Η ζωή στο γραφείο

0



«ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΤΕ στο μεγαλύτερο και πιο προηγμένο εργοστάσιο στη Γη! Βρίσκεται σε ένα ποτάμι στην οροσειρά Σιέρα Νεβάδα, με άγρια άλογα να τρέχουν ελεύθερα» έγραψε κάποια στιγμή ο Ίλον Μασκ στο Τwitter σε μια διαφήμιση για ένα gigafactory της Tesla και σκέφτηκα τη ζωή σε ένα εργοστάσιο στην έρημο ‒ από τις τζαμαρίες οι εργαζόμενοι θα έβλεπαν τα άλογα να χάνονται στον κόκκινο ορίζοντα.

Με την πανδημία η ζωή στο γραφείο μοιάζει σαν ένα μακρινό όνειρο, ένα μέρος όπου πηγαίναμε κάποτε, φορώντας τακούνια, και συναντούσαμε άλλους ανθρώπους ή κάναμε τελετουργίες που μας ανακούφιζαν: μετρούσαμε τις φυσαλίδες στο νερό του ψύκτη, κοιτάζαμε το τάπερ να στριφογυρίζει στο microwave. A, και μερικές φορές δουλεύαμε.

Δεν μπορεί παρά να απορήσει κανείς βλέποντας εταιρείες γνωστές για το κακό εργασιακό τους περιβάλλον και κυρίως για την κακοπληρωσιά τους να βραβεύονται ξανά και ξανά σε διοργανώσεις εταιρικών βραβείων με φανταστικούς τίτλους και κατηγορίες που δεν μπορούσε κανείς ποτέ να φανταστεί ότι υπάρχουν.

Τα γραφεία είναι φριχτά και υπέροχα ταυτόχρονα, όπως απέδειξε η καλύτερη σειρά όλων των εποχών, το «Οffice» του Ρίκι Ζερβέ. Στην Ελλάδα έχουμε ενσωματώσει τα πιο παράξενα κομμάτια της αμερικανικής εταιρικής κουλτούρας: η ορολογία, οι διαδικασίες, oι λίστες. Στη σπάνια περίπτωση που το γραφείο έχει κάποιο perk, αυτό διαφημίζεται ασταμάτητα, σαν να δουλεύει κανείς στο campus της Google. To τραπέζι του πινγκ-πόνγκ, οι δωρεάν καφέδες σε κάψουλες, τα κουλούρια, ακόμα και οι νέον ταμπέλες στην είσοδο με τσιτάτα από τραγούδια που θυμίζουν στον ιδιοκτήτη τα νιάτα του, όπως «Ι am a firestarter, wicked firestarter», είναι όλα αποδείξεις ότι εδώ δεν είναι όπως στις άλλες δουλειές, που είναι βαρετούληδες, εδώ είναι αλλιώς, έχουν και μαξιλάρες στα γραφεία.

Παράλληλα, έχει αναπτυχθεί μια ολόκληρη βιομηχανία πληρωμένου μάρκετινγκ γύρω από τους εργασιακούς χώρους. Εκδόσεις με απίθανους τίτλους: «Τα πιο χαρούμενα μέρη για να δουλεύεις στην Ελλάδα» (Μάντεψε! Είναι αυτά που μας έδωσαν διαφήμιση), «Τοπ ηγέτες» (όλοι άντρες άνω των 55 και μια γυναίκα που κάνει corporate comms για ξεκάρφωμα) και «Οι τοπ 13 μάνατζερ της ελληνικής γαλακτοβιομηχανίας» (πόσες γαλακτοβιομηχανίες έχει η Ελλάδα;). Δεν μπορεί παρά να απορήσει κανείς βλέποντας εταιρείες γνωστές για το κακό εργασιακό τους περιβάλλον και κυρίως για την κακοπληρωσιά τους να βραβεύονται ξανά και ξανά σε διοργανώσεις εταιρικών βραβείων με φανταστικούς τίτλους («Βραβεία αρχιτεκτονικής κτιρίων υγείας», «Βραβεία ηγεσίας στον χρηματοπιστωτικό τομέα») και κατηγορίες που δεν μπορούσε κανείς ποτέ να φανταστεί ότι υπάρχουν («Βραβείο πατητής τσιμεντοκονίας», «Βραβείο κατασκευαστή κολάρων για ζωάκια συντροφιάς»). 

Ο χειρότερος εργασιακός χώρος όπου έχω δουλέψει ποτέ συνόψιζε όλες τις κακοδαιμονίες της ελληνικής εταιρικής κουλτούρας. Ήταν μια πολύ μεγάλη οικογενειακή επιχείρηση που είχε δει και καλύτερες μέρες. Κόσμος απολυόταν καθημερινά, χωρίς καμία εξήγηση. Την ίδια στιγμή, ολόκληρα τμήματα της εταιρείας είχαν κλείσει χρόνια πριν, αλλά κάποιοι από τους υπαλλήλους παρέμεναν στη μισθοδοσία και μπαινόβγαιναν ανύποπτες ώρες σε κάτι υπόγεια γραφεία που μύριζαν γατίλα, χωρίς να γνωρίζει κανείς τι ακριβώς κάνουν. Η δουλειά του line manager μου ήταν οι διαδικασίες: ασχολούνταν αφηρημένα με το μάνατζμεντ, συμπληρώνοντας ατέλειωτα φύλλα excel. Η αγαπημένη του ασχολία ήταν τα ατέλειωτα meetings, στα οποία μιλούσε ακατάπαυστα και εμψυχωτικά με πολεμικούς όρους και αγγλικές λέξεις. («Η εταιρεία πρέπει να δώσει τη μάχη των growth initiatives»). Κανείς δεν ήθελε να φύγει πριν από αυτόν κι έτσι όλοι ξημεροβραδιάζονταν στα γραφεία τους, κουτσομπολεύοντας στο messenger και κάνοντας το εικοστό διάλειμμα της ημέρας για τσιγάρο. Στην εταιρεία επικρατούσε τόση παράνοια, που πριν στείλεις οποιοδήποτε e-mail (κάθε e-mail είχε τουλάχιστον είκοσι αποδέκτες γιατί όλοι φυλάγονταν, από κάθε πιθανή κατεύθυνση) έπρεπε να πάρεις τηλέφωνο και να ειδοποιήσεις αυτόν που θα λάμβανε το e-mail, γιατί προφανώς ήταν πολύ λογικό να παίρνεις πενήντα δύο τηλέφωνα τη μέρα και να λες «σου στέλνω ένα e-mail, πλύσου, χτενίσου και περίμενέ το». Ένα απόγευμα, χτύπησε το τηλέφωνο του γραφείου μου από τα κεντρικά και ένας άγνωστος μου είπε το εξής αμίμητο: «Γεια σας, κυρία Τριβόλη, είμαι ο Χ. Είμαστε σε σύσκεψη εδώ με τον κύριο Άγνωστο 1 και τον κύριο Άγνωστο 2 και σας έχουμε βάλει σε ανοιχτή ακρόαση. Ήθελα να συζητήσω μαζί σας το ενδεχόμενο να κάνουμε μερικές απολύσεις φέτος. Αλλιώς, να δούμε πώς μπορούμε να κόψουμε x χιλιάδες ευρώ από το μπάτζετ μέχρι την επόμενη εβδομάδα».

Το πιο παράξενο είναι πως πρόκειται ακριβώς για εταιρείες σαν κι αυτήν, που μιλάνε ακατάπαυστα για soft skills, αξιοποίηση δυνατοτήτων και στυλ μάνατζμεντ, ενώ την ίδια στιγμή στα παρασκήνια εκτυλίσσονται σαπουνόπερες βυζαντινής ίντριγκας με ιπτάμενα τασάκια και τσιρίδες, κάτι σαν τα ζευγάρια που διαφημίζουν ασταμάτητα την ευτυχία τους στα social media λίγο πριν πάρουν διαζύγιο. Και, φυσικά, είναι πάντα σε κάτι τέτοια μέρη που ακούγεται η περίφημη ελληνική ατάκα: «Εδώ είμαστε μια οικογένεια». Ας τους πει κάποιος πως αυτό δεν είναι διαφήμιση αλλά δυσφήμιση.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στο σπίτι σας με ένα κλικ.

 
Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Antinero: Καταγγελία-μαμούθ για το μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης

Ρεπορτάζ / Antinero: Πώς το «μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης» έγινε πεδίο καταγγελιών

Με εκατομμύρια ευρώ να έχουν ήδη διατεθεί, το πρόγραμμα Antinero μπαίνει στο στόχαστρο: 213 φορείς και πολίτες υπέβαλαν αναφορά στην Ε.Ε., αμφισβητώντας τη νομιμότητα και την αποτελεσματικότητά του.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ