιτέχνης, αθωώνει συλλήβδην «τέρατα» και εμμέσως κλείνει το μάτι σε όποια γυναίκα είχε σκοπό να καταγγείλει αυτό που της συνέβη. Εικονογράφηση: design9/LiFO
0



ΜE TIΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ συμβαίνει κάτι μαγικό. Κατ’ αρχάς ξεκινάμε από το ποιος τις κάνει; Είναι συμπαθής στο ευρύ κοινό; Έχει δώσει δικαιώματα; Αν «ναι» και «όχι» ταυτόχρονα, δηλαδή, α) είναι συμπαθής και β) δεν έχει απασχολήσει ποτέ την κοινή γνώμη για κάτι αρνητικό, θα την πάρει μαζί του, αν κάνει μια δήλωση για ένα εξαιρετικά σοβαρό θέμα.

Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τον Δημήτρη Σταρόβα και την υπόθεση του ελληνικού #MeToo, που καιρό τώρα επισημαίνουμε ότι μετά το πρώτο κύμα κάπου σκάλωσε. Ο καλλιτέχνης, πριν από λίγες ημέρες, παραχώρησε μία συνέντευξη στην εφημερίδα “On Time”, στην οποία, μεταξύ πολλών άλλων, προχώρησε και σε μία δήλωση, με την οποία συμφώνησαν σιωπηλά πολλοί. Επειδή συμφώνησαν, δεν σημαίνει ότι δεν είναι βαθιά προβληματική.

Ας τη δούμε λίγο, απομονωμένη –για λόγους αντικειμενικότητας– από οτιδήποτε άλλο αφορά τον καλλιτέχνη (τις φιλίες του στον χώρο του θεάματος, τις διαπροσωπικές σχέσεις, τις εν γένει πεποιθήσεις του).

«Αν ήταν ανοιχτά τα θέατρα, τίποτε απ’ όλα αυτά δεν θα είχε γίνει. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δηλαδή, εντάξει να υπήρχαν περιστατικά, κάποιες περιπτώσεις που όντως πρέπει ναι, να βγουν, αλλά υπήρχαν και πράγματα που ήταν γνωστά στο χώρο και τώρα ξαφνικά μας έπιασε κάτι. Υπάρχει μια τεράστια υπερβολή και μια τεράστια υποκρισία. Εννοείται ότι δεν αποσιωπούμε κάτι, αλλά δεν μπορούμε να τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι. Τους… βαφτίσαμε τώρα όλους βιαστές. Δεν πάει έτσι. Κι από την άλλη δεν είναι δουλειά του καθενός ή της κάθε εκπομπής να λύσει αυτό το θέμα. Αρμόδια είναι μόνο η δικαιοσύνη».

Η οπτική του κ. Σταρόβα είναι η οπτική όσων μετά από απανωτές καταγγελίες κουράστηκαν, δεν βρίσκουν ανάχωμα και ίσως δεν έχουν αντοχές στο κακό, όταν τους κοιτάει κατάματα. Δεκτό. Δεν έχουμε όλοι τις ίδιες άμυνες, δεν αντέχουμε όλοι την ίδια ποσότητα σαπίλας, χωρίς να λυγίσουμε. Αν δεν αντέχουμε, όμως, διαφοροποιούμαστε, τερματίζουμε τη συζήτηση, απέχουμε. Κοινώς, αν δεν έχουμε λύση, δεν γινόμαστε μέρος του προβλήματος, τουλάχιστον.

Να, μια τοποθέτηση με την οποία θα ταχθούν όσοι καλοπροαίρετα (ας το θεωρήσουμε δεδομένο κι αυτό, κι ας είναι το πιο προβληματικό της κουβέντας) αναρωτιούνται «γιατί τώρα;»). Τι ακριβώς λέει ο κ. Σταρόβας εδώ;

«Αν ήταν ανοιχτά τα θέατρα, τίποτε απ’ όλα αυτά δεν θα είχε γίνει»: Με λίγα λόγια, το κύμα καταγγελιών ξεκίνησε εν μέσω πανδημίας, με όλα τα θέατρα κλειστά. Οι καταγγέλλουσες δεν είχαν τίποτα να χάσουν δηλαδή, κατ’ αυτό το σκεπτικό, ούτε καν τη δουλειά και τα χρήματά τους, οπότε, ναι, αφού δεν υπήρχε τίποτα να χαθεί, έγιναν και 10-20-30-100 καταγγελίες, εναντίον 3-5-10 ατόμων και αυτό ήταν όλο. Το να το λέμε αυτό, τη στιγμή που ήδη κόσμος έχει οδηγηθεί στη φυλακή, είναι τουλάχιστον αστείο.

«Με ό,τι αυτό συνεπάγεται»: Δηλαδή;! Με τη συνέχιση και την αποσιώπηση όλου αυτού του αίσχους, που χρόνια ευλογούνταν και κουκουλωνόταν απ’ όσους είχαν συμφέρον και τρόμο να κουκουλωθεί;

«Δηλαδή, εντάξει να υπήρχαν περιστατικά, κάποιες περιπτώσεις που όντως πρέπει ναι, να βγουν, αλλά υπήρχαν και πράγματα που ήταν γνωστά στο χώρο και τώρα ξαφνικά μάς έπιασε κάτι»: Κατά τον καλλιτέχνη, κάποια περιστατικά όντως δεν επιδέχονται αμφιβολίας. Ήταν γνωστά, αλλά όλοι σώπαιναν, οπότε (καλώς;) βγήκαν. Ωστόσο δεν μας έπιασε ξαφνικά κάτι. Δεν έπιασε καν ξαφνικά κάτι τις γυναίκες του συγκεκριμένου χώρου. Από αλλού ξεκίνησε το κύμα και κανείς δεν φανταζόταν που θα φτάσει. Η Σοφία Μπεκατώρου έκανε την αρχή και επειδή έτσι συμβαίνει με τις «ενέσεις θάρρους», έδωσε φωνή και σε άλλες γυναίκες. Οπότε αν υπαινίσσεται δόλο η δήλωση, αυτός απλώς δεν υπάρχει...

«Υπάρχει μια τεράστια υπερβολή και μια τεράστια υποκρισία. Εννοείται ότι δεν αποσιωπούμε κάτι, αλλά δεν μπορούμε να τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι»: Από εδώ κορυφώνεται σταδιακά το προβληματικό της δήλωσης. Κατ’ αρχάς, χωρίς υποκείμενο –ποιος είναι υπερβολικός και ποιος υποκριτής;– η διατύπωση «σηκώνει» πολλές αναγνώσεις. Επίσης, είναι ένα κλισέ που επαναλαμβάνει πολύς κόσμος, ακόμη και γυναίκες, μία χαμηλών λιπαρών μισογυνική φρυγανίτσα, που μπορούν να τραγανίσουν όλοι, όταν θέλουν να βάλουν τέλος σε μία σοβαρή συζήτηση. Η γενίκευση αφήνει στον αέρα πολλά που ο καθένας μπορεί να μεταφράσει όπως θέλει και στο τέλος να συμφωνήσει. Βολικό.

«Εννοείται πως δεν αποσιωπούμε κάτι...»: Μα, πώς; Πριν από μία αράδα γινόταν σαφές ότι, αν ήταν κλειστά τα θέατρα, δεν θα είχε γίνει τίποτα απ’ όλα αυτά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δηλαδή, και την αποσιώπηση... Μπέρδεμα!

«...αλλά δεν μπορούμε να τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι»: Σωστά. Δεν είναι το ίδιο το να χαϊδέψεις κάποια παρά τη θέλησή της, με το να την ξαπλώσεις με τη βία κάτω, απλώς για να της τριφτείς. Άλλο αδίκημα το ένα, άλλο αδίκημα το άλλο. Ωστόσο, όλες οι μορφές σεξουαλικής παρενόχλησης απηχούν και εκπορεύονται από την ίδια κουλτούρα. Αυτή του βιασμού. Το ότι δεν υπήρξε διείσδυση δεν σημαίνει ότι το θύμα είναι λιγότερο θύμα. Επίσης πολύ βολικό.

«Τους βαφτίσαμε τώρα όλους βιαστές. Δεν πάει έτσι»: Κανείς δεν βάφτισε κανέναν τίποτα. Εκτός κι αν μιλάμε για καταγγελίες που έχουν πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης. Πρόκειται για μία προβληματική διατύπωση, όπου, χωρίς να το θέλει, ελπίζουμε, ο καλλιτέχνης αθωώνει συλλήβδην «τέρατα» και εμμέσως κλείνει το μάτι σε όποια γυναίκα είχε σκοπό να καταγγείλει αυτό που της συνέβη. Βιαστικά, ατσούμπαλα, μπαϊλντισμένα, είναι που μπαίνουν τώρα όλες οι καταγγελίες στο ίδιο τσουβάλι. Και ναι, όντως, δεν πάει έτσι.

«Κι από την άλλη δεν είναι δουλειά του καθενός ή της κάθε εκπομπής να λύσει αυτό το θέμα. Αρμόδια είναι μόνο η δικαιοσύνη»: Να και κάτι με το οποίο συμφωνούμε απόλυτα. Γι’ αυτό και μέχρι να αποφανθεί η Δικαιοσύνη, αποφεύγουμε συστηματικά τους χαρακτηρισμούς –θυμάτων και θυτών και υποθέσεων– και περιμένουμε τις αποφάσεις. Μέχρι τότε, οποιαδήποτε άλλη τοποθέτηση είναι νερό στον μύλο που ξεπλένει «πολύ καλά παιδιά που ποτέ δεν είχαν δώσει δικαίωμα για τίποτα», «πολύ ωραίους άντρες που δεν είχαν ανάγκη να βιάσουν», «πολύ ξηγημένα παλικάρια που όλα τα έκαναν σωστά»...

Και για να μην υπάρχει καμία σκιά. Η οπτική του κ. Σταρόβα είναι η οπτική όσων μετά από απανωτές καταγγελίες κουράστηκαν, δεν βρίσκουν ανάχωμα και ίσως δεν έχουν αντοχές στο κακό, όταν τους κοιτάει κατάματα. Δεκτό. Δεν έχουμε όλοι τις ίδιες άμυνες, δεν αντέχουμε όλοι την ίδια ποσότητα σαπίλας, χωρίς να λυγίσουμε. Αν δεν αντέχουμε, όμως, διαφοροποιούμαστε, τερματίζουμε τη συζήτηση, απέχουμε. Κοινώς, αν δεν έχουμε λύση, δεν γινόμαστε μέρος του προβλήματος, τουλάχιστον.

Όλο αυτό που έχει συμβεί δεν είναι ούτε για γενικεύσεις, ούτε για «ωχαδερφισμούς», ούτε για light αντιμετώπιση που αφήνει περιθώρια παρερμηνείας.

Ακόμη κι αν η αρχική πρόθεση δεν ήταν αυτή, η τελική διατύπωση τα σαρώνει όλα. Και είναι ακριβώς η ρητορική και η επιχειρηματολογία που δίνει στον εκάστοτε δράστη το ελεύθερο να συνεχίζει ανενόχλητος και στο εκάστοτε θύμα το σύνθημα να σιωπά. Και ευτυχώς, όντως, δεν πάει έτσι...

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Μια εξοργιστική απάντηση

Χριστίνα Γαλανοπούλου / Μια εξοργιστική απάντηση

Η ψυχρότητα στη διατύπωση, η μηδενική ενσυναίσθηση, η ελαφρά αμφιβολία που διατρέχει την αντίδραση της Ομοσπονδίας στην καταγγελία της Ολυμπιονίκη περί βιασμού είναι κάτι που στο μέλλον θα πρέπει να διδάσκεται σε Σχολές Επικοινωνίας και σεμινάρια διαχείρισης κρίσεων.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Ο αγώνας για τα δικαιώματα των γυναικών σε όλο τον κόσμο

Lifo Picks / Ο αγώνας για τα δικαιώματα των γυναικών σε όλο τον κόσμο

Ενώ οι ανισότητες με τους άντρες εξασθενίζουν σταδιακά σε αρκετούς τομείς και ο αγώνας για τα δικαιώματα των γυναικών γίνεται πιο δυναμικός, με κινήσεις όπως το #MeToo, υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος σε πολλά μέτωπα.
THE LIFO TEAM
Ο σεξισμός στις ταινίες που γυρίστηκαν πριν το #metoo

Ηχητικά Άρθρα / Ο σεξισμός στις ταινίες που γυρίστηκαν πριν το #metoo

Είναι ok να ακυρώσουμε ό,τι ταινία είδαμε επειδή ο κόσμος αλλάζει; Η Χριστίνα Γαλανοπούλου υποστηρίζει ότι η κουβέντα που γίνεται περί "ανδρικής ματιάς" στον κόσμο του θεάματος έχει να κάνει περισσότερο με κριτική αποτίμηση παρά με ακύρωση
THE LIFO TEAM

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Ρεπορτάζ / Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπητής ηθοποιού, η υπόθεση βρίσκεται στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών και ερευνάται εκ νέου. Κοντινοί της άνθρωποι ισχυρίζονται ότι «δεν ήταν ατύχημα, αλλά εγκληματική ενέργεια».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ