Η ιστορία της Τζασμίν από το Καμερούν, ενός κοριτσιού που γλίτωσε από την κόλαση ενός κυκλώματος διακινητών

Η ιστορία της Τζασμίν από το Καμερούν, ενός κοριτσιού που γλίτωσε από την κόλαση ενός κυκλώματος διακινητών Facebook Twitter
«Με λένε Τζασμίν και είμαι από το Καμερούν. Είμαι 23 ετών. Δεν ήθελα να έρθω στην Ελλάδα. Δεν ήταν δική μου απόφαση». Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

ΤΗΝ ΤΖΑΣΜΙΝ ΤΗΝ απήγαγαν διακινητές από τη χώρα της όταν ήταν 15 ετών, για να τη στείλουν στην Ευρώπη μέσω ενός διεθνούς κυκλώματος trafficking που εκμεταλλεύεται, μεταξύ άλλων, ανήλικα κορίτσια από φτωχές περιοχές. Η κυριολεκτικά βασανιστική οδύσσεια της Τζασμίν κράτησε δύο χρόνια, κατά τη διάρκεια της οποίας οι διακινητές την εξέδιδαν και την κακοποιούσαν.

Η Ιθάκη της Τζασμίν ήταν ένα άλλο ελληνικό νησί, η Λέσβος, όταν μετά από ένα παρ’ ολίγον ναυάγιο το κύκλωμα των διακινητών έχασε την επαφή μαζί της και κατάφερε να σωθεί. Σήμερα ζει σε πόλη της βόρειας Ευρώπης, έχει ένα μωρό και ετοιμάζεται να σπουδάσει εκεί. Νοσταλγεί την Ελλάδα και θα ήθελε να επιστρέψει, όπως λέει, αν είχε τη δυνατότητα να βρει ένα σπίτι και μια κανονική δουλειά.

Σήμερα πατάει στα πόδια της κι έχει γίνει δυνατή. Το τραύμα όμως δεν έχει επουλωθεί. Ακόμα και τώρα ζει με τον φόβο ότι μπορεί να την ανακαλύψει το κύκλωμα των διακινητών από το οποίο ξέφυγε. Για τον λόγο αυτό, ενώ θέλει να διηγηθεί την ιστορία της για να αποκτήσουν ορατότητα τα κορίτσια που ζουν καθημερινά σε αυτές τις απάνθρωπες συνθήκες, δεν θέλει ούτε να φωτογραφηθεί, ούτε να αναφέρουμε τα πλήρη στοιχεία της και την πόλη στην οποία ζει. 

Δεν ήταν εύκολο για την όμορφη και γενναία Τζασμίν να μιλήσει. Η αφήγησή της είναι μια κραυγή. Και κατά κάποιον τρόπο μια δημόσια πράξη την οποία αισθάνεται ως καθήκον. Για να μην μπορεί κανένας, από όσους αδιαφορούν ή υποκρίνονται, να λέει ότι δεν γνωρίζει. 

Εκείνη κατάφερε να σωθεί. Εκατοντάδες φτωχά κορίτσια σαν κι αυτή, όμως, φτάνουν «αιχμάλωτα» στην Ευρώπη κάτω από τη μύτη των αρχών, ενίοτε και με την ανοχή τους, για να προωθηθούν σε κυκλώματα εκμετάλλευσής τους. Κορίτσια χωρίς δικαιώματα που παραμένουν αόρατα για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες και τις αρχές, οι οποίες κάνουν πολύ λίγα για να τα προστατέψουν. 

«Με λένε Τζασμίν και είμαι από το Καμερούν. Είμαι 23 ετών. Δεν ήθελα να έρθω στην Ελλάδα. Δεν ήταν δική μου απόφαση», λέει μόλις συστήνεται και αρχίζει να διηγείται την ιστορία της. «Ήμουν 15 ετών το 2016, όταν με απήγαγαν διακινητές και μετά από δύο χρόνια με έφεραν εδώ». 

Πώς ξεκίνησε η περιπέτεια της Τζασμίν

«Από το Καμερούν με πήγαν πρώτα στη Νιγηρία, από εκεί στην Τουρκία και μετά στην Ελλάδα». Η οικογένειά της ζει στο Καμερούν. Όταν εξαφανίστηκε, οι γονείς της δεν ήξεραν τίποτα. Επικοινώνησε μαζί τους δύο χρόνια μετά, όταν βρέθηκε στη Λέσβο, στις εγκαταστάσεις μιας δομής φιλοξενίας. «Βρήκα τους συγγενείς μου μέσω Facebook. Δεν είχα ούτε το κινητό μου, ούτε τίποτα. Μου τα είχαν πάρει όλα από την πρώτη στιγμή οι διακινητές. Οι δικοί μου με ρωτούσαν έκπληκτοι πώς βρέθηκα στην Ελλάδα. Δεν είχα ούτε διαβατήριο, ούτε κάποιο άλλο έγγραφο, αλλά οι διακινητές μού είχαν φτιάξει πλαστά χαρτιά, στα οποία άλλαξαν και την ηλικία μου για να μη φαίνεται ότι είμαι ανήλικη και να μπορώ να ταξιδέψω, να βγω από τα σύνορα. Όταν με απήγαγαν, φοβόμουν πολύ, βρισκόμουν σε πανικό και αναρωτιόμουν τι μου είχε συμβεί. Δεν είχα ιδέα ότι θα πήγαινα στην Ευρώπη. Δεν είχα βγει ποτέ από τη χώρα μου μέχρι τότε». 

Τη ρωτάω πότε κατάλαβε ότι αυτοί που την απήγαγαν ήταν traffickers. «Δεν ήξερα αυτήν τη λέξη τότε. Δεν την είχα ξανακούσει και δεν ήξερα τι είναι. Όταν μας απήγαγαν, μας πήγαν πρώτα σε κάποιο μέρος στο Καμερούν και μας κράτησαν εκεί. Δεν μας άφηναν να βγούμε έξω και τότε συνειδητοποίησα ότι ήμουν φυλακισμένη. Δεν απήγαγαν μόνο εμένα. Απήγαγαν και τη φίλη μου με την οποία ήμασταν μαζί. Αλλά μας χώρισαν γρήγορα και δεν την ξαναείδα από τότε. Τα παράθυρα ήταν πολύ μικρά και έβλεπα μόνο κάποια δέντρα απ’ έξω. Τίποτα άλλο. Δεν μου μιλούσε κανείς. Όποιον και να ρωτούσα, δεν μου απαντούσε. Μου έδιναν μόνο διαταγές. Με κακοποιούσαν καθημερινά. Δεν ήθελα να κάνω ό,τι μου έλεγαν και με χτυπούσαν. 

Έβλεπα μόνο πρόσωπα που δεν είχα ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου. Στην αρχή μου έλεγαν να μη φοβάμαι, ότι με πήραν μαζί τους για να με βοηθήσουν να ξεφύγω από τη φτώχεια και ότι θα με πήγαιναν να μείνω κάπου καλά, σε ένα σπίτι. Αλλά έλεγαν ψέματα, για να μην αντισταθούμε. Δύο εβδομάδες μετά την απαγωγή μάς έφεραν ανθρώπους για να φτιάξουν τα μαλλιά μας, τα νύχια μας και να μας βάψουν. Μετά άρχισαν να μας φέρνουν πελάτες. Λίγο αργότερα αποφάσισαν να μας πάνε στη Νιγηρία και μετά στην Τουρκία. Ταξίδεψα με πλαστά χαρτιά».

Τα πλαστά χαρτιά, οι αστυνομικοί και το κύκλωμα

«Στο αεροδρόμιο κατάλαβα ότι οι αστυνομικοί από τους οποίους περνούσαμε συμμετείχαν στο κύκλωμα. Σε κάποιες περιπτώσεις αρκούσε ένα νεύμα, ένα βλέμμα του διακινητή που μας συνόδευε για να περάσουμε από τον έλεγχο. Ήταν ολοφάνερο ακόμα και σε μένα ότι όλοι ήταν στην ίδια αλυσίδα του κυκλώματος. Φτάσαμε αεροπορικώς στην Τουρκία με αυτά τα ψεύτικα χαρτιά. Δεν ξέρω πόσοι ήμασταν. Έκανα ό,τι έλεγε ο διακινητής που με έλεγχε. Δεν μου επέτρεπε να κοιτάω γύρω για να μην αντιληφθώ πολλά. Μου είπε ότι στην Άγκυρα θα με άφηνε και θα με έπαιρνε κάποιος άλλος, ο οποίος είχε τη φωτογραφία μου. Αυτός ήταν ο διακινητής που θα με έστελνε στην Ελλάδα». 

«Δεν είχα ξαναδεί θάλασσα στη ζωή μου»

«Στην Άγκυρα έμεινα για λίγο σε ένα σπίτι και από εκεί με ένα αυτοκίνητο με μετέφεραν στα τουρκικά παράλια, όπου ήταν και άλλοι για να περάσουμε απέναντι, στην Ελλάδα. Δεν είχα ξαναδεί θάλασσα στη ζωή μου. Ήταν η πρώτη φορά. Δεν ήξερα να κολυμπάω. Με έπιασε πανικός. Ένιωθα να παραλύω. Τους έλεγα ότι δεν μπορώ να μπω στη βάρκα και τότε με χτύπησαν. Μου είπαν πως αν δεν το έκανα, θα με σκότωναν. Στη Λέσβο θα με περίμενε κάποιος στον οποίο είχαν στείλει φωτογραφία μου. Τα μέλη του κυκλώματος κυκλοφορούσαν παντού ανενόχλητα. Σε καμία χώρα δεν αντιμετώπιζαν πρόβλημα. Σε όλη αυτήν τη διαδρομή κανένας δεν μας σταμάτησε πουθενά για τα πλαστά χαρτιά μου. 

Εγώ δεν ήξερα ποιος θα με περίμενε στη Λέσβο, ούτε πού θα με πήγαινε. Φοβόμουν συνέχεια και δεν ήξερα καν αν θα φτάναμε. Όταν πλησιάζαμε, όμως, μας περισυνέλεξε το Λιμενικό κι έτσι αυτός που με περίμενε δεν με βρήκε και χάλασαν τα σχέδιά τους. Οι αστυνομικοί με έστειλαν κατευθείαν σε μια δομή φιλοξενίας, όπου βρήκα προστασία. Εκεί ήταν πολύ ωραία, αλλά όταν έφτασα είχα βαθύ τραύμα. Μετά από λίγο χρόνο και πολλή υποστήριξη, πήρα άσυλο, απέκτησα χαρτιά και άρχισα να αισθάνομαι ασφαλής. Γνώρισα πολλούς ανθρώπους κι έκανα φίλους.

Εκεί γνώρισα και το αγόρι μου, με το οποίο φύγαμε από την Ελλάδα και πήγαμε στη βόρεια Ευρώπη (μας λέει τη χώρα και την πόλη, αλλά δεν θέλει να τη γράψουμε επειδή φοβάται μήπως τη βρουν). Εκεί απέκτησα τον γιο μου. Μου λείπει η Ελλάδα. Θα ήθελα να επιστρέψουμε και να μείνουμε εδώ. Όταν έγινα 18, όμως, έπρεπε να σταματήσω το σχολείο στην Ελλάδα και να εργαστώ. Εγώ ήθελα να σπουδάσω. Αλλά έπρεπε να βρω λεφτά για να ζήσω. Τώρα θα σπουδάσω νοσηλευτική στην πόλη που ζω. Με έκαναν δεκτή και θα ξεκινήσω τις σπουδές μου το φθινόπωρο». 

Η ιστορία της Τζασμίν από το Καμερούν, ενός κοριτσιού που γλίτωσε από την κόλαση ενός κυκλώματος διακινητών Facebook Twitter
Ακόμα και τώρα ζει με τον φόβο ότι μπορεί να την ανακαλύψει το κύκλωμα των διακινητών από το οποίο ξέφυγε. Για τον λόγο αυτό δεν θέλει ούτε να φωτογραφηθεί, ούτε να αναφέρουμε τα πλήρη στοιχεία της και την πόλη στην οποία ζει. 

Για όλα τα κορίτσια σαν την Τζασμίν 

«Όλα αυτά τα χρόνια ένιωθα μεγάλο θυμό για όσους δεν με προστάτευσαν. Ακόμα νιώθω θυμό», λέει η Τζασμίν κλείνοντας την αφήγησή της και κρατώντας τρυφερά στην αγκαλιά το μωρό της. 

Γνωρίζει ότι πολλές νεαρές γυναίκες συνεχίζουν να ζουν στην κόλαση από την οποία εκείνη ξέφυγε και ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για αυτές. Δεκάδες κορίτσια φτάνουν καθημερινά στην Ευρώπη με τον ίδιο τρόπο, αλλά παραμένουν αόρατα, ακόμα και στην «ήπειρο της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων». Τα διεθνή κυκλώματα των διακινητών έχουν πλοκάμια παντού, δεν έχει αμφιβολίες γι’ αυτό και είναι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο εξακολουθεί να αισθάνεται ευάλωτη. 

Δεν ήταν εύκολο για την όμορφη και γενναία Τζασμίν να μιλήσει. Η αφήγησή της είναι μια κραυγή. Και κατά κάποιον τρόπο μια δημόσια πράξη την οποία αισθάνεται ως καθήκον. Για να μην μπορεί κανένας, από όσους αδιαφορούν ή υποκρίνονται, να λέει ότι δεν γνωρίζει. 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Φυλακές, αναμορφωτήρια, trafficking

Βιβλίο / Φυλακές, αναμορφωτήρια, trafficking: Μια νέα έκδοση για «Κορίτσια στο περιθώριο»

Μαρτυρίες από «έγκλειστες στον μαρμαρωμένο χρόνο» συγκεντρώνονται στο καινούργιο βιβλίο της Μαρίας Φαφαλιού, κάνοντας δραματικά σημερινό ένα βίωμα που είναι παλιό.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σιούτη

Οπτική Γωνία / ΟΠΕΚΕΠΕ, μεταναστευτικό και Τέμπη ζορίζουν ξανά την κυβέρνηση

Το σκάνδαλο των αγροτικών επιδοτήσεων και η πιθανή επιστροφή προσφύγων από τη Γερμανία στην Ελλάδα έρχονται να προστεθούν στα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Ρεπορτάζ / Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Στο βιβλίο του «Ο πλαστογράφος του Φράνκο», ένας ντετέκτιβ από τη Σεβίλλη ισχυρίζεται πως μεγάλα μουσεία, μεταξύ των οποίων και η ελληνική Εθνική Πινακοθήκη, έχουν αγοράσει πιστά αντίγραφα έργων του Ελ Γκρέκο.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Σήμερα, όταν δεν είσαι σίγουρος τι ακριβώς επαγγέλλεσαι, πιθανότατα λες πως είσαι creative director

Κοκέτα / Σήμερα, όταν δεν είσαι σίγουρος τι ακριβώς επαγγέλλεσαι, πιθανότατα λες πως είσαι creative director

Ένας σιωπηλός ιός, μια πανδημία για την οποία δεν μιλά κανείς: μανάδες, κρύψτε τα παιδιά σας από τη μάχη του creative direction. Η Δανάη Ιωάννου σε μια επιτόπια έρευνα για το επάγγελμα που σαρώνει γύρω μας τους ανθρώπους σαν κρυφή πανδημία.
ΔΑΝΑΗ ΙΩΑΝΝΟΥ
Μεταναστευτικό: Η ισπανική απάντηση

Οπτική Γωνία / Μεταναστευτικό: Η ισπανική απάντηση

Χώρες που υποδέχτηκαν σχετικά φιλικά μετανάστες είχαν οφέλη σε οικονομικό επίπεδο. Μια από αυτές είναι η Ισπανία, που τα τελευταία χρόνια έχει προχωρήσει σε θετικές μεταρρυθμίσεις που αφορούν τους τρόπους ένταξής τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Γαϊδούρια : Ζώα εργασίας ή σιωπηλά θύματα;/ Ιπποειδή: Ζώα εργασίας ή σιωπηλά θύματα;

Ρεπορτάζ / Γαϊδούρια: Ζώα εργασίας ή θύματα κακοποίησης;

Είναι τα ιπποειδή στην Ελλάδα εργάτες χωρίς δικαιώματα; Ποιες είναι οι συνθήκες διαβίωσής τους, ποια μέριμνα υπάρχει για τη φροντίδα τους και γιατί η νομοθετική προστασία τους βρίσκεται σε μια γκρίζα ζώνη; Μιλούν στη LiFO εκπρόσωποι φιλοζωικών οργανώσεων και τοπικοί φορείς.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Guest Editors / Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Η πατριαρχία είναι παντού: στην οικονομία, στην κοινωνία, στην ψυχολογία, στην αισθητική, στον πολιτισμό, σε ολόκληρη την ανθρώπινη κατάσταση. Όταν σκεφτόμαστε το πολιτικό, δεν γίνεται να μη σκεφτόμαστε το φεμινιστικό.
ΝΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
«Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οπτική Γωνία / «Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οι παγκόσμιες και περιφερειακές επιπτώσεις της σύγκρουσης στη Γάζα και τα αδιέξοδα του Παλαιστινιακού. Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια ομάδα μαθητών κατασκεύασε ρομπότ που καθαρίζει τις θάλασσες

Περιβάλλον / Πώς μια ομάδα μαθητών από τον Άλιμο έφτιαξε ρομπότ που καθαρίζει τον βυθό;

Το Greek Seabot είναι το υποβρύχιο ρομπότ που δημιούργησε μια μαθητική ομάδα από το ΕΠΑΛ Αλίμου για να βοηθήσει στον καθαρισμό των βυθών από πλαστικά και απορρίμματα. Μιλούν στη LIFO οι μαθητές για τα κίνητρά τους και το όραμά τους για ένα πιο καθαρό περιβάλλον.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Οι αλλαγές που φέρνουν στο μεταναστευτικό η πρόσφατη απόφαση της Λειψίας και η νέα πολιτική του Μερτς/ Μεταναστευτικό: Από τη Μέρκελ στον Μερτς και η αλλαγή που φέρνει η απόφαση της Λειψίας

Βασιλική Σιούτη / Μεταναστευτικό: Πώς επηρεάζει την Ελλάδα η αλλαγή πολιτικής της Γερμανίας;

Μετά την εκλογή του Φρίντριχ Μερτς, η Γερμανία αυστηροποιεί τη μεταναστευτική πολιτική της και αναζητά τρόπους για να εξαιρεθεί από την υποχρέωση εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, ώστε να μην κάνει δεκτά νέα αιτήματα ασύλου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες; 

Οπτική Γωνία / Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες ενώ δεν έχουμε να φάμε;

Αν νομίζετε ότι η επίδειξη πλούτου προκαλεί σήμερα κοινωνική κατακραυγή, πλανάστε. Άνθρωποι που δυσκολεύονται οικονομικά, αντί να βιώσουν ταξική αφύπνιση, βλέποντας πώς ζει η δισεκατομμυριούχος σταρ του TikTok, θέλουν να μάθουν τα πάντα γι' αυτήν.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανήλικοι στην πρώτη γραμμή: Το νέο πρόσωπο της ακροδεξιάς στη Θεσσαλονίκη

Ελλάδα / 13χρονα παιδιά σε νεοναζιστικές συμμορίες: Πώς φτάσαμε εδώ;

Όλο και περισσότεροι έφηβοι και νέοι φαίνεται να γοητεύονται από ακροδεξιές ιδεολογίες. Τι σηματοδοτεί η έκρηξη αυτού του επικίνδυνου φαινομένου; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, Άρης Στυλιανού.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
« Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Οπτική Γωνία / «Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Ο επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας της Θρησκείας της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ και διδάκτορας των πανεπιστημίων Βοστώνης και Λουβέν Χαράλαμπος Βέντης μιλά για την εκλογή του νέου Πάπα, την «επιστροφή» της θρησκείας και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα η Καθολική και η Ορθόδοξη Εκκλησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει…

Οπτική Γωνία / Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει

Την τελευταία δεκαετία, όλα σχεδόν έχουν αλλάξει στην ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα σε εκείνο το κομμάτι της που βρισκόταν παραδοσιακά και ιστορικά απέναντι στη συντηρητική παράταξη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πως θα το ξοδέψεις

Ρεπορτάζ / Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πώς θα το ξοδέψεις

Η απόφαση της κυβέρνησης να καταβάλλεται το επίδομα ανεργίας και άλλες κοινωνικές παροχές σε προπληρωμένη κάρτα, με πλαφόν 50% στην ανάληψη μετρητών, προκαλεί την αγανάκτηση των δικαιούχων. Σχολιάζουν στη LIFO άνεργοι πολίτες, ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ και εκπρόσωποι κλάδων που πλήττονται.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ