Και θα είμαι ερωτευμένος μαζί σου, όποιος κι αν είσαι

Και θα είμαι ερωτευμένος μαζί σου, όποιος κι αν είσαι Facebook Twitter
Το νεοφιλελεύθερο κράτος δεν σπάει τις καταλήψεις επειδή μισεί την κοινότητα, μα για να προωθήσει τη δική του μορφή «κοινότητας», μια μορφή η οποία ορίζεται από την αγορά. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

ΜΟΝΟ ΣΤΙΓΜΕΣ ΔΙΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ μια υπόνοια κοινότητας. Όχι την ένωση σωμάτων με βάση ενιαία χαρακτηριστικά. Όχι έθνη και θρησκείες, γένη και ιδεολογίες, όλες τις κλασικές μορφές «κοινού» που έχουν ξεθυμάνει.¹ Μα μια εφήμερη ευθυγράμμιση της επιθυμίας των σωμάτων, μια στιγμιαία σύγκλιση αντίληψης και δράσης, νήμα που δένει τις ζωές με τον κόσμο που φτιάχνουν. Σε γειτονιές, πάρκα, στιγμές – συχνά σε καταλήψεις.

Οι καταλήψεις είναι ιδανικοί παραγωγοί κοινοτήτων. Όταν ένας χώρος ξεφεύγει από τη χρήση του κι εκφράζεται αλλιώς, όταν ένα θέατρο γίνεται ανοιχτή πλατεία (Εμπρός), ένας σκουπιδότοπος κοινωνικό κέντρο (Παπουτσάδικο), ένα δημόσιο κτίριο –που προοριζόταν για mall– δομή στέγασης (Προσφυγικά) κι ένα εργοστάσιο τα πάντα (Υφανέτ), νέες σχέσεις ανθίζουν, νέες δυνατότητες συλλογικών μεταβολών. Ο ανεστραμμένος χώρος ευνοεί τις συναντήσεις. Αντικρίζοντας σώματα σε έναν τέτοιο τόπο, ένα κομμάτι σου ακουμπά ένα δικό τους κομμάτι, τα θραύσματα διαπλέκονται γεννώντας κάτι τρίτο, μια αίσθηση κοινότητας ως σπάνια αλληλουχία.

Η τελευταία επιχείρηση αυτού του κόσμου συνίσταται στη διάλυση των αυθεντικών κοινοτήτων (γειτονιές, κοινωνικά κέντρα, πάρκα) και στην αντικατάστασή τους με εμπορευματοποιημένες προσομοιώσεις του «κοινού».

Γνωρίζω αυτή την αίσθηση. Την έχω ξαναζήσει –συζητώντας για στρατηγική πριν από έναν χρόνο στο Εμπρός∙ ακούγοντας φρέσκα ποιήματα πριν από οκτώ μήνες στο Εθνικό∙ σε μεσημεριανό τραπέζι στη Rosa Nera, σε live για τα δέκατα ένατα γενέθλιά της–, κάθε φορά απ’ την αρχή αυτή η παρουσία. Στην κατάληψη που κάναμε στο Πανεπιστήμιο στην Αγγλία με ανθρώπους που ήρθαν για να μας συναντήσουν, σε αναλύσεις, προβολές, ξέχειλες συνελεύσεις, ξανά αυτή η συνοχή, η ίδια αλληλουχία. Αυτό είναι κοινότητα: η εμπειρία της συνέχειας ανάμεσα στα σώματα και με μια σπιθαμή του κόσμου που δομούν.

«Θα γνωρίζω το όνομά σου χωρίς να σε ξέρω / θα μοιάζεις φίλος / σύντροφος / αδελφός, μητέρα όποια και αν είσαι / και όποιος και αν είσαι / θα είμαι ερωτευμένος μαζί σου πριν σε γνωρίσω».² Νέες μορφές συσχετισμού, νέοι μεταδοτικοί τρόποι ζωής στις καταλήψεις. Όταν ένας τρόπος ζωής εγείρει την επιθυμία όσων τον συναντάνε –ακριβώς επειδή είναι πιο ελκυστικός από τις μικροπρέπειες του τυποποιημένου κόσμου–, τότε η ισχύς αυξάνεται, το «πιθανό» αλλάζει, τότε αγαπιέσαι στα τυφλά.³ Στον βαθμό που κάποιες καταλήψεις αποφεύγουν τον κίνδυνο του περιχαρακώματος και της αναδημιουργίας σκληρωτικών αποκλεισμών και ταυτοτήτων –στον βαθμό που ανοίγονται στον κόσμο– παράγουν κοινότητα, δεσμούς που ρέουν εντονότερα από τις αφαιρέσεις των εθνών.

Άμα το κράτος προσπαθεί να σπάσει τις καταλήψεις, αν διμοιρίες εκκενώνουν τα Ζιζάνια και το Άνω Κάτω Πατησίων, ενώ η χώρα καίγεται και άνθρωποι απανθρακώνονται στον Έβρο∙ αν μπαίνουν μετά από είκοσι χρόνια στην Πολυτεχνειούπολη∙ αν μπουκάρουν στον Ευαγγελισμό στην Κρήτη βασανίζοντας ένα παιδί ώσπου αυτό να πηδήξει απ’ την ταράτσα∙[4] άμα το κράτος προσπαθεί να «ξαναπάρει» χώρο, αυτό δεν γίνεται λόγω κάποιας προσκόλλησης στον «νόμο και την τάξη».

Το νεοφιλελεύθερο κράτος δεν σπάει τις καταλήψεις επειδή μισεί την κοινότητα, μα για να προωθήσει τη δική του μορφή «κοινότητας», μια μορφή η οποία ορίζεται από την αγορά: ευπρεπείς, «αναβαθμισμένοι» χώροι που φέρνουν τον κόσμο κοντά για όσο κρατά μια βόλτα – στον Στρέφη, στου Φιλοπάππου, στο Πάρκο Δρακοπούλου. Για να στηθεί αυτή η απόπειρα εξομοίωσης κοινότητας απαιτείται μια ολόκληρη πολεοδομική εκστρατεία. Η πραγματικά κοινοτική σχέση με τον χώρο πρέπει να εξοριστεί, τα πλαίσια που την εκφράζουν –πάρκα, πλατείες, λόφοι και καταλήψεις– οφείλουν ν’ αλλάξουν.

Στην πραγματικότητα, η υπόσχεση της κοινότητας είναι ένα απ’ τα βασικά προϊόντα που πλασάρει ο σύγχρονος καπιταλισμός.[5] Σήμερα, που όλες οι παραδοσιακές μορφές κοινότητας ξεφτίζουν, που το νόημα γλιστράει απ’ τις ζωές όπως το ψαχνό από τα κόκαλα στη χύτρα, που ο ατομικισμός καλπάζει ανυπέρβλητος και δίχως χαλινάρι, το σύστημα προσπαθεί να πουλήσει συνοχή. Στα social media, στις νέες εταιρείες με τα αφεντικά που βγάζουν τους υπαλλήλους για ποτά, στις τσόντες – παντού μια προσομοίωση σύνδεσης με τους άλλους.

Προπαντός, στα προπύργια του εξευγενισμού, στις χίπστερ επιτελέσεις που συνωστίζονται στα «κουλ» σημεία της «εναλλακτικής» Αθήνας, στιγμιότυπα ενός κόσμου οργανωμένης σήψης που μασκαρεύονται σε καταλήψεις. Η τελευταία επιχείρηση αυτού του κόσμου συνίσταται στη διάλυση των αυθεντικών κοινοτήτων (γειτονιές, κοινωνικά κέντρα, πάρκα) και στην αντικατάστασή τους με εμπορευματοποιημένες προσομοιώσεις του «κοινού».

Αυτή η απόπειρα αντικατάστασης είναι καταδικασμένη ν’ αποτύχει. Δεν μπορείς να πουλήσεις κοινότητα, όπως δεν μπορείς να αγοράσεις συνοχή, για τον απλούστατο λόγο ότι «τα σώματα δεν λέγονται∙ η σκέψη δεν συνοψίζεται∙ το νόημα ρέει μόνο μέσα από ρωγμές∙ τα τοπία μάς αντικρίζουν και οι πέτρες κατοικούν γύρω μας∙ η αγάπη είναι μια ακατανόητη μορφή ζωής∙ η δύναμη δεν ταυτίζεται με την ισχύ»∙ η κοινότητα δεν προσομοιώνεται∙ «η πραγματικότητα δεν ψηφιοποιείται».[6]


[1] Που έχουν, πιο σωστά, ξεμπροστιαστεί ως κούφιες υποθέσεις – γιατί απομονώνουν περισσότερο απ’ ό,τι ενώνουν, γιατί οι διαφορές ανάμεσα στα «μέλη» τους υποσκιάζουν πάντοτε κάθε κοινό στοιχείο.
[2] Τ. Σαγρής, Βρες ένα τρόπο να συναντηθούμε. 
[3] S. Hartman, «Η αναρχία των έγχρωμων κοριτσιών που συναθροίζονται με εξεγερμένο τρόπο», στο Η Αφροδίτη σε δύο πράξεις, μτφρ. Α. Ιωαννίδης-Γ. Προδρόμου, Τοποβόρος, 2020.

[4] Μαρτυρία για τη βίαιη αστυνομική επιχείρηση στην κατάληψη Ευαγγελισμού. 
[5] Όπως γράφουν κάποιοι φίλοι, των οποίων τα ονόματα ντρέπομαι ν’ αναφέρω –των οποίων τα ονόματα δεν ξέρω–, «τι είναι η σύγχρονη ζωή, αν όχι η υπόσχεση της κοινότητας, αθετημένη;».
[6] Παραποιημένο από: Σ. Ρέγκας, «Οι περιπέτειες του συναισθήματος», Kaboom #7.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Guest Editors / Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Η πατριαρχία είναι παντού: στην οικονομία, στην κοινωνία, στην ψυχολογία, στην αισθητική, στον πολιτισμό, σε ολόκληρη την ανθρώπινη κατάσταση. Όταν σκεφτόμαστε το πολιτικό, δεν γίνεται να μη σκεφτόμαστε το φεμινιστικό.
ΝΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
«Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οπτική Γωνία / «Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οι παγκόσμιες και περιφερειακές επιπτώσεις της σύγκρουσης στη Γάζα και τα αδιέξοδα του Παλαιστινιακού. Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια ομάδα μαθητών κατασκεύασε ρομπότ που καθαρίζει τις θάλασσες

Περιβάλλον / Πώς μια ομάδα μαθητών από τον Άλιμο έφτιαξε ρομπότ που καθαρίζει τον βυθό;

Το Greek Seabot είναι το υποβρύχιο ρομπότ που δημιούργησε μια μαθητική ομάδα από το ΕΠΑΛ Αλίμου για να βοηθήσει στον καθαρισμό των βυθών από πλαστικά και απορρίμματα. Μιλούν στη LIFO οι μαθητές για τα κίνητρά τους και το όραμά τους για ένα πιο καθαρό περιβάλλον.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Οι αλλαγές που φέρνουν στο μεταναστευτικό η πρόσφατη απόφαση της Λειψίας και η νέα πολιτική του Μερτς/ Μεταναστευτικό: Από τη Μέρκελ στον Μερτς και η αλλαγή που φέρνει η απόφαση της Λειψίας

Βασιλική Σιούτη / Μεταναστευτικό: Πώς επηρεάζει την Ελλάδα η αλλαγή πολιτικής της Γερμανίας;

Μετά την εκλογή του Φρίντριχ Μερτς, η Γερμανία αυστηροποιεί τη μεταναστευτική πολιτική της και αναζητά τρόπους για να εξαιρεθεί από την υποχρέωση εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, ώστε να μην κάνει δεκτά νέα αιτήματα ασύλου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες; 

Οπτική Γωνία / Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες ενώ δεν έχουμε να φάμε;

Αν νομίζετε ότι η επίδειξη πλούτου προκαλεί σήμερα κοινωνική κατακραυγή, πλανάστε. Άνθρωποι που δυσκολεύονται οικονομικά, αντί να βιώσουν ταξική αφύπνιση, βλέποντας πώς ζει η δισεκατομμυριούχος σταρ του TikTok, θέλουν να μάθουν τα πάντα γι' αυτήν.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανήλικοι στην πρώτη γραμμή: Το νέο πρόσωπο της ακροδεξιάς στη Θεσσαλονίκη

Ελλάδα / 13χρονα παιδιά σε νεοναζιστικές συμμορίες: Πώς φτάσαμε εδώ;

Όλο και περισσότεροι έφηβοι και νέοι φαίνεται να γοητεύονται από ακροδεξιές ιδεολογίες. Τι σηματοδοτεί η έκρηξη αυτού του επικίνδυνου φαινομένου; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, Άρης Στυλιανού.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
« Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Οπτική Γωνία / «Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Ο επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας της Θρησκείας της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ και διδάκτορας των πανεπιστημίων Βοστώνης και Λουβέν Χαράλαμπος Βέντης μιλά για την εκλογή του νέου Πάπα, την «επιστροφή» της θρησκείας και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα η Καθολική και η Ορθόδοξη Εκκλησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει…

Οπτική Γωνία / Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει

Την τελευταία δεκαετία, όλα σχεδόν έχουν αλλάξει στην ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα σε εκείνο το κομμάτι της που βρισκόταν παραδοσιακά και ιστορικά απέναντι στη συντηρητική παράταξη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πως θα το ξοδέψεις

Ρεπορτάζ / Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πώς θα το ξοδέψεις

Η απόφαση της κυβέρνησης να καταβάλλεται το επίδομα ανεργίας και άλλες κοινωνικές παροχές σε προπληρωμένη κάρτα, με πλαφόν 50% στην ανάληψη μετρητών, προκαλεί την αγανάκτηση των δικαιούχων. Σχολιάζουν στη LIFO άνεργοι πολίτες, ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ και εκπρόσωποι κλάδων που πλήττονται.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Empty the Tanks»: Σώστε τα δελφίνια!

Ρεπορτάζ / «Empty the Tanks»: Πότε θα σταματήσει η αιχμαλωσία των δελφινιών;

Η παγκόσμια καμπάνια «Empty the Tanks» εναντιώνεται στην αιχμαλωσία και την εκμετάλλευση των δελφινιών. Πώς εκφράζεται η κινητοποίηση στην Ελλάδα και ποια η τύχη των δελφινιών του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου; Μιλούν στη LIFO εκπρόσωποι οργανώσεων, αλλά και ο ιδρυτής του Αττικού Πάρκου.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Οπτική Γωνία / Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Τα Τέμπη συνεχίζουν να πυροδοτούν εντάσεις μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, αντιθέτως στα ελληνοτουρκικά και στο θέμα της πώλησης των Eurofighter στην Τουρκία που απασχόλησε την επικαιρότητα, η κριτική για τη στάση της κυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σε χαμηλούς τόνους.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Aθήνα / Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Τα πεζοδρόμια στην καρδιά της πόλης έχουν παραδοθεί στα τουριστικά καταστήματα, αποκλείοντας τους πιο ευάλωτους πολίτες, ενώ η Αθήνα χάνει τον βασικό λόγο ύπαρξής της: να είναι μια πόλη για ανθρώπους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Έχετε «επιστροφή φόρου»: Οι συχνότερες περιπτώσεις phishing

Οπτική Γωνία / «Έχετε επιστροφή φόρου, πατήστε εδώ»: Πώς να γλιτώσεις από το phishing

Παραπλανητικά μηνύματα, αποκάλυψη προσωπικών δεδομένων, χακάρισμα τραπεζικών λογαριασμών. Το phishing είναι πιο συχνό και πολύ πιο επικίνδυνο πιο επικίνδυνο απ' ό,τι νομίζουμε. Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Κυβερνοασφάλειας στο Τμήμα Ψηφιακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Πειραιώς και επικεφαλής της Εθνικής Ομάδας Κυβερνοασφάλειας, Χρήστος Ξενάκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το χρονικό των χαμένων βίντεο των Τεμπών

Οπτική Γωνία / Το χρονικό των χαμένων βίντεο των Τεμπών

Η υπόθεση των χαμένων βίντεο των Τεμπών αναδεικνύει, για ακόμη μία φορά, λανθασμένους χειρισμούς που έγιναν σε κρίσιμες φάσεις της ανακριτικής διαδικασίας, αφήνοντας πλήθος αναπάντητων ερωτημάτων.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ