Η Ροδόπη και οι πολιτικές της χρήσεις

Η Ροδόπη και οι πολιτικές της χρήσεις Facebook Twitter
Αυτό το εκκρεμές ανάμεσα σε μια κεντροδεξιά που αγωνιά για τις δεξιές ψήφους και σε μια αριστερά που δεν καταλαβαίνει ότι υπάρχουν και πράκτορες και δίκτυα υπονόμευσης και άλλα θέματα πλην των φόρων και του κοινωνικού κράτους μοιάζει τελείως άγονο. Φωτ.: bianca/LifO
0

Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ως γνωστόν, πήγε καλά σχεδόν παντού εκτός από τον νομό Ροδόπης και την εκεί μειονότητα. Αυτό μαζί με την προσπάθεια να χτιστεί μια ατζέντα ελκυστική για συντηρητικά ακροατήρια –ιδίως στη Βόρειο Ελλάδα– οδηγεί σε λόγια και κινήσεις που θυμίζουν παλιούς κομματάρχες και τα τεχνάσματά τους. Στόχος φαίνεται να είναι η αξιοποίηση των εθνικών αντανακλαστικών για την αύξηση της εμπιστοσύνης στην «πρόταση σταθερότητας» του Κυριάκου Μητσοτάκη και τη μεγαλύτερη απονομιμοποίηση του αντιπάλου, του ΣΥΡΙΖΑ.

Αν έβαζα εδώ τελεία, προσθέτοντας μάλιστα και μια καταγγελία για την ανεύθυνη χρήση της μειονότητας για κομματικούς σκοπούς, οι φίλοι και οπαδοί της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα ήταν εξαιρετικά ευχαριστημένοι.

Ανεξάρτητα όμως από τις δεύτερες σκέψεις και την τακτική της κυβέρνησης, δεν μπορώ να καταλάβω και την άλλη στάση: τη συστηματική υποτίμηση –αν όχι περιφρόνηση που φτάνει ως την κοροϊδία– όλων των θεμάτων «εθνικής ασφάλειας» από ανθρώπους της φιλελεύθερης ή ριζοσπαστικής αριστεράς, όπως και από κάποιους τρίτους, φιλελεύθερους.

Αν όμως η τωρινή κυβερνητική γραμμή πολιτεύεται με τη χρήση του φόβου και της εθνικής ανησυχίας για να ασκήσει εκλογική πίεση στον λεγόμενο «πατριωτικό χώρο», στον ΣΥΡΙΖΑ και πέριξ δεσπόζει η ηχηρή υποτίμηση του κινδύνου που συνιστά η χειραγώγηση από την πλευρά ενός υπερσυντηρητικού τουρκικού πλέγματος σε ένα κομμάτι της ελληνικής επικράτειας.

Κυρίως δεν μπορώ να συμμεριστώ μια στάση ελαφρότητας απέναντι σε συγκεκριμένους μηχανισμούς με προέλευση το τουρκικό κράτος και μάλιστα την ερντογανική ισλαμική δεξιά. Το ότι τέτοιοι μηχανισμοί ασκούν επιρροή και διεισδύουν με διάφορους τρόπους στη ζωή της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη, ενισχύοντας τις πιο αντιδραστικές τάσεις, τον κοινωνικό συντηρητισμό και τον φιλοτουρκικό εθνικισμό, δεν είναι ούτε ανώδυνο ούτε μικρό πράγμα. Το αν επεμβαίνουν για τους δικούς τους λόγους στα τοπικά πολιτικά πράγματα –άσχετα αν συνέβαινε και παλιότερα– δεν είναι κάτι που πρέπει να το πάρει κανείς αψήφιστα.

Υπάρχει ένα διπλό λάθος: το να παρουσιάζεται η μειονότητα είτε ως εθνικά ύποπτη επειδή ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ είτε ως απλό θύμα των σχεδιασμών μιας κακής κυβέρνησης. Στην πρώτη περίπτωση, μια εκλογική επικοινωνιακή τακτική θέλει να χρησιμοποιήσει ανοιχτά ένα υπαρκτό πρόβλημα για να εκθέσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Στη δεύτερη, οι επικριτές της κυβέρνησης πέφτουν στην παγίδα να βεβαιώνουν περίπου πως δεν υπάρχει πρόβλημα μέσα σε ένα μέρος της μειονότητας ή πως όλα τα παραπάνω είναι «κυπατζίδικα κατασκευάσματα». Αυτό θυμίζει τη θεωρία περί σκευωρίας και μια μονομερή προσέγγιση αποκλειστικά από τη σκοπιά των δικαιωμάτων.

Αν όμως η τωρινή κυβερνητική γραμμή πολιτεύεται με τη χρήση του φόβου και της εθνικής ανησυχίας για να ασκήσει εκλογική πίεση στον λεγόμενο «πατριωτικό χώρο», στον ΣΥΡΙΖΑ και πέριξ δεσπόζει η ηχηρή υποτίμηση του κινδύνου που συνιστά η χειραγώγηση από την πλευρά ενός υπερσυντηρητικού τουρκικού πλέγματος σε ένα κομμάτι της ελληνικής επικράτειας.

Αυτό το εκκρεμές ανάμεσα σε μια κεντροδεξιά που αγωνιά για τις δεξιές ψήφους και σε μια αριστερά που δεν καταλαβαίνει ότι υπάρχουν και πράκτορες και δίκτυα υπονόμευσης και άλλα θέματα πλην των φόρων και του κοινωνικού κράτους μοιάζει τελείως άγονο. Με δεδομένες τις χοντροκομμένες ανάγκες των τελευταίων ημερών της προεκλογικής περιόδου, δεν ξέρω αν μπορεί κανείς κομματικός παίκτης να μιλήσει ακριβοδίκαια. Και ας μην αρέσουν ούτε στον έναν ούτε στον άλλον γαλαξία αυτά που θα ειπωθούν.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Οπτική Γωνία / Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Πήραν τη θάλασσα στα χέρια τους, πριν να είναι πολύ αργά και την χάσουν. Το «Αμοργόραμα» δεν είναι απλώς μια ιδέα, αλλά στοίχημα ζωής – και πρότυπο για την αλιεία όλης της χώρας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Ρεπορτάζ / Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Είκοσι τρένα που εκτελούν δρομολόγια στην μπλε και την κόκκινη γραμμή δεν έχουν κλιματισμό, ενώ το air condition στους παλιούς συρμούς της πράσινης γραμμής θυμίζει λοταρία: ποτέ δεν ξέρεις αν θα πετύχεις δροσιά ή ζέστη.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Dr. Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι ένα μέλλον όπου τη ζωή των παιδιών μας δεν θα την ορίζει το γεγονός ότι υποφέρουν αλλά ότι ευημερούν»

Οπτική Γωνία / Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι έναν ουρανό χωρίς πυραύλους και drones»

Η διευθύντρια του Κέντρου Μελετών Παλαιστινιακής Γης και καθηγήτρια στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού μιλά στη LiFO για την αποτυχία του διεθνούς δικαίου και το «sumud» ως καθημερινή εξέγερση απέναντι στην εξόντωση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Ρεπορτάζ / Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Η κυβέρνηση ομολόγησε την αποτυχία της στην αντιμετώπιση του πελατειακού κράτους, οι κανονικοί αγρότες όμως, που δεν συμμετείχαν στις απάτες, είναι αυτοί που κυρίως θα πληρώσουν το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
CHECK Κρήτη: καμιά δομή-χιλιάδες πρόσφυγες

Ρεπορτάζ / Κρήτη: Kαμiα δομή - χιλιάδες πρόσφυγες

Αντιμέτωπη με ένα πρωτόγνωρο κύμα μεταναστευτικών-προσφυγικών ροών βρίσκεται η Κρήτη. Και ενώ η συχνότητα και ο αριθμός των αφίξεων έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου δεν έχει δημιουργήσει καμία οργανωμένη δομή υποδοχής στο νησί για τους ανθρώπους αυτούς.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ