Γιατί όλο και περισσότεροι γονείς κάνουν τα πάντα για να στείλουν το παιδί τους σε ένα ιδιωτικό σχολείο

Η Χρυσαλένια- Ηλιοστάλαχτη θα πάει εκδρομή Facebook Twitter
Τι μεσολάβησε και αυτήν τη στιγμή, παρά την οικονομική στενότητα, τα ιδιωτικά σχολεία (που κοστίζουν μαζί με τα μεταφορικά από 6.000 έως 16.000 ευρώ τον χρόνο) έχουν λίστα αναμονής; Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0


«ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕ ΚΟΥΡΑΖΟΥΝ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ
τα συνεχή μηνύματα και email από τον παιδικό σταθμό της μικρής. Η Χρυσαλένια-Ηλιοστάλαχτη έφαγε δύο κριτσίνια, η Χρυσαλένια-Ηλιοστάλαχτη έχει ένα εξάνθημα, η Χρυσαλένια-Ηλιοστάλαχτη θα πάει εκδρομή, η Χρυσαλένια-Ηλιοστάλαχτη δάγκωσε ένα παιδάκι στο μπούτι. Φτάνει πια!» έγραψε μια γνωστή μου για τον παιδικό σταθμό που πήγαινε η κόρη της. Ήθελα να της γράψω πως υπήρχε ένας σίγουρος τρόπος να μη μαθαίνει τα νέα της Χρυσαλένιας-Ηλιοστάλαχτης κι αυτός θα ήταν να τη στείλει στον δημόσιο παιδικό σταθμό που πήγαινε ο γιος μου. Στα τρία χρόνια που πέρασε στον βρεφονηπιακό/παιδικό σταθμό, η μόνη επικοινωνία που είχαμε, πέρα από τα τυπικά την ώρα που παίρναμε ή αφήναμε το παιδί και τις τοιχοκολλημένες ανακοινώσεις που θύμιζαν μητρώο στην εφορία, ήταν κάποια περιστασιακά τηλεφωνήματα τρόμου. «Σας παίρνω γιατί ο γιος σας έχει πυρετό / έχει επιπεφυκίτιδα / κάνει εμετό / έπεσε πάνω σε ένα κουρτινόξυλο και έχει ένα γιγαντιαίο καρούμπαλο». Τον πρώτο καιρό, λόγω Covid, δεν επιτρεπόταν καν να μπούμε στην τάξη του. Τι έκανε όλη μέρα; Πώς περνούσε τον χρόνο του; Ήταν 16 μηνών, μιλούσε ακόμα με συλλαβές.

«Έχεις αργήσει, δεν θα βρίσκεις θέση», «Τι περιμένεις και δεν τον γράφεις;» μου είπαν μια παλιά μου συμμαθήτρια και μια γνωστή μου όταν τους είπα πως ψάχνω σχολείο για τον γιο μου, που θα πάει Α’ δημοτικού τη χρονιά 2026-2027 (ναι, σε ενάμιση χρόνο από τώρα). Ξεκίνησα να κοιτάζω site σχολείων και έπαθα κάτι σαν νευρωτικό επεισόδιο. Κατέληξα να φτιάξω Google spreadsheet: πού είναι, έχει γυμνάσιο, πόσα από τα νεφρά μας θα πουλήσουμε και οι δυο μαζί για να κάνει ο γιος μας forensics και κινέζικα; 

Αρχικά, το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα παρακμάζει. Οι δαπάνες για την παιδεία είναι περίπου στο 4% του κρατικού προϋπολογισμού, πολύ χαμηλότερα από τον αντίστοιχο μέσο όρο της Ε.Ε. Τα αποτελέσματα είναι εμφανή: τo 2022 οι Έλληνες μαθητές και μαθήτριες κατέγραψαν τις χαμηλότερες επιδόσεις στην Ε.Ε. στη διεθνή έρευνα PISA του ΟΟΣΑ.

Δεν νομίζω πως οι γονείς μου αγχώθηκαν ποτέ για το σχολείο που θα πάω. Τα περισσότερα παιδιά της γενιάς μου πήγαιναν στο δημόσιο της γειτονιάς τους. Τα ιδιωτικά σχολεία ήταν ελάχιστα, και ακόμα και όσοι έστελναν τα παιδιά τους εκεί, το έκαναν χωρίς κάποια φοβερή έρευνα. Κάποιος τους έλεγε κάτι ή άκουγαν ότι κάπου είναι καλά και αυτό ήταν. 

Τι μεσολάβησε και αυτήν τη στιγμή, παρά την οικονομική στενότητα, τα ιδιωτικά σχολεία (που κοστίζουν μαζί με τα μεταφορικά από 6.000 έως 16.000 ευρώ τον χρόνο) έχουν λίστα αναμονής; Αρχικά, το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα παρακμάζει. Οι δαπάνες για την παιδεία είναι περίπου στο 4% του κρατικού προϋπολογισμού, πολύ χαμηλότερα από τον αντίστοιχο μέσο όρο της Ε.Ε. Τα αποτελέσματα είναι εμφανή: τo 2022 οι Έλληνες μαθητές και μαθήτριες κατέγραψαν τις χαμηλότερες επιδόσεις στην Ε.Ε. στη διεθνή έρευνα PISA του ΟΟΣΑ. Οι κτιριακές υποδομές παραμένουν από ανεπαρκείς έως κακές, ενώ σε κάθε βαθμίδα τα δημόσια σχολεία μαστίζονται από τρομερή έλλειψη εκπαιδευτικών. Την ίδια ώρα, η υποτιθέμενη δωρεάν παιδεία κοστίζει ακριβά: πλέον, εκτός από τα φροντιστήρια για τις ξένες γλώσσες και τις πανελλαδικές, τα παιδιά πηγαίνουν σε κέντρα μελέτης από το δημοτικό, ενώ οι εξετάσεις εισαγωγής στα πρότυπα γυμνάσια της χώρας (πέρσι δέχτηκαν 9.500 αιτήσεις για 1.790 θέσεις) έχουν μετατραπεί σε μίνι πανελλαδικές, με τα παιδιά να προετοιμάζονται έως και 2 χρόνια σε ειδικά φροντιστήρια. Σε όλο αυτό το τοπίο έχει έρθει να προστεθεί και ο φόβος των γονιών για τη βία και το bullying. Θα μπορούσα να γράψω και για τον τρόπο που αντιλαμβάνονται οι Έλληνες γονείς την εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς ή ακόμα και για την ίδια την ουσία του εκπαιδευτικού συστήματος που παραμένει στείρο και παλαιικό – αλλά αυτά είναι για άλλο κείμενο.

Όχι πως δεν υπάρχουν εξαιρετικά δημόσια σχολεία ή πως υπάρχει κάποια εγγύηση ότι σε ένα ιδιωτικό σχολείο το παιδί σου δεν θα πέσει θύμα bullying ή ότι θα έχει καλό διευθυντή ή καλούς δασκάλους, ή ότι θα ’ναι χαρούμενο, που είναι και το πιο σημαντικό απ’ όλα, απλώς μοιάζει σαν ένα πιο ελεγχόμενο περιβάλλον, όπου δεν θα του πέφτουν οι σοβάδες στο κεφάλι και δεν θα κινδυνεύει να μείνει χωρίς δασκάλα για δύο μήνες.

Σε ένα δημόσιο σχολείο γνωρίζεις πως το παιδί σου δεν θα μεγαλώσει σε μια φούσκα αλλά στον πραγματικό κόσμο. Το πρόβλημα είναι πως αναγκαστικά βασίζεσαι στην τύχη: έχοντας τον γιο μου στο δημόσιο σύστημα παιδείας, πρώτα σε δημόσιο βρεφονηπιακό σταθμό και τώρα σε δημόσιο νηπιαγωγείο, έχω καταλάβει πως τα δημόσια σχολεία, σε αυτό το επίπεδο τουλάχιστον, εξαρτώνται από τον διευθυντή τους αλλά και από έναν καλό και ισχυρό σύλλογο γονέων. Βέβαια, ακόμα κι αν τα έχεις όλα αυτά, και πάλι πρέπει να διεκδικείς τα αυτονόητα: τις κτιριακές υποδομές, το βάψιμο του κτιρίου, την απεντόμωση και πόσα άλλα ακόμα. 

Ας πάρω τώρα μια ανάσα και ας ανοίξω το Google spreadsheet μου.

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τι συμβαίνει με την εξαγορά ιστορικών ιδιωτικών σχολείων από διεθνή επενδυτικά funds;

Radio Lifo / Τι συμβαίνει με την εξαγορά ιστορικών ιδιωτικών σχολείων από διεθνή επενδυτικά funds;

Τι αλλάζει στο τοπίο της ιδιωτικής εκπαίδευσης και στις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών; Και γιατί οι ίδιοι εκφράζουν φόβους ότι δημιουργείται ένα παράλληλο εκπαιδευτικό σύστημα που θα αντικαταστήσει το δημόσιο; Η Ντίνα Καράτζιου συζητά με τον Γιώργο Χριστόπουλο, πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδος, για τις σημαντικές εξελίξεις στο χώρο της παιδείας.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Μιχάλης Τιβέριος: «Από την αρχαιότητα η Ελλάδα είναι παρέες και κυκλώματα»

Άκου την επιστήμη / Μιχάλης Τιβέριος: «Από την αρχαιότητα, η Ελλάδα είναι παρέες και κυκλώματα»

Η παιδεία, οι διανοούμενοι και όσα μας καταδυναστεύουν ως χώρα. Ο πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών και ομότιμος καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ., Μιχάλης Τιβέριος, μιλά στον Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

CHECK Κρήτη: καμιά δομή-χιλιάδες πρόσφυγες

Ρεπορτάζ / Κρήτη: Kαμiα δομή - χιλιάδες πρόσφυγες

Αντιμέτωπη με ένα πρωτόγνωρο κύμα μεταναστευτικών-προσφυγικών ροών βρίσκεται η Κρήτη. Και ενώ η συχνότητα και ο αριθμός των αφίξεων έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου δεν έχει δημιουργήσει καμία οργανωμένη δομή υποδοχής στο νησί για τους ανθρώπους αυτούς.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη στηρίζει τόσο πολύ την κυβέρνηση Νετανιάχου;

Οπτική Γωνία / Γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη στηρίζει τόσο πολύ την κυβέρνηση Νετανιάχου;

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη στηρίζει τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου, αγνοώντας τις επικρίσεις που δέχεται, καθώς δεν θέλει να διαταράξει τη «στρατηγική σχέση» και τα μεγάλα επιχειρηματικά deals.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
To μίσος για τους άλλους…

Οπτική Γωνία / To μίσος για τους άλλους

Για τους περισσότερους η αλήθεια δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Eίδαν κάπου μια εικόνα που εξυπηρετεί το προσωπικό τους αφήγημα, το οποίο συνήθως προσεγγίζεται με συναισθηματικούς όρους, όπου κυριαρχεί το μίσος, κι αυτό τους αρκεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Γιατί η Ελλάδα και η Ευρώπη βρίσκονται αντιμέτωπες με μια επικίνδυνη αποσταθεροποίηση στα σύνορά τους;

Οπτική Γωνία / Η στρατηγική του χάους και το μέλλον της Μέσης Ανατολής

Γιατί η Ελλάδα και η Ευρώπη βρίσκονται αντιμέτωπες με μια επικίνδυνη αποσταθεροποίηση στα σύνορά τους; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, Σωτήρης Ντάλης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Χάρβαρντ: Οι τελευταίοι των διεθνών

Οπτική Γωνία / Χάρβαρντ: Οι τελευταίοι των διεθνών

Ο Ισπανός επισκέπτης ερευνητής στο Χάρβαρντ, Αλμπέρτο Λόπεζ Ορτέγκα, γράφει στην El País ότι αυτό που παρακολουθούμε δεν είναι απλώς μια επίθεση στο ίδρυμα ή στους διεθνείς φοιτητές, αλλά μια επίθεση στην ίδια την ιδέα της γνώσης ως παγκόσμιου εγχειρήματος.
THE LIFO TEAM
 Ισραήλ - Ιράν: Μισός αιώνας βίας και αντιπαλότητας 

Οπτική Γωνία / Ισραήλ - Ιράν: Μισός αιώνας βίας και αντιπαλότητας 

Από την Ιρανική Επανάσταση του 1979 έως την ανταλλαγή πυραύλων το 2025, η αντιπαράθεση Ισραήλ - Ιράν εξελίσσεται σε μια από τις πιο επικίνδυνες και πολυεπίπεδες γεωπολιτικές διαμάχες της εποχής μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ