Η ιστορία της Τζασμίν από το Καμερούν, ενός κοριτσιού που γλίτωσε από την κόλαση ενός κυκλώματος διακινητών

Η ιστορία της Τζασμίν από το Καμερούν, ενός κοριτσιού που γλίτωσε από την κόλαση ενός κυκλώματος διακινητών Facebook Twitter
«Με λένε Τζασμίν και είμαι από το Καμερούν. Είμαι 23 ετών. Δεν ήθελα να έρθω στην Ελλάδα. Δεν ήταν δική μου απόφαση». Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

ΤΗΝ ΤΖΑΣΜΙΝ ΤΗΝ απήγαγαν διακινητές από τη χώρα της όταν ήταν 15 ετών, για να τη στείλουν στην Ευρώπη μέσω ενός διεθνούς κυκλώματος trafficking που εκμεταλλεύεται, μεταξύ άλλων, ανήλικα κορίτσια από φτωχές περιοχές. Η κυριολεκτικά βασανιστική οδύσσεια της Τζασμίν κράτησε δύο χρόνια, κατά τη διάρκεια της οποίας οι διακινητές την εξέδιδαν και την κακοποιούσαν.

Η Ιθάκη της Τζασμίν ήταν ένα άλλο ελληνικό νησί, η Λέσβος, όταν μετά από ένα παρ’ ολίγον ναυάγιο το κύκλωμα των διακινητών έχασε την επαφή μαζί της και κατάφερε να σωθεί. Σήμερα ζει σε πόλη της βόρειας Ευρώπης, έχει ένα μωρό και ετοιμάζεται να σπουδάσει εκεί. Νοσταλγεί την Ελλάδα και θα ήθελε να επιστρέψει, όπως λέει, αν είχε τη δυνατότητα να βρει ένα σπίτι και μια κανονική δουλειά.

Σήμερα πατάει στα πόδια της κι έχει γίνει δυνατή. Το τραύμα όμως δεν έχει επουλωθεί. Ακόμα και τώρα ζει με τον φόβο ότι μπορεί να την ανακαλύψει το κύκλωμα των διακινητών από το οποίο ξέφυγε. Για τον λόγο αυτό, ενώ θέλει να διηγηθεί την ιστορία της για να αποκτήσουν ορατότητα τα κορίτσια που ζουν καθημερινά σε αυτές τις απάνθρωπες συνθήκες, δεν θέλει ούτε να φωτογραφηθεί, ούτε να αναφέρουμε τα πλήρη στοιχεία της και την πόλη στην οποία ζει. 

Δεν ήταν εύκολο για την όμορφη και γενναία Τζασμίν να μιλήσει. Η αφήγησή της είναι μια κραυγή. Και κατά κάποιον τρόπο μια δημόσια πράξη την οποία αισθάνεται ως καθήκον. Για να μην μπορεί κανένας, από όσους αδιαφορούν ή υποκρίνονται, να λέει ότι δεν γνωρίζει. 

Εκείνη κατάφερε να σωθεί. Εκατοντάδες φτωχά κορίτσια σαν κι αυτή, όμως, φτάνουν «αιχμάλωτα» στην Ευρώπη κάτω από τη μύτη των αρχών, ενίοτε και με την ανοχή τους, για να προωθηθούν σε κυκλώματα εκμετάλλευσής τους. Κορίτσια χωρίς δικαιώματα που παραμένουν αόρατα για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες και τις αρχές, οι οποίες κάνουν πολύ λίγα για να τα προστατέψουν. 

«Με λένε Τζασμίν και είμαι από το Καμερούν. Είμαι 23 ετών. Δεν ήθελα να έρθω στην Ελλάδα. Δεν ήταν δική μου απόφαση», λέει μόλις συστήνεται και αρχίζει να διηγείται την ιστορία της. «Ήμουν 15 ετών το 2016, όταν με απήγαγαν διακινητές και μετά από δύο χρόνια με έφεραν εδώ». 

Πώς ξεκίνησε η περιπέτεια της Τζασμίν

«Από το Καμερούν με πήγαν πρώτα στη Νιγηρία, από εκεί στην Τουρκία και μετά στην Ελλάδα». Η οικογένειά της ζει στο Καμερούν. Όταν εξαφανίστηκε, οι γονείς της δεν ήξεραν τίποτα. Επικοινώνησε μαζί τους δύο χρόνια μετά, όταν βρέθηκε στη Λέσβο, στις εγκαταστάσεις μιας δομής φιλοξενίας. «Βρήκα τους συγγενείς μου μέσω Facebook. Δεν είχα ούτε το κινητό μου, ούτε τίποτα. Μου τα είχαν πάρει όλα από την πρώτη στιγμή οι διακινητές. Οι δικοί μου με ρωτούσαν έκπληκτοι πώς βρέθηκα στην Ελλάδα. Δεν είχα ούτε διαβατήριο, ούτε κάποιο άλλο έγγραφο, αλλά οι διακινητές μού είχαν φτιάξει πλαστά χαρτιά, στα οποία άλλαξαν και την ηλικία μου για να μη φαίνεται ότι είμαι ανήλικη και να μπορώ να ταξιδέψω, να βγω από τα σύνορα. Όταν με απήγαγαν, φοβόμουν πολύ, βρισκόμουν σε πανικό και αναρωτιόμουν τι μου είχε συμβεί. Δεν είχα ιδέα ότι θα πήγαινα στην Ευρώπη. Δεν είχα βγει ποτέ από τη χώρα μου μέχρι τότε». 

Τη ρωτάω πότε κατάλαβε ότι αυτοί που την απήγαγαν ήταν traffickers. «Δεν ήξερα αυτήν τη λέξη τότε. Δεν την είχα ξανακούσει και δεν ήξερα τι είναι. Όταν μας απήγαγαν, μας πήγαν πρώτα σε κάποιο μέρος στο Καμερούν και μας κράτησαν εκεί. Δεν μας άφηναν να βγούμε έξω και τότε συνειδητοποίησα ότι ήμουν φυλακισμένη. Δεν απήγαγαν μόνο εμένα. Απήγαγαν και τη φίλη μου με την οποία ήμασταν μαζί. Αλλά μας χώρισαν γρήγορα και δεν την ξαναείδα από τότε. Τα παράθυρα ήταν πολύ μικρά και έβλεπα μόνο κάποια δέντρα απ’ έξω. Τίποτα άλλο. Δεν μου μιλούσε κανείς. Όποιον και να ρωτούσα, δεν μου απαντούσε. Μου έδιναν μόνο διαταγές. Με κακοποιούσαν καθημερινά. Δεν ήθελα να κάνω ό,τι μου έλεγαν και με χτυπούσαν. 

Έβλεπα μόνο πρόσωπα που δεν είχα ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου. Στην αρχή μου έλεγαν να μη φοβάμαι, ότι με πήραν μαζί τους για να με βοηθήσουν να ξεφύγω από τη φτώχεια και ότι θα με πήγαιναν να μείνω κάπου καλά, σε ένα σπίτι. Αλλά έλεγαν ψέματα, για να μην αντισταθούμε. Δύο εβδομάδες μετά την απαγωγή μάς έφεραν ανθρώπους για να φτιάξουν τα μαλλιά μας, τα νύχια μας και να μας βάψουν. Μετά άρχισαν να μας φέρνουν πελάτες. Λίγο αργότερα αποφάσισαν να μας πάνε στη Νιγηρία και μετά στην Τουρκία. Ταξίδεψα με πλαστά χαρτιά».

Τα πλαστά χαρτιά, οι αστυνομικοί και το κύκλωμα

«Στο αεροδρόμιο κατάλαβα ότι οι αστυνομικοί από τους οποίους περνούσαμε συμμετείχαν στο κύκλωμα. Σε κάποιες περιπτώσεις αρκούσε ένα νεύμα, ένα βλέμμα του διακινητή που μας συνόδευε για να περάσουμε από τον έλεγχο. Ήταν ολοφάνερο ακόμα και σε μένα ότι όλοι ήταν στην ίδια αλυσίδα του κυκλώματος. Φτάσαμε αεροπορικώς στην Τουρκία με αυτά τα ψεύτικα χαρτιά. Δεν ξέρω πόσοι ήμασταν. Έκανα ό,τι έλεγε ο διακινητής που με έλεγχε. Δεν μου επέτρεπε να κοιτάω γύρω για να μην αντιληφθώ πολλά. Μου είπε ότι στην Άγκυρα θα με άφηνε και θα με έπαιρνε κάποιος άλλος, ο οποίος είχε τη φωτογραφία μου. Αυτός ήταν ο διακινητής που θα με έστελνε στην Ελλάδα». 

«Δεν είχα ξαναδεί θάλασσα στη ζωή μου»

«Στην Άγκυρα έμεινα για λίγο σε ένα σπίτι και από εκεί με ένα αυτοκίνητο με μετέφεραν στα τουρκικά παράλια, όπου ήταν και άλλοι για να περάσουμε απέναντι, στην Ελλάδα. Δεν είχα ξαναδεί θάλασσα στη ζωή μου. Ήταν η πρώτη φορά. Δεν ήξερα να κολυμπάω. Με έπιασε πανικός. Ένιωθα να παραλύω. Τους έλεγα ότι δεν μπορώ να μπω στη βάρκα και τότε με χτύπησαν. Μου είπαν πως αν δεν το έκανα, θα με σκότωναν. Στη Λέσβο θα με περίμενε κάποιος στον οποίο είχαν στείλει φωτογραφία μου. Τα μέλη του κυκλώματος κυκλοφορούσαν παντού ανενόχλητα. Σε καμία χώρα δεν αντιμετώπιζαν πρόβλημα. Σε όλη αυτήν τη διαδρομή κανένας δεν μας σταμάτησε πουθενά για τα πλαστά χαρτιά μου. 

Εγώ δεν ήξερα ποιος θα με περίμενε στη Λέσβο, ούτε πού θα με πήγαινε. Φοβόμουν συνέχεια και δεν ήξερα καν αν θα φτάναμε. Όταν πλησιάζαμε, όμως, μας περισυνέλεξε το Λιμενικό κι έτσι αυτός που με περίμενε δεν με βρήκε και χάλασαν τα σχέδιά τους. Οι αστυνομικοί με έστειλαν κατευθείαν σε μια δομή φιλοξενίας, όπου βρήκα προστασία. Εκεί ήταν πολύ ωραία, αλλά όταν έφτασα είχα βαθύ τραύμα. Μετά από λίγο χρόνο και πολλή υποστήριξη, πήρα άσυλο, απέκτησα χαρτιά και άρχισα να αισθάνομαι ασφαλής. Γνώρισα πολλούς ανθρώπους κι έκανα φίλους.

Εκεί γνώρισα και το αγόρι μου, με το οποίο φύγαμε από την Ελλάδα και πήγαμε στη βόρεια Ευρώπη (μας λέει τη χώρα και την πόλη, αλλά δεν θέλει να τη γράψουμε επειδή φοβάται μήπως τη βρουν). Εκεί απέκτησα τον γιο μου. Μου λείπει η Ελλάδα. Θα ήθελα να επιστρέψουμε και να μείνουμε εδώ. Όταν έγινα 18, όμως, έπρεπε να σταματήσω το σχολείο στην Ελλάδα και να εργαστώ. Εγώ ήθελα να σπουδάσω. Αλλά έπρεπε να βρω λεφτά για να ζήσω. Τώρα θα σπουδάσω νοσηλευτική στην πόλη που ζω. Με έκαναν δεκτή και θα ξεκινήσω τις σπουδές μου το φθινόπωρο». 

Η ιστορία της Τζασμίν από το Καμερούν, ενός κοριτσιού που γλίτωσε από την κόλαση ενός κυκλώματος διακινητών Facebook Twitter
Ακόμα και τώρα ζει με τον φόβο ότι μπορεί να την ανακαλύψει το κύκλωμα των διακινητών από το οποίο ξέφυγε. Για τον λόγο αυτό δεν θέλει ούτε να φωτογραφηθεί, ούτε να αναφέρουμε τα πλήρη στοιχεία της και την πόλη στην οποία ζει. 

Για όλα τα κορίτσια σαν την Τζασμίν 

«Όλα αυτά τα χρόνια ένιωθα μεγάλο θυμό για όσους δεν με προστάτευσαν. Ακόμα νιώθω θυμό», λέει η Τζασμίν κλείνοντας την αφήγησή της και κρατώντας τρυφερά στην αγκαλιά το μωρό της. 

Γνωρίζει ότι πολλές νεαρές γυναίκες συνεχίζουν να ζουν στην κόλαση από την οποία εκείνη ξέφυγε και ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για αυτές. Δεκάδες κορίτσια φτάνουν καθημερινά στην Ευρώπη με τον ίδιο τρόπο, αλλά παραμένουν αόρατα, ακόμα και στην «ήπειρο της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων». Τα διεθνή κυκλώματα των διακινητών έχουν πλοκάμια παντού, δεν έχει αμφιβολίες γι’ αυτό και είναι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο εξακολουθεί να αισθάνεται ευάλωτη. 

Δεν ήταν εύκολο για την όμορφη και γενναία Τζασμίν να μιλήσει. Η αφήγησή της είναι μια κραυγή. Και κατά κάποιον τρόπο μια δημόσια πράξη την οποία αισθάνεται ως καθήκον. Για να μην μπορεί κανένας, από όσους αδιαφορούν ή υποκρίνονται, να λέει ότι δεν γνωρίζει. 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Φυλακές, αναμορφωτήρια, trafficking

Βιβλίο / Φυλακές, αναμορφωτήρια, trafficking: Μια νέα έκδοση για «Κορίτσια στο περιθώριο»

Μαρτυρίες από «έγκλειστες στον μαρμαρωμένο χρόνο» συγκεντρώνονται στο καινούργιο βιβλίο της Μαρίας Φαφαλιού, κάνοντας δραματικά σημερινό ένα βίωμα που είναι παλιό.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Οπτική Γωνία / Αμπντελά Ταϊά: «Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Ο Μαροκινός συγγραφέας και σκηνοθέτης, κάτοικος Γαλλίας πλέον και γνωστός στην Ελλάδα από το υπέροχο μυθιστόρημα «Η ζωή με το δικό σου φως», μιλά με θαυμασμό για την εξέγερση της νεολαίας που συνταράσσει την πατρίδα του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Συνέντευξη / Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Μετά από μισό αιώνα στο «Βήμα», ο Νίκος Χασαπόπουλος μιλά για πρώτη φορά για την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του, τις στιγμές που έζησε δίπλα σε Λαμπράκη, Ψυχάρη και πρωθυπουργούς, αλλά και για το μεγάλο λάθος του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Οπτική Γωνία / Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Έχουμε ένα καινούργιο συναίσθημα, όχι το κλασικό της εποχής των φασισμών, δηλαδή τον φόβο μη βρεθεί κανείς στη θέση των κατώτερων, όσων έμειναν πίσω ή «από κάτω». Πλέον βλέπει κανείς μένος για τα θύματα που μιλάνε.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Μποτιλιαρισμένοι στην Αθήνα: Δαπανούμε έναν μισθό στον δρόμο κάθε έτος

Οπτική Γωνία / Κάθε χρόνο χάνουμε 110 ώρες από τη ζωή μας κολλημένοι στο τιμόνι

Πώς μπορεί να μειωθεί άμεσα το μποτιλιάρισμα στους δρόμους της πρωτεύουσας; Γιατί η λεωφόρος Κηφισού δεν θα αδειάσει ποτέ; Ο συγκοινωνιολόγος και καθηγητής του ΕΜΠ, Κωνσταντίνος Κεπαπτσόγλου, εξηγεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Βασιλική Σιούτη / Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Οι εκ των υστέρων αποκαλύψεις για τη συνάντηση Τραμπ - Ερντογάν κατέδειξαν τις πραγματικές ισορροπίες στο πεδίο των διεθνών σχέσεων: καμία πλευρά δεν κερδίζει άνευ ανταλλαγμάτων και οι διεθνείς σχέσεις δεν καθορίζονται από προσωπικές συμπάθειες.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Βασιλική Σιούτη / Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Την ώρα που η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, με τα Τέμπη και με την ακρίβεια, που προκαλεί κοινωνική δυσφορία, ο Νίκος Δένδιας εμφανίζεται ως μεταρρυθμιστής που θα οδηγήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις στη νέα εποχή.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Ακροβατώντας / Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Αξιολογώντας ως πιο σημαντικό ένα τροχαίο από τη συνάντηση Τραμπ - Νετανιάχου, τα κυρίαρχα μέσα αναδεικνύουν το ασήμαντο χάριν τηλεθέασης, εξυπηρετώντας συγκεκριμένες σκοπιμότητες που θα μετατοπίσουν το ενδιαφέρον της κοινωνίας από τα σημαντικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Joe Coughlin: «Η τρίτη ηλικία δεν είναι κρουαζιέρες ή πατερίτσες»

Οπτική Γωνία / Joe Coughlin: «Γηρατειά δεν είναι μόνο κρουαζιέρες, πατερίτσες και να είσαι με το ένα πόδι στον τάφο»

Ο φιλέλληνας καθηγητής εξετάζει τις όψεις της μακροζωίας, πιστεύει πως στην Ελλάδα αυτό το φαινόμενο μπορεί να συνδυαστεί άνετα με το lifestyle και μιλάει με τρόπο ασυνήθιστο για το γήρας.
ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Οπτική Γωνία / Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Ο δημιουργός του Greekonomics μιλά στη LiFO για την επιτυχία αυτού του εγχειρήματος αλλά και τις επιθέσεις που δέχτηκε πρόσφατα για κάποιες «άβολες αλήθειες» που επισήμανε αναφορικά με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα πολιτικών, οικονομικών «καρτέλ» και ΜΜΕ στην Ελλάδα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Οπτική Γωνία / Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Από την Ουκρανία και την κρίση στη Γαλλία μέχρι τις αποφάσεις Τραμπ, η Ευρώπη περνάει κρίση ταυτότητας. Πώς επηρεάζεται η χώρα μας; Μιλά στη LiFO ο Σωτήρης Ντάλης, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ενοποίησης του τμήματος Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Κάποτε στην Αμερική…

Ακροβατώντας / Η αμερικανική δημοκρατία οδεύει προς το τέλος της

Η κυβέρνηση Τραμπ έχει επιδοθεί σε ανελέητο κυνηγητό όσων αμφισβητούν την αλήθεια της. Κυνηγάει δημοσιογράφους, παρουσιαστές, ακτιβιστές, αντιφρονούντες, δικαστές, όποιον τολμήσει να την αμφισβητήσει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Χωρίς αναισθητικό, χωρίς δικαιώματα: Τι συμβαίνει με τις θρησκευτικές σφαγές στην Ελλάδα;

Ρεπορτάζ / Χωρίς αναισθητικό: Τι συμβαίνει με τις θρησκευτικές σφαγές για halal και kosher στην Ελλάδα;

Παρά τις προσπάθειες νομιμοποίησης του εβραϊκού και ισλαμικού τρόπου σφαγής των ζώων χωρίς αναισθητοποίηση, το νομικό πλαίσιο στην Ελλάδα δεν έχει αλλάξει. Η σχεδιαζόμενη Εθνική Στρατηγική Halal επαναφέρει το θέμα.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ